Κοινωνικό άγχος; Γιατί με κοροϊδεύουν;

Quote:

---

Originally Posted by asperger39

φιλαρακι μου κι εσυ θεματα με γονεις εχεις ?? παλι καλα που καταφερες να γλυτωσεις εσυ . ψαξε μηπως εχεις asperger κι εσυ κι γι αυτο σε αντιμετωπιζουν περιεργα ο κοσμος που δε εχει διακριτικότητα και καλοσυνη να αγκαλιάσει οποιον ειν διαφορετικος κατι που εγω βιωνω. να σου πω οι σχεσεις με τη θετη μανα μου ειν ασχημες μα με υποχρεώνουν καταστασεις να ζω μαζι της δε εχω πορους να ζω μονη μου ουτε βοηθεια απο πουθενα να πω καποιος με στηρίζει να ξεκινησω κατι . αναγκαστικα ζω μαζι της ειν και γρια πια χριαζετε βοηθεια κι πρεπει ναμε κοντα της. οσο κι αν μου φερεται σα να ειμαι το ψυχοπαιδι που μαζεψε κι αυτο οφειλει να την κοιτάει δε εχω που αλλου να στραφω. δε εχω κανεναν να με αγαπαει ετσι αντλω γαληνη με αλλους τροπους . ακουω μουσικη σερφαρω στο νετ περνω φαγητο που μου αρεσει κι το απολαμβάνω κι αυτα απλα πραματακια .

---

Όχι, δεν έχω Asperger. Οι ψυχολόγοι που έχω πάει κατά καιρούς μου είχαν αποκλείσει τελείως ότι βρίσκομαι στο φάσμα του αυτισμού. Το είχαμε ψάξει και με τεστ καθώς είχα ρωτήσει μήπως υπάρχει τέτοια πιθανότητα. Και επειδή μέχρι και την αρχή της κακοποίησής μου (έως 7 ετών) ήμουν ένα πολύ χαρούμενο και κοινωνικό παιδάκι. Αλλά και κατά την διάρκεια της εντατικής θεραπείας μου ήμουν καλά, πολύ κοινωνική και ευτυχισμένη μπορώ να πω. Είχα μια φυσιολογική φοιτητική ζωή. Ωστόσο ακολούθησαν μερικές αποτυχημένες (κακοποιητικές) σχέσεις και φιλίες. Από τότε όσες φορές μού φέρονται άσχημα, χάνω όλο και περισσότερο την εμπιστοσύνη μου στον κόσμο, νιώθω φόβο κυρίως. Και φυσικό είναι, σαν δαρμένο σκυλί νιώθω. Όπως τα κακοποιημένα ζώα φοβούνται όλους τους ανθρώπους μέχρι κάποιος να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους. Σαν να γύρισα στο μηδέν και πήγαν τζάμπα ο χρόνος και τα χρήματα που ξόδεψα για ψυχοθεραπεία. Για αυτό έχω λίγα και καλά άτομα στο περιβάλλον μου πλέον.
Προσωπικά θα δυσκολευόμουν πολύ να κάνω αυτό που κάνεις. Δηλαδή να φροντίζω ένα άτομο που μου φέρεται άσχημα. Δείχνει ότι έχεις πολλή ενσυναίσθηση.

φιλαρακι μου αρα δε έχεις αυτο που εχω εγω μα εχεις φαει γερο μπουλινκ κατι που εχω φαει κι τρώω εγω από οταν γεννήθηκα . ολα ειν προσαρμογή ετσι κι εγω αναγκαστικά προσαρμόστηκα να ζω ετσι δε εχω αλλη επιλογή. ειναι και η υποχρεωση που νιωθω λεω κανεναν αλο δε εχω. αυτη καλος κακος με ανεχτικε με εκβιασμους ξυλο μεν κι με βρισιές προσβολές και υποτίμηση. θα φανει κουλο μα την αγαπω γιατι οσο νανε εχω συνηθισει κοντα της κατι μας δενει εστω κι ετσι . τη δικαιολογώ κι καπου λεω αυτη περίμενε αλα απ μενα της βγήκα αυτο που ειμαι και μου το κρατα με θυμο οτι δε με ειδε όπως ηθελε κι περιμενε.

Quote:

---

Originally Posted by Χρυσάνθεμο

Νιώθω ότι περπατάω στον δρόμο και οι άλλοι είτε γελάνε μαζί μου είτε με κοροϊδεύουν. Ακούω και σχόλια. Πχ τις προάλλες βγήκα Σάββατο σχετικά νωρίς το βράδυ μια βόλτα με το αγόρι μου. Απλό ντύσιμο με ένα μαύρο παντελόνι και ένα μαύρο δερμάτινο μπουφάν,μόνο βάφτηκα ελαφρώς επειδή δεν πηγαίναμε και σε club και άκουγα κάποια αγόρια να λένε "πώς είναι έτσι αυτή;". Δεν γύρισα να κοιτάξω και δεν μπορώ να είμαι 100% σίγουρη ότι το έλεγαν για μένα. Λίγο παρακάτω ένας κύριος φώναζε "η άλλη έφαγε πόρτα" μέσα στα μούτρα μου, το έλεγε στην γυναίκα του. Πάλι το αγόρι μου είπε ότι ίσως δεν το έλεγαν για μένα, επειδή δεν έχω κάτι και ότι μπορεί να έλεγαν για κάποια γνωστή/φίλη τους. Κάποιες κοπέλες που έχουν ένα μαγαζί στη γειτονιά γελάνε σχεδόν κάθε φορά που περνάω. Προσέχω αρκετά την εμφάνισή μου τα τελευταία χρόνια, χωρίς να είμαι ψώνιο, μόνο και μόνο επειδή φοβάμαι μην με κοροϊδεύουν (δεν έχω κάτι το επιλήψιμο, μια απλή κοπέλα είμαι). Ντύνομαι απλά με ωραία, καινούργια, καθαρά ρούχα, όπως όλες οι κοπέλες της ηλικίας μου, αλλά κυρίως μαύρα. Προσέχω τα μαλλιά μου, το δέρμα μου. Είμαι πάντα καθαρή και περιποιημένη. Δεν έχω παραπάνω κιλά, κάνω γυμναστική. Δηλαδή είμαι σχετικά αδύνατη, κανονικό ύψος, συμπαθητικό πρόσωπο. Σε καμία περίπτωση δεν είμαι κουκλάρα αλλά τι έχω για να τα αξίζω τέτοια αντιμετώπιση; Τα γράφω όλα αυτά επειδή αναρωτιέμαι τι λόγο έχουν να με σχολιάζουν, χωρίς φυσικά να εννοώ ότι όσα άτομα δεν τα κάνουν αυτά αξίζουν χλευασμό. Εγώ δεν έχω κοροϊδέψει ποτέ κανέναν. Τι μπορεί να φταίει; Είναι όλα στο μυαλό μου; Έχω αρχίσει να τρελαίνομαι. Μήπως φταίει το bullying που έχω δεχτεί στο δημοτικό και ελάχιστο στο γυμνάσιο για τα λίγα παραπάνω κιλά που είχα; (Μιλάμε για άγριο bullying στο δημοτικό, ξύλο και βρισιές κάθε μέρα).
Το αγόρι μου και οι δικοί μου, λένε ότι όλα είναι στο μυαλό μου και ότι κανένας δεν με κοροϊδεύει. Ότι μπορεί να λένε κάτι αστείο άσχετο μεταξύ τους και για αυτό γελάνε αλλά τόσες συμπτώσεις πια;

---

Να σου πω κάτι που ενδεχομένως να σε ανακουφίσει; Υπάρχουν και περιπτώσεις όπου οι άλλοι ασχολούνται με κάποιον επειδή πολύ απλά τον ζηλεύουν. Αλλιώς γιατί να κάτσουν να χαραμίσουν τον χρόνο τους με κάποιον που δεν έχουν καμία σχέση; Παλαιότερα με πείραζε και εμένα όταν με σχολίαζαν (καθώς έχω ζήσει παρόμοια συμβάντα με αυτά που περιγράφεις) αλλά στη πορεία κατάλαβα ότι αυτό μπορεί να είναι και θετικό. Κοινώς όποιος βγάζει χολή ζηλεύει. Βέβαια υπάρχει και το ενδεχόμενο όπως σου είπαν οι υπόλοιποι παραπάνω να είναι απλά στο μυαλό σου λόγω των δικών σου ανασφαλειών. Πίστεψε με αν βάλεις το οτιδήποτε στο μυαλό σου τότε θα συμβαίνει συνέχεια. Γιατί όταν δεν πιστεύουμε στον εαυτό μας τότε εκπέμπουμε αυτό προς τα έξω και οι άλλοι το αντιλαμβάνονται. Εξού και η κοροϊδία.
Κατάλαβες; Πίστεψε στον εαυτό σου και μην ασχολείσαι με το τι λένε οι άλλοι.

Δυστυχώς αυτό συμβαίνει κυρίως όταν βρίσκουν άτομα ευάλωτα,ευαίσθητα,που δεν θα αντιδράσουν στον χλευασμό η στο κοροϊδευτικο ύφος,πόσες φορές έχουμε μετανιώσει που δεν αντιδράσαμε σε μια τέτοια περίπτωση και απλά δεχτηκαμε την προσβολή η τον αρνητικό σχολιασμό???:mad:

Αν όμως δείξεις αντίδραση και δειξεις ότι δεν πρόκειται να κάτσεις να το δέχεσαι,τότε θα το ξανασκεφτούν.Εχω κάνει αρκετές φορές self blaming για αυτο το θέμα,γιατί κάθομαι και ανέχομαι τον καθένα να με σχόλιαζει η να με κοροϊδεύει αρνητικά.

Στην προκειμενη περίπτωση,είναι που σε τρώει το γιατί και προσπαθείς να καταλάβεις γιατί κάποιος έκανε ένα σχόλιο τέτοιο,"πως είναι έτσι αυτή", κάθεσαι τότε να υπεραναλυεις και να σκέφτεσαι γιατί το είπαν αυτό,η αν βλέπουν κάτι πάνω σου που δεν το βλέπεις εσύ.

Quote:

---

Originally Posted by JohnyK33

Δυστυχώς αυτό συμβαίνει κυρίως όταν βρίσκουν άτομα ευάλωτα,ευαίσθητα,που δεν θα αντιδράσουν στον χλευασμό η στο κοροϊδευτικο ύφος,πόσες φορές έχουμε μετανιώσει που δεν αντιδράσαμε σε μια τέτοια περίπτωση και απλά δεχτηκαμε την προσβολή η τον αρνητικό σχολιασμό???:mad:

Αν όμως δείξεις αντίδραση και δειξεις ότι δεν πρόκειται να κάτσεις να το δέχεσαι,τότε θα το ξανασκεφτούν.Εχω κάνει αρκετές φορές self blaming για αυτο το θέμα,γιατί κάθομαι και ανέχομαι τον καθένα να με σχόλιαζει η να με κοροϊδεύει αρνητικά.

Στην προκειμενη περίπτωση,είναι που σε τρώει το γιατί και προσπαθείς να καταλάβεις γιατί κάποιος έκανε ένα σχόλιο τέτοιο,"πως είναι έτσι αυτή", κάθεσαι τότε να υπεραναλυεις και να σκέφτεσαι γιατί το είπαν αυτό,η αν βλέπουν κάτι πάνω σου που δεν το βλέπεις εσύ.

---

Το πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι δεν είμαι σίγουρη ότι το έλεγαν για εμένα και ήταν και πολλά άτομα. Μπορεί και να το έλεγαν για οποιαδήποτε κοπέλα στον δρόμο. Για τον κύριο που έλεγε στην γυναίκα του "η άλλη έφαγε πόρτα" είμαι λίγο πιο σίγουρη ότι το έλεγε για μένα επειδή δεν είχε κανέναν άλλον τριγύρω. Αλλά και πάλι όχι 100%. Αν το έλεγε σε εμένα την ίδια, θα του απαντούσα "να κοιτάτε τα χάλια σας! Ένας άθλια ντυμένος μεσήλικας είστε! Πολύ θράσος έχετε να με κρίνετε. Και πώς ξέρετε πού ήμουν; Τέτοια ώρα δεν είναι καν ανοιχτά τα club. Είναι πολύ νωρίς, από ποιόν έφαγα πόρτα; " Σε κάποιες περιπτώσεις θα φοβόμουν κιόλας γιατί δεν ξέρεις πώς θα αντιδράσουν. Μπορεί και να σου επιτεθούν. Έχουν θράσος τέτοια άτομα. Αλλά όπως και να έχει, παγώνεις εκείνη την ώρα. Σαν να τρως ένα χαστούκι από εκεί που δεν το περιμένεις. Χωρίς να ενοχλείς κανέναν, σου κάνουν bullying μεγάλοι άνθρωποι.

Quote:

---

Originally Posted by Rainbow86

Να σου πω κάτι που ενδεχομένως να σε ανακουφίσει; Υπάρχουν και περιπτώσεις όπου οι άλλοι ασχολούνται με κάποιον επειδή πολύ απλά τον ζηλεύουν. Αλλιώς γιατί να κάτσουν να χαραμίσουν τον χρόνο τους με κάποιον που δεν έχουν καμία σχέση; Παλαιότερα με πείραζε και εμένα όταν με σχολίαζαν (καθώς έχω ζήσει παρόμοια συμβάντα με αυτά που περιγράφεις) αλλά στη πορεία κατάλαβα ότι αυτό μπορεί να είναι και θετικό. Κοινώς όποιος βγάζει χολή ζηλεύει. Βέβαια υπάρχει και το ενδεχόμενο όπως σου είπαν οι υπόλοιποι παραπάνω να είναι απλά στο μυαλό σου λόγω των δικών σου ανασφαλειών. Πίστεψε με αν βάλεις το οτιδήποτε στο μυαλό σου τότε θα συμβαίνει συνέχεια. Γιατί όταν δεν πιστεύουμε στον εαυτό μας τότε εκπέμπουμε αυτό προς τα έξω και οι άλλοι το αντιλαμβάνονται. Εξού και η κοροϊδία.
Κατάλαβες; Πίστεψε στον εαυτό σου και μην ασχολείσαι με το τι λένε οι άλλοι.

---

Δίκιο έχεις αλλά το καταλάβαινω τις σπάνιες φορές που έχει τύχει να μου φερθούν άσχημα από ζήλεια. Πχ μια συμφοιτήτριά μου με ζήλευε επειδή είμαι πιο εμφανίσιμη και έγραφα καλύτερα στα μαθήματα. Πχ είμαι κυριολεκτικά 30 κιλά λιγότερα από αυτήν και με έλεγε "χοντρή". Είμαι πιο εμφάνιση και ντύνομαι πιο ωραία και στο παραμικρό κομπλιμέντο συμφοιτητή έλεγε "έτσι είναι οι όμορφες; Αφού βάφεται και στολίζεται!" ενώ έχω πάει και άβαφτη και είμαι μία χαρά. Ή σε κάποιο μάθημα έγραψα σχεδόν άριστα, αυτή δεν πέρασε καν και ελέγε "εμ βέβαια αφού αντέγραψε". Ειλικρινά δεν έχω αντιγράψει ποτέ, δεν είναι καθόλου εύκολο με τους επιτηρητές και δεν αξίζει να ρισκάρεις. Τώρα έχω άτομο στο οικογενειακό περιβάλλον που μου φέρεται έτσι από ζήλεια και το βάζω στη θέση του. Κάθε φορά βρίσκει κάτι να με προσβάλλει. Μία ακόμη προσβολή και του κόβω την καλημέρα επειδή δεν λέει να καταλάβει από όρια.

Μάλλον τον τελευταίο καιρό εκπέμπω ανασφάλεια όπως λες για αυτό μου επιτίθενται λεκτικά. Ίσως κάποιες φορές να είναι στο μυαλό μου

Παιδια,για να σε σεβεται ο απεναντι,πρεπει να μπορεις να βαζεις καποια στιγμη ορια,οταν σε κοροιδευουν 1,2,3 και δεν μιλας,δεν αντιδρας,τοτε σημαινει οτι το δεχεσαι και αυτοι δεν εχουν καμια συνεπεια.Ομολογω οτι δεν το κανω,γιαυτο υποφερω απο μειωτικες συμπεριφορες που εχουν να κανουν με την εμφανιση η με τον χαρακτηρα,οτι γενικα σε κρινουν αρνητικως χωρις εσυ να εχεις κανει κατι αντιστοιχο.

Quote:

---

Originally Posted by JohnyK33

Παιδια,για να σε σεβεται ο απεναντι,πρεπει να μπορεις να βαζεις καποια στιγμη ορια,οταν σε κοροιδευουν 1,2,3 και δεν μιλας,δεν αντιδρας,τοτε σημαινει οτι.......

---

ενδεχεται να ειναι καποιος φοβικος ή ελαφρως αυτιστικος ή και τα δυο μαζι...

Quote:

---

Originally Posted by Thessalonian

ενδεχεται να ειναι καποιος φοβικος ή ελαφρως αυτιστικος ή και τα δυο μαζι...

---

To γνωριζω αυτο,γιατι και γω μερικες φορες φοβαμαι να μιλησω,γιατι φοβαμαι η σκεφτομαι τις πιθανες συνεπειες η οτι δεν θα εισακουστω απο την αλλη πλευρα.

Originally Posted by JohnyK33
"οταν σε κοροιδευουν 1,2,3 και δεν μιλας,δεν αντιδρας,τοτε σημαινει οτι.......κατα πασα πιθανοτητα συμπεριφερεσαι καπως διαφορετικα απο τους αλλους, λογω αυτισμου ή παρεμφερους αιτίου και αυτο σε κανει στοχο σε ατομα με επιθετικη και προβληματικη προσωπικοτητα.

Quote:

---

Originally Posted by Thessalonian

Originally Posted by JohnyK33
"οταν σε κοροιδευουν 1,2,3 και δεν μιλας,δεν αντιδρας,τοτε σημαινει οτι.......κατα πασα πιθανοτητα συμπεριφερεσαι καπως διαφορετικα απο τους αλλους, λογω αυτισμου ή παρεμφερους αιτίου και αυτο σε κανει στοχο σε ατομα με επιθετικη και προβληματικη προσωπικοτητα.

---

Αν το λες για μένα, δεν έχω αυτισμό. Έχω κάνει τεστ σε ψυχολόγο. Λόγω της κακοποίησης που έχω δεχτεί σε όλη μου την παιδική ηλικία, είμαι πιο κλειστή και φοβισμένη και γενικά αγχώδης. Όταν ήμουν μικρή-πριν από την κακοποίηση- ήμουν πολύ κοινωνική, εντασσόμουν εύκολα στις ομάδες συνομηλίκων. Μάθαινα εύκολα, καταλάβαινα τα πάντα. Ήμουν ένα έξυπνο και χαρούμενο παιδί, αλλά ευαίσθητο. Απλώς ο κόσμος μού αποδεικνύει συνεχώς ότι δεν αξίζει την εμπιστοσύνη μου.

φιλαρακι ταυτίζομε μαζι σου !!!!!!!!!!!!

Απλώς ο κόσμος μού αποδεικνύει συνεχώς ότι δεν αξίζει την εμπιστοσύνη μου.

wtf ακριβώς αυτό. και συμβαίνει πολύ συχνά σε μένα τελευταία.

όσο για το υπόλοιπο κομμάτι, πρόσφατα έμαθα πως διαμορφόνουμε την προσωπικότητά μας σύμφωνα με τη συμπεριφορά που απαιτούσαν οι γονείς μας απο μας όταν ημασταν παιδια, για να είναι ευτυχισμένοι. ισχύει. και είναι λάθος.

Quote:

---

Originally Posted by user

Απλώς ο κόσμος μού αποδεικνύει συνεχώς ότι δεν αξίζει την εμπιστοσύνη μου.

wtf ακριβώς αυτό. και συμβαίνει πολύ συχνά σε μένα τελευταία.

όσο για το υπόλοιπο κομμάτι, πρόσφατα έμαθα πως διαμορφόνουμε την προσωπικότητά μας σύμφωνα με τη συμπεριφορά που απαιτούσαν οι γονείς μας απο μας όταν ημασταν παιδια, για να είναι ευτυχισμένοι. ισχύει. και είναι λάθος.

---

Γενικά υπάρχει πολλή κακία στον κόσμο. Υπάρχουν βέβαια και ελάχιστες εξαιρέσεις. Κάποιοι κάνουν προβολή των κόμπλεξ τους πάνω στα πιο ευαίσθητα άτομα.
Όντως σχεδόν όλα τα προβλήματα ξεκινούν από την παιδική ηλικία, συνεχίζονται στην ενήλικη ζωή και οφείλονται στους γονείς κυρίως ή στους φροντιστές.
Εμένα οι γονείς μου δεν με ήθελαν και με παράτησαν στην γιαγιά μου η οποία ευτυχώς με υπεραγαπούσε. Ό,τι όμορφο έχω στην ψυχή μου σε εκείνη το χρωστάω. Τα μοναδικά όμορφα παιδικά χρόνια ήταν τα πρώτα της ζωής μου που τα πέρασα στο σπίτι της γιαγιάς μου. Μετά με δέχτηκαν πίσω για να τους υπηρετώ και με χτυπούσαν και με πρόσβαλαν συνεχώς. Και στο σχολείο έτρωγα bullying επειδή είχα ελάχιστα παραπάνω κιλά. Κακοποίηση στο σχολείο, κακοποίηση και στο σπίτι. Πώς να μην φοβάμαι όλο τον κόσμο; Είχα βελτιωθεί κάπως με την ψυχοθεραπεία αλλά τώρα σαν να γυρνάω στα ίδια πάλι επειδή γνώρισα και μερικούς τοξικούς "φίλους" και 1-2 "σχέσεις" στις οποίες μού φέρθηκαν άθλια. Όταν σε κακοποιούν οι γονείς σου είναι σαν να στρώνουν το έδαφος για να γίνεις θύμα του κάθε επιτήδειου.

έτσι ακριβώς είναι. λυπάμαι που το βίωσες έτσι. έχεις κάθε λόγο να μην τους ξαναμιλήσεις και να είσαι θυμωμένη, τους τοξικούς βρες τη δύναμη και διωξε τους.