Originally Posted by
99Silent
Καπως με πειραζει που ενω αγαπιομαστε, δεν υπαρχει χωρος για ολο αυτο. Το να εχει κοπελα/γυναικα θα πρεπει να καταλαβει ολη του τη ζωη. Τοσα χρονια που περασαμε μαζι, τοσα πραγματα που ζησαμε πρεπει απλα να υποχωρησουν. Σαν να τελειωνει η επαφη δυο ανθρωπων επειδη πρεπει καιοχι επειδη αυτοι το θελουν. Δεν θελω να μην εχει κοπελα. Θελω να εχει και εμενα. Ολα αυτα δεν του τα χω πει, δενθελω να τον στεναχωρησω. Αλλα εδω μπορω να λεω τις σκεψεις μου χωρις να τον στεναχωρω. Το εχω σκεφτει οτι ακουγομαι σαν κακια πεθερα. Ομως την κοπελα του την συμπαθω πολυ. Αφου την αγαπαει αυτος, την αγαπαω και εγω.
Εχω κοπελα ναι. Πηγα φετος διακοπες μαζι της (περσι δεν πηγα, δεν εβγαινα οικονομικα) και τις πρωτες μερες ενιωθα λιγο αρρωστος μακρια του. Ηταν ενα αισθημα που ειχα μικρος οταν ελειπαν οι γονεις απο το σπιτι. Μαγκαλιαζε και δεν ενιωθα τιποτα. Ηθελα εκεινον. Ειχα αγχος αν ειναι καλα. Μετα απο 3 μερες ξερω γω, η σκεψη του καταλαγιασε. Ενιωθα χαρουμενος που κοιμομουν αγκαλια μαζι της. Και ακομα πολλες φορες λεω τι ωραια που περασαμε το καλοκαιρι, θα θελα να κοιμομασταν πιο συχνα μαζι (κυριως σκ το κανουμε).