Originally Posted by
pause
Owl σ ευχαριστω πολύ για την απάντηση..!!!
Δεν ξέρω αλλά με έκανες χαρούμενη...!!
Ένας φίλος μου έχει πει ότι ζω στο 1700 ή και πιο πριν... Έχει δίκιο μάλλον..
Μίλησες με στοιχεία και το εκτιμώ...
Εγώ γενικά με τα στατιστικά στοιχεία δεν τα πάω καλά...
Αλλά κανονικά έπρεπε κι εγώ να είμαι περισσότερο κατατοπιστικη σε αυτά που λέω αλλά ο λόγος που δεν είμαι είναι γιατί ό,τι γράφω υπάρχει με μια θολή εικόνα στο μυαλό μου οπότε στο περίπου τα γράφω...
Δεν κατάλαβα το 3, για τον ελεύθερο χρόνο που λες... Εννοείς μάλλον ότι ο εργασιμος χρόνος έχει μειωθεί στις 40 ώρες τη βδομάδα άρα έχει αυξηθεί και ο ελεύθερος χρόνος....
Τώρα για την ανακούφιση στην κοιλιά.... Δεν το κατάλαβα!
Όταν το πρωτοέγραψες στο προηγούμενο ποστ, νόμιζα ότι το έφερες σαν παράδειγμα, ότι δηλ έστω ότι έχω ένα πρόβλημα στην κοιλιά, αν ρίξω το φταίξιμο στον κόσμο όλο, δεν έχω πιθανότητες να λύσω το πρόβλημα μου και να βρω ανακούφιση... Ενώ αν ρίξω το φταίξιμο στον εαυτό μου υπάρχει ελπίδα σωτηρίας...
Άραγε αν κυριολεκτουσες με αυτό το παράδειγμα μπορείς να μου το εξηγήσεις λίγο?
Πώς συνδέεται η κοιλιά με τον αρνητικό τρόπο σκέψης μου?
Μήπως πηγάζει αυτή η σκέψη σου απ το ότι το έντερο είναι ο δεύτερος εγκέφαλός μας όπως έχω ακούσει να λένε?
Ή αλήθεια είναι αναζητώ μια ανακούφιση στην κοιλιά και στον εγκέφαλο για αυτό και θέλω να τρώω κυρίως υδατάνθρακες....
Μόλις φάω λίγο ψωμί πχ αμέσως ο εγκέφαλός μου ικανοποιείται...
Αλλά με έκανες χαρούμενη θα το ξαναπώ...
Ζω στο δικό μου μικρόκοσμο... Κλεισμένη σε ένα δωμάτιο τα περισσότερα χρόνια και βγαινω και καμιά βόλτα πού και πού...
Και ψάχνω ένα λόγο, ένα κίνητρο για να βγω στη ζωή... Στην εργασία...
Είμαι σαν ψάρι ακόμα μέσα σε μια γυάλα...
Ίσως πρέπει να ξεκινησω ξανά ψυχοθεραπεία... Γιατί όλο τη διακόπτω..
Πάντως λίγο ακόμα να μου μιλήσεις κι εγώ θα αναθεωρήσω...
Βέβαια με τόσα χρόνια αδράνειας στο ιστορικό μου θα είναι δύσκολα στην αρχή...
Έχω μάθει να σκεφτομαι αρνητικά από πολύ μικρή...
Είχα μια σπίθα όμως μέσα μου που μπροστά στους γονείς μου ντρεπόμουν να την εκδηλωσω...
Και μενοντας τόσα χρόνια με τους γονείς αυτή η σπίθα λιγοστεψε τόσο γιατί την καταπιεσα πολύ ετσι που δεν ξέρω αν την έχω πια...
Ίσως μια λύση είναι να βρω όντως μια δουλειά αν τα πράγματα βαίνουν βελτιουμενα σε γενικές γραμμές... Και να φύγω επιτέλους απ το σπίτι...