Δεν με. Χορταίνει ο αέρας που αναπνέω

Quote:

Originally Posted by Layla123

Καλησπερα, όχι δεν παίρνω κάποια φαρμακευτική θεραπεία. Όταν είχαν ξεκινήσει οι κρίσεις πανικού και είχα πάει σε ψυχίατρο είχαμε πει να μην πάρω, γτ έχω περάσει γενικά άσχημα παιδικά χρόνια, πολύ άσχημα και είχαμε λογικό να μ χτυπήσουν την πόρτα τα ψυχοσωματικα, αντί της θεραπείας διάλεξα να κάνω 2 ώρες εβδομαδιαία θεραπείες και κάποιες φορές και 3

Οκ.Και φυσικά αν δεν την χρειάζεσαι ποτέ να μη πάρεις.Αλλα έτσι όπως τα λες μήπως να πας σε κάποιον ψυχίατρο που μπορεί να σου προτείνει καλύτερη λύση;Τρία χρόνια είναι πολλά να παιδευεσαι με ένα θέμα καθαρά ψυχολογικό.

Quote:

Originally Posted by Layla123

Αυτο ακριβώς που λες, φοβάμαι μην πεθάνω και δεν ζω είναι αυτό που λέω στους οικείους μου, όταν θέλουν να με καταλάβουν. Ξέρω τι μου συμβαίνει, ξέρω πόσο παράλογο είναι, ξέρω ότι δεν έχει νοημα αυτό που κάνω, αλλά και να το σταματησω δεν μπορω

Όχι κανονικές ήταν οι συνεδρίες και για 1 χρόνο έκανα 2 συνεδρίες την εβδομάδα, απλά δεν προχώραγαμε από ένα σημείο και μετά, ήταν κάποιοι μήνες που είχαμε μείνει στάσιμοι εντελώς. Δεν μπορούσε να με βοηθήσει να επεξεργαστώ πλέον κάποια πράγματα ή ίσως με τον τρόπο που με πηγενε δεν μπορούσα εγω και δεν το αντιλαμβανοταν ή δεν άλλαζε τρόπο δεν ξέρω τι να πω.

Ειμαι πολύ υπέρ της ψυχοθεραπείας, ακόμα οποίος με πλησιάσει και δω ότι δυσκολεύεται κάπως ή είναι στις αρχές από διαταραχές θα προσπαθήσω με νύχια και με δόντια να τον πείσω να πάει να μιλήσει, το θεωρώ σωτήριο. Απλά η δεν έχω βρει κάτι που να με. Κρατήσει μετά από 4 απόπειρες, ή δεν μου ταιριάζει εμένα αυτός ο τρόπος ίασης; δεν ξέρω τι να υποθέσω.

Αυτο που λες όπως ήμουν πριν, θυμάμαι τη ζωή μου πριν πάθω αυτό με την ανάσα, είχα κάποια άλλα Light, αλλά το να με εικόνα κ μόνο πραγματικά αυτό με την ανάσα μπορεί να με κάνει να κλαίω σαν μωρο
Μου λείπει πολύ, μου λείπω εγώ ρε συ! Και δεν έχω τρόπο να με βρω, σκεψου σήμερα πονάει όλο μου το στερνό μπροστά και πίσω, ίσως από την συνεχόμενη υπερπροσπαθεια αλλά ακόμα κ έτσι με φοβίζει τόσο πολύ '' μήπως ανακαλύψω αυτό το απειλητικό κάτι που ξέρω πως έχω αλλά κανεις δεν βρισκει''. Τώρα σ γράφω τη μαγική μου σκέψη και είμαι 50-50 ότι μπορεί κάτι να έχω ή ότι πονάω από την πίεση που προκαλώ στον θώρακα μου για να πάρω ανάσα

Καλό θα ήταν να μη σου λείπει ο παλιός σου εαυτός γιατί μάζευε μάζευε και κάποια στιγμή έκανε μπαμ γιαυτό και τώρα ταλαιπώρησε. Θα κάνεις ένα καλύτερο εαυτό ο οποιος δε θα φοβάται, θα μιλάει, δε θα βάζει τα προβλήματα κάτω από το χαλί και γενικά θα είναι ευτυχισμένος. Για να γίνει αυτό χρειάζεται και η δική σου προσπάθεια. Ο ψυχολόγος δεν είναι τα πόδια σου, είναι ο άνθρωπος που θα σε βοηθήσει να προχωρήσεις. Ε αν δεν θες να προχωρήσεις, δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο.
Δεν ξέρω αν θα σε βοηθήσει να ξανά αρχίσεις ψυχοθεραπεία, αυτό το γνωρίζεις εσύ, ξέρω πως αν αποφασίσεις να ακούσεις το σώμα σου και πεισμωσεις θα βγεις από όλο αυτό δυνατή.. Αν η βαθιά ανάσα σε ηρεμεί τότε θα την κάνεις και δεν θα το σκέφτεσαι περισσότερο από όσο χρειάζεται. Μην ασχολησε πολύ με αυτό το θέμα και γέμιζε το χρόνο σου με διάφορες δραστηριότητες. Μη δίνεις στο μυαλό σου χώρο να μεγαλοποιει το πρόβλημα και να σκέφτεται τα χειρότερα. Μακριά από το ίντερνετ.

Ειχα Έτσι ξαφνικά δυσπνοιες και το έψαχνα 1,5 χρόνια. Τελικά βρήκα μια αιτία στον πνευμονολ μαθιουδακη, και πήρα για ενα διάστημα εισπνεομενο και υποχώρησε σημαντικα. Όμως ολο αυτό με επηρέασε και ψυχολογικά και μεγενθυνα το πρόβλημα στο μυαλό μου.
Θέλει και προσπάθεια απο μεριά σου να το
Πολεμήσεις, θέλει δύναμη και θα το ξεπεράσεις. Μην περιμένεις να λυθεί απο μόνο του, λόγω ψυχοθεραπειας κτλ.