Originally Posted by
Sonia
Να σας πω κάτι; Είμαι άτομο που τα έχω περάσει όλα αυτά τα ψυχοσωματικά και τους πανικούς σε κάποια φάση της ζωής μου, αλλά είμαι με τον σύζυγο ως ένα βαθμό. Το συζητάς, το ξανασυζητάς, θες κατανόηση κτλ, αλλά πρέπει να πιέσεις τον εαυτό σου να σηκωθεί και να κάνει πράγματα. Κι ας αισθάνεσαι χάλια. Αλλιώς δεν θα τα ξεπεράσετε! Καλή η ανάλυση κι η φιλοσοφία, αλλά πρέπει κάποια στιγμή να το αντιμετωπίσεις ΠΡΑΚΤΙΚΑ. Σε έπιασε μια ταχυκαρδία ή κάτι. ΟΚ. Αντί μετά να πεις πάμε μία βόλτα, πάμε να φάμε κι ας ζοριστώ κι αν έχω τάσεις φυγής και πανικό θα μου περάσει, αντί να προσπαθείς να το προσπεράσεις, εσύ σηκώνεσαι και φεύγεις και κάθεσαι και μπαίνεις στο φόρουμ στις διακοπές σου. Δεν σε βοηθάς έτσι!