Πρόβλημα ζητάει λύση

Quote:

Originally Posted by Ion

Το ελπίζω και εγώ. Βέβαια το lockdown δεν βοηθάει καθόλου μα καθόλου την κατάσταση αλλά δεν μπορώ παρά να ελπίζω. Προτεραιότητα αυτή την στιγμή είναι να βρω έναν ή μία καλή ψυχίατρο, πράγμα όχι και τόσο εύκολο τελικά. Έτσι που πάει βέβαια το θέμα εγώ σύντομα θα χρειαστώ πολύ περισσότερα!
Όσο περνάει ο καιρός πάντως διαπιστώνω ότι το πρόβλημα είναι πάρα πολύ σύνθετο. Από την μια έχουμε το γεγονός του τραγικού ιατρικού λάθους και των υπαρκτών συμπτωμάτων που άφησε. Από την άλλη όμως έχω αρχίσει να πιστεύω ότι έχει κατά κάποιο τρόπο πιστέψει ότι έχει και συμπτώματα τα οποία δεν έχει και επειδή έχει διαβάσει πως τα παρουσιάσαν κάποιοι μετά από αντίστοιχο χειρουργείο, έχει πιστέψει ότι τα έχει και αυτή και ζει κυριολεκτικά σαν να τα έχει. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλά είναι σαν να βιώνει προβλήματα που δεν έχει. Και αυτό πιστεύω είναι πάρα πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Από την άλλη υπάρχει και όλο το background με την πολύ δύσκολη και κακοποιητική οικογένεια που μεγάλωσε σε βαθμό που κάποιες φορές σε συζητήσεις μας όπου συνήθως ανεβάζει την ένταση από την πολύ αρχή της κουβέντας, με "κατηγορεί" κατά κάποιο τρόπο επειδή δεν έζησα και εγώ τα ίδια που έζησε αυτή.
Σήμερα έγινε μια τέτοια συζήτηση που κατέληξε σε καβγά δυστυχώς και όταν πλέον αγανάκτησα της είπα ότι μπορεί να μην έχω ζήσει τα ίδια που έχεις ζήσει εσύ αλλά έχω ζήσει άλλα αντίστοιχα άσχημα ίσως και χειρότερα. Και τότε μου είπε πως δεν περίμενε μετά από τόσα χρόνια να μην της το έχω πει και ότι αυτό σημαίνει πως δεν της έχω εμπιστοσύνη και άλλα τέτοια. Από τότε δεν έχουμε ξανα μιλήσει και έχουν περάσει γεμάτες 3 ώρες. Τώρα έπεσε για ύπνο χωρίς να πει λέξη.
Η αλήθεια είναι πως εγώ είχα μια δυστυχώς πολύ άσχημη εφηβεία και μέχρι και την ηλικία των 26 είχα μια πολύ λανθασμένη αντίληψη για τους νόμους και για πολλά άλλα πράγματα. Εγκληματικά κακές παρέες σε ένα νυχτερινό σχολείο που ήταν εκκολαπτήριο εγκληματιών. Δυστυχώς έκανα πράγματα που με στιγμάτισαν ψυχικά για πάντα. Στην ίδια έχω πει για πολλά γενικά από τότε αλλά δεν της έχω πει ποτέ για συγκεκριμένες πράξεις που έχω κάνει. Δεν της τα έχω πει όχι επειδή δεν την εμπιστεύομαι, διότι είναι ο μοναδικός άνθρωπος πέρα από τους γονείς μου που εμπιστεύομαι 100%, αλλά επειδή ντρέπομαι πάρα πολύ για αυτές μου τις πράξεις. Δεν έχω απλά μετανιώσει, όταν κοιτάζω πίσω βλέπω έναν άλλον άνθρωπο. Υπάρχουν πράξεις που το μυαλό μου είχε διαγράψει για χρόνια και όταν ξαφνικά τα θυμήθηκα ήταν σαν να ήταν αναμνήσεις άλλου ανθρώπου. Και πραγματικά κάθε μέρα τόσα χρόνια απορώ πως εγώ έφτασα σε σημείο να κάνω τέτοια πράγματα τότε. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν την εμπιστεύομαι. Απλά δεν θέλω να μιλάω για το παρελθόν και όλα αυτά. Δεν βρίσκω κανέναν λόγο να τα ανακαλώ διότι δεν τα έχω απλώς αφήσει πίσω μου, ντρέπομαι για αυτά. Με χαλάει ακόμα και να τα σκέφτομαι. Τι λέτε; πρέπει να της τα πω; δεν βρίσκω καν τον λόγο προσωπικά. Αλλά μήπως είμαι λάθος;

Καλημερα

Ξεκινωντας αυτο το θεμα εστιάσαμε περισσοτερο στην κατασταση της κοπελας σου και τις συνεπειες που εχει και αυτη επάνω σου ..
Σου ειχα πει να συμβουλευτής αρχικα εσυ ψυχολογο εφοσον δεν δεχεται εκεινη και ισως μεσα απο εσενα προχωρήσει η ολη κατασταση .
Τοτε στο ειχα πει καθαρα και μονο οσο αφορα το δικο της κομμάτι ...
Σημερα θα σου πω οτι πλεον επιβαλλεται να δεις και εσυ πρώτα ψυχολογο ...Ξαναδιαβασε τι εγραψες και δες τι κουβαλας εδω και χρονια ...Οσο και να τα κρυβεις και να μην θες να τα συζητας αυτα θα εμφανιζονται γιατι ειναι θεματακια που επηρεαζουν την ψυχολογια σου...
Σε καθε ευκαιρια θα σκανε και τα δικα σου και απο την στιγμη που εχεις αποφασισει να την βοηθησεις ξεκινα απο τον ευατο σου ..Καλες οι λυσεις με τα ζωακια και οτι τις κανει καλο αλλα επιβαλλεται πλεον να δεις τον ευατο σου...

Πως περιμενεις να αντιδρασεις απο εδω και περα οταν στην ηδη επιβαρυμένη ψυχολογια σου προσθετης συνεχεια και αλλα ζορια?
τι θα βγειο αν μιλησεις σε εκεινη και οχι σε ενα ψυχολογο πρωτα ?
Νομιζεις ειναι σε θεση να σε καταλαβει σε κατι τετοιο και να σου προσφερει την βοηθεια που χρειαζεσαι αυτη την στιγμη ?