Δεν αντέχω άλλο .....

Quote:

---

Originally Posted by rainbow96

Γεια σου! Δεν διάβασα όλα τα μηνύματα οπότε σόρρυ αν κάτι έχει ήδη αναφερθεί. Καταρχάς αναφέρεις για τα τελευταία δύο χρόνια ότι νιώθεις χάλια.. Δηλαδή από τα 14? Ή μήπως συνέπεσε και λιγο η πτώση της ψυχολογίας σου με την έναρξη της καραντίνας? Είναι πολύ λογικό αυτήν την περίοδο να νιώθεις πεσμένη και ανήμπορη. Ολο αυτο το αίσθημα περιορισμού μας πνίγει όλους . Πχ και ένα χόμπι να θες να ξεκινήσεις τώρα είναι πιο δύσκολο. Σχετικά με τα μαθήματα, μην πολυτρελαίνεσαι να γράφεις βαθμάρες, δηλαδή μην επικεντρώνεσαι υπερβολικά σ αυτό. Γιατι είπες οτι ειχες 19,6 άρα ήσουν πολυ επιμελης, εως τελειομανής θα έλεγα. Και εγω τα ίδια ήμουν, μαθήτρια του 20. Αλλά προφανώς δεν είναι μονο οι καλοί βαθμοί που μας κάνουν χαρούμενους σ αυτην τη ζωη, ειδικά όταν δεν σχετίζονται με κάποιο στόχο. Έχεις σκεφτεί να πας σε κάποιον σύμβουλο επαγγελματικού προσανατολισμού, να σε βοηθήσει να βρεις ποια ειναι η κλίση σου? Να βρεις κάτι που να σου αρέσει λίγο παραπανω απο τα αλλα. To 1.59 πραγματικά γιατι να σε ενοχλει? Υπάρχουν και αγόρια με ανάλογο ύψος και γενικά κάποια αγόρια προτιμούν τις λιγότερο ψηλες κοπέλες. Δεν ξέρω αν θα σε ενδιέφερε αλλα εμένα μ αρεσει πολύ ο χορός που συνδυάζει την κινηση με τη μουσική και με βοήθησε πολυ στο θέμα της αυτοπεποίθησης, ! Μπορείς να το δοκιμάσεις μετά την καραντινα. Πάντως επειδη λες ότι αυτοτραυματίζεσαι και αυτό ειναι σοβαρο, μην το κρατάς κρυφο από τους γονείς σου και καλό θα ήταν να απευθυνθείς σε έναν ειδικό γι αυτο το θέμα. Ελπίζω να σε βοήθησα έστω και λίγο. Α και κάτι ακόμα. Μην σκέφτεσαι απο τώρα το ενδεχόμενο της ανεργίας. Ψάξε καταρχας τι θα σου άρεζε να κάνεις που αυτο είναι το βασικό γιατι είσαι μικρή και έχεις περιθώριο να σκεφτείς.. Και σε τελική ανάλυση δουλειές υπάρχουν και στο εξωτερικό αν εδω δε βρίσκεις με τίποτα.

---

Καλησπέρα
Ναι από τα 14 ξεκίνησε η "καταθλιπτική " μου φάση και ο αυτοτραυματισμός αλλά το είχα σταματήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα και ένιωθα πολύ καλύτερα αλλά ξανά έπεσα τους τελευταίους 5 μήνες .
Τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού έχω κάνει αλλά πραγματικά δεν έβγαλα άκρη και δεν μπορώ να πω ότι με βοήθησε . Το ύψος είναι ένα μεγάλο μου κόμπλεξ πραγματικά δεν ξέρω γιατί . Με τους άλλους λίγο το διακωμοδω αλλά μέσα μου με ταλανίζει .
Ο χορός ....ωραία ιδέα . Πάντα μου αρέσει και ακούγεται πολύ ενδιαφέρον .
Στους γονείς μου δεν θέλω και φοβάμαι να μιλήσω δεν θα με καταλάβουν . Είχα μιλήσει σε μια φίλη μου παλιά αλλά δεν μου είπε κάτι . Πιο πολύ για τρελή με πέρασε και μετά μου μιλούσε και ειρωνικά για αυτό .
Για αυτό φοβάμαι να μιλήσω για αυτό

Quote:

---

Originally Posted by Vass

Καλησπέρα
Ναι από τα 14 ξεκίνησε η "καταθλιπτική " μου φάση και ο αυτοτραυματισμός αλλά το είχα σταματήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα και ένιωθα πολύ καλύτερα αλλά ξανά έπεσα τους τελευταίους 5 μήνες .
Τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού έχω κάνει αλλά πραγματικά δεν έβγαλα άκρη και δεν μπορώ να πω ότι με βοήθησε . Το ύψος είναι ένα μεγάλο μου κόμπλεξ πραγματικά δεν ξέρω γιατί . Με τους άλλους λίγο το διακωμοδω αλλά μέσα μου με ταλανίζει .
Ο χορός ....ωραία ιδέα . Πάντα μου αρέσει και ακούγεται πολύ ενδιαφέρον .
Στους γονείς μου δεν θέλω και φοβάμαι να μιλήσω δεν θα με καταλάβουν . Είχα μιλήσει σε μια φίλη μου παλιά αλλά δεν μου είπε κάτι . Πιο πολύ για τρελή με πέρασε και μετά μου μιλούσε και ειρωνικά για αυτό .
Για αυτό φοβάμαι να μιλήσω για αυτό

---

Τελεια χαιρομαι που σ'αρεσε η ιδεα του χορου. Ειναι πολυ απελευθερωτικο και αφου σ αρεσει και η μουσικη..μια χαρα! Παντως εισαι σε μια στασιμη κατασταση και δεν εχεις την ευκαιρια να γνωρισεις αλλους ανθρωπους που μπορει να σε καταλαβουν..Αυτο ειναι το προβλημα σου. Σου ευχομαι να βρεθεις και σε καινουρια περιβαλλοντα οπου θα μπορεσεις να ταιριαξεις περισσοτερο με αλλα ατομα. Κι εγω στο σχολειο δεν ειχα τους τελειους φιλους. Αλλαζα ολο παρεες. Ειναι μια κλειστη κοινωνια το σχολειο και σε αναγκαζει να κανεις παρεα με ατομα που μπορει να μη ταιριαζεις και τοσο. Και να ξες οτι τα παντα αλλαζουν. Το πώς νιωθεις τωρα και η κατασταση που βιωνεις τωρα δε σημαινει οτι θα ειναι ετσι για παντα.

Quote:

---

Originally Posted by Vass

Καλησπέρα
Τελικά με κατέβαλε το άγχος και δεν έγραψα καθόλου καλά στα διαγωνίσματα . Η αλήθεια είναι πως χαλάρωσα αρκετά με την καραντίνα και το πληρώνω τώρα . Δεν νομίζω πάντως ότι το γεγονός πως έβγαζα καλούς βαθμούς με καθιστά και έξυπνη. Θεωρώ πως αυτά τα δύο δεν συνεπάγονται . Γενικά στο σχολείο δεν περνάω καθόλου καλά . Όλα τα παιδιά στην τάξη μου είναι λίγο πολύ σε μια παρέα και εγώ κάνω παρέα μόνο με 2-3 άτομα αλλά με αυτά μόνο στο σχολείο . Έξω πχ. δεν έχουμε βγει ποτέ και ούτε μιλάμε με μηνύματα . Μια φίλη που είχα και θεωρούσα ως τον πιο κοντινό μου άνθρωπο (και αυτό ίσχυε και από μεριά της μιας και δεν είχε καμία άλλη φίλη ) επειδή δεν είμαστε πλέον στο ίδιο τμήμα έχει βρει μια άλλη φίλη και εμένα δεν μου μιλάει καν στα διαλείμματα . Νιώθω μόνη . Γιατί δεν έχω παρέα ;;; Τι κάνω τόσο λάθος ;;; Είναι και ένα αγόρι μέσα στην τάξη μου που με ενδιαφέρει και θα ήθελα να τον προσεγγίσω αλλά δεν έχουμε μιλήσει ποτέ και δεν ξέρω πως . Άσε που σιγά μην ενδιαφερθεί για εμένα
Για τις σπουδές στο εξωτερικό πιστεύω ότι είμαι σε θέση να φύγω μακριά από την οικογένεια μου. Και στην Ελλάδα και σπουδάσω σε μια άλλη πόλη σίγουρα δεν θα είμαι το παιδί που του στέλνουν οι γονείς του φαγητό . Είμαι πιο ανεξάρτητη γενικά σαν άτομο και δεν μπορώ άλλο την οικογένεια μου. Αρκετά με έχουν καταπιέσει θέλω επιτέλους να κάμω την ζωή μου μακριά τους . Οπότε πιστεύω ότι δεν θα μου είναι και τόσο δύσκολο οι σπουδές στο εξωτερικό . Βέβαια καμιά φορά αυτό που πιστεύουμε με αυτό που πραγματικά ισχύει έχει διαφορά
Τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού έχω κάνει αλλά δεν με βοήθησε καθόλου. Το μόνο που ίσως λίγο με κατεύθυνε είναι η κατεύθυνση προς την θεωρητική .Αλλά δεν ξέρω
Δεν νιώθω ότι έχω με την μαμά μου μια σχέση εμπιστοσύνης οπότε δεν θέλω να της μιλήσω. Πραγματικά το κομμάτι αυτό δεν το έχουμε καθόλου . Έχουμε σε πολλά θέματα διαφορετικές απόψεις και θα καταλήξουμε να τσακωθούμε
Αλλά νιώθω μόνη .......δεν έχω κανέναν ...

---

Εντάξει και τι έγινε αν δεν έγραψες καλά .
Άλλωστε δεν είσαι η μόνη πολλά παιδιά πλέον προσπαθούν ακόμα να προσαρμοστούν στην φετινή κατσταση .
Σας έχει επηρεάσει όλους ανεξαιρέτως οπότε η φετινή χρονιά δεν μπορεί να είναι βάση για να κρίνεις αν έχεις δυνατότητες ή αν είσαι έξυπνη ή όχι .

Να σου πω και κάτι?
Εγώ πλεον με όλα αυτά που βλέπω νομίζω δεν υπάρχει σημερινό παιδί που δεν ειναι έξυπνο .
Όλα είστε τετραπέρατα ,απλά κάποια ξεχωρίζουν γιατί έχουν θέληση για διάβασμα και κάποια άλλα απλά τεμπελιαζουν ή δεν τους αρέσει.
Αυτό δεν τα καθιστα λιγότερα έξυπνα ή αμυαλα ...
Οπότε να ξέρεις ο χαρακτηρισμός έξυπνο ή άμυαλος ή κουτός ,χαζός όπως θέλετε να λέτε κάποιον που δεν διαβάζει δεν ισχύει ...

Τώρα από το γεγονός και μόνο ότι πιστεύεις στον ευατο σου ότι μπορείς να τα καταφέρεις και μόνη σου στο εξωτερικό μου δείχνει ένα πολύ δυνατό παιδί .
Ένα παιδί που προκειμένου να αποκτήσει την ανεξαρτησία του έχει το θάρρος να αντιμετωπίσει και δύσκολες καταστάσεις .

Αντιλαμβάνεσαι βέβαια πως κάποιο παιδί που διστάζει και μόνο στην ιδέα για κάτι τέτοιο είναι λιγότερο δυνατό από εσένα .

Τώρα για τις παρέες σου μήπως πρέπει να γίνεις περισσότερο διεκδητικη σε αυτό που θες και σου αρέσει ?Δεν νομίζεις ότι ήρθε ο καιρός να προτείνεις και εσύ να πηγαίνεις καμιά βόλτα και όχι να περιμενεις να σε καλέσουν?

Κάνε εσύ την πρώτη κίνηση και πρότεινε να πάτε κάπου με ένα κορίτσι που απλά κάνετε παρέα μέσα στο σχολείο .

Καλά όχι τώρα δεδομένων των συνθηκών αλλά όταν επανέλθουμε πλήρως μην διστάζεις να προτείνεις εσύ πράγματα .
Ειναι προτιμότερο από το να περιμένεις από τον άλλον .

Τώρα όσο αφορά τον προσανατολισμό σου έχεις ήδη κατά κάποιο τρόπο την κατευθυνση ,ουσιαστικά έχεις ένα ξεκάθαρο τοπίο σε ποια μαθήματα πρέπει να δώσεις βάση .
Από εκεί και πέρα μπες μέσα και δες ότι η θεωριτικη τουλάχιστον έχεις παρά πολλές σχολές και καλύπτει σχεδόν όλο το επαγγελματικό φάσμα .
Κάτι θα αρχίσει να σε ιντριγκάρει περισσότερο από όλα αυτά που θα διαβάσεις και έτσι όσο μελετάς θα καταλάβεις περίπου προς τα πού να κατευθυνθείς...

Τώρα για τις σχέσεις σου με τους γονείς δεν ξέρω αν είναι μόνο αυτό που μας είπες ή και κάτι άλλο και σε έχει φτάσει σε αυτό το σημείο ..
Κάποιο άλλο κοντινό σου οικογενειακό μέλος που να του έχεις εμπιστοσύνη δεν υπάρχει για να συζητήσεις ?

Και αν βρεθεί τι είναι αυτό που θες τόσο πολύ να μοιραστείς με εκείνον ,είναι προσωπικά θέματα ,είναι θέματα που αφοράν το σχολικό σου περιβάλλον ?
Τι έχεις ανάγκη περισσότερο να βγάλεις αυτή την περίοδο από μέσα σου ?

Θα σου πω μια δουλειά την οποία δεν μπορείς να την κάνεις στην Ελλαδα ειναι δύσκολη απαιτητική σωματικά και ψυχικά και επικίνδυνη και άκρως ανταγωνιστική αλλα οποιν και αν ρωτήσεις που τη κανει αν του αρέσει θα σου πει την αγαπώ. Σου ταιριάζει λογω ύψους αλλα πρέπει να είσαι χαμηλοβαρη

https://brs.org.uk/careers/jockey/

Όχι δεν είμαι δυνατή ....τίποτα δεν είμαι . Όλα τα κάνω λάθος και απομακρύνω τους ανθρώπους γύρω μου . Δεν μπορώ άλλο ......δεν αντέχω να μιλάω με τους ανθρώπους , κάνεις δεν με καταλαβαίνει .....κανένας δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για εμένα .
Όλοι οι καθηγητές μου δεν με συμπαθούν (γιατί είμαι υπερβολικά εσωστρεφής και δεν εκφράζω τα συναισθήματα μου) και δεν μου βάζουν τους βαθμούς που αξίζω . Οι γονείς μου με έχουν παρατήσει κανονικά. Ενδιαφέρονται μόνο για τον αδελφό μου και γενικά για οτιδήποτε άλλο εκτός από εμένα . Φίλους δεν έχω . Μόνο γνωστούς . Δεν θέλω πλέον να βγαίνω έξω . Φοβάμαι....δεν ξέρω αλλά κάθε φορά που κανονίζω με κάποιον να βγω έχω μεγάλο άγχος και ταχυκαρδία. Πολλές φορές έχω αρνηθεί και εξόδους χωρίς ουσιαστικό λόγο έτσι επειδή δεν ένιωθα καλά . Δεν αντέχω άλλο στο σχολείο . Μαθες μέρα κλαίω , νιώθω μια ταχυκαρδία και ένα άγχος όταν είμαι στην τάξη. Δεν συμμετέχω στο μάθημα τόσο πολύ όσο παλιά γιατί φοβάμαι να μιλήσω παρόλο που ξέρω την απάντηση. Κάθε μέρα χαράζω και χτυπάω το σώμα μου και άλλες φορές δεν με αφήνω να φάω πολύ και ότι θέλω γιατί πιστεύω ότι δεν μου αξίζει . Τίποτα δεν αξίζω . Δεν έχω καταφέρει τίποτα στην ζωή μου ..... Σκέφτομαι να τα τελειώσω όλα .... Να πάρω χάπια και να τελειώνω . Δεν θέλω άλλο πια τίποτα .....κουράστηκα να ζω . Και αν είναι να ζω έτσι μόνη , με φόβο για τα πάντα ,μέσα στην μοναξιά και να κλαίω κάθε μέρα καλύτερα έτσι......Δεν θα λυπηθεί κανένας άλλωστε ....

Ελπίζω να μην τα εννοείς τα τελευταία σου λόγια!!Ξεχνα ότι το είπες κ μη το ξανασκεφτείς ποτέ!!Ποτε όμως!!
Κ για όνομα του θεού είσαι μόλις 16!!Τι θα ήθελες να είχες καταφέρει;Είσαι ακόμα στην αρχή της ζωής σου..Έχεις χρόνο να δοκιμάσεις,να κανεις λάθη,να χαρείς,να ζήσεις..θα έρθουν κ οι επιτυχίες..οι φιλίες..θα έρθει κ ο έρωτας..Απλά χαλάρωσε κ απόλαυσε την εφηβεία σου..
Να είσαι σίγουρη ότι σε αγαπάνε οι γονείς σου!!Δοκίμασες να τους μιλήσεις για αυτά που αισθάνεσαι;Νομίζω θα σε ακούσουν..Απλά κάνε το βήμα..Πολλές φορές οι γονείς θέλουν αλλα δεν ξέρουν πως να πλησιάσουν τα παιδιά τους..ειδικά στην εφηβεία είναι κάπως πιο δύσκολη η επικοινωνία..Επίσης θα μπορούσες να μιλήσεις κ σε κάποιον ψυχολόγο να σε καθοδηγήσει ώστε να καταλάβεις γιατί αισθάνεσαι έτσι..
Συμφωνα με αυτά που λες είσαι κ ένα ταλαντούχο κορίτσι που μπορεί κ ζωγραφίζει..Γιατί δε προσπαθείς να ασχοληθείς κ με αυτό;Θα ήταν ένας υπέροχος τρόπος να εκφραστείς!!
Όλα καλά θα πάνε!!

Quote:

---

Originally Posted by Vass

Σκέφτομαι να τα τελειώσω όλα .... Να πάρω χάπια και να τελειώνω . Δεν θέλω άλλο πια τίποτα .....κουράστηκα να ζω . Και αν είναι να ζω έτσι μόνη , με φόβο για τα πάντα ,μέσα στην μοναξιά και να κλαίω κάθε μέρα καλύτερα έτσι......Δεν θα λυπηθεί κανένας άλλωστε ....

---

Θα λυπηθώ εγώ...
Είσαι απλά διαφορετική,γι'αυτό υποφέρεις...
Embrace your deviance.

Να πληγωσουμε κανενα εγωισμο για χαβαλε εγω αυτα ουτε τα υπολογιζω αλλα για σασ εχουν σημασια με υψοσ 157 σημαινει οτι του δωσεσ και καταλαβε στην εφηβεια αντι να ψηλωνεισ αυτα

Quote:

---

Originally Posted by Maria36

Ελπίζω να μην τα εννοείς τα τελευταία σου λόγια!!Ξεχνα ότι το είπες κ μη το ξανασκεφτείς ποτέ!!Ποτε όμως!!
Κ για όνομα του θεού είσαι μόλις 16!!Τι θα ήθελες να είχες καταφέρει;Είσαι ακόμα στην αρχή της ζωής σου..Έχεις χρόνο να δοκιμάσεις,να κανεις λάθη,να χαρείς,να ζήσεις..θα έρθουν κ οι επιτυχίες..οι φιλίες..θα έρθει κ ο έρωτας..Απλά χαλάρωσε κ απόλαυσε την εφηβεία σου..
Να είσαι σίγουρη ότι σε αγαπάνε οι γονείς σου!!Δοκίμασες να τους μιλήσεις για αυτά που αισθάνεσαι;Νομίζω θα σε ακούσουν..Απλά κάνε το βήμα..Πολλές φορές οι γονείς θέλουν αλλα δεν ξέρουν πως να πλησιάσουν τα παιδιά τους..ειδικά στην εφηβεία είναι κάπως πιο δύσκολη η επικοινωνία..Επίσης θα μπορούσες να μιλήσεις κ σε κάποιον ψυχολόγο να σε καθοδηγήσει ώστε να καταλάβεις γιατί αισθάνεσαι έτσι..
Συμφωνα με αυτά που λες είσαι κ ένα ταλαντούχο κορίτσι που μπορεί κ ζωγραφίζει..Γιατί δε προσπαθείς να ασχοληθείς κ με αυτό;Θα ήταν ένας υπέροχος τρόπος να εκφραστείς!!
Όλα καλά θα πάνε!!

---

Δεν μπορώ άλλο .... Δεν αξίζω . Και για πάντα έτσι θα είναι τα πράγματα . Δεν μπορώ όμως άλλο να ξυπνάω κάθε μέρα και να μισώ τον εαυτό μου . Πρέπει να το κάνω .....μάλλον ....δεν χρειάζομαι εγώ...σε κανέναν δεν θα λείψω . Και καλύτερα ..
Αλλά έχω και ένα φόβο μέσα μου.

Εγώ έζησα ακόμα χειρότερη εφηβεία, αλλά ποτέ δε σκέφτηκα την αυτοκτονία! Αλλά υπάρχουν και άνθρωποι που δεν μπορούν να κουνηθούν ή έχουν χρόνια καρκίνο και δε σκέφτονται την αυτοκτονία! Ο καθένας βέβαια είναι διαφορετικός και έχει άλλες αντοχές, αλλά από προσωπική εμπειρεία σου λέω ότι ΣΙΓΟΥΡΑ θα βελτιωθεί η ζωή σου όταν θα είσαι ενήλικη και θα βρεις σταδιακά το δρόμο σου. Είναι πολύ νωρίς ακόμα

Νομίζω πως εγώ πρέπει να κάνω κάποια βήματα για να προχωρήσω μπροστά. Όμως έχω τόσες ανασφάλειες και φοβίες που δεν μπορώ . Και μέχρι να γίνουν καλύτερα τα πράγματα τι κάνω ;;;θα μείνω έτσι ;;; Πραγματικά δεν ξέρω πόσο ακόμα θα αντέξω έτσι

Στην εφηβεία πολλοί έχουν πολλές ανασφάλειες, μετά μεγαλώνοντας γίνονται τέτοια άτομα που ούτε και οι ίδιοι δεν το πιστεύουν!

Έχουν συμβεί διάφορα περιστατικά στην ζωή μου που νομίζω θα με ακολουθούν για πάντα . Οπότε δεν νομίζω μεγαλώνοντας να ξεπεράσω τις ανασφάλειες και τους φόβους μου

Κοπέλα μου, είμαι σίγουρη ότι είσαι ένα πολύ ιδιαίτερο και άξιο πλάσμα που έχει μπροστά του μία όμορφη κι ευτυχισμένη ζωή να ζήσει. Όμως τώρα δεν σκέφτεσαι καθαρά. Μιλάει η κατάθλιψη ή ότι άλλο είναι αυτό που έχεις, δεν μιλάς εσύ. Ζήτα βοήθεια. Χτες. Επαγγελματική βοήθεια. Ανοίξου στους γονείς σου ή σε κάποιο άτομο που εμπιστεύεσαι! Δεν λέω σε κάποιον που αισθάνεσαι κοντά γιατί αυτή τη στιγμή μπορεί να αισθάνεσαι ότι οι άλλοι δεν σε καταλαβαίνουν, αρκεί να μιλήσεις σε κάποιο άτομο που εμπιστεύεσαι και ξέρεις ότι θέλει το καλό σου. Ή πάρε τηλέφωνο η ίδια σε κάποια από τις γραμμές βοήθειας που υπάρχουν, απευθύνσου σε κάποιον φορέα. Αν έσπαγες το πόδι σου και πονούσες φρικτά δεν θα ζητούσες βοήθεια; Δεν θα απευθυνόσουν σε ορθοπεδικό; Τώρα πονάει η ψυχή σου, απευθύνσου σε ψυχολόγο ή ψυχίατρο. Όλο αυτό ξεπερνιέται και είναι προσωρινό, βοήθησε να σε βοηθήσουν! Μην το αφήνεις έτσι κι ένα απλό σπάσιμο γίνεται γάγγραινα σιγά σιγά, ότι αφήνεις σε αφήνει. Μίλα! Δεν είσαι μόνη σου, υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται για εσένα!

Quote:

---

Originally Posted by Vass

Έχουν συμβεί διάφορα περιστατικά στην ζωή μου που νομίζω θα με ακολουθούν για πάντα . Οπότε δεν νομίζω μεγαλώνοντας να ξεπεράσω τις ανασφάλειες και τους φόβους μου

---

Έχω περάσει πολύ πιο δύσκολα από σένα στην εφηβεία μου!!Αν στα ελεγα ίσως καταλάβαινες ότι τα πράγματα στη ζωή σου δεν είναι τόσο τραγικά όσο τα βλέπεις εσυ. Μεγάλωσα μέσα στο φόβο κ την καταπίεση..Έγινα ανασφαλής κ ντροπαλή. Όπως κ συ πίστευα ότι δεν αξίζω. Πως αν πέθαινα θα έκανα χάρη στους γονείς μου απαλλάσσοντας τους από το βάρος μου. Δεν το έκανα!! Ξέρεις γιατί; Γιατί δεν είχα χάσει ακόμα την ελπίδα μου!! Ήμουν μικρή..κ είχα όλη τη ζωή μπροστά μου..Κ σπούδασα, κ μόνη μου έμεινα, κ φίλους απέκτησα, κ ερωτεύτηκα..Ότι κ να κουβαλούσα μέσα μου ελεγα στον εαυτό μου «Προχώρα» θα φτιάξουν τα πράγματα.
Δεν μπορείς να ξέρεις τι επιφυλάσσει το μέλλον..αλλά στο χερι σου είναι να παλέψεις..Μεγαλώνοντας θα βλέπεις τα πράγματα διαφορετικά..πιο αισιόδοξα..θα είσαι πιο δυνατή..
Θα σου πω για να μια συμμαθήτρια μου..ήταν 16 χρόνων..Για λόγους που ποτέ δεν έμαθα αποφάσισε να πάρει χάπια για να αυτοκτονήσει..Το πιο τραγικό όμως ήταν τα λόγια που είπε στον πατέρα της λίγο πριν χάσει τη ζωή της «Μπαμπά σε παρακαλώ βοήθησε με!Δε θέλω να πεθάνω!Ηθελα απλά να σε τρομάξω!»
Όποτε κοριτσάκι μου σταματά να σκέφτεσαι τόσο αρνητικά!Τροπο χρειάζεσαι να εκφράσεις όσα έχεις μέσα σου..Όταν το βρεις θα δεις ποσό διαφορετικά θα βλέπεις τα πράγματα.