Printable View
Στην εργασια μου ειχα θεματα συμπεριφορας απο τον εργοδοτη μου σε βαθμο που δεν αντεξα αλλο κ μετα απο πολυ σκεψη δικη μου σαφως κ παροτρυνση του φιλου μου να φυγω σταματησα! Δεν θα με συντηρουσε καθως ειχα κανει το κουμαντο μου,με πιεζε να φυγω απο εκει κ μολις το εκανα...εφυγε!Quote:
Originally Posted by Yugi m
Δεν ερχομαι σε δυσκολη θεση,αντιθετως με βοηθαει να δω πιο ξεκαθαρα τα πραγματα κ να προσπαθω να αποβαλλω συναισθηματικο κομματι.
Εντάξει, κατάλαβα. Ναι, τότε καλά έκανες κι έφυγες γιατί αν ο εργοδότης είναι περίεργος, καλό θα είναι να την κάνεις με ελαφρά.Quote:
Originally Posted by Vila-8
Στη θέση σου νομίζω θα με βοηθούσε να αλλάξω και σπίτι ίσως, αν έχεις την οικονομική δυνατότητα φυσικά. Αυτό εσύ το ξέρεις. Γενικά σε βοηθάει νομίζω να ξεκόψει τελείως από τον άλλο και αυτά που έχετε ζήσει. Ήσασταν χρόνια μαζι επομένως θα σου πάρει καιρό.
Αλλά συγγνώμη βρε vila8 μετά από τη συμπεριφορά του με τους γονείς του δεν κατάλαβες κι εσύ ότι υπάρχουν θέματα μεταξύ σας? Γιατί τότε, όταν είδες αυτή την συμπεριφορά δεν το αληθές? Θα ήταν ίσως και καλύτερα? Επίσης, ήταν η πρώτη σου σχέση?
Μετα απο το γεγονος με τους γονεις του μιλησαμε κ μου ζητησε συγνωμη κ ειπες πως εμεις εχουμε το δικο μας σπιτι (καταλαβαινεις πως το εννοω) κ οτι δεν θα επαναληφθει κατι τετοιο γτ θα κρατησει ισορροπιες.Quote:
Originally Posted by Yugi m
Ειχα αλλη μια σχεση αλλα οχι με συγκατοικηση κ σκεψη για δημιουργια οικογενειας,αλλη ηλικια κ τοτε.
Ξαφνικα μενεις μετεωρος κ σε τρωνε οι σκεψεις κ η απογοητευση της συμπεριφορας!
πολύ απλά, θα σου απαντήσω ναι, το κάνει γιατί δεν του έδωσες καθόλου σημασία.Quote:
Originally Posted by Vila-8
Εσύ τον θες πίσω;
Ναι, καταλαβαίνω τι λες, vila8. Προσωπικά, πιστεύω ότι έπρεπε εκείνη τη στιγμή να πει κάτι. Αλλά ίσως να κρίνω από το πώς θα αντιδρούσα εγώ και ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Από τότε που έγινε αυτό ξαναείδαμε τους γονείς του? Επίσης, την ώρα που σηκώθηκες κι έφυγες πο τους δικούς σου, εκείνος τι έκανε? Ήρθε μαζί σου? Εμεινε εκει? Σόρρυ αν σου ξυπνάω αναμνήσεις, μην απαντάς.Quote:
Originally Posted by Vila-8
Επομένως, ήταν η πρώτη σου σχεση με ορίζοντα οικογένειας, κάτι που το κάνει πιο δύσκολο. Πάντως θεωρώ ότι το πρώτο βήμα το έχεις κάνει. Και αυτό είναι το γεγονός ότι απέρριψε το ενδεχόμενο επανασύνδεσης και πολύ σωστά, αν θες τη γνώμη μου. Επίσης, έχεις αρχίσει να βλέπεις ξεκάθαρα τα προβλήματα που είχε η σχέση σας και αυτό επίσης βοηθάει πολύ. Φυσικά αυτά τα δύο δεν τα λύνουν όλα. Το ξέρω από πρώτο χέρι, ότι για κάθε απογοητευτική συμπεριφορά που σου έρχεται στο μυαλό, μπορεί και να έρθει μια αγκαλιά, ένα σ αγαπώ, μια ωραία στιγμή, αλλά αυτά με τον καιρό περιορίζονται και σβήνουν. Κι εμένα και όλης νομίζω που τους έτυχε η άσχημη τύχη να χωρίσουν μέσα σε καραντίνα, θα μας φάνε λίγο οι σκέψεις.
Απλά το κακό με την δική σου περίπτωση είναι ότι δεν έχεις φίλους εκτός από τους κοινους. Ούτε εγώ είχα πολλούς, μην φανταστείς, τρία τέσσερα ατομα αλλά μου σταθηκεαν αρκετα. Δεν έχεις πχ κάποια παλιά φίλη που να έχετε ξέρω γω πολλά χρόνια να μιλήσετε και να μιλήσεις με αυτήν? Δεν σου λέω από κοντά, γιατί είναι και η καραντίνα, αλλά με βιντεοκλήση, μηνύματα κτλ?
Το πιο σημαντικό απ' όλα θεωρώ είναι να κατανοήσουμε ότι πρέπει να δώσουμε χρόνο στον εαυτό μας.
Τέλος, ήθελα να σε ρωτήσω, το ενδεχόμενο της οικογένειας και του γάμου είχε τεθεί και από τους δύο? Είχατε κάνει κάποια βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση πέραν της συγκατοίκησης?
Εκτοτε δεν ειχα εγω επαφες με τους δικους του,ο φιλος μου κανονικα οπως ηταν κ πριν!Οταν εγινε το σκηνικο ηρθε μαζι μου γτ φυγαμε (ακομη αναρωτιεμαι εμεινε τοσο απραγος απλα να ακουει κ να κοιταει).Τοτε σε συζητηση που μου ειχαμε μου εδωσε δικαιο,πλεον καταλαβα οτι απλως το εκανε τοτε για να ξεχαστει το γεγονος (δεν το εννοουσε).Quote:
Originally Posted by Yugi m
Απο κοινου μιλουσαμε για οικογενεια,ισα ισα που εγω ημουν κ λιγο διστακτικη.Οσο περναει ο καιρος οπως πολυ σωστα ειπες βλεπω τα προβληματα σαν τριτο ματι. Οι αναμνησεις ειναι πολλες κ σαφως κ δεν σβηνονται,σκεψου οτι ακομη δεν τον εχω συναντησει δυο μηνες μετα,η ιδεα μπορω να πω οτι καπως με σοκαρει!
Δεν ξερω που βρισκεται,αν προχωρησε,τι κανει!
Απο επιλογη μου βεβαια αυτο,σηκωσα γυρω μου τοιχος για να προστατευτω!
Αλλαζε πολεις σε διαφορες ηλικιες της ζωης μου με αποτελεσμα να μην εχω σταθερες φιλιες,γιαυτο κ δεν εχω καποιον να ψαξω.Προσπαθω να σκεφτομαι θετικα κ ισως οταν επιστρεψουμε στην κανονικοτητα με καποια δραστηριοτητα να βρω παρεες.
Κατι αλλο που συμβαινει ειναι το σοκ της ηλικιας.Το μυαλο παιζει περιεργα παιχνιδια,σκεφτομαι πως ειχα χτισει καποια πραγματα με αυτον τον ανθρωπο κ τωρα τι;
Φιλοι κ γνωστοι τακτοποιημενοι σε οικογενειες,παιδια κτλ κ εσυ στη μεση του πουθενα!!! Ολα στο μηδεν (σχεση,δουλεια,παρεες)
[QUOTE=Xfactor;1148107]πολύ απλά, θα σου απαντήσω ναι, το κάνει γιατί δεν του έδωσες καθόλου σημασία.
Εσύ τον θες;
δεν γινετε ακομη κ να ηθελα!
αναρωτιεμαι προς τι ολα αυτα!
Όπως μου το περιγράφεις, νομίζω ότι εμμέσως αλλά σαφώς, έδωσε δίκιο στους δικούς του ουσιαστικά. Και μετά για να αντιστρέψει το κλίμα σου είπε εσένα ότι έχεις δίκιο κι όλα καλά. Θα μπορούσες να μας δώσεις λεπτομέρειες για το σκηνικό? Αν το θες κι εσύ φυσικά, και δεν γίνομαι αδιάκριτος. Του πατέρα του δηλαδή έτσι του κάπνισε και άρχισε να σου μιλάει άσχημα? Θα μπορούσε να κάνει κάτι να το σταματήσει πριν φτάσετε σε αυτά τα επίπεδα και σε προσβάλλει τόσο πολύ ο άλλος. Και η μητέρα του που αντέδρασε έτσι μου φαίνεται ότι έχει δεχθεί κι εκείνη τέτοιες συμπεριφορές από το σύζυγό της. Ίσως και χειρότερες. Οπότε δεν ξέρω σε τι ακριβώς περιβάλλον μεγάλωσε και αν κάποια στιγμή άρχισε να σου φέρεται κι εκείνος άσχημα. Μιλάω σε περίπτωση που προχωρούσαμε.Quote:
Originally Posted by Vila-8
Φυσικά και δεν φεύγουν οι αναμνήσεις. Εκείνο που φεύγει με τον καιρό είναι ο πόνος και η λύπη που αυτές προξενούν. Το γεγονός ότι αποστασιοποιείται, βλέπεις το ζήτημα απ' έξω και καταλαβαίνεις ότι υπήρχαν θέματα, σε βοηθάει πολύ νομίζω.
Επιπλέον, πράττεις επίσης καλά που δεν ξέρεις τι κάνει και αν προχώρησε. Έτσι είναι καλύτερα. Το τσιροτο το τραβάς μια και καλή. Έτσι νιώθεις τον πόνο μια φορά, αλλά είναι σίγουρα καλύτερο από το να το τραβάς λίγο λίγο και να βιώνεις διαρκώς τον πόνο. Και το τείχος που ορθώσεις είναι επίσης σωστό. Γενικά από την εμπειρία μου θεωρώ ότι πολλές φορές πονάμε όταν βιώνουμε ένα χωρισμό, αλλά αν το αφήναμε, θα ήταν χειρότερα.
Χμ ναι το ότι άλλαζες συχνά μέρος κατοικίας είναι κάτι που εκ των πραγμάτων σε δυσκόλευε για τις φιλίες σου. Λογικό και κατανοητό. Οπότε πρέπει να το περάσεις μόνη σου τώρα. Αλλά και πάλι δεν είναι αδύνατο. Κάνε πράγματα που σου αρέσουν. Γενικά γέμισε εποικοδομητικά τον χρόνο σου, ώστε να μην το σκέφτεσαι. Και νομίζω δεν πρέπει να σε ανησυχεί που οι φίλοι σου έχουν οικογένειες, δουλειές κτλ. Στη ζωή μας ερχονται αλλιώς τα πράγματα στον καθένα.
Πιστεύω δηλαδή δεν είναι σωστό να ακολουθούμε τα πράγματα με το πρέπει που πηγάζει από την ηλικία μας. Μπορεί οι φίλοι σου να βρήκαν από πολύ νωρίς τον άνθρωπο της ζωής τους, καλή δουλειά κτλ. Αλλά δεν μπορεί όλοι να είναι έτσι. Δεν έχεις πχ κάποιον γνωστό στην ηλικία σου που δεν τα έχει αυτά?
Quote:
Originally Posted by Yugi m
Ακριβως οπως το περιγραφεις!
Μου εδωσε δικαιο (ετσι για να ομαλυνει την κατασταση προσωρινα).
Ο πατερας του αρχισε να φωναζει αδικαιολογητα για ενα εντελως χαζο λογο (θα προτιμουσα να μην αναφερω λεπτομερειες)
Σιγουρα θα μπορουσε να παρει το μερος μου ή εστω να τον σταματησει.
Ξαφνικα βλεπεις οτι δεν ξερεις με ποιον ανθρωπο ησουν τοσα χρονια.Ισως αυτο που αναφερεις για το οικογενειακο τους περιβαλλον κ να ισχυει (καθως δεν μπορω να γνωριζω τι γινοταν στο σπιτι τους) κ ισως να ειχα κ εγω αναλογες συμπεριφορες (αυτο εδειξε τουλαχιστον η σταση του).
Εχω γνωστους που οντως δεν εχουν προχωρησει στη ζωη τους,απλα προφανως κ με φοβιζει.
Προσπαθω να δω βαζω μπροστα το μυαλο κ οχι την καρδια!!!
Κάτσε, ούτε καν ήταν σοβαρός ο λόγος που σου φώναξε? Ε δηλαδή κάπου έλεος. Κατανοητό να μην θες να αναφέρεις λεπτομέρειες και καλά κάνεις. Απλά θεωρώ ότι για να φέρεται κάποιος έτσι στην κοπέλα του γιου του, χωρίς λόγο κιόλας, πχ χωρίς να τον έχεις προσβάλλει έχει θέματα και ο ίδιος. Ίσως αν συνεχιζατε με τον άλλον, να εκδηλωνε κι εκείνος κάποιες συμπεριφορές άσχημες προς εσένα. Ειδικά αν έβλεπε από μικρός τέτοια πράγματα και τα θεωρούσε φυσικά. Και όπως φαίνεται από το γεγονός ότι έτσι αντέδρασε και απλά είπε δύο τρεις βλακείες για να σε τουμπαρει, μάλλον τα θεωρούσε φυσικά όλα αυτά. Υπήρξαν μια όλες φορές που σου φέρθηκε άσχημα η με τρόπο που δεν ήταν τόσο καλός?Quote:
Originally Posted by Vila-8
Υπό μια έννοια, καλύτερα που σταμάτησαν όλα εδώ, καθώς δεν έγινες κι εσύ αποδεκτός τέτοιων συμπεριφορών. Δεν ξέρω ακριβώς πώς συμπεριφεροταν, αλλά μην το αποκλείεις αν προχωρούσαμε πιο σοβαρά να φερόταν έτσι.
Κοίτα, κι εμένα δεν μου αρέσει η στασιμότητα όσον αφορά τη ζωή μου, αλλά οκ η εποχή είναι λίγο περίεργη. Δεν το λέω για να δικαιολογηθουμε, αλλά έτσι είναι. Και λίγο πολύ όλος ο κόσμος περνάει τέτοιες φάσεις.
Προσυπογράφω αυτό που λες να βάζουμε μπροστά το μυαλό και όχι την καρδιά. Αλλά είναι κομματάκι δύσκολο κάποιες φορές, δεν συμφωνείς?
Συμφωνω απολυτα,ειναι πολυ δυσκολο να βαζεις φρενο στα συναισθηματα κ να επιβαλλεις τον εαυτο σου να δει την ιδια του την ζωη σου με ψυχροτητα ετσι ωστε να μπορεσει να συνεχισει κ να μην το βαλει κατω.Quote:
Originally Posted by Yugi m
Σε ολη την διαρκεια της ημερας ειναι τοσες πολλες οι στιγμες που αυτο το μυαλο σε παει πισω αλλα πρεπει να σταθεις δυνατος (ειδικα στην περιπτωση μου που ο τροπος ηταν απαραδεκτος).
Πλεον δεν αποκλειω το γεγονος οτι ισως αργοτερα με οικογενεια να φεροταν αναλογως! Τα γεγονοτα μου εδειξαν εναν αλλο εντελως ανθρωπο! Προσωπικα με πληγωσε κ ο τροπος χωρισμου (μπορεις να φυγεις απο μια σχεση αλλα δεν χρειαζεται να εξανλτησεις την κακια σου κ να τον διαλυσεις τον αλλο).
Πεφτουν οι μασκες προφανως κ επικαιρο ;)
Το να εξελιχθεί κάποιος σε κάτι αλλο από αυτό που είναι και δείχνει, μπορεί να συμβει όντως. Και σε άντρες και σε γυναίκες. Απλά θέλω να πιστεύω ότι αυτό δεν είναι πολύ συχνό.Quote:
Originally Posted by Vila-8
Δεν ξέρω αν συμφωνείς, αλλά πάντα πίστευα ότι τελικά ο πραγματικός χαρακτήρας του ανθρώπου φαίνεται στο χωρισμό. Εκεί που πλέον δεν είστε μαζί, δεν υπάρχουν οι ελπίδες μιας γνωριμίας η μιας σχεσης, όπως στην πρώτη επαφή που έχεις με τον άλλον. εκεί είναι που παίρνουμε διαφορετικούς δρόμους και δεν χρειάζεται κανείς να προσποιείται. Αυτό το διαπίστωσα στον δικό μου χωρισμό, στον οποίο ειπώθηκαν πραγματ που ποτέ δεν περίμενα από την κοπέλα. Δεν ξέρω πως ακριβώς χωρίσατε η τι ειπώθηκε, αλλά αν όντως δεν σου φερθηκε καλά στον χωρισμο, νομίζω δεν χάθηκε κάτι σοβαρό. Απλά αν συνεχιζατε θα έβγαιναν και άλλα στην επιφάνεια. Χωρίσατε απλά με ένα μήνυμα η ειπώθηκαν και διάφορα?
Όντως, πολλές φορές ίσως μας λυγίζουν οι αναμνήσεις, αλλά και πάλι αυτό δεν είναι κακό. Το θεωρώ φυσιολογικό προσωπικά. Αποδεικνύει το έχουμε αισθήματα και δώσαμε στον άλλο άνθρωπο, άσχετα αν εκείνος η εκείνη δεν το εκτίμησε. Και ουσιαστικά μάλλον δεν άξιζε εφόσον δεν το εκτιμησε. Θα βρεθεί ίσως κάποιος η κάποια που θα το εκτιμησει.
Επίσης ήθελα να σου γράψω να μην υποτιμάς τον ευατο σου. Έχεις καταφέρει να είσαι οικονομίκα ανεξαρτητη, να μένεις σε δικό σου σπίτι και όχι στους δικούς σου, να έχεις δουλειά και άλλα. Δεν είναι λίγα αυτά. Άλλοι ακόμα και μεγαλύτεροι σπορ σένα δεν στα έχουν. Απλά είχες μια ατυχή σχέση. Εντάξει δεν είναι κάτι αυτό ούτε λέει κάτι.
Όντως πέφτουν οι μάσκες. Αλλά το θέμα δεν είναι νομίζω οι μάσκες που καλύπτουν μόνο μύτη και στόμα. Σε αυτές πολλές φορές έχω δει ακόμα και χαμογελο να "φαίνεται". Το πρόβλημα είναι οι άλλες μάσκες που καλύπτουν όλο το προσωπο.
Πολυ σωστη επισημανση! Στον χωρισμο φαινεται ο ανθρωπος! Προσωπικα πηρα κακια κ πονηρια κ ακομη αναρωτιεμαι γιατι! Θα ηθελα να βλεπω αυτον τον ανθρωπο εξω κ να μην νιωθω ασχημα,αλλα να νιωθω ομορφα για οσα εζησα.Δεν προλαβαν να ειπωθουν πολλα ευτυχως κ κοψαμε κ αμεσως επικοινωνια.Quote:
Originally Posted by Yugi m
Εσυ δλδ ειχες αλλη αντιδραση απο αυτη που περιμενες; Σου ειπα πραγματα που σε πληγωσαν;
Οσο απομακρυνομαι βλεπω με βεβαιοτητα οτι πολλα θα βγαιναν στην επιφανεια κ πως γινετε τοσα χρονια να μην υπηρχαν;
Η ανασφαλεια μετα τον χωρισμο ειναι μεγαλη,τουλαχιστον εγω ετσι το βιωνω!
Για ολα εχω αμφιβολιες!
Όντως, στον χωρισμο φαίνεται ο άνθρωπος. Εκεί που κατά πάσα πιθανότητα δεν θα ξαναβρείτε με τον αλλον και ειπωνονται πολλά πραγματα. Είναι η φάση που πια ο άλλος δεν ενδιαφέρεται, ούτε προσποιείται, γιατί πια δεν υπάρχει λόγος. Και λέει αυτά που πραγματικά πιστεύει και αυτά που πραγματικά νιώθει.Quote:
Originally Posted by Vila-8
Ναι εγώ είχα άλλη αντίδραση από αυτήν που περιμενα. Με κατηγορίες και χειρισμούς για πράγματα που δεν υπήρχαν, ενώ ειπώθηκαν και λόγια που με πλήγωσαν. Και ακόμη κι εκείνη την στιγμή η κοπέλα δεν αναγνώρισε ούτε ένα από τα λάθη της, αλλά το αντίθετο με κατηγορούσε εμένα για αυτά. Ώσπου της είπα αυτό που είπες. Πίστευα ότι είχαμε κάτι όμορφο και λυπάμαι αν τελειώσει έτσι. Πάντως να ξέρεις δεν σου κρατάω κακια και στεναχωριέμαι αν κρατας εσυ.
Θα σου πω πως γίνεται πολλά από αυτά που θα έβγαιναν στην επιφάνεια να μην υπήρχαν. Πολλές φορές προσποιούνται οι άνθρωποι. Πολύ. Και μάλιστα αρκετοί είναι και οσκαρικός επιπέδου ηθοποιοί. Δεν σου έχει ξανασυμβεί στη ζωή σου κάποιος, είτε φίλος γνωστός, είτε άλλος σύντροφος, να προσποιείται και να παρουσιάζει κάτι που δεν είναι? Και μετά να τρίβεις τα μάτια σου και να λες, μα καλά είναι δυνατόν αυτός να είναι έτσι? Κι όμως, είναι.
Και επιπλέον, πολλοί όταν ερωτευόμαστε, εξιδανικεύουν Ε στο μυαλό μας τον, την σύντροφό μας. Και όταν βλέπουμε κάποια θέματα, επιλέγουμε να γυρίσουμε άλλου το κεφάλι μας και να κάνουμε ότι δεν υπάρχει επειδή δεν το είδαμε. Αλλά το θέμα είναι ότι δεν κοιτάμε το πρόβλημα, όχι ότι δεν υπάρχει.
Ανασφάλεια μετά τον χωρισμό κι εγώ περνάω και νομίζω όλοι μας. Αλλά είναι χαζό. Θα περάσουν σκέψεις από το μυαλό ότι δεν θα βρούμε ποτέ τίποτα άλλο η τουλάχιστον δεν θα νιώσουμε την ίδια ένταση που είχαμε με τον, την πρώην, αλλά και πάλι αυτό είναι επίσης λάθος. Κάνουμε προβλέψεις για τις οποίες δεν έχουμε ούτε ένα στοιχείο.
Νομίζω ο χωρισμός, ακόμα και έαν εμείς φταίμε εξ ολοκλήρου για αυτόν (κάτι που δεν ισχύει στις δικές μας περιπτώσεις) είναι στο χέρι μας να δούμε τι ευκαιρία θα γίνει. μπορεί να γίνει μια ευκαιρία για να βρούμε μια δικαιολογία και να μείνουμε πίσω η να γίνει μια ευκαιρία για να προχωρήσουμε μαθαίνοντας. Ελπίζω να διαλέξουμε το δεύτερο εμείς.
Αν επιτρέπεται βιλα8, εσύ πως περνάς την καθημερινότητά σου? Εννοώ πως γεμίζεις τις ώρες σου, κατά την διάρκεια της ημέρας? Μηπως πάρω μια γω καμια ιδέα. Γιατί είναι αλλιώς να γεμίζεις την μέρα σου γενικά και αλλιώς μετά τον χωρισμό.
Μου εχει τυχει σε φιλικο επιπεδο αυτο που αναφερεις,το οποιο διαπιστωσα με τον χωρισμο γι’αυτο αναφερω πως δεν εχω κ παρεες.Quote:
Originally Posted by Yugi m
Προσωπικα ανεβασα πολυ στα ματια μου τον πρωην κ οντως δεν εβλεπα ή συμβιβαζομουν.
Παρολα αυτα η αγαπη ειναι αγαπη!
Εγω τον αγαπησα με ολη την καρδια μου κ ας με πληγωσε με τον τροπο που εφυγε.
Η δικη μου ανασφαλεια χτυπαει κοκκινα!
Παντα πατουσα στη γη πιο πολυ απο οσο πρεπει,πραγμα που τωρα προσπαθω να διορθωσω,δεν ειναι κακο να αφηνεσαι που κ που τελικα.
Εχω περασει απο διαφορα σταδια
Νιωθω σαν να παιζω πιστες σε παιχνιδι.
Μετα τις δυο εβδομαδες ομως ενεργοποιηθηκα!!!εχω βαλει στην καθημερινοτητα μου το περπατημα (ουτως η αλλως με την καραντινα δεν μπορουμε να κανουμε κ πολλα).Μιαμιση ωρα καθε μερα περπατημα κ οταν γυρναω νιωθω εντελως ανανεωμενη.Εχω ξεκινησει να ψαχνω κ για εκμαθηση καποιας ξενης γλωσσας (ακομη σε αναζητηση ειμαι). Παντως δε θα σου κρυψω οτι με ταλαιπωρει πολυ η καθεμερινοτητα (ειδικα τα βραδια) δεν ειναι ευκολο να γεμισεις την μερα σου.
Εσυ πως περνας;