[QUOTE=Hope 2;1141883]Και σε κρατάνε όλη τη μέρα πιο χαλαρή?[/QUOTE
Εσυ τι διάγνωση έχεις?
Printable View
[QUOTE=Hope 2;1141883]Και σε κρατάνε όλη τη μέρα πιο χαλαρή?[/QUOTE
Εσυ τι διάγνωση έχεις?
Η διάγνωση είναι ιψδ. Απλά αυτή τη φορά δεν έχω συγκεκριμένη ιδεοληψια. Σκεφτομαι διαφορά που μου προκαλούν τρομερό άγχος, είναι πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή μου αλλα τα σκέφτομαι συνέχεια και συνέχεια και δε μπορώ να τα διαχειριστώ. Ένα από αυτά είναι και το φαρμακο. Είναι πολύ εξαντλητικό. Αρχικά προσπαθούσα με γυμναστική, με γράψιμο κτλ και κατά το απόγευμα ήμουν αρκετά καλύτερα. Εδώ και 1,5 εβδομάδα όμως που άλλαξα ψυχολόγο έχω πάρει την κάτω βόλτα. Δεν υπάρχουν στιγμές πια μέσα στη μέρα που να νιώθω λίγο καλύτερα. Δε ξέρω τι να κάνω πια.
Σεξουαλικου περιεχομενου
Εσύ έχεις τις ίδιες ιδεοληψίες?
Και είναι αυτό κάθε φορά? Δεν έχει αλλάξει?
Στην προηγούμενη υποτροπή έκανε περίπου ένα μήνα για να νιώσω λίγο καλύτερα αλλά γενικά θυμάμαι μου πήρε πάνω από δύο μήνες για να επανέλθω. Ούτε τότε ήθελα να τα ξαναπάρω αλλά τα πήρα σχεδόν αμέσως, και είχα στο μυαλό μου ότι θα τα κόψω κάποια άλλη στιγμή για να κάνω άλλο παιδί. Αυτή τη φορά νιώθω ότι δεν υπάρχει άλλος χρόνος πια, δε θα μου τα ξανακοψει ο γιατρός. Γιαυτό αντιδρώ έτσι. Νιώθω ότι δεν έχει νόημα πια να προσπαθώ να είμαι καλά αν πάρω τα φάρμακα. Νιώθω ότι εγκαταλείπω.
Όχι τα έκοψα πάλι πριν 3,5 μήνες και μετά από 1,5 μήνα υποτροπιασα. Είμαι 2 μήνες σε υποτροπή και δε θέλω να πάρω τα φάρμακα.
Αυτό μου λέει και ο άντρας μου. Απλά νιώθω άχρηστη που δεν τα κατάφερα. Τα είχα τόσο ωραία στο μυαλό μου όλα όταν τα έκοβα. Ήμουν τόσο χαρούμενη που θα τα κόψω και θα κάνω άλλο παιδί. Και τώρα είμαι στο πάτο. Πως να το δεχτώ?
Γενικά είναι πολύ δύσκολο, δεν αντέχω απλά είχα ένα στόχο. Ότι θα κάνω ότι χρειαστεί για να τα καταφέρω χωρίς φάρμακα. Αλλά έπεσα πολυ