Printable View
Εγώ πάλι πιστεύω πως κουράστηκες μεν, αλλά κατασκεύασες ένα ωραιότατο γουρούνι!
Παίρνει από σένα τα κομματάκια που του λείπουν από το παζλ των ανασφαλειών του και περνάει μια χαρά και με τον καινούργιο του έρωτα. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι πως άφησες να περάσουν 3 μήνες χωρίς να έρθετε σε επαφή και δεν κατάλαβες πως κάτι συμβαίνει...πριν δηλαδή ήταν καλή η σεξουαλική σας ζωή και τώρα αποκτήσατε προβλήματα;
Ποτε η σεξουαλική μας ζωή δεν ήταν έντονη ακόμα και στην αρχή.
όποτε ρωτούσα είναι κουρασμένος. Η ένδειξη της απιστίας δεν ήρθε από αυτό. Αλλά από την υπόλοιπη συμπερηφόρα. Είλικρινα πιστεύεις ότι αν εγω αλλάξω στάση απέναντί του θα μπορέσει να καταλάβει οτι μπορεί και να τον αφήσω και να αρχίσει να ενδιαφέρεται? η μήπως είναι αργά?
Τι θα μπορουσα να κάνω, ΝΑ ΤΟΝ ΠΆΡΩ ΠΊΣΩ
εαν τα θυμαμαι καλα τα πραγματα, ξεκινησες αυτο το θεμα υποστηριζοντας οτι ο φιλος σου λογω του κομπλεξ κατωτεροτητας του, φερεται κατα τον τροπο που ειπες και δημιουργουνται τα θεματα που συζηταμε.Quote:
Originally posted by ΜΑΙΡΗ30
Αγαπητή giota.
Τα λόγια είναι σαν να βλέπω το παρόν και το ίσως το μέλλον αυτής της σχέσης. Η αλήθεια είναι οτι τρόμαξα με όσα διάβασα.Δεν έχω τη δύναμη, ξέρω οτι έτσι θα είναι πάντα. Για να φύγω πρέπει να αγαπήσω κάτι από μένα, δεν ξέρω τι. όλη αυτή η κατάσταση με έχει παγώσει και αμφιβάλλω πολύ για τον εαυτό μου, έχω ΄χασει τη δύναμή μου. Νιώθω οτι δεν είμαι γυναίκα, οτι είμαι άχρηστη και δεν αξίζω τίποτα. Σκέφτομαι οτι αν εκέινος έχει άλλη σχέση, καλά κάνει και έχει, διότι εγω το επέτρεψα.Οταν αρχίσαμε να έχουμε προβλήματα σεξουαλικά, έγω καθόμουνα και δεν έκανα κα΄τι δραστικό, μόνο τον κανακευα!!!!!! Θα περάσει μωρό μου....κτλ. Οταν γυρίζω σπίτι μου όσο καλή δίαθεση και να έχω, όταν είναι και εκείνος εκεί, με κάνει χάλια, όλο παράπονα για την δουλειά και το πόσο κουράζεται. Δεν βρίσκω σημείο επαφής, μόνο το τι κάνει εκείνος τον νοιάζει.ΑΔΙΕΞΟΔΟ!!!!!!!
Χρωστάω πολλά στον εαυτό μου....αυτόω δεν αγάπησα ποτέ και αφήνω το καλύτερο κομματι μου να το εκμεταλλέυονται άλλοι.
μετα την διαπιστωση σου αυτη, μηπως τελικα την κατωτεροτητα την αισθανεσαι εσυ?
με το να μην αγαπας τον εαυτο σου οπως μονη σου λες, ερμαιο μιας σχεσης που δεν σε καλυπτει αλλα νοιωθεις αδυναμη να ορισεις και οσο μενεις σε αυτην χωνεσαι βαθυτερα στην αυτολυπηση και την απαξιωση του εαυτου σου?
θα μου πεις, ωραια.... και??
κατα τη γνωμη μου πρεπει να σπασεις μονη σου τον φαυλο κυκλο...
το να μενεις και να ανεχεσαι οτι σε ενοχλει ειναι αυτο που σε οδηγει στο να νοιωθεις αναξια κι οχι η πραγματικες σου δυνατοτητες
αν ακομα και με κοπο, καταφερεις να θεσεις τα θελω σου, ΑΜΕΣΑ, κι αν δειξει οτι δεν δεχεται το ξεβολεμα να ΔΩΣΕΙΣ ΕΣΥ ΤΗΝ ΛΥΣΗ ΑΜΕΣΑ, αν και θα σου παρει πολυ κοπο και ενεργεια, εγω πιστευω οτι ειναι αυτο που θα σε επαναφερει στην πιστη στον εαυτο σου...
ειναι ιδεα σου μονο οτι δεν μπορεις να κανεις χωρις αυτον. οταν καταφερεις εστω και με πονο να κανεις ενα τετοιο βημα, θα νοιωσεις τεραστια εσωτερικη δυναμη και αξία..
Εσύ μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου την εξής ερώτηση: Ήμουν ευτυχισμένη με αυτόν τον άνθρωπο και τον θέλω πίσω, ή μήπως ο εγωισμός μου έφαγε γερό πλήγμα γιατί ο άλλος είναι ευτυχισμένος σε μια άλλη κατάσταση;
Επίσης, θεωρείς πως ένα ζευγάρι μπορεί να προχωρήσει στη ζωή όταν δεν τα πάει καλά στο σεξ? Εσένα δεν σε ενοχλεί αυτό? Εννοώ το γεγονός πως δεν τα πηγαίνατε καλά εκεί...
Μαίρη πρέπει να καταλάβεις ότι δεν αξίζει να υποβιβάζεις τον εαυτό σου.Σου είπα τα μεγαλύτερα λάθη τα έκανα εγώ.Φύγε πρώτη μην αφήσεις άλλο να σε υποτιμά και μην στενοχωριέσαι τυχερή θα είσαι να γλυτώσεις απο τέτοιο πρόσωπο.Επίσης μια καλή εμπειρία ζωής για να μάθεις να κοιτάς προς τα πάνω και να ζητάς το καλύτερο για σένα.
Μαίρη, σε προηγούμενο μήνυμα σου είχα πει να προσπαθήσεις να κατανοήσεις τι τον ενοχλεί, ΑΝ νομίζεις ότι υπάρχουν περισσότερα που σας ενώνουν παρά σας χωρίζουν. Από την μετέπειτα περιγραφή σου, αναρωτιέμαι τι είναι τελικά αυτό που σας κρατά μαζί. Και κυρίως εσένα, αφού φαίνονται να είναι τόσα πολλά και σημαντικά αυτά που σε ενοχλούν.
Το θέμα της πιθανής απιστίας δεν έχει σχέση με το αν θέλει εσένα ή όχι, με το αν ταιριάζετε μαζί ή όχι. Έστω ότι δεν υπάρχει άλλη. Αυτό θα σε ηρεμούσε? Θα σου ήταν αρκετό να έχεις μια σχέση με έναν άνθρωπο που ερωτικά δεν ήσασταν ποτέ καλά συν όλα τα υπόλοιπα που του καταλογίζεις? Μπορείτε να έχετε ισότιμη σχέση?
Τώρα έστω ότι υπάρχει άλλη, ή ότι για κάποιο λόγο έχει απομακρυνθεί τελευταία από εσένα. Ρωτάς τι να κάνεις για να \'τον πάρεις πίσω\' (με ποια μορφή αλήθεια, με το να ξαναγυρίσετε στο είδος της σχέσης που είχατε πριν?) και μήπως πρέπει να νιώσει την απειλή ότι θα τον αφήσεις, για να αρχίσει να ενδιαφέρεται. Μαίρη, το να μένει κάποιος μαζί μας από το φόβο μη μας χάσει, δεν είναι το ίδιο με το να μας θέλει. Και αυτό σκέψου το τόσο για τον αρραβωνιαστικό σου, όσο και για εσένα.
Μαίρη γειά σου.
Ξέρω καλά οτι είναι πάρα πολύ δύσκολο όλο αυτό που περνάς. Διαισθάνομαι επίσης οτι ψάχνεις μια συνταγή να τον αντιμετωπίσεις, ώστε να λύσεις το πρόβλημα και να τον κάνεις να γυρίσει σε εσένα και να συμπεριφέρετε ανθρώπινα.
Γνώμη μου είναι οτι το πρόβλημα το έχει αυτός και ίσως είναι πολύ βαθύτερο από αυτό που πιστεύεις. Με τέτοιους ανθρώπους οση αγάπη και να δώσεις κι όση προσπάθεια κι αν καταβάλεις, δεν επαρκούν για να επιδιωρθόσουν τη ζημιά που έχει γίνει στα παιδικά τους χρόνια και στο μεγάλωμά τους. Μακάρι να υπήρχε μαγικό ραβδάκι να τους έκανε όλους αγγελούδια.
Και ίσως το πρόβλημα να μην είναι μόνο θέμα ψυχολογίας αλλά να έχει κι άλλες νευρολογικές προεκτάσεις.
Καταλαβαίνω καλά οτι αυτό που σε κρατάει σε αυτή τη σχέση είναι η επιθυμία σου για ένα γάμο, μια ομορφη οικογένεια, η μητρότητα κλπ. Εχεις φτιάξει μια όμορφη μελλοντική εικόνα στο μυαλό σου και παλεύεις με όλες σου τις δυνάμεις και παρά τις ΄΄κακουχίες΄΄ που αντιμετωπίζεις να την κάνεις πραγματικότητα. Επίσης καταλαβαίνω οτι πιστεύεις οτι τον αγαπάς πολύ.
Ομως δεν είναι καθόλου σίγουρο οτι ολες οι θυσίες, η υπομονή, η άφεση αμαρτιών που του δίνεις κάθε φορά που ξενοκοιμάται, θα αποδώσουν. Αυτός δεν πρόκειται ούτε στο φιλότιμο να έρθει, ούτε να εκτιμήσει όλα αυτά που περνάς και να σου δώσει το πολυπόθητο. Το μόνο που κατορθώνεις είναι να χάνεις την ώρα σου, να καταρακώνεσαι και να γεμίζεις πληγές που θα σου πάρει πολύ χρόνο να επουλώσεις κάποτε.
Το πολυπόθητο θα το βρεις σε έναν άλλο άντρα, που η καθημερινότητα μαζί του θα ΄΄τσουλάει΄΄ εύκολα, που θα σε αγαπάει, θα σε θαυμάζει, θα σε σέβεται, θα σου κάνει όμορφες εκπλήξεις που θα γελάτε πολύ μαζί. Για να είσαι με αυτόν δε θα χρειάζεται να ψάχνεις λύσεις στα φορουμ. Και πίστεψε με τέτοιοι άντρες υπάρχουν!!
Στο εύχομαι απο καρδιάς.
Θα κάνω ένα μικρο απολογισμό σε αυτά που έχεις γράψει ,Quote:
Originally posted by ΜΑΙΡΗ30
Ποτέ η σεξουαλική μας ζωή δεν ήταν έντονη ακόμα και στην αρχή.
όποτε ρωτούσα είναι κουρασμένος. Η ένδειξη της απιστίας δεν ήρθε από αυτό. Αλλά από την υπόλοιπη συμπερηφόρα. Είλικρινα πιστεύεις ότι αν εγω αλλάξω στάση απέναντί του θα μπορέσει να καταλάβει οτι μπορεί και να τον αφήσω και να αρχίσει να ενδιαφέρεται? η μήπως είναι αργά?
Τι θα μπορουσα να κάνω, ΝΑ ΤΟΝ ΠΆΡΩ ΠΊΣΩ
για να δεις μόνη σου ότι το πρόβλημα δεν το εχει ο ίδιος, αλλά εσύ και λέγεται έρωτας , αλλά κρύβει ίσως και μια μορφή ζήλιας!
Γράφεις...
\"Ποτέ η σεξουαλική μας ζωή δεν ήταν έντονη ακόμα και στην αρχή.\"
ερώτηση
Τι του βρήκες τότε , αφου όπως λες , είσαι πλουσιότερη,
πιο δεμένη και με λιγότερα οικογενειακά προβλήματα ?
Γιατί να το πάρεις πίσω, απο μια άλλη η άλλες γυναίκες,
που ίσως τον ενδιαφέρουν περισσότερο σεξουαλικά αν δεν εισαι απο την αρχη ερωτευμενη μαζι του και προσπαθεις εστω ασυνειδητα να τον \"αγορασεις\", προσφεροντας του οσα νομιζεις οτι του λειπουν κρινοντας απο τον εαυτον σου?
1.την δεμενη οικογενεια
2.την οικονομική ανεξαρτησία
3.την ισχυρή σεξουαλικότητα και ενδιαφέρον
Θα συμφωνήσω με την επόμενη άποψη , ότι ισως καλύτερα
θα ήταν να ψάξεις να βρεις καποιον , που θα σου δίνει χωρίς να τα ζητήσεις, αυτά τα 3 πιο πάνω στοιχεία -κριτήρια της προσωπικότητας σου , γιατί αρχίζοντας απο το τελευταίο,
το κόμπλεξ κατωτερότητας, δεν μπορεί να στέλνει ένα άνδρα στην αγκαλιά μιας άλλης γυναίκας, που απο την αρχή της σχέσης της , αισθάνεται στερημένη σεξουαλικά.
Κομπλεξ κατωτεροτητας... κατι γνωριμο για μενα. Δεν ειναι κακο να παραδεχεσαι καποια πραγματα,εχω κομπλεξ κατωτεροτητας.
ειναι πολυ δυσκολο να πεισεις ενα τετοιον ανθρωπο πρωτα απο ολα οτι εχει το κομπλεξ(θα σε βγαλει παραλογη και τρελη)και αφετερου πολυ δυσκολο να αλλαξει αυτο το πραγμα ή μαλλον αυοτ το γεγονος. Εχω βιωσει παρομοια κατασταση οχι οσον αφορα οικονομικη και επαγγελματικη ανωτεροτητα αλλά εξαιτιας της μορφωσης μου, τησ καλης μου εμφανισης και του συμπαθητικου χαρακτηρα μου. Οταν δε καποιος\"τολμουσε\" να με γεμισει κομπλιμεντα μπροστα μου και μπροστα του(ακομη και γυναικες), γινοταν του κοσμου οι κατηγοριες παλι μπροστα μου.το αποτελεσμα ηταν παντα να με πιανουν τα κλαματα κι εκεινος να φευγει με το αυτοκινητο. Δεν ξερω αν εκανα καλα που σου τα εγραψα αυτα αλλά το προβλημα δεν προκειται να λυθει. Θα επεκταθεει χωρις να το καταλαβεις και θα βρεθεις στο κενο με μονη λυση το χωρισμο. Δεν γίνεται βεβαια ουτε ψυχολογος να το παιξεις στο συγκεκριμενο ατομο καθως θα θεωρει οτι ψαχνεις αφορμες να χωρισετε ή απλα να μαλωνετε. Σκέψου καλα πως θα προχωρησεις και καλη υπομονη σου ευχομαι..;)