Printable View
Παίρνω 3 αντικαταθλιπτικά και ένα αντιψυχωσικό τα οποία δεν χρειάζονται συνταγή,και μισό ζάναξ πριν τον ύπνο το οποίο απαιτεί συνταγή...Το ότι ενα φάρμακο δεν απιαιτεί συνταγή δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να σου κάνει παρενέργειες...Quote:
Originally Posted by Thessalonian
Είσαι τυχερός που σε βοηθησε το πρώτο αντικαταθλιπτικό που πήρες...Εφφεξόρ παίρνεις μόνο?
Αλήθεια, αν σε γιάτρεψε το φάρμακο τι κάνεις εδώ στο φόρουμ?
Δεν θυμαμαι να ειπα οτι "γιατρευτηκα". Απλα νιωθω συνηθως καλά (σχετικο ειναι αυτο ομως) και βεβαια δεν νιωθω παντοτε καλά... Κατι ανιατο δεν μπορει να γιατρευτει αλλωστε. Απλως συντηρειται μια σχετικα καλη κατασταση. Το θετικό ειναι οτι χρειαζεται μονο ενα χαπι των 150 mg την ημερα για να ειμαι "καλά". Αν δεν με επιανε ή ηταν πιο βαρια η κλινικη εικονα, ισως να επαιρνα 5 χαπια την ημερα για να ειμαι "καλα" δηλαδη χωρις συμπτωματα νοσηματων... Το χαπι ομως διωχνει μονο την καταθλιψη και το στρες. Δεν εκμηδενισε ολες τις φοβιες.Quote:
Originally Posted by Yoco Choco
Εχω μια απορια ομως. Γιατι συνδυαζεις 3 αντικαταθλιπτικα; Πειραματιστηκες και κατεληξες εκει; Ηταν προτοπη του γιατρου σου;
Το γεγονός ότι αναγνωρίζεις την κατάσταση και εκφράζεις τα συναισθήματα σου είναι ένα σημαντικό βήμα προς την αλλαγή.
Θα σου πω ότι ο κύκλος που περιγράφεις δεν είναι απαραίτητα κλειστός. Μπορεί να αισθάνεσαι ότι έχεις φτάσει σε ένα τέλμα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλα έχουν τελειώσει. Η ζωή είναι γεμάτη φάσεις, κάποιες από τις οποίες μοιάζουν ατέλειωτες. Όμως, ακόμα και αυτές μπορούν να γίνουν το έδαφος για κάτι νέο, ακόμα και αν αυτό δεν φαίνεται τώρα.
Όσον αφορά τις κρίσεις πανικού και το άγχος όσο τρομακτικές και αν φαίνονται δεν είναι ανίκητες. Με την σωστή υποστήριξη (π.χ ψυχοθεραπεία, τεχνικές χαλάρωσης) και μικρά σταδιακά βήματα, μπορείς να επιστρέψεις σε αυτά που αγαπάς.
Αν σε προβληματίζουν τα φάρμακα και η επιρροή που έχουν πάνω σου θα μπορούσες να συζητήσεις με το γιατρό σου για πιθανές εναλλακτικές ή για το πως θα μπορούσες να ενισχύσεις την διάθεση σου με άλλους τρόπους, όπως διατροφή, άσκηση ή φυσικές μεθόδους.
Το γεγονός ότι δεν σε ενδιαφέρουν οι συμβατικές διασκεδάσεις δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να σε γεμίσει. Ίσως αυτό που χρειάζεσαι τώρα είναι να αφιερώσεις χρόνο σε κάτι νέο.
• Μια μορφή τέχνης, όπως η ζωγραφική ή η γραφή.
• Ο εθελοντισμός που συχνά φέρνει νέες προοπτικές.
• Ένα χόμπι ή μια δραστηριότητα που δεν έχεις δοκιμάσει ποτέ.
Δεν πιστεύω ότι η ζωή τελειώνει ψυχολογικά ή διανοητικά. Αντίθετα, ίσως περνάς σε μια νέα φάση, όπου καλείσαι να ξανά αναγνωρίσεις τον εαυτό σου. Είναι μια ευκαιρία να θέσεις άλλες προτεραιότητες και να επαναπροσδιορίσεις το νόημα.
Αρχικά βρες έναν θεραπευτή που μπορεί να σε βοηθήσει να κατανοήσεις την κατάσταση. Ένας καλός ψυχολόγος ή ψυχοθεραπευτής είναι πολύτιμος σύμμαχος.
Επίσης μπορείς να ξεκινήσεις με μικρά βήματα: Έναν σύντομο περίπατο, μια μικρή έξοδος σε ένα ήρεμο περιβάλλον κτλ. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου χωρίς πίεση να «φτιάξεις» την ζωή σου άμεσα.
Ο κυνισμός που νιώθεις μπορεί να είναι μια άμυνα. Είναι όμως δυνατό να βρεις ξανά την όρεξη για ζωή, ακόμα και αν χρειάζεται χρόνος. Κράτα την ιδέα ότι η αλλαγή είναι εφικτή και ότι αξίζεις να ζήσεις μια ζωή που σε γεμίζει.
Που το ανέσυρες καλέ αυτό το θέμα?Quote:
Originally Posted by Rainbow86
Ούτε που θυμάμαι σε τι φάση βρισκόμουν όταν το άνοιξα,αλλά διαβάζοντάς με, δεν έχουν αλλάξει και πολλά.
Είναι πολύ εύστοχα αυτά που λες...Τα αναγνωρίζω και εγώ και μου τα λέω αλλά την κίνηση για αλλαγή δεν την κάνω.
Νομίζω ότι έχω ισχυρό αίσθημα ματαίωσης...Λεω ότι κάνω δεν κάνω κάτι δεν έχει διαφορά...οπότε γιατί να το κάνω?
Επίσης έχουν καταρρεύσει τα κλασικά αφηγήματα ζωής όπως ο μεγάλος έρωτας, η οικογένεια, η ιδανική καριέρα, ιδανικό σπίτι κλπ.
Πλέον ασχολούμαι με πιο πνευματικά, ψαχουλουπαρξιακά πράγματα.
Είναι σχετικά πρόσφατο αυτό το θέμα και φαντάστηκα ότι από τότε δεν έχουν αλλάξει πολλά.Quote:
Originally Posted by Yoco Choco
Μήπως έχει συμβεί κάτι που «τραυμάτισε» την αυτοπεποίθηση σου και από τότε δεν παίρνεις πρωτοβουλίες για αλλαγή φοβούμενος την αποτυχία;
Συνήθως ο φόβος για αλλαγή και ο δισταγμός επιδίωξης νέων πραγμάτων σημαίνει είτε ότι δεν θες να βγεις από το comfort zone σου και έχεις συνηθίσει την ζωή σου ως έχει, είτε την δυσκολία προσαρμογής σε νέα πράγματα και νέα περιβάλλοντα, είτε φόβος αποτυχίας και απόρριψης, είτε προήλθε από κάποια τραυματική εμπειρία του παρελθόντος.
Μήπως αναζητάς το «τέλειο» και σε αυτή σου την προσπάθεια απογοητεύεσαι; Κανένας και καμία κατάσταση στην ζωή δεν είναι τέλεια. Πρέπει να θέτεις ρεαλιστικούς στόχους και να έχεις ρεαλιστικές προσδοκίες αλλιώς πάει, χάθηκες. Όλοι θα θέλαμε πράγματα και ανθρώπους όπως τα φανταζόμαστε αλλά δυστυχώς δεν είναι πάντα εφικτό αυτό. Όταν αποβάλλεις λίγο την φαντασία (που καλή και η φαντασία δεν λέω) και προσπαθήσεις να προσγειωθείς στην πραγματικότητα ίσως αλλάξουν πολλά.
Σχετικά με την χαμηλή λίμπιντο υποθέτω λόγω κατάθλιψης και των αντικαταθλιπτικών που έπαιρνες υπάρχει κάποια πρόοδος;
Οχι,ρε συ..Καμμία σχέση με τραυματικό γεγονός....Απλά είναι αυτο που λες ότι δεν θέλω να βγω από το κόμφορτ ζόουν μου...Δεν ξέρω,αξίζει να βγει κανείς?...Για ποιον λόγο?...Για να ζήσει πιο έντονα και με περισσότερες εμπειρίες θα μου πείς,αλλά αν δεν αισθάνεσαι ότι έχουν σημασία αυτά?Quote:
Originally Posted by Rainbow86
Είναι και από την αγωγή ή αβουλησία, απάθεια, ραθυμία.
Μάλλον περιμένω κάτι μαγικό να γίνει που θα με ξεκουνήσει και θα μου δώσει κίνητρο...Γιατί ακόμα και η προσωπική/πνευματική/ψυχολογική ολοκλήρωση(το self-realization που λέμε),δεν με ιντριγκάρει τόσο.
Προς το παρόν, βλέπω ταινίες, διαβάζω βιβλία, ακούω μουσική και πάω για τρέξιμο...Ευτυχως εχω άριστες με τους δικούς μου που μένουμε μαζί και βοηθαω την μητέρα μου όσο μπορώ.
Αν δεν βγεις από το comfort zone σου δεν θα ρισκάρεις ποτέ για πράγματα που φοβάσαι. Και αν αυτά τα πράγματα είναι απαραίτητο να γίνουν για την δική σου προσωπική εξέλιξη τι θα κάνεις;Quote:
Originally Posted by Yoco Choco
Μα αυτό είναι το θέμα,ότι δεν με ιντριγκάρει κάτι για να βγω έξω και να το διεκδικήσω...Και όπως σου έγραψα, η προσωπική μου εξέλιξη με αφήνει αδιάφορο.Quote:
Originally Posted by Rainbow86
Δεν με νοίαζει αν δεν καταφέρω πράγματα στην ζωή μου,δεν μου καίγεται καρφί...Ξέρω ότι δεν είναι υγιής τρόπος σκέψης αυτός,αλλά έτσι είναι.
Οι άνθρωποι έχουν ένα αφήγημα στην ζωή τους,συνήθως ουτοπικό και άπιαστο,που τους κινητροδοτεί και δίνει νόημα στην ζωή τους....Εγω δεν έχω,εδώ και πολλά χρόνια.
Ξέρω ότι πάντα είμαστε μια απόφαση μακρυά από το να αλλάξουμε την ζωή μας,αλλά εγω δεν νομίζω ότι θέλω καν να την αλλάξω...χαχα!
Ενδιαφέρον, αυτό που έγραφε τελικά η Ρέμεντι για την αγωγή, που δεν είναι ντροπή, αλλά όταν σου περνάνε την τάχα λύση των ψυχολογικών σου μέσω Πορφύριων καυσοκαλυβίτων, υπάρχει μία ατζέντα πίσω από την απόκρυψη.
Guess what? Εγώ έχω πολλές καύλες για τη ζωή. Και είμαι άθεη.
"σεξουαλιτατα και προστασιοτητα"...
το ΑΙ απεχει ακομα απο την εγγραμματη πραγματικοτητα..