ποιο είναι το πρόβλημά σου με τους φίλους και τους έκανες πέρα? Και και όταν σκέφτεσαι τι σκέφτεσαι? Η ζωή θέλει πράξεις και όχι σκέψεις να το ξέρειςQuote:
Originally Posted by ioudinthi
Printable View
ποιο είναι το πρόβλημά σου με τους φίλους και τους έκανες πέρα? Και και όταν σκέφτεσαι τι σκέφτεσαι? Η ζωή θέλει πράξεις και όχι σκέψεις να το ξέρειςQuote:
Originally Posted by ioudinthi
Είμαι μοναχικός άνθρωπος από την φύση μου και νιώθω πολύ όμορφα ολομόναχη. Δυστηχως η δουλειά μου απαιτεί συναναστροφή. Με την καραντίνα ήταν η καλύτερη μου. Δούλευα πίσω από την οθόνη.Quote:
Originally Posted by tony
Μου είναι δύσκολο να έχω φίλους. Έχουν τόσες υποχρεώσεις και κέρδος κανένα.
Σπίτι όταν κάθομαι σκέφτομαι περισσότερο το παρελθόν. Το μέλλον ελάχιστα και το παρόν δυστηχως καθόλου.
Αυτό πρέπει να διορθωθεί.
τι υποχρέωση έχουν οι φίλοι δεν μπορώ να καταλάβω? Άκου και με τη δουλειά σου αν δεν προσπαθήσεις να κοινωνικοποιηθείς θα είσαι μία ζωή σε μία δουλειά η οποία δεν σου αρέσει απλά δες αλλιώς το πράγμα για να άλλαξα εγώ σύμπαν μπορείς να αλλάξεις και εσύ Όλα μία ιδέα είναι κοίτα να μην αλλάξει σύμπαν προς το κακό πάντωςQuote:
Originally Posted by ioudinthi
Μια υποχρέωση είναι ας πούμε όταν έχει τη γιορτή του οφείλεις να πας να φας στη μάπα ένα κάρο άλλους γιατί απλά είναι φίλος σου.
Όταν έχει πρόβλημα ο φίλος σου οφείλεις να τον ακούσεις,όσο ανόητο κι αν σου φαίνεται το πρόβλημα του γιατί ;λλιως θα είσαι παρτακιας. Και πολλά πολλά ακόμη.
Η δουλειά μου είναι πολύ ωραία και την αγαπώ. Ειδικά να κάθομαι με τα παιδιά. Είναι άδολα τα περισσότερα. Αυτό που δεν μαρεσει είναι το πήγαινε έλα στα σπίτια τους και το μπλα μπλα με τους γονείς τους. Κι αυτό είναι κάθε μέρα. Τόσοι άνθρωποι θεέ μου,να τους διαχειριστείς να μιλήσεις σωστά να πουλήσεις τον εαυτό σου κατάλληλα. Αλλά είναι μέρος της δουλειάς και πρέπει να το κάνω.
Με τη καραντίνα το πράγμα ήταν σπέσιαλ.
Μιλούσα μόνο με τα παιδιά. Καμιά φορά έκλεινα και τη κάμερα και κάπνιζα ενώ δίδασκα. Τελείωνε το μάθημα έκλεινα την οθόνη πάμε στο άλλο. Και απλά πήγαινα και πληρωνομουν.
και να σκέφτεσαι το παρόν ούτε το μέλλον ούτε το παρελθόν . το ένα σε αγχώνει και το άλλο αρχίζει και λησμονείς πράγματα. να κοιτάς τι θα κάνεις κάθε μέρα και να κάνεις κάτι διαφορετικό αλλιώς θα καταλήγεις στη μέρα της μαρμότας
Αυτό φίλε μου Τόνι είναι πολύ σωστό που λες.
Πρέπει να είμαι στο παρόν. Το νιώθω όμως τόσο ρευστό. Αναρωτιέμαι πότε υφίσταται. Πριν προλάβω να το αναλογιστω έχει γίνει παρελθον.
κάπως Το βλέπεις λάθος το πράγμα αλλά δεν μπορώ να σε καταλάβω . Ρε συ έχω και εγώ φίλους μπούφους Θα καθίσεις Θα το ακούσεις Θα του πεις πέντε βλακείες θα σου πούνε 10 αυτοι Τι να κάνουμε Αυτή μου τύχανε από τη στιγμή πού βλέπεις ότι σκίζονται για σένα σε μία δύσκολη στιγμή δεν μπορείς να τους κάνεις πέρα
έχει γίνει παρελθόν το παρόν σου γιατι δεν έχεις κάνει κάτι διαφορετικό μέσα στη μέρα
Ναι αλλά γιατί να σπαταλήσω τον πολύτιμο χρόνο μου σε φίλους μπούφους;
Από τη στιγμή κιόλας που δε ζητάω πότε να με βοηθήσει κάποιος σε κάτι.
Έχω βαρεθεί να σκέφτομαι όλα αυτά τα χρόνια πως είμαι πλήρως ακοινωνητη και αυτό είναι κακο.
Να συναναστρέφομαι για λίγο ή και πολύ διάστημα με φίλους και απλά να αδημωνώ για τη στιγμή που θα τους διώξω.
Και όταν μένω πλήρως μόνη να ανθίζω.
Πριν ένα χρόνο είχα παρέες. Καμιά δεν ήθελα ,ούτε εκτιμούσα. Όταν μου τηλεφωνούσαν για να βγούμε φρικαρα. Οπότε κατέβαζα ποτά. Γινομουν στα ίσια μου και πήγαινα γεμάτη ευθυμία.
Τους έδιωξα έναν έναν με ψυχρό και άσχημο τρόπο γιατί δεν άντεχα άλλο. Τώρα κλείνω περίπου ένα χρόνο εντελώς μόνη. Μόνο η δουλειά μου.
Και έχω περάσει ρε φίλε από τους πιο ωραίους χρόνους της ζωής μου.
Ούτε και εγώ ζητάω κάτι Απλά ξέρω ότι είναι εκεί άμα ποτέ χρειαστώ κάτι που δεν νομίζω .λένε μόνος ούτε στον παράδεισο. άμα θες να είσαι μόνη σου Ok αλλά από την άλλη γυρίζεις και λες σκέφτομαι ότι είμαι ακοινώνητη Το θέμα είναι πως νιώθεις καλά εσύ και Όχι τι θες να φαίνεται στους άλλους Άμα με πιάνεις τι λέω.
Η οικογένειά μου πάντα κατέκρινε την ακοινωνητη τάση μου. Ακόμα και τώρα. Όποτε αποφεύγω τα πολλά τηλεφωνήματα. Δες το σαν τη τελευταία απόπειρα να αλλάξω και να θεωρήσω ωφελιμη τη κοινωνική συναναστροφή με άλλους.
Νταξ απέτυχα παταγωδώς και αυτοκαταστραφηκα σε ένα μεγάλο βαθμό εξαιτίας της πίεσης που άκουσα στον εαυτό μου.
Να πετάξω αυτό που είμαι και να γίνω μια άλλη. Να φαίνομαι πιο νορμάλ. Να γελάω με ηλίθια αστεία, να φαίνομαι χαρούμενη επειδή είμαι με "φίλους" και κτλ.
Μόνος ,λοιπόν ούτε στον παράδεισο.
Εγώ θα έλεγα καλύτερα μόνος,πάρα με μια κακή συντροφιά.
Ίσως όλο αυτό που έχω να φθαρεί με τα χρόνια.
Στα γηρατειά ίσως να το μετανιώσω.
Τώρα είμαι νέα και νιώθω ασφαλής.
Παιδια να ρωτησω και εγω καποια πραγματα , αν και εφοσον γνωριζετε μου απαντατε . Εγω εχω βιωσει ας πουμε καποια ειδους ψυχωσικα επεισοδια ??? δηλαδη , γενικοτερα εχω νοιωσει να ακουω διαφορα στο μυαλο μου ομως γνωριζα καλα οτι δεν ειναι φωνες , αυτο το ειχα συνειδητοποιησει , αλλα εγω η ιδια που εκρουα τον κοδονα του κινδυνου . Λ.Χ να μην πιω τον καφε που θα αφησω για λιγη ωρα διοτι θα εχει ριξει καποιος κατι μεσα (βεβαια αυτα τα εχω ξεπερασει πολλα χρονια τωρα , ομως τοτε βιωνα ολη την κατασταση αυτη υπερβολικα ψυχοφθορα αφου ανελυα ξανα και ξανα και ξανα ενα ενα τα βηματα ωστε να αποδειξω στον εαυτο μου πως δεν μπορει να εχει ριξει κανεις τιποτα μεσα ενω κατι μου ελεγε να μην το καταναλωσω , γνωριζα ομως οτι δεν ειναι φωνη . Ενοιωθα ομως οτι ολοι θελουν να μου κανουν κακο με αυτον τον τροπο . Ενα αλλο πολυ επιπονο συμπτωμα που ειχα ταυτοχρονα , ηταν οταν πιστευα οτι μου εχουν ριξει λευκη σκονη πανω στα ρουχα μου και εφτανα σε σημειο να τα πλενω συνεχεια ωστε να μην μολυνθω απο αυτην . Επλενα τα παντα . Πετουσα τα τσιγαρα μου διοτι ηταν μολυμενα. Ειχα περασει πολυ δυνατο ζορι τοτε . Μια περιοδο που υπεφερα εκτος των αλλων και απο αγοραφοβια και ειχα εντονες κρισεις πανικου λογω ολων αυτων . Βεβαια εχουν περασει 17 χρονια απο τοτε και ολα αυτα σταδιακα δουλευοντας τα εχουν φυγει . Δεν πιστευω πλεον οτι θα μου κανει κακο καποιος , ουτε οτι ολοι εχουν σκοπο να με δηλητηριασουν ) , ομως πλεον μπορω να πω μερικες φορες νοιωθω σαν να με παρακαλουθουν διαφορα προσωπα , δηλαδη κατι σαν αορατα ματια τα οποια μερικες φορες δεν φευγουν λεπτο απο πανω μου περιμενοντας να κρινουν τις επιλογες μου . Βεβαια και παλι γνωριζω πολυ καλα πως ειναι ψευτικο σκηνικο ολο αυτο , συνειδητα και με καθε ειλικρινια . Δεν ξερω αμα μπορουν να ενταχθουν μεσα σε καποια πλαισια ψυχοσικων επεισοδιων ολα αυτα παντως θυμαμαι ειχα τραβηξει παρα πολυ μεγαλο ζορι τοτε , σε σημειο οταν προσπαθουσα να κανω τις λογικες σκεψεις πως ειναι αδυνατον να με διωκουν τοσα ατομα να με δηλητηριασουν βαζοντας ξανα και ξανα τα πραγματα στη σειρα ωστε να αποδειξω στο λογικο μου κομματι πως δεν συμβαινει κατι κακο , ενοιωθα να ποναει πραγματικα ο εγκεφαλος μου την υπερπροσπαθεια .
Δεν ξέρω να σου πω Άμα ανήκει σε ψυχωσικό επεισόδιο δεν είμαι ψυχίατρος Από ότι έχω καταλάβει ο καθένας το βιώνει διαφορετικά αλλά έχουνε κοινά κάποια πράγματα Διάβασε αυτό το pdf https://drive.google.com/file/d/0BxL...Ka8KHY6V23QACA μπορεί να σε βοηθήσει να καταλάβεις την ασθένειαQuote:
Originally Posted by VictoriaSkG
Το θέμα είναι πως νιώθεις εσύ καλά και ότι λέμε όλοι οι υπόλοιποιόλοι είναι μπούρδες. αλλά Σκέψου ότι μπορεί να μην έχεις βρει και τους κατάλληλους φίλους .και να σου μιλήσω φιλοσοφικά Αφού έχει τελειώσει φιλοσοφική με ένα απόφθεγμα του ΝίτσεQuote:
Originally Posted by ioudinthi
Το να ανέχεσαι όλους τους ανθρώπους,
το να κρατάς την καρδιά σου ανοιχτή για όλους,
είναι φιλελεύθερο...
αλλά απλώς φιλελεύθερο.
Οι καρδιές που είναι ικανές για ευγενή φιλοξενία
αναγνωρίζονται από τα πολλά κλειστά παράθυρα και παντζούρια.
Αφήνουν άδεια τα καλύτερα δωμάτιά τους
γιατί περιμένουν καλεσμένους με τους οποίους δεν τίθεται θέμα ανοχής
Ε τότε φίλτατε Τονι η καρδιά μου δεν διακατεχεται από καμίαν ευγενή φιλοξενεία.