Ο γυιος μου εχει καταθλιψη

ξερετε κατι κυριε Πανο?
το να ειναι κανεις \"αντικειμενικα\" επιτυχημενος σε αυτην την ουτως η αλλως αδικη και αναλγητη κοινωνια, δεν ειναι κανενα δειγμα ψυχικης και ΚΥΡΙΩΣ συναισθηματικης ισορροπιας... η επικοινωνια και οι αρμονικες και ουσιαστικες σχεσεις με τους ανθρωπους ειναι...
δεν μπορειτε σε ενα νεο ατομο που δεν εχει βρει τον δρομο του και δεν του αρεσει και ο δρομος που του δειχνετε να ακολουθησει να του πετατε στα μουτρα την οποια \"επιτυχια\" σας....ειδικα οταν τυχαινει να ειναι το παιδι σας...(αληθεια ειστε ευτυχισμενος? γιατι για μενα ειναι το μοναδικο κριτηριο επιτυχιας σε αυτην την ζωη...)

για μενα ειναι ολοφανερη η αιτια της απομακρυνσης και της αντιδρασης του γιου σας απεναντι σας, και νομιζω οτι κι εσεις , ενας εξυπνος ανθρωπος θα επρεπε να την ειχατε αντιληφθει πληρως....δεν θα ελεγα οτι θα πρεπε να \"κοιταχτειτε\" με την εννοια που σας το πεταξε ο γιος σας, προφανως σαν αντιδραση στις δικες σας προτροπες, αλλα μια επαφη σας με καποιον εμπειρο ψυχολογο,σε συμβουλευτικη βαση, δεν νομιζω να σας εκανε κακο, νομιζω εχετε διαμορφωσει στρεβλη βαση επικοινωνιας με το παιδι σας..

Θα σας πω την πρωτη μου αντιδραση διαβάζοντας τα οσα γραψατε τελευταια: στην αρχη θυμωσα, στην συνέχεια κατάλαβα που θέλατε να καταλήξετε. Μετα προσπάθησα να μεταφέρω αυτον τον διαλογο σε ενα αναλογο περιβάλλον με σχετικη ενταση κ φορτιση οικογενειακη. Και σκεφτηκα: ο γιος σας δεν ειναι λογικο να ενοχληθηκε πολυ μ αυτην τη συγκριση? Δεν ειναι λογικο να αισθανθηκε πώς μειονεκτει, πώς υπολειπεται?

Αντιλαμβανομαι την προθεση σας, να του δειξετε πώς η κατάσταση του χρηζει βοηθειας. Μονο που πολλες φορες τα κριτηρια της κοινωνιας, ειναι τα πρωτα που διαστρεβλωνουν την αληθεια σε οτι αφορα την ψυχικη μας ισορροπια.

Ισως να το χω ξαναπει, μα στα ματια μου τουλάχιστον, ειναι σαν να επιμενετε να τον κανετε να δει την κατασταση οπως την βλεπετε εσεις. Δεν αμφισβητω το ενδιαφερον σας, την αγαπη σας, την αγωνια σας. Αλλωστε κ μονο που εχετε εγγραφει σε ενα φορουμ ζητωντας τη γνωμη αλλων ανθρωπων γι αυτο το θεμα, μιλωντας για την ευθυνη που εχετε για την κατασταση αυτη, αλλα κ για την κινητοποιηση σας με τον ψυχιατρο, φαινεται οτι δεν στεκεστε θεατης.

Μονο που ολη η ιστορια, ειναι να νιωσει ο ιδιος ο γιος σας πώς ειναι πραγματικα. Να δει ο ιδιος τί αναγκες εχει ο ιδιος, τί αναγκες εξυπηρετει τηρώντας αυτη τη στάση τώρα. Γι αυτο ακριβως μιλησα κ για ψυχοθεραπεια σε προηγουμενο μηνυμα μου.

Προσωπικα βρισκω συγκινητικο που ψάχνετε εναν τροπο να τον προσεγγισετε, μονο που θα σας ελεγα να τον αφησετε να σας δειξει κι αυτος τον τροπο που προτιμα. Νομιζω πώς απο την αγωνια σας για την κατασταση του, πιεζετε τον γιο σας, ενω ο ιδιος μπορει να εχει άλλους ρυθμους. Αντεχετε να τους δεχτειτε, αν ειναι ετσι?

Το προβλημα του παιδιου μου ξεκιναει πολυ παλιωτερα ,πολυ πριν εχει κριτηρια αξιολογησης κοινωνικης θεσης ,συγκρισης με το πατερα του και τετοια . Απο την ηλικια του δημοτικου σχολειου φαινοταν \"κατι να μην πηγαινει καλα\"

Στη remedy θελω να πω οτι η κοινωνικη θεση σε καμια περιπτωση δεν τη θεωρω κριτηριο ευτυχιας και ψυχικης ισορροπιας . Ποτε δεν του επεβαλλα ουτε καν του υπεδειξα \"δρομους\" ουτε πολιτικους , ουτε θρησκευτικους-φιλοσοφικους .Θεωρησα παντα οτι ο γονιος πρεπει σαν τα πουλια να δυναμωσει τα φτερα των παιδιων του και να τα αφησει να πεταξουν.
Για το αν ειμαι εγω ευτυχισμενος που ρωτας θελω να σου πω οτι η ευτυχια ειναι στιγμες και εχει πολλες οπτικες γωνιες να το αξιολογησεις. Σε καμια περιπτωση δεν επεβαλα στο γυιο μου να μου μοιασει ουτε και θεωρω τον εαυτο μου προτυπο ουτε για το παιδι μου (τα παιδια μου) , ουτε για κανενα αλλο . Δεν με ενδιαφερει η αξιολογηση της κοινωνιας με τα \"αντικειμενικα\" της κρητηρια . Σιγουρα ηθελα παντα το παιδι μου να ειναι ισορροπιμενο και χαρουμενο. Παντα οι κρισεις και τα συμπερασματα μας στηριζονται στα βιωματα και στις οποιες γνωσεις αποκτησαμε κατα τη διαρκεια της ζωης μας

ωραια ειναι αυτα που μας λετε κυριε Πανο, αλλα τα λιγα που μας εχετε διηγηθει μεχρι τωρα με τα οσα εχουν γνει μεταξυ σας και με τις αντιπαραθεσεις σας, ειναι αρκετα αντιφατικα σε σχεση μαυτα που μας λετε τωρα....
εγω ειδα εναν πατερα, με τις καλυτερες των προθεσεων βεβαια, που ομως βρισκεται στην ζωη του γιου του περισοτερο απο τον γιο του τον ιδιο, σκεφτεται γι αυτον αν κανει τα σωστα η οχι ανησυχει(με το δικιο του) γι αυτον και εκφραζεται ενω ο γιος προσπαθει να τον κρατα σε αποσταση, τον ωθει σε επιλογες ζωης με \"αντικειμενικα\"(!!!) κριτηρια ενω ο γιος καθολου δεν ενδιαφερεται γι αυτες, προτρεπει το γιο να δεχτει βοηθεια ενω ο γιος του πιστευει οτι ο πατερας χρειαζεται την βοηθεια, πεταει στον γιο του την \"καλη\" κοινωνικη και ψυχικη του κατασταση πανω σε εξαρση της κρισης, ενω δεν θεωρει οτι κατι τετοιο μπορει να ισχυει...

ολα κυριε Πανο ειναι αρκετα αντιφατικα, ισως να πραττετε αντιθετα με οσα θεωρητικα πιστευετε και να μην ειστε σε θεση καν να το αναγνωρισετε, ενω αντιθετα, ο \"προβληματικος\" γιος σας, ειναι....
προσπερνατε ευκολα την πιθανοτητα να ζητησετε ΕΣΕΙΣ βοηθεια ψυχολογου, ωσαν να ειναι εκτος συζητησης, αλλα εγω πραγματικα το πιστευω, δεν το ειπα σαν σχημα λογου..

νομιζω οτι θεωρειτε απαραιτητο να δει ο γιος σας την δικη σας \"αληθεια\" για σας και για εκεινον και να την αποδεχτει παρολο που νομιζετε οτι απλα τον ενδυναμωνετε για να κανει τις δικες του επιλογες...
θεωρω οτι αν δεν προσπαθησετε και μαλιστα αν δεν ΚΑΤΑΦΕΡΕΤΕ να δειτε εσεις τις δικες του αληθειες και αναγκες δεν θα προχωρησει ποτε τπτ σε αυτην την σχεση..
και μην μου απαντησετε οτι σας εχει κλεισει τις πορτες της επικοινωνιας...εσεις ευθυνεστε γι αυτο,δεν υπαρχει αμφιβολια...ο γονιος ευθυνεται για την μη επαφη με το παιδι του γιατι εκεινος φιαχνει τους δρομους αυτους....αλλο αν το παιδι καποτε καταφερει να ξεπερασει τους σκαμμενους δρομους και να κανει τους δικους του..προς το παρον δεν μπορει να σκαψει, απλα σας εβαλε τα οδοφραγματα...

Ολοι πρεπει ποτε να βλεπουμε ποτε ποτε ενα ψυχολογο ακομα και οι ψυχολογοι......
Συγουρα ειναι μεσα στις προθεσεις μου να δω ενα ψυχολογο και οχι για πρωτη φορα
Παντα ηθελα να επεμβαινω στη ζωη του γυιου μου το λιγοτερο δυνατον ,απο την αποψη της στερησης της ελευθεριας του ,σε ολα τα θεματα ..
REMEDY μαλλον παραξηγησες μερικες εκφρασεις μου ,και η αναγκαστικη συντομια των μυνηματων να βοηθα .
Ο γυιος μου πασχει απο καταθλιψη -συμφωνα με τη διαγνωση του γιατρου- δεν τον θεωρω \"προβληματικο\" και \"λαθος\" . Μαλλον σταθηκες για να μη πω κολλησες στο γεγονος οτι του προτειναμε τη σχολη .Δεν του την επιβαλλαμε ,δεν καταπιεστικε να τη δεχτει , δεν ειχε ΑΛΛΑ ονειρα που του τα στερησαμε, δεν ηθελε να γινει πιλοτος στα F16 και εγω τον ....εβαλα να σπουδασει θεολογια ας πουμε ...ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΤΑΝ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΟΝΕΙΡΕΥΟΤΑΝ ΤΙΠΟΤΑ .Πως το ηξερω? Το ηξερα!γραφω στον αοριστο αφου ο ενεστως ειναι προφανης

Quote:

---

Originally posted by panos-Kreta
Το προβλημα του παιδιου μου ξεκιναει πολυ παλιωτερα ,πολυ πριν εχει κριτηρια αξιολογησης κοινωνικης θεσης ,συγκρισης με το πατερα του και τετοια . Απο την ηλικια του δημοτικου σχολειου φαινοταν \"κατι να μην πηγαινει καλα\"

.....

---

εσεις θεωρουσατε προβληματικο το παιδι σας και οχι την συμπεριφορα σας και μαλιστα απο την εποχη του δημοτικου...οχι εγω...

Quote:

---

Originally posted by panos-Kreta
..... Με τη προτροπη τη δικη μας
αφηνει τη πολη που σπουδαζε αφου ουσιαστικα τα χιλιομετρα της αποστασης παρεμβαλοταν σαν τοιχος και δεν παρατηρουσαμε το μεγεθος του προβληματος του.,,,,,,,,,.Ηταν ενας καλος αθλητης και μουσικος......……….

---

με προτροπη δικη σας σπουδασε με προτροπη δικη σας σταματησε τις σπουδες και μαλιστα, γιατι δεν μπορουσατε να τον εποπτευετε αρκετα, οπως παρακατω μας λετε...
ειπατε οτι δεν ειχε κανενα ονειρο και κανενα ενδιαφερον απο το οποιο τον αποτρεψατε.μηπως ενδιαφεροταν για την μουσικη? δεν γινεται κανεις καλος μουσικος αν δεν ενδιαφερεται γι αυτο..

Quote:

---

Originally posted by panos-Kreta
...... Αν ρωτησεις ΠΩΣ το ξερω θα σου απαντησω : ειναι γυιος μου και το \"ξερω\" . Σιγουρα διαισθανομαι οτι ειμαι -ολη η οικογενεια- μερος του προβληματος του αλλα αυτο δεν τα ... εξηγει ολα. ....

---

αυτο το συζητησαμε ηδη..
αν εχετε ηδη την πεποιθηση οτι ολα τα ξερετε κι ολα σωστα τα κανετε αλλα οι αλλοι δεν συνεργαζονται με σας, δεν νομιζω να μπορεσετε να βγαλετε ακρη η να βοηθησετεκανεναν...

Quote:

---

Originally posted by panos-Kreta
.......Μαλλον με απεφευγε πολλες φορες σε βαθμο να με ενοχλει .Δεν ηταν λιγες οι φορες που δεν του εκρυψα την ενοχληση μου.
.........Σαυτο αποδιδω τη προτροπη του να παω εγω σε κανενα ειδικο. Εγω του απαντησα (ισως λανθασμενα) οτι πληρω τις.......\"προδιαγραφες\" στη κοινωνια ,στη δουλεια μου,στην οικογενεια μου (κατα το δυνατον) και οτι ζω συμφωνα με την ηλικια μου και μαλλον σαν αρκετα νεωτερος. Ουσιαστικα μπορει να φανει σαν μια αντιπαραθεση με το γυιο μου για το ποιος εχει το προβλημα. .........

---

κι αυτα τα συζητησαμε και παρολο που τα αντικρουσατε θεωρητικα παρακατω, οστοσο τα ειπατε και μαλιστα σε κριση με τον γιο σας..

σιγουρα η συντομια των μηνυματων κρυβει πολλες πτυχες ενος θεματος και της ιστοριας απο πισω

αλλο τοσο ομως, ο τροπος που \"περιληπτικα\" εκφραζομαστε ειναι ενδεικτικος του τι πραγματικα συμβαινει στο μυαλο μας και στην συμπεριφορα μας...

δεν κανω τον δικαστη, συζητηση προσπαθω να κανω και πραγματικα με οσα κι αν εχουμε πει μεχρι τωρα, εμμενω στην εντυπωση που μου προκαλεσατε και σε αυτο που κι αλλοι σας ειπαν, και προσπερασατε επιμενοντας στο να βρειτε \"κλειδια\" , \"κουμπια\" (οπως θελετε πειτε τα) επικοινωνιας με το παιδι σας..

δεν υπαρχουν κλειδια...υπαρχει μονο αυτι ακουοντος....
κι εγω νομιζω οτι το δικο σας ειναι κλειστο προς το παιδι σας γιαυτο και δεν σας μιλαει...
σας το ειπαν κι αλλοι να του δωσετε χωρο, να το ακουσετε, και το προσπερνατε..
αυτο ομως ειναι το θεμα σας...αν δεν το λυσετε δεν θα προχωρησετε πιο κοντα στο παιδι σας..

δικο σας θεμα αν θα την δεχτειτε η οχι την αποψη μου και για να μην αγχωνεστε, δεν ειμαι ειδικος..

Kαλησπέρα και πάλι,

Μη θέλοντας να επαναληφθώ, ήθελα απλά να προσθέσω στο προηγούμενο ποστ μου το εξής:

Ακόμα κι εαν ο γιος σας έχει κατάθλιψη, αυτό είναι κάτι που πρέπει να περάσει ο ίδιος.
Και θα το περάσει. Μόνος του. - Με την έννοια ότι αφορά τον ίδιο και κανέναν άλλο.

Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να είστε κοντά και ψύχραιμα. Θεωρώ σημαντικό να δείτε κάποιον ειδικό για το πώς μπορείτε να τον αντιμετωπίσετε καθώς και να ρωτήσετε τον ίδιο τι θα τον βοηθούσε.
Η συνεργασία με κάποιον ειδικό σε θέματα που ενδεχομένως...- υποθέτω - σας απασχολούν, και το λέω με όλο το σεβασμό, σχετικά με τη συμβολή σας ως γονείς σ αυτό που περνά εκείνος.

Δεν σταματησε τις σπουδες του κοπελα μου(remedy) επηδη δεν ..μπορουσα να τον εποπτευσω αρκετα!!!
Σταματησε τις σπουδες του γιατι δεν μπορουσε να τις συνεχισει .
Η μουσικη ηταν συντροφος του και θα ειναι για παντα ,δεν εξεφρασε ομως καμια ταση να γινει Paco de Lucia η .....Νταλαρας ας πουμαι.
Εχεις απολυτο δικιο για την ικανοτητα του να ακουει κανεις τον αλλο , να αφουκραζεται τον αλλο . Τα \"κουμπια\' ειναι μαλλον τεχνικος ορος, μη τον παιρνεις κυριολεκτικα.
Τα αυτια μου-θελω να πιστευω- δεν ηταν ποτε κλειστα στο παιδι μου. Ηταν παντα \"κλειστος\" απο μονος του.
Δεν εχω ......... \"προσπερασε\" τιποτα απο οσα ειπατε . Δεν ξερω τη λυση και ειμαι ανοικτος σε καθε αποψη

Quote:

---

Originally posted by panos-Kreta
Δεν σταματησε τις σπουδες του κοπελα μου(remedy) επηδη δεν ..μπορουσα να τον εποπτευσω αρκετα!!!
Σταματησε τις σπουδες του γιατι δεν μπορουσε να τις συνεχισει .
Η μουσικη ηταν συντροφος του και θα ειναι για παντα ,δεν εξεφρασε ομως καμια ταση να γινει Paco de Lucia η .....Νταλαρας ας πουμαι.
Εχεις απολυτο δικιο για την ικανοτητα του να ακουει κανεις τον αλλο , να αφουκραζεται τον αλλο . Τα \"κουμπια\' ειναι μαλλον τεχνικος ορος, μη τον παιρνεις κυριολεκτικα.
Τα αυτια μου-θελω να πιστευω- δεν ηταν ποτε κλειστα στο παιδι μου. Ηταν παντα \"κλειστος\" απο μονος του.
Δεν εχω ......... \"προσπερασε\" τιποτα απο οσα ειπατε . Δεν ξερω τη λυση και ειμαι ανοικτος σε καθε αποψη

---

δεν σημειωσα το \"σταματησε τις σπουδες του\" αλλα το \"κατοπιν των προτροπων μας\"... το ιδιο σημειωσα και στο πως ξεκινησε τις σπουδες του. κατοπιν των προτροπων σας....χωρις να τις αγαπα....και ανακουφιστηκε οταν τις σταματησε οπως ειπατε...αρα πιεστηκε για να τις ακολουθησει..δεν ηταν δικη του επιλογη..

καμια φορα ξερετε, καποια ατομα που δεν μπορουν να υψωσουν την φωνη τους για να πουν ενα \"ΟΧΙ\", το λεει ο οργανισμος τους γι αυτους, καταρρεοντας...και δεν μιλαω εδω για τις σπουδες του μονο...μιλαω για ολα τα ΟΧΙ που δεν καταφερε να σας πει απο την παιδικη του ηλικια , εφοσον απο τοτε βλεπατε προβληματα...
το σκεφτηκατε ποτε?

θεωρειτε ως μονο αποδεκτο επιπεδο αυτο ενος μουσικου σαν τον paco de lucia για να ειναι επιτρεπτο σε καποιον να ασχολειται επαγγελματικα με την μουσικη? διοτι δεν μου απαντατε οτι δεν ηθελε να ασχοληθει με την μουσικη, αλλα οτι δεν εξεφρασε ταση νταλαρα.......
μηπως εξεφρασε ενδιαφερον για την μουσικη αλλα δεν του επετραπη επειδη δεν τον θεωρησατε αρκετα ταλαντουχο για να το κανει επαγγελματικα?

κι εγω γι αυτο εβαλα και την λεξη \"κλειδια\" διπλα στα \"κουμπια\" που ειχατε βαλει εσεις, για να σας δειξω οτι δεν τον πηρα κυριολεκτικα..αλλα εννοουσα την ουσια του πραγματος...
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΧΕΙΡΙΣΜΟΙ ΚΥΡΙΕ για το θεμα που σας απασχολει, κι εσεις με τα λογια σας δειχνετε να ψαχνετε χειρισμους....
ειναι ολο θεμα ψυχικης επαφης που δεν κατορθωσατε να αποκτησετε για τον α η β λογο και σας το ευχομαι για το μελλον κι αν δεν μπορειτε μονος σας, και με την συμβουλη καποιου ειδικοτερου,,,,

για το θεμα το παθολογικο του θεματος, εαν δλδ υπαρχει διεγνωσμενη καταθλιψη, θα συμφωνησω με την παρπικα..ειναι θεμα ειδικων, και δεν ειστε ειδικος, μη θεωρειτε λοιπον οτι εχετε ο βαρος για την θεραπεια αυτην, παρα μονο να ειστε διπλα στον γιο σας οταν και αν σας χρειαστει, να καλυψετε τα εξοδα που θα προκυψουν εαν προκυψουν,κλπ...

Σίγουρα έχετε κάνει και σεις λάθη και είστε μέρος του προβλήματος (άμεσα ή έμμεσα). Πιθανότατα δεν αξιολογήσατε σωστά την ευαισθησία αυτού του παιδιού και δεν συμβάλλατε από την μικρή του ηλικία (που είναι καθοριστική για την διαμόρφωση του χαρακτήρα του) στο να μην κλείνεται ακόμη περισσότερο στον εαυτό του-δική μου υπόθεση είναι αυτή. Αλλά το θέμα δεν είναι να νιώσετε τύψεις και να γυρνάτε στο παρελθόν αλλά το τι θα κάνετε από δω και πέρα.

Για να μπορέσετε να βοηθήσετε κάποιον, πρέπει να προσπαθήσετε να μπείτε στην θέση του. Να σκεφτείτε τί μπορεί να αισθάνεται όντας σε αυτήν την κατάσταση, τι αντιμετώπιση θα θέλατε να έχετε εσείς σε παρόμοια περίπτωση μέσα από τα δικά του μάτια όμως. Είναι δύσκολο και θέλει υπομονή....προσπαθείστε όμως!ίσως έτσι να βρείτε σημείο επαφής με το παιδί σας...

Συμφωνώ ότι πρέπει να υπάρχει ψυχραιμία από μέρους σας και να είστε καθησυχαστικοί ότι η κατάθλιψη είναι αυτή που τον κάνει να τα βλέπει όλα μαύρα και ανούσια και ότι ξεπερνώντας την θα βρει την ηρεμία του...Ο ρόλος σας στην θεραπεία του γιου σας μπορεί να έχει μόνο υποστηρικτικό χαρακτήρα.

Διαβάζοντας την όλη κουβέντα που έγινε σε αυτό το topic, ήθελα να πω ότι και οι οικογένειες που ένα μέλος τους αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα, έχουν ανάγκη ψυχολογικής στήριξης. Δεν είναι εύκολο για εκείνους να αντιμετωπίσουν μία κατάσταση, που δεν ξέρουν πώς να διαχειριστούν και που μάλιστα τους πονάει...

Πιστευω οτι τον μεγαλωαα με τον καλλυτερο δυνατο τροπο , οτι αυτο κι αν σημαινει. Του εδειξα τα καλυτερα παραδειγματα. Ορειβασια, καταδυσεις,πολεμικες τεχνες,γιογκα ...............

Σιγουρα ειμαι μερος του προβληματος του.Εγω τον εφερα στο κοσμο