Originally Posted by
Niels
Συμφωνώ με Nikolaus. Το αν βέβαια είναι άρνηση, αναστολή λόγω ενοχών, ιδψ ή οτιδήποτε άλλο εν τέλει το υποκείμενο που βιώνει μια κατάσταση καλείται να το κρίνει. Αυτό δεν σημαίνει ότι αποκλείεται σε μεταγενέστερο στάδιο ανατροφοδοτωντας την αρχική του κρίση με την εμπειρία των συναισθημάτων που δημιουργήθηκαν μετά την αρχική του κρίση, να αλλάξει θέση. Σε ο,τι αφορά το ζήτημα του αν είναι διαταραχή η ομοφυλοφιλία δυστυχώς η θεωρία του ότι οφείλεται σε κοινωνικούς - ψυχολογικούς παράγοντες ακόμη και αν φανερά δεν το παραδέχεται στην ουσία υπονοεί μια τέτοια διαταραχή. Έχει να κάνει με τον ψυχοθεραπευτή και τη σχολή που ακολουθεί. Ο πρώτος μου ψυχοθεραπευτής δεν με αντιμετώπιζε ως ασθενή, ο δεύτερος όμως χρησιμοποιούσε αυτή την ορολογία όπως και ο Γιωσαφάτ. Ομοίως ο πρώτος μου ψυχοθεραπευτής δεχόταν τη θεωρία του βιολογικού παράγοντα, ότι κρίνεται ήδη από τότε που είμαστε έμβρυα, ο δεύτερος διέκρινα ότι έκλινε προς την άλλη άποψη. Το πρόβλημα είναι ότι για κάποιους ανθρώπους, όπως πολύ σωστά αναφέρεις Nikolaus , η ρευστή κατάσταση (είτε αφορά τη σεξουαλικότητα είτε κάτι άλλο) δεν είναι ανεκτή ή εύκολα διαχειρισιμη. Και δυστυχώς μπορούμε να χτίσουμε τόσο καλούς αμυντικούς μηχανισμούς που μπορεί να χάσουμε τα καλύτερα χρόνια της ζωής μας μέχρι να το αντιληφθούμε και να αλλάξουμε κάτι.