Quote:
Originally posted by weird
Αυτές οι διάφορες αφορμές, ίσως να έχουν να κάνουν με το πώς διαχειρίζεσαι το μη γνώριμο, το καινούργιο, και φυσικά με την προσαρμοστικότητά σου.
Κ πόσο μιάζουν με συνθήκες ΄άλυτες\'
κ ανεξήγητες κ θαμμένες συναισθηματικά.....
κ φυσικά με την προσαρμοστικότητα που είπες.....Text
Το βάζεις στην κατάψυξη κι αυτό επιστρέφει δριμύτερο ε?
Aυτό ακριβώς!!!!!
Να την θυμάσαι, ακόμα κι αν το πρόβλημα δεν σε τραντάζει, γιατί αυτό, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει κιόλας. Η εύκολη λύση είναι η φυγή ή η αναβολή. Αν δεν έχεις τα συμπτώματα να σε τραβάν από το μανίκι, μπορείς μόνος σου να δεσμεευτείς?
Θα το κάνω μόνη μου, θα είμαι σε εγρήγορση, χωρίς να χρειάζομαι τέτοιους συναγερμούς, αφού δεν θα φτάσει ποτέ σε πυρκαγιά το πράγμα.
Μπορεί όλη αυτή η αναβολή να είναι κ άρνηση της αντιμετώπισης του ουσιαστικού προβλήματος....
Κάποια στιγμή ξεπέρασες το στάδιο της υποσυνείδητης άρνησης κ είπες:θα τελειώσω με σένα,θα σε αντιμετωπίσω κατάματα...κ έτσι δε χρειαζόσουν εσωτερικούς συναγερμούς,δεν ωφελούσαν,είδες.....
κι αυτό κάτι φορές βροντάει για να μπει! Να δώσει το παρόν. Πελώριο,θυμωμένο, γιγάντιο….Ετομο να συνθλίψει το σώμα μου, να το φθείρει.
Και το να πέφτεις μέσα στο συναίσθημα, ενίοτε, μοιάζει με άβυσσο. Γι αυτό λέω, το να απαλείψουμε τα συμπτώματα, ήταν η κορφή του παγόβουνου, μετά πήγαμε βαθύτερα… ευθέως μέσα στην άβυσσο. Στην πηγή του κακού.
Πόσο συμφωνώ!η ρίζα του κακού μέσα στην άβυσσο του συναισθήματος....πόσο φοβιστικό είναι αυτό στις αρχές......που προτιμάω να το φιμώσω παρά να το ζήσω....αλλά δεν υπάρχει επιλογή,αυτό είναι πάντα εκεί,έτοιμο να σπάσει τις όποιες αντιστάσεις όταν θεριέψει κ βρει τρόπο να πλησιάσει.Οπότε καλύτερα να βγει ελεγμένα κ όχι ανεξέλεγκτα μέσα απ\'την πίεσή του
Και για μένα, το άγχος, έρχεται να υποδηλώσει αυτήν την έλλειψη επαφής. Αυτό νομίζω έχει κάτι να μου δώσει,να μου πει αλλά δεν το \'πιάνω\'.Κάπως με τσίγκλισε αλλά δεν ξέρω με τι τρόπο......
ελπίζω να μην τα έκανα θάλασσα με τα χρώματα....χεχεχε,πρώτη φορά επιδιώκω να βάλω....