Printable View
Καλησπέρα φιλε μου καταρχήν ηρεμησε.. νοσεί το μυαλό ακολουθεί το σώμα.. Τα λέω για να τα ακούω και εγώ.. παρόμοιες εμπειριες και αυτήν την στιγμή έχουμε το ίσιο πράγμα αυτό με τα αυτιά την αδυναμία όλα αυτά.. Αν έχεις discord μπορείς να μου κανείς ένα αίτημα φιλίας
H mporeis na mou steileis edw [email protected]
Θάνο γεια σου, είσαι καιρό στο πρόβλημα;Εγώ το ανακάλυψα τον τελευταίο μήνα μετά από γυροβολια σε γιατρούς έφτασα και στον ψυχίατρο.μου έδωσε αγωγή το Σάββατο μου έκλεισε ραντεβού σε είκοσι μέρες και θα δούμε.Εχω χωνέψει ότι είναι ψυχοσωματικά και τώρα προσπαθώ να χωνέψω πώς από ότι βλέπω εδώ μέσα θα είμαι μια ζωή με φάρμακα
Καλησπέρα παιδιά, φρικαρισμένος εδώ και ημέρες γι αυτο και δεν πόσταρα. Θάνο discord δεν έχω παικταρα μου αλλα και να είχα δεν έχω όρεξη ούτε το κινητό να πιάσω ούτε να συνομιλήσω με κανέναν για να είμαι ειλικρινής. το μινιτραν το πήρα δυο μέρες και μέτα το σταμάτησα, μου έγραψε ο γιατρός cipralex + tavor εναλλακτικά. πήρα πρώτη δόση cipralex σημερα μισό χάπι. στο μεταξύ επισκέφτηκα δυο ωτορινολαρυγγολογους οι οποίοι δεν βρήκαν εκ νέου κάποια παθολογία στο λαιμό αλλα το πνίξιμο κρατάει φουλ. τα αυτιά συνεχίζουν να είναι πλήρως βουλωμένα και το αριστερό έχει αρχίσει να ψιλοπονάει, έχω επανεξέταση με τον ωρλ αύριο και θα του ζητήσω να το δει.
Γεια σου φιλε Mario76 δεν ειμαι παρα πολυ καιρο στο συγκεκριμενο προβλημα αλλα στο προβλημα που ονομαζεται αρρωστοφοβια ειμαι τουλαχιστον 3 χρονακια παμε για 4ο νομιζω χαχαχα. Λοιπον εγω λογω τεραστιυο αγχους που περασα σε μια πολυ αγχωτικη περιοδο για μενα αρχισανε ολα τα προβληματα.. Ξεκινησαν με πονο χαμηλα στα ποδια εψαχνα εψαχνα και νομιζα οτι ειχαν βουλωσει οι αρτηριες στο ποδι μετα απο λιγο καιρο περασε και οταν δεν εδινα πολυ βαση.. Μετα ξεκινησε ενα καινουργιο παραμυθι με το στομαχι μου.. Μιλαμε για πονο να τυλιγομαι απο τον πονο πηγα νοσοκομειο μου ειπαν να παρω λοζεκ πηγα και σε εναν γαστρεντερολογο και λογω το νεαρο της ηλικιας μου 22 χρονων μου ειπε και αυτος λοζεκ να δουμε αν θα περασει.. Προσεχα την διατροφη μου παρα πολυ για λιγο διαστημα επαιρνα και κατι καψουλες μαστιχας χιου που ειναι θαυματουργες για το στομαχι ρωτησα και τον γαστρεντερολογο βεβαια και μου ειπε ναι να της παρω.. Φοβομουν μην εχω τιποτα σοβαρο στο στομαχι καθως εδω και 6-7 χρονια σε περιοδους αγχους το στομαχι με πεθαινει.. Επειτα απο αυτο περναγαν οι μερες και αρχισα και εβλεπα οτι υπηρχε βελτιωση στο στομαχι.. Μετα ειχα παλμους στο στομαχι πηγα σε καρδιολογο γιατι ειχα ενα φυσημα πιο μικρος και εκει που εκανε κατι περιεργες γκριματσες κατα την εξεταση και ειχα ασπρισει απο το αγχος μου οχι μονο δεν μου ειπε οτι εχω κατι αλλα ειχε γιατρευτει και το φυσημα ειχε φυγει.. Μου ειπε να ασκουμαι και ολα καλα.. Τελος παντων περναει ο καιρος και με πιανει ξανα η ιγμοριτιδα.. Ταλαιπωρουμε απο ιγμοριτιδα παρα πολυ καιρο και παθαινω συχνα.. Ομως αυτην την φορα αρχισε να βουηζει και το αυτι μου τρελαθηκα δεν μπορουσα να ακουσω ουτε θορυβο.. Ειχα παει σε ενα σουβλατζιδικο και πονουσα μολις ακουγα καποιον να μιλαει.. Φευγω λοιπον και παω στο νοσοκομειο .. Μπαινω στον ωρυλα μου λεει τα αυτια σου ειναι πεντακαθαρα κατσε να δω την μυτη.. Κοιταει την μυτη και μου λεει εχεις αλλεργικη ρινιτιδα χρησιμοποιεις πολυ καιρο σπρευ; (Χρησιμοποιουσα εντωμεταξυ αποσυμφορυτικα μυτης τουλαχιστον 1 μιση χρονο.. Αντε τωρα να της το πω αυτο λεω) της λεω εεε ναι αρκετο καιρο.. Μου λεει ειναι ερεθισμενη η μυτη πρεπει να το κοψουμε αλλα θα ειναι δυσκολο μου λεει σαν να κοβεις το τσιγαρο.. Τα πεταξα την ιδια μερα κιολας δεν ξαναεβαλα αλλα αρχισα και ενιωθα μετα απο λιγες μερες ζαλαδαα τα ματια μου το κεφαλι μου στα φρυδια πονο εκει που με πιανει η ιγμοριτιδα και εχω και εντονο πονο στον αυχενα.. Πηγα νοσοκομειο εκανα ακτινογραφια αυχενα με εξετασε ο ορθοπαιδικος μου λεει αυτο που εχεις ειναι συσπαση των μυων λογω αγχους κακησ στασησ κλπ παρε νορτζεσικ μια βδομαδα.. Πηρα εγινα καλυτερα και τωρα ξανα ειμαι χαλια.. Πονανε τα φρυδια μου νιωθω ασταθεια ζαλαδα και ο αυχενασ με εχει πεθανει στον πονο.. Ειμαι τρομερα αρρωστοφοβικοσ και τα κανω ολα στο μυαλο μου τεραστια.. Συγγνωμη για την μακρυγορια..
Mario76 αν εχεις και εσυ φιλε παρομοια στειλε μου στο εμαιλ που εστειλα να μιλησουμε περαιτερω..
Ευχαριστω
Μια από τα ίδια κ εγω.
Φεύγει το ένα ερχετε καπάκι το άλλο.
Αυτή την περίοδο ταλαιπωρουμε
Με αυχένα πονοκεφαλους
Πονους στα μάτια αφτιά κτλ συν στομαχι.
Βάζεις κάτι στον αυχένα η κανεις καμία άσκηση για ανακουφιση;
Το στομαχι τωρα τελευταια δεν με εχει ενοχλησει ενω το προηγουμενο διαστημα σου οπως ανεφερα με γονατισε.. Τωρα κοιταζω καθε μερα τον λαιμο μου και πισω απο τα αυτια για λεμφαδενες εχω εμμονη ιδεα εχω φοβηθει και ενω δεν ειναι πρησμενοι τους κοιταω ολη μερα και στο νοσοκομειο που ειχα παει για το αυτι μου τους εξετασε αλλα και παλι εγω εκει δεν μπορω να ηρεμησω
Αν είχαν κάτι οι λεμφαδένες σου θα τις είχαν δει, αλλά μπορείς να κάνεις έναν υπερηχο να σου φύγει η ιδέα.
Απλα μην μπλεξεις με γιατρούς κ εξετάσεις χωρίς λόγο.
Τσάμπα έξοδα κ άγχος.
Ναι το πιο πιθανο σεναριο ειναι να ειναι στο μυαλο μου πηγα σε παθολογο και εχω ενα πρηξιμο πισω κοντα στον αυχενα και του λεω ειναι λεμφαδενας κλπ μεσα στο αγχοσ και βαζει τα γελια και μου λεει ποιος λεμφαδενας; δεν υπαρχουν λεμφαδενες εκει ειναι ο μυς του αυχενα που απο λαθος σταση και πολυωρη ωρα στον υπολογιστη οπως κανω μου ειπε οτι κανει συσπασεις ο μυς
Καλησπέρα συναγωνιστές,
5η μέρα στο σιπραλεξ (5mg) συνδιαστικά με ενα ταβορ του 1.mg. Το πνίξιμο στο λαιμό παραμένει, είμαι σε μια μόνιμη κατάσταση που νιώθω οτι θα λιποθυμίσω ή κάτι χειρότερο και γενικά μου βγαίνει απο μέσα ένα πολύ άσχημο συναίσθημα. Και όλο αυτά ενώ εχω πάρει και το ταβορ, χωρίς αυτο δεν ξέρω πόσο άσχημα μπορεί να ήταν. Αυτές τις ημέρες παίρνω και vibramycin αντιβίωση( τελευταία μέρα σήμερα ευτυχώς) και dymista σπρευ γιατί ο ωρλ επιμένει ότι η μύτη και τα αυτιά μου είναι μπουκωμένα έτσι λόγω αλλεργικής ρινίτιδας. το χειρότερο από όλα έιναι πως ξυπνάω μες τη νύχτα με πόνο στα αριστερά του στήθους ενώ μεσα στη μέρα δεν με ενοχλεί καθόλου το σημείο. η θα ξυπνήσω με δύσπνοια και θα μου πάρει λιγο χρόνο να ξαναβρώ την ανάσα μου και να ηρεμήσω.
Ειπα να κάνω υπομονή μερικές ημέρες ακόμη γιατί ο ψυχίατρος μου είπε μια εβδομάδα περίπου θα κρατήσει η αρχική ενόχληση. Δεν εχω και πολλές ελπίδες όμως, σήμερα ήταν πιο έντονα απο κάθε άλλη μερα τα συμπτώματα.
Επίσης τώρα παίρνω και μια πολυβιταμίνη + βιταμίνη D και προβιοτικά-πρεβιοοτικά όσο έπαιρνα το vibramycin
2 μήνες συνεχών σωματικών ενοχλήσεων με κυριότερο το πνίξιμο στο λαιμό σε κάθε κατάποση, ζαλάδες, μουδιάσματα, καψίματα, μπουκώματα, δυσκαμψία και ότι άλλο μπορείτε να σκεφτείτε, επισκέψεις σε ωρλ, γαστερντερολόγο, καρδιολόγο, πνευμονολόγο, ενδοκρινολόγο, ορθοπεδικό, νευρολόγο, ψυχόλογο και ψυχίατρο και εγω ακόμα είμαι πεπεισμένος ότι το πρόβλημα μου είναι οργανικό και όχι τόσο ψυχολογικό.
Και προφανώς είμαι σίγουρος πως θα πάθω σύνδρομο σεροτονινης σε σοβαρή μορφή οπότε σκέφτομαι και αυτό όλη μέρα.
Φίλε σε καταλαβαίνω απόλυτα,
Στο ίδιο καζάνι βράζουμε.
Αφού ξεκίνησες τα χάπια κανε υπομονή
Και συνέχισε.
Κ εγω δεν μπορω να χωνέψω ότι είναι όλα από στρεςς κτλ.
Τις ίδιες σκέψεις έχω κ εγω.
Σε 6 μηνες αν δεν δω βελτιωση θα τα αρχίσω Κ εγω γιατί κουραστικά να χάνω την ζωη μου.
Εγω πιστεύω θα δεις βελτίωση και μπορεί μελλοντικά χωρίς χαπια να είσαι οκ.
Σκέψου θετικά .
Μακαρι να μην χρειαστεί καθόλου να πιάσεις χάπια φιλαράκι, στο εύχομαι να την παλέψεις μόνος σου. Μπορείς να το κάνεις άμα αντέχεις, εγώ δεν άντεξα. Εγώ ο μόνος λόγος που τα παίρνω είναι για να επιβεβαιώσω πια του αν μιλάμε για οργανική η ψυχική νόσο και να πάρω τα μέτρα μου αντίστοιχα. Αν δεν χαλαρώσουν οι ενοχλήσεις με το σιπραλεξ τότε θα κάνω πιο εκτεταμένη έρευνα για όργανικο ζήτημα. Αν και δεν ξέρω και αν θα τα καταφέρω, κάθε μέρα με το χάπι υποφέρω, καψίματα φουλ στο στήθος και κάτι δυσπνοιες το βράδυ, με στέλνει τουαλέτα δύο τρεις φορές παραπάνω τη μέρα και γενικά νιώθω φουλ σκατα, νομίζω θα χάσω τις αισθήσεις μου συνέχεια, είμαι στα όρια μου και με αυτό. Και από θετικη σκέψη; πέφτω για ύπνο και δεν ξερω αν θα ξυπνήσωωQuote:
Originally Posted by Kousto
Κοίτα, και χώρος τα χάπια παλι χάλια είμαστε κ δεν ξέρουμε αν θα ξυπνήσουμε.
Πιστεύω πρέπει παράλληλα να κανεις κ ψυχοθεραπεία για να ηρεμήσεις λίγο και να διαχειριστής σωστα τα συμπτώματα και την αγωνία σου για αρρώστιες.
Εμένα η ψυχοθεραπεία με είχε βοηθήσει σε αυτό το κομμάτι στις αρχές.