Quote:
Originally posted by weird
Σε αντιμετώπισαν εχθρικά λοιπόν τα παιδιά, προφανώς κατηγορώντας σε ( πιο πολύ με το συναίσθημα παρά με την λογική τους) για τον χωρισμό του πατέρα τους με τη μητέρα τους.
1. Ο άντρας σου, είχε τον ρόλο του να διαμεσολαβήσει ανάμεσα σε σένα και τα τρίτα παιδιά, να τους εξηγήσει τα στοιχειώδη, να λαμβάνει μέρος στις επιθέσεις τους προστατεύοντάς σε και «απονέμοντας το δίκαιο», να έχει ενεργό ρόλο δηλ. για την όσο το δυνατόν ομαλότερη ένταξή σου μέσα σε ένα πληγωμένο αλλά ευτυχώς όχι κλειστό οικογενειακό σύστημα.
2. Εσύ τι στάση κράτησες απέναντί τους σε γενικές γραμμές? Μειώθηκε καθόλου με τα χρόνια η αντιπαλότητα ανάμεσά σας, γεφυρώθηκε το χάσμα? Να υποθέσω ότι σε όλο αυτό αρωγός σου δεν ήταν ο άντρας σου…
3. Όταν αποφάσισες να ζήσεις με αυτόν τον άντρα, είχες αναλογιστεί τι ακριβώς συνεπάγεται? Η τον ερωτεύτηκες απλά σαν άντρα εργένη? Το ρωτάω αυτό διότι από τον ύφος σου, μου φαίνεται ότι και κάτι μέσα σε εσένα, ανεξαρτήτως της συμπεριφοράς των παιδιών, σου φέρνει δυσφορία, στο να συγκατοικείτε όλοι μαζί.
Γράφεις «σπίτι μου παρουσία τρίτων», ενώ ήταν μάλλον το αντίστροφο.
«σπίτι τους με την παρουσία μιας τρίτης».
Είχες λοιπόν ζυγίσει την όλη κατάσταση πριν πέσεις μέσα της?
Με όλα αυτά δεν υπάρχει ίχνος κατηγορώ, παρά μόνο μια προσπάθεια να ξεθάψουμε αλήθειες.
weird οταν συνδεθηκα ερωτικα με τον αντρα μου δεν φανταζομουνα με τιποτε οτι θα τον παντρευτω.