Το πιο δυσκολο στην κατάθλιψη είναι..

εγώ μετά από τόσα χρόνια έχω πειστεί σε μεγάλο βαθμό ότι για να θεραπευτεί η κατάθλιψη χρειάζεται και χημεία, δηλαδή φάρμακα. φυτικά ή χημικά τέλος πάντων. οτι δηλαδή είναι θέμα βιοχημίας, των νευροδιαβιβαστών του εγκεφάλου καθαρά, οπότε εκεί πρέπει να γίνεται η παρέμβαση. οι φίλοι είναι η συναισθηματική σου ασφάλεια. οι φίλοι δεν είναι φάρμακο. οι φίλοι είναι συντροφοι και σύμμαχοι. δεν είναι ούτε ψυχολόγοι, ούτε ψυχίατροι. γνώμη μου.

το πόσο παρεξηγημένη έχει υπάρξει η ψυχική ασθένεια στην κοινωνία μας είναι μεγάλη κουβέντα.

Quote:

---

Originally Posted by user

εγώ μετά από τόσα χρόνια έχω πειστεί σε μεγάλο βαθμό ότι για να θεραπευτεί η κατάθλιψη χρειάζεται και χημεία, δηλαδή φάρμακα. φυτικά ή χημικά τέλος πάντων. οτι δηλαδή είναι θέμα βιοχημίας, των νευροδιαβιβαστών του εγκεφάλου καθαρά, οπότε εκεί πρέπει να γίνεται η παρέμβαση. οι φίλοι είναι η συναισθηματική σου ασφάλεια. οι φίλοι δεν είναι φάρμακο. οι φίλοι είναι συντροφοι και σύμμαχοι. δεν είναι ούτε ψυχολόγοι, ούτε ψυχίατροι. γνώμη μου.

το πόσο παρεξηγημένη έχει υπάρξει η ψυχική ασθένεια στην κοινωνία μας είναι μεγάλη κουβέντα.

---

Πολυ σωστα , ειναι ' χημικο ' το προβλημα , αλλα δεν εχει εφευρεθει ακομη το φαρμακο κατα της κτθλψης ......

δεν πιστευω οτι υπαρχει προβλημα βιολογικο σε αυτα....ο θεος μας εκανε τελειους οπως ειμαστε...
απλα υπαρχουν τα δεινα τις ζωης οπως γινοταν παντοτε...
απλα ο συγχρονος ανθρωπος νομιζει οτι μπορει να τα ξεπερασει με φαρμακα η ναρκωτικα... που στην τελικη σου δημιουργουν αλλα προβληματα...χωρις να το καταλαβεις.... φτιαχνεις κατι κατι αλλο χαλας..
γνωμη μου......

Quote:

---

Originally Posted by hlias1988

δεν πιστευω οτι υπαρχει προβλημα βιολογικο σε αυτα....ο θεος μας εκανε τελειους οπως ειμαστε...
απλα υπαρχουν τα δεινα τις ζωης οπως γινοταν παντοτε...
απλα ο συγχρονος ανθρωπος νομιζει οτι μπορει να τα ξεπερασει με φαρμακα η ναρκωτικα... που στην τελικη σου δημιουργουν αλλα προβληματα...χωρις να το καταλαβεις.... φτιαχνεις κατι κατι αλλο χαλας..
γνωμη μου......

---

ο θεος μας εκανε οπως λες, αλλα μην ξεχνας και συμφωνα κε τις γραφες και των αγιων στον καθε ανθρωπο ο θεος εβαλε καποιες συγκεκριμενες δοκιμασιες, τον λεγομενο -σταυρο που κουβαλαμε - δεν ειναι σε ολους το ιδιο βαρος, ενδεχετε δλδ ο δικος σου σταυρος σε εμενα να ηταν πολυ δυσκολο να τα βγαλω περα.
Επισης ο θεος μας εκανε απολυτα ελευθερους στην βουλιση ωστε να διαλεξουμε τον δικο του δρομο κατα απολυτη δικη μας συνειδηση, μας εκανε ετσι ωστε οποιος θελει να παει κι οποιος θελει να μην παει, αρα αυτο συνεπαγει οτι υπαρχουν και οι λογισμοι γυρο μας ,ετσι φιλε μου ακομα και θεωλογικα να το δεις η πνευματικη μας κατασταση ειναι απολυτα επιρεασμενη απο το περιβαλον οπου ζουμε ,απο τον τροπο ζωης που εμεις αποφασιζουμε, αλλα και απο οσα μας τυχαινουν λογο αποφασεων των τριτων γυρο μας .

ετσι ακριβως ειναι...
εμενα με εξοργιζει να σκεφτομαι οτι οι αποφασεις αλλων με εφεραν στα ψυχοφαρμακα.. βγαζει μεσα μου το θηριο και την οργη που εχω σε αυτα τα προσωπα...
και τιθετε εδω το ερωτημα... να ενδοσω στην οργη μου η οχι?

Πολλές φορές όταν οργιζομαστε με άλλους συμβαίνει επειδή δεν καταφέρνουμε να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας. Είτε απευθείας στο άτομο που θεωρούμε υπεύθυνο για κάτι είτε γενικότερα να εκφραστουμε μέσω τέχνης, συζήτησης με φίλους ή ακόμα καλύτερα με ψυχοθεραπευτή κλπ ώστε να εκτονωθεί η συσσωρευμένη επιθετικότητα κι ο θυμός και έτσι το όποιο πρόβλημα να αποκτήσει τις πραγματικές του διαστάσεις γιατί με το να μην το συζητάμε αυτό διογκώνεται στο μυαλό μας.

Quote:

---

Originally Posted by Niels

Πολλές φορές όταν οργιζομαστε με άλλους συμβαίνει επειδή δεν καταφέρνουμε να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας. Είτε απευθείας στο άτομο που θεωρούμε υπεύθυνο .

---

Πιστευω οτι ειναι πιο ευκολο για μας τα ατελη οντα , να δειχνουμε καποιον αλλον για την κατασταση μας , παρα να δεχτουμε οτι εμεις ειμεθα υπευθυνοι , ετσι ειναι η ανθρωπινη φυση .......

Πολύ σωστά... κατά βάθος όμως νομίζω πως το ξέρουμε... μερικές φορές οργιζομαστε και με τον εαυτό μας που αφήνουμε πράγματα να συμβαίνουν, κατηγορώντας τον ότι δεν έχουμε το θάρρος να διεκδικήσουμε, να αντιδράσουμε κλπ... αλλά ίσως να μην έχει να κάνει με θάρρος και δειλία αλλά με το μπέρδεμα στο μυαλό μας... όπως και να έχει είναι πολύ σημαντικό να εκφραζομαστε. Ακόμα κι εδώ στο φόρουμ το ότι βγαίνει κάποιος έστω και ανώνυμα και λέει αυτό που τον βασανίζει κάτι είναι. Το γκρουπ θεραπι λένε (και ψυχοθεραπευτές) ότι βοηθάει...

Να επανέλθω στο θέμα όμως... το πιο δύσκολο στην κατάθλιψη είναι όταν ξεκινάς αγωγή... το να περιμένεις να δράσει το αντικαταθλιπτικό ενώ είσαι χάλια, να παλεύεις να συνηθίσεις τις παρενέργειες και να είσαι λειτουργικός ταυτόχρονα... επίσης (να πω κι ένα δεύτερο αν και δεν είμαι σίγουρος ότι έχει να κάνει με την κατάθλιψη) η αίσθηση ότι κάτι οδυνηρό μας συνέβη, που πρέπει να κρύψουμε, το φάρμακο που παίρνουμε το βλέπουμε ενοχικά, όχι σαν βοηθό αλλά σαν κατάρα κλπ... θα πω και τρίτο.. ακόμα κι αν θεωρητικά δεχθούμε την ασθένεια μας σαν ευκαιρία να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης (και επομένως δράσης) που μας οδήγησε στην ασθένεια, εν τέλει είναι πολύ δύσκολο... θέλει πολλή δουλειά κι υπομονή...

Quote:

---

Originally Posted by Niels

Να επανέλθω στο θέμα όμως... το πιο δύσκολο στην κατάθλιψη είναι όταν ξεκινάς αγωγή... το να περιμένεις να δράσει το αντικαταθλιπτικό ενώ είσαι χάλια, να παλεύεις να συνηθίσεις τις παρενέργειες και να είσαι λειτουργικός ταυτόχρονα... επίσης (να πω κι ένα δεύτερο αν και δεν είμαι σίγουρος ότι έχει να κάνει με την κατάθλιψη) η αίσθηση ότι κάτι οδυνηρό μας συνέβη, που πρέπει να κρύψουμε, το φάρμακο που παίρνουμε το βλέπουμε ενοχικά, όχι σαν βοηθό αλλά σαν κατάρα κλπ... θα πω και τρίτο.. ακόμα κι αν θεωρητικά δεχθούμε την ασθένεια μας σαν ευκαιρία να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης (και επομένως δράσης) που μας οδήγησε στην ασθένεια, εν τέλει είναι πολύ δύσκολο... θέλει πολλή δουλειά κι υπομονή...

---

Το πιο δύσκολο αρχικά είναι να παραδεχτείς ότι έχεις κατάθλιψη ....
Πολλοι το αντιμετωπίζουν σαν την πιο κακια αρρώστια ..
Αρνούνται την ψυχοθεραπεία και ιδιαίτερα την φαρμακευτική αγωγή γιατί το θεωρούν τόσο κακό να βρίσκεται ένας άνθρωπος σε αγωγή....

Στα χρόνια που ζούμε θα έπρεπε αυτοί οι άνθρωποι που κατάφεραν αρχικά και ζήτησαν βοήθεια αλλά και δέχτηκαν να ακολουθήσουν την αγωγή τους ,να είναι παράδειγμα προς μίμηση για όλους αυτούς που βρίσκονται στην αντίπερα όχθη ,έχουν πολύ πιο σοβαρά προβλήματα από τους εν γνώση καταθλιπτικούς αλλά παρ όλα αυτά δεν χάνουν ευκαιρια να τους κουνήσουν το δάκτυλο και να τους κρίνουν ....

Δουλειά δεν θέλει μόνο να βγει κάποιος από την κατάθλιψη του ,δουλειά θέλει όλη η κοινωνία μας ώστε να μάθει να αποδέχεται όλους αυτούς τους ανθρώπους.Να πάψουν να ντρέπονται επιτέλους που άθελά τους μπλεχτηκαν σε όλο αυτό και να είναι πιο ελεύθεροι πλέον να μοιράζονται τον Γολγοθά που περνάνε ....

Πρόβλημα,στεναχώρια ,καημός και ότι άλλο μας βασσανιζει από την στιγμή που το μοιράζεσαι παύει να υφίσταται σε μεγαλο βαθμό...
Γιατί βοηθάει η ψυχοθεραπεία?Γιατί μέσα από εκεί μαθαίνεις να μοιράζεσαι το κάθε τι που σε απασχολεί και να ανακαλύπτεις και άλλες πτυχές του εαυτού σου ...είτε καλές είτε άσχημες ....

θα με πειτε υπερβολικο.... αλλα περιμενω την ημερα της κρισης...!

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Το πιο δύσκολο αρχικά είναι να παραδεχτείς ότι έχεις κατάθλιψη ....
Πολλοι το αντιμετωπίζουν σαν την πιο κακια αρρώστια ..
Αρνούνται την ψυχοθεραπεία και ιδιαίτερα την φαρμακευτική αγωγή γιατί το θεωρούν τόσο κακό να βρίσκεται ένας άνθρωπος σε αγωγή....

Στα χρόνια που ζούμε θα έπρεπε αυτοί οι άνθρωποι που κατάφεραν αρχικά και ζήτησαν βοήθεια αλλά και δέχτηκαν να ακολουθήσουν την αγωγή τους ,να είναι παράδειγμα προς μίμηση για όλους αυτούς που βρίσκονται στην αντίπερα όχθη ,έχουν πολύ πιο σοβαρά προβλήματα από τους εν γνώση καταθλιπτικούς αλλά παρ όλα αυτά δεν χάνουν ευκαιρια να τους κουνήσουν το δάκτυλο και να τους κρίνουν ....

Δουλειά δεν θέλει μόνο να βγει κάποιος από την κατάθλιψη του ,δουλειά θέλει όλη η κοινωνία μας ώστε να μάθει να αποδέχεται όλους αυτούς τους ανθρώπους.Να πάψουν να ντρέπονται επιτέλους που άθελά τους μπλεχτηκαν σε όλο αυτό και να είναι πιο ελεύθεροι πλέον να μοιράζονται τον Γολγοθά που περνάνε ....

Πρόβλημα,στεναχώρια ,καημός και ότι άλλο μας βασσανιζει από την στιγμή που το μοιράζεσαι παύει να υφίσταται σε μεγαλο βαθμό...
Γιατί βοηθάει η ψυχοθεραπεία?Γιατί μέσα από εκεί μαθαίνεις να μοιράζεσαι το κάθε τι που σε απασχολεί και να ανακαλύπτεις και άλλες πτυχές του εαυτού σου ...είτε καλές είτε άσχημες ....

---

κι εδώ έρχομαι και κολλάω κι εγώ να συμπληρώσω οτι πολλές φορές τα σημάδια εσύ ο ίδιος δεν τα καταλαβαίνεις και αργείς να ζητήσεις βοήθεια, όπως πχ αν είσαι εσωστρεφής και με κοινωνική φοβία ή απλά αγοραφοβικός, θα αργήσεις πολύ να καταλάβεις οτι στα αληθεια κάτι δεν πάει καλά.
η ψυχοθεραπεία είναι ταμπού ακόμη μέχρι και σήμερα δυστυχώς. εγώ προσωπικά την έχω ..θεοποιήσει!! και απορώ μεν, προσπαθώ να καταλάβω δε με ποιά βάση κάποιος είναι αντίθετος σε αυτήν..
συμφωνώ και με το παράδειγμα προς μίμηση που αναφέρεις. κι εγώ προσωπικά αναζητώ τέτοια παραδείγματα, έχω μπουχτίσει με όλους όσοι πιστεύουν οτι είναι παραμυθάκι ή οτι θα περάσει με τον καιρό κλπ.
κι είναι αλήθεια, το βλέπω κι εγώ, η κοινωνία το διαφορετικό και το ασυνήθιστο το κλωτσάει, ίσως αν οι ανθρώποι δήλωναν τις ιστορίες τους να βοηθούσε τον κοινωνικό ρατσισμό που πολλές φορές υπάρχει, ειδικά σε ψυχωτικές/ψυχωτικές καταστάσεις κλπ. είμαστε όλοι ίσοι, έχουμε ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις, και ελευθερίες θα έλεγα.
γιατί δηλαδή να είναι πρόβλημα να πάρεις φάρμακο για την κατάθλιψη πχ και να μην είναι πρόβλημα να πάρεις φάρμακο για κάποια άλλη καθαρά σωματική ασθένεια;

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Το πιο δύσκολο αρχικά είναι να παραδεχτείς ότι έχεις κατάθλιψη ....
Πολλοι το αντιμετωπίζουν σαν την πιο κακια αρρώστια ..
Αρνούνται την ψυχοθεραπεία και ιδιαίτερα την φαρμακευτική αγωγή γιατί το θεωρούν τόσο κακό να βρίσκεται ένας άνθρωπος σε αγωγή....
Δουλειά δεν θέλει μόνο να βγει κάποιος από την κατάθλιψη του ,δουλειά θέλει όλη η κοινωνία μας ώστε να μάθει να αποδέχεται όλους αυτούς τους ανθρώπους. ....

---

Μαριλου , πιστευω οτι στην ελληνικη κοινωνια ειναι στιγματισμενοι οι ανθρωποι με ψυχολογικα προβληματα , πως το διαπιστωνω αυτο ? ειναι η μονη κοινωνια που υπαρχει η λεξη ' ψυχοφαρμακα ' ενω ειναι γνωστο τοις πασι οτι η ψυχη δεν αρρωσταινει, ειναι κατι αυλο..........στην Αμερικη υπαρχει η λεξη drugs για ολων των ειδων τα φαρμακα ....... εδω θα επρεπε να λεγονται ειτε drugs , αντε brain ( η mind ) drugs , αφου το προβλημα εδραζει στον εγκεφαλο.....

Quote:

---

Originally Posted by hlias1988

δεν πιστευω οτι υπαρχει προβλημα βιολογικο σε αυτα....ο θεος μας εκανε τελειους οπως ειμαστε...
γνωμη μου......

---

Eισαι τοσο σιγουρος ? οτι ο Θεος μας εκανε τελειους ? και οι σοβαρες ασθενειες που εφερε ο ' πολιτισμος '.......μηπως ειμαστε ατελη οντα ?

Quote:

---

Originally Posted by hlias1988

θα με πειτε υπερβολικο.... αλλα περιμενω την ημερα της κρισης...!

---

Δλδ . τι ειναι η μερα της κρισης που περιμενεις ?