Μεταιχμιακη διαταραχη , αυτοτραυματισμοι και αυτοκτονικες σκεψεις

Printable View

Show 40 post(s) from this thread on one page

22-01-2021, 07:07
VictoriaSkG

Quote:

Originally Posted by The sound of silence

Γεια σου Βικτωρία. Ήθελα να σε ρωτήσω πώς κατάφερες να ξεπεράσεις όλο αυτό το χάος των φοιτητικών σου χρόνων και να αποκτήσεις μια σταθερότητα όσον αφορά τον επαγγελματικό σου προσανατολισμό και τα προσωπικά σου; Βοηθήθηκες από κάπου; Πώς εμπιστεύτηκες εν τέλει έναν άνθρωπο για να φτιάξεις μαζί του οικογένεια; Σε ρωτάω γιατί λογικά εσύ που τα βίωσες όλα αυτά θα μπορείς να μας πεις πώς μπορούμε να σταθούμε απέναντι σε ένα άτομο που παρουσιάζει μεγάλη αστάθεια-σύγχυση τα οποία πηγάζουν από μη αποδοχή του εαυτού του. Εύχομαι να ξεπεράσεις όλες τις δυσκολίες σου και να σκέφτεσαι πάντα τους ανθρώπους που σε αγαπάνε και αγαπάς!

καλημερα απο μενα , αργησα λιγακι να απαντησω στην ερωτηση σου αλλα ειχα λιγακι τρεξιμο αναγκαστικο με τα παιδια μου . Κοιτα , παλαιοτερα τα συμπτωματα μου δεν ηταν τοσο εμφανη οσο τωρα . Η αληθεια ειναι οτι στη φοτιτικη και νεανικη ζωη εζησα εξαλλα , ξενυχτια , μεθυσια , εναλλαγη ερωτικων συντροφων που ουτε καν ημουν ερωτευμενη μαζι τους , παρατησα σχολες επειδη ενοιωθα οτι δεν με ικανοποιουν . Το να ειμαι συγγραφεας ειναι κατι που ηρθε και με βρηκε το ιδιο εντελως ξαφνικα , απο μικρη εγραφα ιστοριες και κατα την παροδο των χρονων ωριμασε μεσα μου και ξεκινησα να γραφω μυθιστορηματα .Τον αντρα μου τον γνωρισα σε πιο ωριμη , ας πουμε ηλικια , ημουνα 29 ετων , επειτα απο μια μακροσυρτη περιοδο που μαστιζομουν απο αγοραφοβικες διαταραχες , κρισεις πανικου , αρρωστοφοβια κτλ , ειχα ηρεμησει εντελως στο θεμα των ξενυχτιων και των μεθυσιων και προσπαθουσα να επανανταχτω στην καθημερινοτητα μου παρολο τα προβληματα μου . Με στηριξε απο την πρωτη στιγμη , τον πρωτο καιρο δνε μπορουσαμε να βγουμε για περπατημα οι δυο μας , να παμε για ψωνια λογω των κρισεων που παντα υπηρχαν στον προσκηνιο . Με την δικη του συμπαρασταση , μαζι με τον ψυχολογο μου , καταφερα και ξεπερασα την αγοροφοβια και τις κρισεις πανικου . Τον αντρα μου δεν τον απατησα ποτε , ηρεμησα αρκετα στο σεξουαλικο κομματι . Ομως ηρεμη η ζωη μας δεν ηταν ποτε , υπηρχε και υπαρχει μεγαλη αναλλαγη διαθεσεων , μεγαλη πιεση απο εξωτερικους παραγοντες ολα αυτα τα χρονια της κοινης μας ζωης , πολλα νευρα απο μενα ανα περιοδους . Για μεγαλο διαστημα ημασταν σε διασταση καθως εγω ηθελα να τον χωρισω , δεν αντεχα αλλο να πιεζομαι , να νοιωθω οπως ενοιωθα , γεματη απελπισια , γεματη θυμο , γεματη υποτιμιση απο την μητερα μου και το σοι της . Πιστευα οτι θα μπορουσα και μονη να μεγαλωσω τα παιδια μας . Πιστευω οτι το πιο πετυχημενο κομματι μου ειναι η μητροτητα , ευτυχως εχω απορριψει ολοκληρη την μητρικη φιγουρα που ενοιωσα εγω να με κυριαρχει , δεν εκανα τα λαθη της και με ανοιχτο μυαλλο και απολυτη και αμεριστη αγαπη πλησιασα τα παιδια μου . Ο αντρας μου ειχε κουραστει για εκεινο το μεγαλο διαστημα που τον ειχα διωξει , και δεν ειχα διωξει μονο εκεινον , αλλα και φιλιες μου , με ασχημο τροπο . Ειχε κουραστει και πιστευε οτι ολα αυτα ηταν ενα καπριτσιο μου για να περασει το δικο μου , δεν ειχαμε τοτε καμια διαγνωση για μεταιχμιακη και διπολικη . Με τη συμβουλη του ψυχολογου μου αλλα και της συμβουλου γαμου , καταφεραμε και γνωριστηκαμε απο την αρχη . Απο τοτε εχω την αμεριστη συμπαρασταση του σε ολα .
22-01-2021, 07:16
VictoriaSkG

Παιδια ευχαριστω πολυ για ολες τις απαντησεις και τα καλα σας λογια , πραγματικα πιστευω οτι δεν τα αξιζω . Ναι εχω διαβασει παρα πολυ σχετικα με τις διαταραχες μου , την ασθενεια μου ας το πω καθως πρεπει να το παραδεχτω ωστε να προχωρησω . Τελικα πηγα στο ψυχιατρο που μου συνεστησε ο ψυχολογος μου . Μου εδωσε αγωγη για διπολικη διαταραχη , το Depakine και το minitran , και παλι δισταζω να τα παρω και γιναμε μπιλιες με τον αντρα μου . Δισταζω διοτι εκανα ενα μεγαλο αγωνα εδω και 1μιση χρονο και εχασα 30 κιλα , νοιωθω ομορφα με το κορμι μου πλεον και το παρουσιαστικο μου , και μεσα στις παρενεργειες αναφερει την αυξηση του βαρους , και στα δυο φαρμακα . Εγω αμα εβαζα εστω και 5 κιλα θα μου εριχνε την ψυχολογια στα ταρταρα , χειροτερα απο πριν . Φυσικα θα το συζητησω με το γιατρο μου , αλλα δεν ξερω αμα θελω να τα παρω . Μαλωσαμε με τον αντρα μου , τον εδιωξα και παλι διοτι και εκεινος ειναι αρκετα καταβεβλημενος απο τους αυτοτραυματισμους μου και φοβαται μην αυτοκτονησω . Ομως ειχε δωσει ολες τις ελπιδες του στα φαρμακα , εγω ομως ξερω καλα οτι πολλες φορες οι αγωγες κανουν καιρο για να πιασουν , και εκεινος το ξερει , αλλα και πολλες φορες δεν βρισκεις καν το σωστο κοκτειλ απο αυτα που θα ταιριαξει . Ενας καυγας εφτασε για να ξυπνησει μεσα μου και παλι το χειριστικο , κακοβουλο και απελπισμενο "τερας" . Ομως εχω πιεστει τοσο πολυ στη ζωη μου και δεν αντεχω να πιεστω και αλλο τωρα .
22-01-2021, 11:48
Epsilon

Είναι λίγο παράξενο το ότι τα πέρασες όλα αυτά και ενώ έχεις φτάσει σε αυτό το σημείο, που φαίνονται όλα να πηγαίνουν καλά, εσύ να νιώθεις άδεια και να προσπαθείς να χύσεις την καρδάρα με το γάλα. Σκέφτομαι όμως ότι ίσως ακριβώς αυτό να είναι και το θέμα σου. Δεν έχεις μάθει να ζεις καλά, όμορφα, ειρηνικά. Σου είναι ξένο αυτό το συναίσθημα και υποσυνείδητα προσπαθείς να καταστρέψεις την ηρεμία και τη γαλήνη που με τόσο κόπο κατέκτησες.

Οσο ζούσε η μητέρα σου είχες έναν ορατό εχθρό να αντιμάχεσαι. Τώρα, μοιάζεις να είσαι στο "τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους".

Νομίζω αυτά θα συζητούσα στη θέση σου με την ψυχολόγο/ψυχίατρό μου.
22-01-2021, 14:12
The sound of silence

Συμφωνώ με την epsilon. Όλοι οι άνθρωποι βιώνουμε λίγο ή πολύ στην ενήλικη ζωή μας σχήματα-μοτίβα που μάθαμε ως παιδιά, παρόλο που αυτά μας κάνουν τη ζωή δύσκολη κι αυτό συμβαίνει γιατί πέφτουμε στην παγίδα της επανάληψης, προτιμάμε να ''τρωγόμαστε με τα ρούχα μας'' γιατί αυτό μας είναι οικείο και δε θέλουμε να ξεσυνηθίσουμε. Όταν αυτά όμως επηρεάζουν σε τέτοιο βαθμό τον ψυχισμό του ατόμου και πλήττουν τις διαπροσωπικές σχέσεις, είναι απαραίτητη πολλές φορές η καθοδήγηση από ειδικό και φυσικά η ισχυρή θέληση για αλλαγή.
22-01-2021, 16:58
Epsilon

Bιωματικά μιλάω. Εχοντας μια ζωή με πολλά ζόρια και η ίδια, χωρίς να είμαι borderline, ξέρω πως νιώθω πολύ άβολα όταν όλα πάνε καλά και όμορφα. Ισως (και) γι' αυτό τα έμπλεξα με borderline, για να δημιουργεί αναταραχές στη ζωή μου! (συμπάσχω με τον άντρα της Βικτωρίας πάντως).
22-01-2021, 18:36
mindcrime

Quote:

Originally Posted by VictoriaSkG

Παιδια ευχαριστω πολυ για ολες τις απαντησεις και τα καλα σας λογια , πραγματικα πιστευω οτι δεν τα αξιζω . Ναι εχω διαβασει παρα πολυ σχετικα με τις διαταραχες μου , την ασθενεια μου ας το πω καθως πρεπει να το παραδεχτω ωστε να προχωρησω . Τελικα πηγα στο ψυχιατρο που μου συνεστησε ο ψυχολογος μου . Μου εδωσε αγωγη για διπολικη διαταραχη , το Depakine και το minitran , και παλι δισταζω να τα παρω και γιναμε μπιλιες με τον αντρα μου . Δισταζω διοτι εκανα ενα μεγαλο αγωνα εδω και 1μιση χρονο και εχασα 30 κιλα , νοιωθω ομορφα με το κορμι μου πλεον και το παρουσιαστικο μου , και μεσα στις παρενεργειες αναφερει την αυξηση του βαρους , και στα δυο φαρμακα . Εγω αμα εβαζα εστω και 5 κιλα θα μου εριχνε την ψυχολογια στα ταρταρα , χειροτερα απο πριν . Φυσικα θα το συζητησω με το γιατρο μου , αλλα δεν ξερω αμα θελω να τα παρω . Μαλωσαμε με τον αντρα μου , τον εδιωξα και παλι διοτι και εκεινος ειναι αρκετα καταβεβλημενος απο τους αυτοτραυματισμους μου και φοβαται μην αυτοκτονησω . Ομως ειχε δωσει ολες τις ελπιδες του στα φαρμακα , εγω ομως ξερω καλα οτι πολλες φορες οι αγωγες κανουν καιρο για να πιασουν , και εκεινος το ξερει , αλλα και πολλες φορες δεν βρισκεις καν το σωστο κοκτειλ απο αυτα που θα ταιριαξει . Ενας καυγας εφτασε για να ξυπνησει μεσα μου και παλι το χειριστικο , κακοβουλο και απελπισμενο "τερας" . Ομως εχω πιεστει τοσο πολυ στη ζωη μου και δεν αντεχω να πιεστω και αλλο τωρα .

Βικτωρια έχω διπολικη ακου να σου πω την άποψή μου, μπορείς να πάρεις τηλέφωνο τον γιατρό ή την ψυχολογο σου και να βάλεις αυτή να του μιλήσει αφου της εξηγήσεις πως φαρμακα που προκαλούν αυξηση βαρους διστάζεις να τα πάρεις. Είναι τόσο απλό υπάρχουν 5 ή 6 σταθεροποιητες κάποιοι δεν βάζουν βάρος που ίσως σε πιασουν ίσως ομως και όχι δεν το ξέρω, αν εσύ δεν είσαι διατεθειμένη να πάρεις ντεπακιν και μινιτραν πες του το μην το κρατάς μεσα σου. Είναι κρίμα ενώ υπάρχει χρυσή τομή να μην την κυνηγάς και να ταλαιπωρεισαι
22-01-2021, 20:04
hlias1988

Ταυτιζομαι με την ιστορια σου κοπελια...
και οι δικοι μου νιωθω οτι δεν με καταλαβαινουν...
αλλα εχω ξανα πει ειναι εθιστικια αυτη η σκεψη... να κανω κακο στον ευατο μου...
εχω κανει δυο αποπειρες ηπια δυο κουτια ντεπον, το μετανιωσα..
23-01-2021, 11:27
VictoriaSkG

Quote:

Originally Posted by mindcrime

Βικτωρια έχω διπολικη ακου να σου πω την άποψή μου, μπορείς να πάρεις τηλέφωνο τον γιατρό ή την ψυχολογο σου και να βάλεις αυτή να του μιλήσει αφου της εξηγήσεις πως φαρμακα που προκαλούν αυξηση βαρους διστάζεις να τα πάρεις. Είναι τόσο απλό υπάρχουν 5 ή 6 σταθεροποιητες κάποιοι δεν βάζουν βάρος που ίσως σε πιασουν ίσως ομως και όχι δεν το ξέρω, αν εσύ δεν είσαι διατεθειμένη να πάρεις ντεπακιν και μινιτραν πες του το μην το κρατάς μεσα σου. Είναι κρίμα ενώ υπάρχει χρυσή τομή να μην την κυνηγάς και να ταλαιπωρεισαι

Καλημερα , μιλησα με τον ψυχολογο μου χθες , ο οποιος συνεργαζεται με τον ψυχιατρο μου , μου εγγυηθηκε οτι το συγκεκριμενο φαρμακο δεν προσθετει βαρος , το μονο που ισως με κουρασει αρκετα ειναι οτι καθε μηνα θα πρεπει να ελεγχω τις τρανσαμινανσες μου καθως εχει ηπατικη δραση . Ακομα δεν εχω σιγουρευτει διοτι μπλεκονται και αλλοι , ψυχολογικοι λογοι που αρνουμαι να λαβω αγωγη . Ειναι τοσο περιπλοκα ολα μεσα μου .
23-01-2021, 11:29
VictoriaSkG

Quote:

Originally Posted by Epsilon

Είναι λίγο παράξενο το ότι τα πέρασες όλα αυτά και ενώ έχεις φτάσει σε αυτό το σημείο, που φαίνονται όλα να πηγαίνουν καλά, εσύ να νιώθεις άδεια και να προσπαθείς να χύσεις την καρδάρα με το γάλα. Σκέφτομαι όμως ότι ίσως ακριβώς αυτό να είναι και το θέμα σου. Δεν έχεις μάθει να ζεις καλά, όμορφα, ειρηνικά. Σου είναι ξένο αυτό το συναίσθημα και υποσυνείδητα προσπαθείς να καταστρέψεις την ηρεμία και τη γαλήνη που με τόσο κόπο κατέκτησες.

Οσο ζούσε η μητέρα σου είχες έναν ορατό εχθρό να αντιμάχεσαι. Τώρα, μοιάζεις να είσαι στο "τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους".

Νομίζω αυτά θα συζητούσα στη θέση σου με την ψυχολόγο/ψυχίατρό μου.

Ναι αυτο ειναι ξεκαθαρο οτι μου συμβαινει , το αναγνωριζω και ειναι ενα απο οσα δουλευουμε με τον ψυχολογο . Ενας λογος που αρνουμαι καθε ειδους αγωγη ειναι και αυτος , οτι εχω "βολευτει" μεσα στην κατασταση αυτη και ουσιατικα δεν ειμαι σιγουρη οτι θελω να βγω . Τωρα περασε η καταθλιπτικη φαση και νοιωθω καλυτερα , νοιωθω φυσιολογικη , ως ποτε ομως ... θα δειξει . Ηταν ενας ασχημος κυκλος που απο ηπομανιακα επεισοδια περασα κατευθειαν σε καταθληπτικα διαρκειας 20 ημερων .
23-01-2021, 11:34
VictoriaSkG

Quote:

Originally Posted by hlias1988

Ταυτιζομαι με την ιστορια σου κοπελια...
και οι δικοι μου νιωθω οτι δεν με καταλαβαινουν...
αλλα εχω ξανα πει ειναι εθιστικια αυτη η σκεψη... να κανω κακο στον ευατο μου...
εχω κανει δυο αποπειρες ηπια δυο κουτια ντεπον, το μετανιωσα..

Εχεις καποιο ειδικο που σε παρακολουθει ? παιρνεις καποια αγωγη ? ειναι πολυ ασχημο αμα δεν εχεις αμεριστη συμπαρασταση των δικων σου ανθρωπων . Η μητερα μου , με την οποια ειναι η ανοιχτη πληγη και η ριζα ολου του κακου , ενω ενοιωθε οικτο οταν με εβλεπε απο τοτε να μην ειμαι καλα , δεν μπορουσε να καταλαβει απο που προερχονται τα ολα μου ψυχολογικα . Και ο αντρας μου θα δεις , οπως λεω παραπανω , για ενα μεγαλο διαστημα ειχε κουραστει και δεν μπορουσε να εξηγησει την τοσο ασχημη συμπεριφορα μου , καθως ομως ενημερωθηκε και συζητησε με ειδικους καταλαβε οτι δεν τα εκανα ολα αυτα επειδη ημουνα ενας κακος ανθρωπος αλλα επειδη ηταν απορροιες της διπολικης και της μεταιχμιακης μου , εννοειτε οτι αμα δεν ειχα την συμπαρασταση και τη φροντιδα του θα ειχα χωρισει , κανεις δεν θελει εναν επιπλεον επιβλαβη λογο μεσα στο σπιτι του . Ειναι φορες που σκεπτομαι οτι δεν του εχω φερθει καθολου καλα αυτου του ανθρωπου και αληθεια πως με ανεχεται και μου δειχνει τοσο πολυ αγαπη , τοσο ερωτα ...
23-01-2021, 12:05
Marilou

Quote:

Originally Posted by VictoriaSkG

Εχεις καποιο ειδικο που σε παρακολουθει ? παιρνεις καποια αγωγη ? ειναι πολυ ασχημο αμα δεν εχεις αμεριστη συμπαρασταση των δικων σου ανθρωπων . Η μητερα μου , με την οποια ειναι η ανοιχτη πληγη και η ριζα ολου του κακου , ενω ενοιωθε οικτο οταν με εβλεπε απο τοτε να μην ειμαι καλα , δεν μπορουσε να καταλαβει απο που προερχονται τα ολα μου ψυχολογικα . Και ο αντρας μου θα δεις , οπως λεω παραπανω , για ενα μεγαλο διαστημα ειχε κουραστει και δεν μπορουσε να εξηγησει την τοσο ασχημη συμπεριφορα μου , καθως ομως ενημερωθηκε και συζητησε με ειδικους καταλαβε οτι δεν τα εκανα ολα αυτα επειδη ημουνα ενας κακος ανθρωπος αλλα επειδη ηταν απορροιες της διπολικης και της μεταιχμιακης μου , εννοειτε οτι αμα δεν ειχα την συμπαρασταση και τη φροντιδα του θα ειχα χωρισει , κανεις δεν θελει εναν επιπλεον επιβλαβη λογο μεσα στο σπιτι του . Ειναι φορες που σκεπτομαι οτι δεν του εχω φερθει καθολου καλα αυτου του ανθρωπου και αληθεια πως με ανεχεται και μου δειχνει τοσο πολυ αγαπη , τοσο ερωτα ...

Αν μιλάει με ειδικό και εκείνος το μόνο σίγουρο είναι και σε καταλαβαίνει και σε υπεραγαπαει για να είναι ακόμα δίπλα σου και να σε στηρίζει .
Αυτό να το βάλεις καλά στο μυαλό σου ΟΜΩΣ μην γίνει δεκανικη σου πάλι η όλη αυτή κατανόηση του για να μην προχωρήσεις και εσύ με την προσωπική σου δουλειά που έχεις να κάνεις με τον ευατο σου .

Καμιά φορά και αυτοί άνθρωποι είναι και κουράζονται και με το δικιο τους και ακόμα όταν σε πιέζουν να ξέρεις ότι μόνο για καλο σου θα είναι .

Μην το διώχνεις από κοντά σου, να ξέρεις ότι τον πληγώνεις πολύ περισσότερο από το να του πεις ότι δεν θέλεις να πάρεις τα χάπια πίστεψέ με ...

Τέτοιους ανθρώπους όσο και να το βλέπουμε ότι μας αγαπάνε και άνετα μπορούμε να τους φτάνουμε στα όρια τους γιατί ξέρουμε ότι θα είναι δίπλα μας κάποια στιγμή μπορεί να κάνουν και αυτοί το μεγάλο μπαμ και να φύγουν πραγματικά .
Όχι γιατί το θέλουν αλλά γιατί είναι μονόδρομος ώστε να γίνει ο άλλος καλά ..

Όταν συνειδηοποιησεις όμως τι άνθρωπο εδιωξες από κοντά σου τοτε αυτό θα είναι το χειρότερο που θα έχεις ζήσει .
23-01-2021, 18:03
Epsilon

Λες ότι δεν άντεχες τον αντρα σου και είχατε μαλώσει επειδή ...είχες πρόβλημα με τη μητέρα σου. Μετά λες ότι τα ξαναβρήκατε και μετά ότι ξαναμαλώσατε και τον έδιωξες επειδή... φοβάται μην αυτοκτονήσεις.

Μπορείς να καταλάβεις ότι και στις δυο περιπτώσεις μοιάζει παράλογο να ξεσπάς στον άντρα σου; Εκτός αν δεν μας τα λες ακριβώς όπως είναι τα πράγματα.
23-01-2021, 18:18
VictoriaSkG

Quote:

Originally Posted by Epsilon

Λες ότι δεν άντεχες τον αντρα σου και είχατε μαλώσει επειδή ...είχες πρόβλημα με τη μητέρα σου. Μετά λες ότι τα ξαναβρήκατε και μετά ότι ξαναμαλώσατε και τον έδιωξες επειδή... φοβάται μην αυτοκτονήσεις.

Μπορείς να καταλάβεις ότι και στις δυο περιπτώσεις μοιάζει παράλογο να ξεσπάς στον άντρα σου; Εκτός αν δεν μας τα λες ακριβώς όπως είναι τα πράγματα.

Δεν ειπα οτι μαλωσα με τον αντρα μου επειδη ειχα π[ροβλημα με τη μητερα μου , ειπα οτι η συμπεριδοφρα μου ηταν οπως ηταν με τις διαταραχες μου κτλ ως απορροια απο την κατασταση με τη μητερα μου . Απο κλινης τον εδιωξα για ενα βραδυ και την επομενη τα βρηκαμε με το πρωτο φως , διοτι ενοιωσα οτι δεν με καταλαβαινε στο θεμα των φαρμακων , και οτι ηθελα ενα χρονικο διαστημα να συνηθησω στην ιδεα οτι θα πρεπει να λαμβανω την αγωγη , φυσικα και δεν ηταν σωστο και κατανοω το φοβο του σχετικα με τις σκεψεις αυτοκτονιας , εκεινη τη στιγμη ομως ενοιωσα απιστευτα πιεσμενη , για αυτο και του ειπα να παει στο σαλονι , για να μην μαλωσουμε και περισσοτερο και χειροτερα . Και τελικα δεν ειχα αδικο , περνωντας οι μερες ειμαι πολυ πιο θετικη στο φαρμακο , το βλεπω και μονη μου . Αυτο ηθελα , να μην με πιεσει για κατι να το κανω εκεινη τη συγκεκριμενη στιγμη , να το κανω με το χρονο μου . Εχω σταματησει πολλα χρονια να ξεσπαω πανω του , ομολογω οτι το εκανα , ομολογω οτι περασαμε δυσκολα , κατανοησα οταν ειχε κουραστει και οδηγηθηκαμε σε διασταση , εγω ημουν εκεινη που του ειχα πει να μην διστασει να κανει μια καινουργια σχεση οσο καιρο ημασταν μακρια , πραγμα που εγω δεν εκανα , ουτε και εκεινος τελικα . Ομως απο τοτε που ξαναειμαστε μαζι δεν εχω ξεσπασει πανω του .
23-01-2021, 18:29
VictoriaSkG

Quote:

Originally Posted by Marilou

[/B]

Αν μιλάει με ειδικό και εκείνος το μόνο σίγουρο είναι και σε καταλαβαίνει και σε υπεραγαπαει για να είναι ακόμα δίπλα σου και να σε στηρίζει .
Αυτό να το βάλεις καλά στο μυαλό σου ΟΜΩΣ μην γίνει δεκανικη σου πάλι η όλη αυτή κατανόηση του για να μην προχωρήσεις και εσύ με την προσωπική σου δουλειά που έχεις να κάνεις με τον ευατο σου .

Καμιά φορά και αυτοί άνθρωποι είναι και κουράζονται και με το δικιο τους και ακόμα όταν σε πιέζουν να ξέρεις ότι μόνο για καλο σου θα είναι .

Μην το διώχνεις από κοντά σου, να ξέρεις ότι τον πληγώνεις πολύ περισσότερο από το να του πεις ότι δεν θέλεις να πάρεις τα χάπια πίστεψέ με ...

Τέτοιους ανθρώπους όσο και να το βλέπουμε ότι μας αγαπάνε και άνετα μπορούμε να τους φτάνουμε στα όρια τους γιατί ξέρουμε ότι θα είναι δίπλα μας κάποια στιγμή μπορεί να κάνουν και αυτοί το μεγάλο μπαμ και να φύγουν πραγματικά .
Όχι γιατί το θέλουν αλλά γιατί είναι μονόδρομος ώστε να γίνει ο άλλος καλά ..

Όταν συνειδηοποιησεις όμως τι άνθρωπο εδιωξες από κοντά σου τοτε αυτό θα είναι το χειρότερο που θα έχεις ζήσει .

Οταν λεω οτι δεν του εχω φερθει σωστα , περα απο τους καυγαδες μας οταν οδηγηθηκαμε σε διασταση για 2 χρονια , εννοω , πλεον , οτι για ενα μεγαλο διαστημα τον ειχα αποκλεισει ερωτικα , και ειχα αναπτυξει μια τεχνικη παγωματος , ωστε να μην με πληγωνουν ολα εκεινα που περνουσα συγκεκριμενες περιοδους , οποτε αυτο το εβγαζα και σε εκεινον , δηλαδη ημουνα απομακρη και παγωμενη ,πραγμα που οπως μου ελεγε το καταλαβαινε απολυτα διοτι το συζητουσαμε , ομως εμενα δεν παυει να με στεναχωρει οτι ηταν πολλα εκεινα που χασαμε σαν ζευγαρι . Ειναι καιρος που εχει αλλαξει αυτο , ειμαι δηλαδη φουλ συναισθηματικη , ερωτικη , οταν πεθανε και ο τελευταιος ανθρωπος που με αφηνα να με πληγωνει και να οριζει τη ζωη μου . Νευρα για ενα πολυ μεγαλο διαστημα δεν ειχα , οταν ειχα τα κατεπνιγα για να μην ξεσπαω μπροστα στα παιδια , ηταν μια αρκετα μεγαλη περιοδος που ημουν καλα . Επειτα απο το θανατο της μητερας μου και επειτα απο λιγους μηνες το θανατο της καλυτερης μου φιλης απο καρκινο , που σιγα σιγα σιγα βυθιστηκα και παλι , με αποκορυφωμα περυσι που ξεκινησα τους αυτοτραυματισμους , και παλι ομως χωρις εντασεις και νευρα , χωρις μαλωματα κτλ . Τους τελευταιους δυο μηνες ομως δεν ειμαι καθολου καλα , επαθα δυο επεισοδια μακροσυρτα το ενα μετα το αλλο , υπομανιακο (εστω και αμα ηταν ελαφριας μορφης ) και κατευθειαν καταθλιπητικο με γιγαντωμενες σκεψεις αυτοκτονιας και αυτοτραυματισμους . Σημειωτεον οτι και με τους αυτοτραυματισμους τα πηγαινα καλυτερα , ειχα να το κανω 3 μηνες , δεν ξερω τι πυροδοτησε ολο αυτο το ξεσπασμα . Εχει 2 μερες που νοιωθω ηρεμη , χωρις αυτοκτονικες σκεψεις , ομως νοιωθω οτι δεν αντεχω την πιεση απο τιποτα . Τσιτωνομαι οταν ακουσω πολλα μηνυματα απο φιλους στο μεσαντζερ , αμα με παρει πολλα τηλεφωνα καποια φιλη μου , νοιωθω οτι θελω λιγακι την ηρεμια μου να ησυχασω .
23-01-2021, 21:14
Μπρουτάλ

Quote:

Originally Posted by Epsilon

Αφού λέει ότι κάνει ψυχοθεραπεία και ψυχανάλυση επίσης η γυναίκα. Ο αυτοτραυματισμός είναι πολύ συνηθισμένος στους borderline και υπάρχει λόγος που γίνεται, δεν είναι εύκολο να τον διακόψει. Χρειάζεται τεράστια προσπάθεια εκ μέρους της. Μην τα παίρνεις όλα επιπόλαια.

Ποιος είναι ο λόγος;

Show 40 post(s) from this thread on one page