και ειναι εκει
με παρατηρουν
τι κανω πως νοιωθω τι λεω τα παντα.
απο μωρο για να μην καταλαβω τη συνωμοσια τους
γι αυτο τωρα ειμαι στο δωματιο
και εκει μπαινοβγαινουν αλλα δεν ερχομαστε σε επαφη τοσο συχνα
Printable View
και ειναι εκει
με παρατηρουν
τι κανω πως νοιωθω τι λεω τα παντα.
απο μωρο για να μην καταλαβω τη συνωμοσια τους
γι αυτο τωρα ειμαι στο δωματιο
και εκει μπαινοβγαινουν αλλα δεν ερχομαστε σε επαφη τοσο συχνα
boo έχεις ψάξει με την ψυχολόγο τι το πυροδότησε όλο αυτό το σχετικό με τους γονείς; Είναι από την εφηβεία σου ή τα τελευταία χρόνια; Τα συζητάς μαζί της αυτά;
Συγγνώμη αν σε φέρνω σε δύσκολη θέση, δεν ρωτάω να μου πεις τι και πως, απλά αν το έχετε θίξει αυτό το θέμα κι αν δεν σε έχει βοηθήσει να το δεις αλλιώς.
Ελπίζω να είσαι πιο ήρεμη τώρα.
καλησπερα και παλι
θα σου πω αυτο που με ρωτας δεν εχω προβλημα
απο τον παιδικο δεν ειχα φιλους, το ιδιο και στο δημοτικο..1 φιλη και αυτη οχι κατ επιλογη απλα επειδη ηταν η μονη που μου μιλουσε
δεν επαιζα κοριτσιστικα παιχνιδια επισης.. δε ξερω αν ημαινει κατι αυτο..
στο γυμνασιο στα 14 μου γινεται μια παρεξηγηση στο γυμνασιο και για να καλυψω 2 κοπελες που εφταιγαν το πηρα ολο επανω μου και δεχτηκα απιστευτο μπουλινκ μπροσα σε ολο το σχολειο σχεδον.ειχα παγωσει και απλατα δεχομουν ολα βουρκωμενη απλα
απο τοτε δε μου ξαναμιλησε κανεις. μονη παντου.
οι "δικοι μου" δε με ρωτησαν ποτε ενα πως πηγες στο σχολειο? ολα καλα? τιποτα.απο τα 14 λοιπον μεχρι τα 16 σχολειο κλαμα φροντιστηρια υπνος
καθε μεσημερι και καθε βραδυ που ξαπλωνα παρακαλουσα να παιθανω και εψαχνα τροπους.. σκεφτομουν να παρω χαπια, σκεφτομουν να παρω ναρκωτικα κλπ
κλινικη καταθλιψη μου διεγνωσαν στα 24 στην 1η νοσηλεια για εκεινα τα χρονα στο σχολειο οταν το συζητησαμε με την ψυχολογο..
ε στα 16 τα βροντηξα ολα. ειπα ως εδω παμε απο την αρχη
και μεσα στην προασπαθεια μου να βαλω τα παντα σε μια ταξη, και προσπαθωντας να δωσω απαντησεις στον εαυτο μου, γιατι εγιναν ολα αυτα? τι πηρα? τι εδωσα? τι αποτελεσμα ειχαν? ΓΙΑΤΙ το περασα ολο αυτο??
ε τοτε ηρθε η μαγικη απαντηση. ΜΕ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ! ναι γι αυτο ολα .ολα ειναι μια δοκιμασια και παιδευομαι επειδη καποιοι με δοκιμαζουν, με παρακολοθουν τιο κασνω και τι λεω και τι σκεφτομαι και μου δινουν δοκιμασιες.ολα ειναι ενα πειραμα. με παρακολουθουν..ε και ποιος ηταν ο πιο κοντινος μου που θα μπορουσε να με παρακοουθησει?? οι δικοι μου φυσικα!
πορευομουν και πορευομαι με αυτο..στα 23-24 μετα απο υπερβολικη πιεση και στρες εγινε το μεγαλο μπαμ κκαι αρχισαν οι φωνες και τα φαντασματα..
η παρακολοθηση πορευοταν παραλλληλα με εμενα απο τοτε σα 16.
δεν ηξερα ομως οτι αυτα ειχαν ονομα.. ψυχωση.. τα εβλεπα ολα φυσιολογικα. οπως και τωρα........
εχω προσπαθησει να τα πω αλλα δεν το συζητησαμε ποτε ιδιαιτερα απλα αναφοριικα
γιατι το να ξινω πληες δε μου κανει και τοσο καλο
θυμαμαι μια αλλη φορα ειχε εμενα να σΤεκομαι ακουνητη μπροστα της στην κουζινα και αυτη να σπαει ολα τα πιατικα μπροστα μου γιατι ειχε νευρα μαζι μου.ειχα παγωσει.φοβομουν
παντα φοβος
Δεν ήθελα να ξύσω πληγές και να σε ταράξω, ωστόσο ψυχανεμίζομαι ότι ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος είναι και όλο αυτό. Μήπως πρέπει κάποια στιγμή να το πάρεις απόφαση ότι πρέπει να χωθείς στα βαθιά και να το δεις μαζί με την ψυχολόγο; Θα είναι μία δύσκολη διαδικασία, αλλά μπορεί να θέσει τη σχέση με τους δικούς σου ή το πως την διαχειρίζεσαι σε άλλες βάσεις.
Είναι αυτό που λίγο πολύ είπε η ελενια πιο πάνω, μπορεί να υπήρχαν θέματα κι από την αρχή, μετά έρχεται κι όλο αυτό με την ασθένεια και με τα χρόνια οι γονείς δεν καταλαβαίνουν τα παιδιά, τα παιδία του γονείς, μεγαλώνει το χάσμα ανάμεσά τους και γίνεται το πρόβλημα χειρότερο.
Οι δικοί σου θα έπρεπε να βλέπουν και οι ίδιοι ειδικό, αλλά άντε να αλλάξεις τα μυαλά στις παλιές γενιές...
Ελπίζω να είσαι καλύτερα σήμερα! Καλημέρα κιόλας!
μου εχουν σπασει τα νευρα μου φωναζουν ολη την ωρα να πηγαινω μαζι τους απο εκει δε ξερουν ποσο δυσκολο μου ειναι... δε μπορουν καν να φανταστουν τη δυσκολια μου.
θελω καποιος να ενωσειτα κοματια μου
το εχω πει στη μανα μου σε ηρεμια και η απαντηση ηταν.. σε ολα τα σπιτια γινονται αυτα.........
Τι γίνεται σε κάθε σπίτι; Τι ακριβώς της είπες; Ότι η ασθένεια σε κάνει να έχεις παράλογες ιδέες και να φοβάσαι, ότι έχεις προβλήματα συγκέντρωσης και άγχους κι ότι δυσκολεύεσαι πολύ ακόμα και να βγεις από το δωμάτιό σου και οι εντάσεις σε κάνουν χειρότερα κι η απάντηση ήταν αυτά συμβαίνουν παντού;
μου ειπε οτι τσακωνονται σε ολα τα σπιτια και τς λεω.. καθε μερα?
ε μου λεει σσιγα
της λεω με φοβιιζουν οι καυγαδες και δε μπορω να βγω απο το δωματιο και μερικεςς φορες απο αυτα οι φωνες γινονται πολλες και χειροτερες..
καλα καλα μου λει δε θα το κανανω..ε μετ απο 3-4 μερα παλι τα ιδια επι καθημερινης βασεως..
δεν καταλαβαινουν τιποτα
Άσχημο να υπάρχουν τσακωμοί στο σπίτι βρε boo, τι να σου πω...
Ίσως η ψυχολόγος σου πει μερικά κολπάκια να τα περνάς πιο στο φλου αυτά, από το ένα αφτί να μπαίνουν στο άλλο να βγαίνουν και να μην σε επηρεάζουν τόσο.
χρονια πολλα παιδια
ε στον επομενο καυγα θα σηκωθω να φυγω εξω και θα τους πω οταν ηρεμησουν να με παρουν τηλ να γυρισω..
δε μπορω να σκεφτω τιποτα αλλο
εσεις πως το βρισκετε αυτο?
αν και τωρα τιςσ τελευταιες μερες χωριζονται ο ενας στην πολη ο αλλος στο χωριο οποτε ειναι καλυτερα..
για να δουμε..
όταν γίνονται καυγάδες καλό είναι να φεύγεις....δε χρειάζεται να είσαι εκεί...ούτε θα λύσεις το πρόβλημα μεταξύ τους ούτε θα εσύ θα νιώσεις καλύτερα..
Καλημερα boo,σε καταλαβαινω πραγματικα τι ειναι να ζεις σε ενα νοσηρο περιβαλλον,εγω γενικα ειχα θεμα κυριως με τη μανα μου ,ηθελε παντα να ελεγχει τη ζωη μου,ειτε εμενα σπιτι ειτε οχι...παντα με προσχημα τις αρρωστιες..ενω γενικα υπηρχαν και καυγαδες στην οικογενεια με θειους θειες πεθερες σογια κλπ....προσπαθησε να βγαινεις να πηγαινεις καμια βολτα,σε μενα το περπατημα λειτουργει ως ψυχαναλυση...Και δουλεψε το με ψυχολογο,εμενα με εχει βοηθησει πολυ τα τελευταια 2 χρονια.Ειναι δυσκολο στην πραξη αλλα να τους δωσεις να καταλαβουν ποια ειναι τα ορια σου και ποσο κακο σου κανει αυτη η κατασταση.
.