ΒΑΡΕΘΗΚΑ

niki18 ,

μην αγχωνεσαι για τη κατάσταση σου...νοιωθεις άσχημα...είναι ανθρώπινο...
όλοι περνάμε δύσκολες καταστάσεις...και εσύ είμαι σίγουρη οτι θα νικήσεις...
και εγω είμαι σε μια πολλη δύσκολη κατάσταση...προσπαθώ...όπως και εσύ προσπαθείς...και μόνο που ανακοινώνεις και μοιράζεσαι τη κατάσταση που βρίσκεσαι είναι μια μεγάλη προσπαθεια.
είχα πάει σε ψυχολόγο και με βοήθησε πολύ.
Όλα είναι στο μυαλό μας....αν θα δούμε το ποτήρι γεμάτο η αδειο...
είσαι στα καλύτερα σου χρόνια.....μη φοβάσαι....
κάτι που έμαθα απο τις συνεδρίες και θέλω να το μοιραστώ μαζί σου είναι ότι
πολλές φορές σε δύσκολες καταστάσεις επιλέγουμε ,ασυνείδητα ,ακατάλληλα ατομα... άσχημες συνθήκες και γινόμαστε χειρότερα....
ας πούμε εγώ διαλεγα μουσικη πολυ καταθλιπτικη , ανθρωπους κλειστους και δυστροπους...ασχολίες εγκεφαλικες......δηλαδη όλα αυτα μου ετρωγαν οτι μου ειχε απομεινει για να βοηθησω τον ευατο μου....
συνέχεια σκεφτόμουνα και εβρισκα λάθη ,δικα μου λαθη ....
πρόσπαθησε να χτίσεις τη μέρα σου με χαρουμενα πραγματα...ευχαριστα....
απο το πρωι που ξυπνας...μεχρι το βραδυ....πες στον εαυτο σου πως εισαι μωρο και πρεπει να το προσεξεις....και βρες ασχολιες ενεργητικες...οπως το περιπατο που ειπε ο αλεχ .... η χορο η γυμναστικη η μια πολεμικη τεχνη....
θα δεις οταν βρεις το τροπο ....να τα προσπερνας θα ανακουφιστεις και θα εισαι ηρεμη....και δυνατη....και θα μαθεις και να βοηθιεσαι απο τους αλλους...να μη τα κανεις ολα μονη σου....
να χαιρεσαι και να προσεχεις τον ευατο σου....
ολα θα πανε καλα...και οταν μιλησεις με ψυχολογο ....θα δεις ....ολα τα ασχημα θα υποχωρησουν και θα ερθει φρεσκος αερας στη ψυχη σου....
let the sunshine in......

Quote:

---

Originally posted by nikigirl18


εγώ είμαι εδώ!

εχω πραγματικα βαρεθει να προσπαθω να ειμαι καπως καλα.Πλεον νιωθω οτι δεν αξιζει τιποτα απ\'οτι κανω και οτι τιποτα δεν εχει νοημα στη ζωη μου.Παντα ειχα διαφορες ασχολιες και ενδιαφεροντα ομως τωρα πια δε με απασχολει τιποτα.Το μονο που κανω ειναι να πιεζω καπως τον ευατο μου για να μην παρατησω τη σχολη(δηλαδη αρχισα να πηγαινω καθημερινα,να διαβαζω κλπ)Ομως ουτε και αυτο σημαινει κατι για μενα.Οι δικοι μου με κατηγορουν οτι δεν ενδιαφερομαι για τιποτα χωρις ομως να καταλαβαινουν το παραμικρο για μενα.Δεν αντεχω αλλο,κουραστηκα να προσπαθω,δεν ξερω καν αν αξιζει να προσπαθω.Sorry αν σας κουρασα..:(

---

θελω να σου στειλω μνμ και δεν μπορω!!!πως εισαι?

Εδω και μια βδομαδα περιπου ειμαι καπως καλυτερα σε σχεση με πριν,δηλαδη δεν εχω αυτη την πληρη απαισιοδοξια κλπ.Και παλι βεβαια εξακολουθω να αισθανομαι οτι ακομα και τωρα που κανω καποια πραγματα για να ειμαι καλυτερα πχ αρχισα να βγαινω καπως περισσοτερο και να μην μενω συνεχως σπιτι να σκεφτομαι,πιστευω οτι σε λιγο θα ειμαι παλι τα ιδια(δεν ξερω για ποιο λογο).Υπαρχουν κιολας και καποια προβληματα υγειας καποιου δικου μου προσωπου και διαφορα άλλα με αποτελεσμα και να αισθανομαι πολυ ανασφαλης για το τι θα γινει αλλά και μολις παω να ειμαι καπως καλα,κατι να συμβαινει και να ειμαι παλι χαλια.Τουλαχιστον εχω παρει αποφαση οτι δεν πρεπει να περιμενω δια μαγειας να αισθανθω καλυτερα αλλα πρεπει να το παλευω οσο μπορω για να εχω εστω και καποιο προσκαιρο αποτελεσμα.Σας ευχαριστω και παλι!Φιλακια!

Επειδη εξακολουθω να ειμαι πολυ χαλια,αποφασισα να απευθυνθω και καπου αλλου για ψυχολογο και τελικα εκλεισα ραντεβου για 7 Μαρτιου..Ισως ετσι να μπουν σε μια σειρα καποια πραγματα γιατι οσο τ\'αφηνω γινονται χειροτερα..

δαναη?ακους την δαναη?εχει δικιο σε αυτα που λεει!!!

Συμφωνω και εγω Δαναη μου,αλλωστε δεν εμενε και κατι αλλο να κανω.Εχω προσπαθησει πολλες φορες να με πεισω οτι δεν πρεπει να με παιρνει απο κατω και οτι θα φτιαξουν τα πραγματα αλλα δεν μπορω.Εχω πεσει τοσο πολυ που μου ειναι πολυ δυσκολο να σκεφτω οτι καποια στιγμη θα τελειωσει ολο αυτο.Θεωρω οτι τιποτα δεν κανω σωστα και οτι δημιουργω προβλημα και στους αλλους με την εννοια οτι στεναχωρω και τους δικους μου ανθρωπους με το να με βλεπουν ετσι..Προσπαθω λιγο να ηρεμησω αλλα συνεχεια γυριζω στα ιδια..:(

Γεια σου νικη
με λενε στεφανο κ ειμαι κ εγω 18.
Περναω ασχημη φαση σαν εσενα.Πιστευω πως αν μιλησεις με συνομιληκους σου θα ειναι καλυτερα γιατι θα βρεις περισσοτερα κοινα.Οπως και να το κανουμε υπαρχει ενα χασμα γενεων.Θα ηθελα να τα πουμε μεσω τσατ αν θελεις.
στειλε μου το ιμειλ σου.προσπαθησα μεσω U2U να στειλω,δεν γινοταν.Εγω τελευταια συνομιλω με ενα παιδι στην ηλικια μου με παρομοια προβληματα και με εχει βοηθησει παρα πολυ οπως δε θα μπορουσει ενας 30χρονος οσο καλοπροαιρετος και αν ειναι ουτε και καποιος ψυχολογος που κυριως θα σε βοηθησει να εντοπισεις το προβλημα σου,αλλα να το λυσεις...Οταν διαπιστωσεις ποσα πραγματα μπορεις να κανεις τωρα που εισαι 18 δε θα εχεις καταθλιψη για οσα δεν κανεις αλλα αγωνια να κανεις οσα περισσοτερα μπορεις..Δεν εχω σκοπο να σε ενθαρρυνω..Απλα θελω να ανταλλαξουμε αποψεις και βιωματα..

Quote:

---

Originally posted by stefanos
Εγω τελευταια συνομιλω με ενα παιδι στην ηλικια μου με παρομοια προβληματα και με εχει βοηθησει παρα πολυ οπως δε θα μπορουσει ενας 30χρονος οσο καλοπροαιρετος και αν ειναι ουτε και καποιος ψυχολογος που κυριως θα σε βοηθησει να εντοπισεις το προβλημα σου,αλλα να το λυσεις...Οταν διαπιστωσεις ποσα πραγματα μπορεις να κανεις τωρα που εισαι 18 δε θα εχεις καταθλιψη για οσα δεν κανεις αλλα αγωνια να κανεις οσα περισσοτερα μπορεις..Δεν εχω σκοπο να σε ενθαρρυνω..Απλα θελω να ανταλλαξουμε αποψεις και βιωματα..

---

Φίλε μου μήπως στις διατυπώσεις σου δε θα έπρεπε να είσαι τόσο απόλυτος; Δηλαδή μόνον ένας 18χρονος μπορεί να βοηθήσει περισσότερο από έναν ψυχολόγο ή από έναν 30χρονο; Και αν ναι γιατί; Επειδή είναι της ίδια ηλικίας με τη Νίκη και την κάθε Νίκη που βρίσκεται στα 18 της με κάποια δυσκολία στη διάθεση; Δηλαδή πρωτεύοντα ρόλο στην παροχή βοήθειας σε κάποιο ψυχικό πρόβλημα παίζει η ηλικία και όχι οι γνώσεις κάποιου γύρω από το πρόβλημα αυτό; Τι παραπάνω γνωρίζει ο 18χρονος από τον σπουδαγμένο ψυχολόγο σε θέματα ψυχικής υγείας; Και αν ο ψυχολόγος τυγχάνει να είναι και 30χρονος τότε είναι διπλό το κακό στην παροχή βοήθειας; Είμαι 32χρονών με προβλήματα στην ψυχική διάθεση σε ηλικία μκρότερη από τη δική σου και δεν επαγγέλομαι ψυχολόγος. Στην ηλικία των 16 μου χρόνων πολύ μεγαλύτερη βοήθεια βρήκα από μεγαλύτερους ηλικιακά προς εμένα από ότι από τους συνομιλίκους μου που καποιοι από αυτούς στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν εμένα έμοιαζαν με μαθητευόμενους μάγους. Ποτέ όμως δεν είπα και μέσα μου αλλά και σε φίλους και γνωστούς ότι βοήθεια κάποιος μπορεί να βρει ΜΟΝΟΝ από κάποιον συνομίληκό του. Και ο συνομίλικος μπορεί να βοηθήσει αλλά και πολλοί άλλοι. Ας μην τα βλέπουμε απόλυτα.
Νίκη μου τις απόψεις μου για το τη κατά τη γνώμη μου θα ήταν καλό να κάνεις τις γνωρίζεις και δε θέλω να επαναλαμβάνομαι.
Φιλικά
Alex30

Εχεις δικιο εν μερει.Αν ο μεγαλυτερος εχει γνωσεις ψυχολογιας και αναλογες εμπειριες μπορει να βοηθησει.
Σκεφτηκα οτι θα ηταν καλο για τη νικη.Φανηκα απολυτος,το αναγνωριζω.
Βλεπωντας ομως η νικη παιδια της ηλικιας της με παρομοια προβληματα ισως αυτο την ενθαρυννει.

Στεφανε το e-mail μου ειναι n-i-k-i-g-i-r-l.hotmail.com και αν θες στειλε μου να μιλησουμε.Οσον αφορα το θεμα με την ηλικια θα συμφωνησω με τον Αλεξ διοτι πιστευω πως περισσοτερο ρολο παιζει ο χαρακτηρας,οι γνωσεις και τα βιωματα καποιου ατομου παρα η ηλικια..προσωπικα εχω ανθρωπους που ειναι στην ηλικια των 30 ή και μεγαλυτεροι κ με εχουν καταλαβει και βοηθησει παρα πολυ,ισως γιατι ειχαν και αυτοι καποια παρομοια εμπειρια,ισως γιατι εβλεπαν καποια πραγματα διαφορετικα απο οτι εγω,διαφοροι λογοι..Ετσι λοιπον πιστευω πως αν υπαρχει καποια παρομοια εμπειρια μπορουμε να καταλαβουμε τον αλλο ανεξαρτητου ηλικιας..
Δαναη με αυτο που λεω,δηλαδη οτι στεναχωρω τους αλλους,εννοω πως απο τη μια εχω απομακρυνθει απο καποιους ανθρωπους επειδη δεν εχω τη διαθεση να βγαινω κλπ και ετσι τους κανω να πιστευουν οτι αδιαφορω για αυτους και απο την αλλη με το να ειμαι ετσι κανω καποιους ανθρωπους να αναρωτιουνται τι λαθη καναν οι ιδιοι(αναφερομαι στους γονεις μου)κλπ.Ισως δεν σου εδωσα και πολλη σαφη απαντηση αλλα αυτη τη στιγμη δεν μπορω να το ξεκαθαρισω και η ιδια το πως ακριβως το εννοω..
Σας ευχαριστω!

sigoura to egrapses sosta?

Εχεις δικιο..ειναι [email protected]

Πραγματι δεν ειναι οτι γραφω καποιον εσκεμενα απλα ειναι οτι δεν μπορω πλεον ουτε να δειχνω οτι ειμαι καλα,αλλα ουτε θελω να πολυμιλαω για το τι μου συμβαινει γιατι δεν θελω να φορτωνω τους αλλους με τα δικα μου.Ετσι κατα καποιο τροπο απομονωνομαι και παραμενω κολλημενη στις ιδιες σκεψεις..Θελω να πιστευω τουλαχιστον την Τριτη που εχω ραντεβου με τον ψυχολογο να γινει κατι γιατι απο μονη μου δεν μπορω να κανω τιποτα αλλο..εχω απελπιστει πια..

Νίκη του ψυχολόγου η δουλειά είναι να τον φορτώνουν...Οπότε φόρτωσέ τον/την με όσα πιο πολλά μπορείς....;)