ΣΧΟΛΕΙΟ - Η ΚΟΛΑΣΗ ΜΟΥ

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Αν νιώθεις ότι ο ψυχολόγος σου δεν σε βοηθάει, να συζητησεις με τους γονείς σου, ίσως να ήταν καλό να τον αλλάξεις. Να βρεις κάποιον που να τον νιώθεις κοντά σου, είσαι σε ευαίσθητη ηλικία (αν και δεν μας είπες ηλικία ααα). Δεν νομίζω πως όλοι οι καθηγητές δεν ενδιαφέρονται, απλα κάποιες φορές δεν ξέρουν κι αυτοί πως να βοηθήσουν. Αν ήσασταν παιδιά θα ήταν πιο απλά τα πράγματα. Στο σχολείο νιώθεις ότι δεν ταίριαξες με κανέναν, εκτός σχολείου τι κάνεις; Κάποια δραστηριότητα που θα σε βοηθήσει να γνωρίσεις άτομα;

---

Γεια σου Γιώργο και ευχαριστώ για το ενδιαφέρον,η αλήθεια είναι πως το Σεπτέμβρη άλλαξα ψυχοθεραπευτή τώρα που ξεκίνησα Β' λυκείου,δηλαδή πρόσφατα,οπότε δε ξέρω ακόμα άμα είναι ικανός να με βοηθήσει. Επίσης του έχω αναφέρει το θέμα για το σχολείο και μου λέει να κάθομαι να αγνοώ απλά την κατάσταση και να λέω πάλι καλά πως τουλάχιστον δε με κοροϊδεύουν τα παιδιά πια και είναι καλύτερη η κατάσταση,άλλα δεν είναι και πολύ βοηθητικό το να σκέφτομαι ότι "δεν είναι χειρότερα"' .Προσπαθώ να κάνω αυτό που μου λέει άλλα και πάλι δημιουργώ σκέψεις στο μυαλό μου που με βασανίζουν και μετά περνάω χάλια διότι αισθάνομαι μόνος εκεί.Αυτό θέλω μόνο να αποτρέψω να συμβαίνει στην καθημερινότητα μου και δε ξέρω πως,είναι δύσκολο.Νομίζω άμα σταματήσω να κάνω τέτοιες σκέψεις,θα είμαι καλύτερα,αλλά νιώθω ότι δε μπορώ να τις σταματήσω τόσο εύκολα.

Όσο για τις δραστηριότητες ναι,πηγαίνω καράτε και πραγματικά με έχει βοηθήσει γιατί εκτονώνομαι με το sparring που κάνουμε εκεί,ομως και εκεί δε περνάω και τέλεια γιατί με αντιμετωπίζουν οπως ακριβώς και στο σχολείο,με αγνούν όταν τους μιλάω και νιώθω οτι με αποφευγούν(άλλες φορές μου απαντάνε,αλλά μονολεκτικά),μήπως επειδή έρχομαι εκεί με κακή διάθεση λόγω του σχολείου.Τι να πω,δε ξέρω τι να κάνω πια,πως θα ξεφύγω από αυτόν τον φαύλο κύκλο.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Εξάσκησε τον εαυτό σου στο να ξανοίγεται. Κάθε μέρα, όπου υπάρχει ευκαιρία, μίλα, μπαίνε σε κάποια συζήτηση έστω λέγοντας κάτι και συνέχιζε όπου υπάρχει ανταπόκριση που κατά κανόνα πάντα υπάρχει έστω λίγη. Οι άλλοι μπορεί απλά να λένε πως είναι κλειστός χαρακτήρας αυτός, αλλά δεν καταλαβαίνουν πως θέλει να ξανοιχτεί μα του είναι δύσκολο. Είναι όπως λέμε θέλουν έτοιμο το φαί στο πιάτο. Βάζε λίγο αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, δηλαδή μην υποτιμάς εσένα και προσπάθησε να σαι πιο αποφασιστικός, βήμα βήμα. Αυτά δημιουργούν με τον καιρό εξωστρέφεια. Κι έτσι θα μπορέσεις με τον καιρό να έχεις περισσότερη αποδοχή.

---

Η αλήθεια είναι Γιάννη πως τώρα τελευταία προσπαθώ να ανοίγομαι σε μερικά συγκεκριμένα παιδιά από το σχόλειο και πάντα μου αρέσει να αρπάζω την ευκαιρία,ασχέτως αν μου λένε οι δικοί μου πως δε προσπάθω αρκετά.Εγώ όμως ξέρω καλύτερα για τον εαυτό μου,αλλά μου απαντάνε στο σχολείο λες και βαριούνται η δε θέλουν να μου μιλήσουν(το ίδιο και στο καράτε),μπορεί όμως ή να μου φαίνεται έτσι ή με τον καιρό όπως μου λες κι εσύ να βελτιωθεί η κατάσταση,δε ξέρω.Τουλάχιστον έχω έναν φίλο από το δημοτικό εκεί που μιλάμε στα διαλείμματα με έναν δικό του φίλο από το τμήμα του αλλά μέχρι εκεί.Τι να πω,ελπίζω στο μέλλον να καταφέρω περισσότερα πράγματα.

Quote:

---

Originally Posted by Eagle guy

Σήμερα τι έκανες? Πέρα από τη μοναξιά, έχεις κάποια κλίση? Θες να γίνεις κάτι? Πλέον υπάρχουν και δουλειές μοναχικές, όπως οδηγός φορτηγού, ή από το σπίτι, όπως προγραμματιστής, μεταφραστής και άλλα. Έχεις κάποιο στόχο για τη ζωή σου? Και κάτι άλλο, δεν υπάρχει κανείς να σε συμπαθεί στο σχολείο? Μου φαίνεται περίεργο, κι εμένα με υποτιμούσαν πολλοί, αλλά κάποιοι πάντα υπήρχαν που μου έδιναν σημασία. Δεν μπορεί κανένας να μη σε θέλει (όχι απαραίτητα για φίλο εκτός σχολείου, αλλά έστω για μπλα μπλα μία στο τόσο σε κάποιο διάλειμμα). Είσαι 3η λυκείου? Αν ναι, το καλοκαίρι αυτό θα είναι η λύτρωσή σου! Και μετά όλο και κάποιον θα βρεις για φιλία

---

Την Παρασκευή να σου πω την αλήθεια eagle guy,μια μέρα μετά αφού έγραψα εδώ τα πράγματα ήταν για κάποιο περίεργο λόγο καλύτερα,ομως πριν γράψω το μύνημα ήταν σκατά οι μέρες και αυτό επηρέασε αρνητικά και τον χρόνο μου στο καράτε,μερικοί ήρθαν μου μίλησαν και ήθελαν να παίξουν και ποδόσφαιρο στη γυμναστική μάζι μου.Αλλά αυτό γίνεται σπάνια,στη τάξη συνήθως δε μου δίνουν σημασία και νομίζω άδικα στενοχωριέμαι για αυτούς,γιατί είναι όλοι παλιόπαιδα,μία καθηγήτρια είχε βάλει 7 ωριαίες,στην τάξη γίνεται χαμός.

Επίσης είμαι Β' Λυκείου φέτος οπότε δυστυχώς έχω ακόμα βάσανο.Αλλά έχω καταλάβει πως δεν υπάρχει άλλη λύση πέρα από υπομονή.Τώρα όσο αφορά για μελλοντικά,του χρόνου θα πάω Οικονομικά,το θέμα είναι όμως πως δεν έχω αποφασίσει τι θα κάνω ακριβώς στη ζωή μου για πιο μετά και αυτό με ανησυχεί.Τουλάχιστον όμως όταν τελειώσω,όντως θα είναι λύτρωση,πιστεύω στο Πανεπιστήμιο θα αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο(θέλω να πιστεύω δηλαδή,γιατί η αδελφή μου,μου λέει πως και εκεί τα ίδια σκατά θα περνάω) και έτσι φυσικά με "γκρεμίζει" ψυχολογικά.

Quote:

---

Originally Posted by asperger39

Vasilis125 σε αυτα που γραφεις ειδα εμενα αυτα που ζω χρονια !! κακα τα ψεματα ο κοσμος δε κάθεται να αφουγκραστεί τον πονο των ανθρωπων που λειτουργουν διαφορετικα .ο καθενας θα πει εκει μια ατάκα συμφωνα με τα δικα του θεματα το πως τα βλεπει τα πραγματα που εχει κι ο ιδιος να λύσει κι εχει περασει το βραχνα του . λιγοι εχουν τη σφαιρικη αντιληψη να πουν κατι που ειναι κοντα στο προβλημα αυτου που υποφερει κι να του πουν φιλε σε νιωθω. το να μπεις στα παπούτσια του αλλου κι να τον νιωσεις θελει πολυ μαγκια κι δυναμη ψυχης που δε το εχουν αυτο οι πιο πολλοι. ο καθενας κοιταει την παρτη του κι το πως να περνα καλα . φιλε μου καλε κρατα γερα κανε αυτο που σου δινει χαρα δυναμη να ονειρεύεσαι κι να ζεις στο κοσμο σου . δε ενοχλείς κανεναν εχεις δικαιωμα να ηρεμησεις ψυχικα . καν οτι σε ευχαριστει τι σε εκφραζει ?? καντο αφου δε προσβαλεις κανεναν ουτε τον εαυτο σου καντο με αγαπη σε εσενα το αξιζεις .ακου μουσική τραβα φωτογραφιες καν συλλογή απο πραματα πχ αυτοκόλλητα οτι σε αρεσει .κανε το προγραμμα σου οσο πιο απλα τοσο πιο καλα να ζεις χωρις να προσδοκάς κι πολλα απ τους αλλους . εγω ζω απλα εχω προσαρμοστει πλεον ξερω η ζωη μου θα ειναι μοναχικη οι αλοι δε θα κατσουν να με δεχτούν οπως ειμαι ομως αυτοι απαιτουν εγω να τους δεχομε οπως ειναι ακομα κι οταν αυτοι αθελα η εσκεμμένα με προσβάλλουν. με το κοσμο εχουμε ενα γεια μα κραταμε κι τα ορια μας να προσεχουμε τη ψυχη μας απ πονο .

---

Έχεις πολύ δίκιο με αυτά που λες φίλε μου,και εγώ κάνω ό,τι μπορώ για να προσπαθήσω να ξεφύγω από την κατάθλιψη μου λόγω της έντονης μοναξιάς που περνάω κάθε μέρα.Για παράδειγμα έχω αρχίσει πρόσφατα κάθε Δευτέρα και Τετάρτη λίγο πιο μετά από το σχολείο να πηγαίνω βόλτα στο βούνο(επειδή μένω κοντά σε βουνό) και πραγματικά είναι τόσο ήσυχα εκεί με αποτέλεσμα να μου καθαρίζει το μυαλό απ όλες τις αρνητικές σκέψεις μου και να μπαίνει το μυαλό μου επίσης σε μία ταξη και να μην αγχώνομαι,ακούω συχνά και μουσική.Όμως δυστυχώς αυτές οι σκέψεις,το overthinking μου δε παύει να υπάρχει,κάθε μέρα δίνω σκληρή μάχη,άλλες φορές κερδίζω,άλλες φορές χάνω!

φιλαρακι κρατα γερα παλεψετο το θεμα σου βρες τροπους να εχεις ηρεμια ψυχης με απλα μικρα πραματα στη ζωη . σωστα κανεις αυτα φερνουν ηρεμια ψυχης βολτες καμια εκδρομη κι αυτα .να θυμασαι οτι υπαρχουν ατομα που μπορουν να σε νιώσουν που ειναι στο δικο σου τυπο και με τα δικα σου θεματα. ο ενας μαθαινει απ τον αλλον . ειμαι κοριτσι να ξεκαθαρίσω μονον το τη μοναξια κι αβεβαιότητα βιωνω δε λεγεται με μια μανα θετη ηλικιωμενη που ζητα συνεχως προσοχη μου φερεται σα ναμε υπηρετης της και μεχρι εκει. νιωθω μοναξια απελπισια κι οτι κανεις ουτε με νοιάζεται ουτε με θελει κοντα του . καποιοι θα κρεμάσουν ταμπελες οπως ναρκισσος τεμπελης κακοτροπος παραξενος μονόχνοτος βλαμενος . αυτα ολα που μας λενε πολλοι ειν γιατι δε ξερουν τι εχουμε κι αυτο το μεταφραζουν οπως τους βολευει .εμεις οι ανθρωποι με νευρολογικά θεματα εχουμε αναγκη στιριξης κι οι αλοι μας δίνουν μια κι μας τσακιζουν πιο κατω να παμε .δε ξερουν τι ζόρι τραβουμε γιατι αυτοι δε εχουν ελθει στη θεση μας ποτε .αν οι ανθρωποι καθονταν λιγο να ακουσουν να νιωσουν ο ενας τον αλλον θα ηταν ο κοσμος λιγακι πιο ανθρώπινος .

Μην ανησυχείς, είναι πολύ νωρίς για να κατασταλάξεις επαγγελματικά. Είδες, δεν μπορεί όλοι να σε αντιπαθούν, έστω και κάποιοι αν θέλουν να παίξουν μπάλα μαζί σου καλό είναι! Ε, η υποτίμηση στον διαφορετικό στα παιδιά πάντα υπάρχει, σε μεγαλύτερες ηλικίες είναι καλύτερα τα πράγματα, αν και πάλι οι εσωστρεφείς κολλάνε με λίγους. Πάντως, θα γνωρίσεις κι άλλους εσωστρεφείς, αλλά όλο και με κάποιον πιο εξωστρεφή αλλά καλό χαρακτήρα θα γίνεις φίλος, μου έχει συμβεί κι εμένα! Καλά, κορίτσια δεν έχει το τμήμα? Με αυτές προσπάθησε, συνήθως είναι πιο μαλακές με χαρακτήρες σαν κι εσένα! Κάποια μπορεί να είναι μπιτς φυσικά, αλλά συνολικά δεν θα έχουν πρόβλημα μαζί σου, ίσως απλά να μη βγουν μαζί σου εκτός σχολείου, αλλά εντός θα σου μιλάνε φαντάζομαι

Quote:

---

Originally Posted by Eagle guy

Μην ανησυχείς, είναι πολύ νωρίς για να κατασταλάξεις επαγγελματικά. Είδες, δεν μπορεί όλοι να σε αντιπαθούν, έστω και κάποιοι αν θέλουν να παίξουν μπάλα μαζί σου καλό είναι! Ε, η υποτίμηση στον διαφορετικό στα παιδιά πάντα υπάρχει, σε μεγαλύτερες ηλικίες είναι καλύτερα τα πράγματα, αν και πάλι οι εσωστρεφείς κολλάνε με λίγους. Πάντως, θα γνωρίσεις κι άλλους εσωστρεφείς, αλλά όλο και με κάποιον πιο εξωστρεφή αλλά καλό χαρακτήρα θα γίνεις φίλος, μου έχει συμβεί κι εμένα! Καλά, κορίτσια δεν έχει το τμήμα? Με αυτές προσπάθησε, συνήθως είναι πιο μαλακές με χαρακτήρες σαν κι εσένα! Κάποια μπορεί να είναι μπιτς φυσικά, αλλά συνολικά δεν θα έχουν πρόβλημα μαζί σου, ίσως απλά να μη βγουν μαζί σου εκτός σχολείου, αλλά εντός θα σου μιλάνε φαντάζομαι

---

Ναι υπάρχουν και αρκετά κορίτσια στην τάξη,αλλά οι περισσότερες παρατηρώ πως είναι στον κόσμο τους.Προσπάθησα να τα φτιάξω με ένα κορίτσι στην τάξη μου,της μιλούσα μέσω μυνημάτων και με απέρριψε,βρήκε άλλον,αυτή όμως φαινόταν και λίγο μπιτς γιατί την έβλεπα ότι γενικά πήγαινε με πολλούς(αλήτες συνήθως).Τι να περιμένεις από κορίτσι Β' Λυκείου.Τελοσπάντων με έριξε λίγο σε κατάθλιψη αλλά το ξεπέρασα γρήγορα!Όσο για τα υπόλοιπα κορίτσια που και που προσπαθώ να πιάσω έναν μικρό διάλογο αλλά όπως ξέρεις δεν είμαι και από τη πλευρά μου αρκετά κοινωνικός και μιλάμε μόνο για μαθήματα(τύπου τι έχουμε μετά ή τι μας έβαλαν για την επόμενη φορά),πραγματικά όμως,όπως μου λες,νομίζω ο μόνος τρόπος να κάνω φίλο θα ήταν άμα ήταν κάποιος σαν εμένα,αλλά πρέπει να είσαι πολύ τυχερός να βρεις αυτό το κατάλληλο άτομο.

Quote:

---

Originally Posted by asperger39

φιλαρακι κρατα γερα παλεψετο το θεμα σου βρες τροπους να εχεις ηρεμια ψυχης με απλα μικρα πραματα στη ζωη . σωστα κανεις αυτα φερνουν ηρεμια ψυχης βολτες καμια εκδρομη κι αυτα .να θυμασαι οτι υπαρχουν ατομα που μπορουν να σε νιώσουν που ειναι στο δικο σου τυπο και με τα δικα σου θεματα. ο ενας μαθαινει απ τον αλλον . ειμαι κοριτσι να ξεκαθαρίσω μονον το τη μοναξια κι αβεβαιότητα βιωνω δε λεγεται με μια μανα θετη ηλικιωμενη που ζητα συνεχως προσοχη μου φερεται σα ναμε υπηρετης της και μεχρι εκει. νιωθω μοναξια απελπισια κι οτι κανεις ουτε με νοιάζεται ουτε με θελει κοντα του . καποιοι θα κρεμάσουν ταμπελες οπως ναρκισσος τεμπελης κακοτροπος παραξενος μονόχνοτος βλαμενος . αυτα ολα που μας λενε πολλοι ειν γιατι δε ξερουν τι εχουμε κι αυτο το μεταφραζουν οπως τους βολευει .εμεις οι ανθρωποι με νευρολογικά θεματα εχουμε αναγκη στιριξης κι οι αλοι μας δίνουν μια κι μας τσακιζουν πιο κατω να παμε .δε ξερουν τι ζόρι τραβουμε γιατι αυτοι δε εχουν ελθει στη θεση μας ποτε .αν οι ανθρωποι καθονταν λιγο να ακουσουν να νιωσουν ο ενας τον αλλον θα ηταν ο κοσμος λιγακι πιο ανθρώπινος .

---

Με τον ίδιο τρόπο πάντως τα σκέφτομαι κι εγώ!Ο περισσότερος κόσμος δύστυχως είναι κακός και έχω βαρέθει να είμαι συνέχεια μόνος,να είμαι για λίγο αυτό μου αρέσει,αλλά όχι και συνέχεια.Έχω βαρέθει να κάθομαι να κλαίω τη μοίρα μου και να μην νοιάζεται άνθρωπος,να ανοίγω το κινητό μου συνέχεια και ούτε ένα μύνημα από κανέναν,πάντα στέλνω εγώ πρώτος μύνημα,αλλά ποτέ αυτοί πρώτοι.Δε το αντέχω άλλο αυτό το πράγμα!Κάποιες φορές πιστεύω πραγματικά ότι είμαι καταδικασμένος να μείνω έτσι για πάντα,αν και φέτος πίστευα θα αλλάξουν επιτέλους τα πράγματα γιατί γνώρισα καινούριους ανθρώπους αλλά δε το βλέπω.Πάλι καλά τουλάχιστον έχω εσάς εδώ που με βοηθάτε,το εκτιμώ πάρα πολύ να ξέρετε και ευχαριστώ για αυτό.

Vasilis125
Υπομονή. Βρες κάτι άλλο να κάνεις και αγνόησε τους συμμαθητές και την αδερφή σου . Σκέψου μήπως ξεκινήσεις γυμναστήριο, ίσως εκεί γνωρίσεις νέα άτομα. Δεν είναι τόσο τραγική η ζωή σου. Στην εποχή μου τα παιδιά ήταν περισσότερο αθώα αλλά δεν είχαμε και την σημερινή τεχνολογία, ούτε υπήρχαν διαγνώσεις. Αν ήσουν τυχερός είχες παρέα να περάσεις την ώρα στο διάλυμα, οι ''καλοί'' μαθητές συζητούσαν μόνο για μαθήματα και οι αδιάφοροι για ''μπάλες'' παιχνίδια γκόμενες και κάπου στη μέση για όσα έδειχνε η τηλεόραση.
Αν έχεις ανάγκη απο επικοινωνία προσπάθησε να τους πλησιάσεις περισσότερο εσύ και μην περιμένεις απο αυτούς να κάνουν την παραμικρή κίνηση. Πρόσφερε βοήθεια αν χρειάζονται κάτι, να δεις αν θα το εκτιμήσουν.
Για την μοναξιά που νιώθεις σπίτι θα μπορούσες να πάρεις μια γάτα ή σκύλο θα νιώσεις πολύ καλύτερα, μπορείς και να ρωτήσεις τους συμμαθητές σου αν έχουν και τι προτιμούν περισσότερο, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης οι συμμαθητές σου, σίγουρα θα κάνουν αναρτήσεις μπορείς να το ερευνήσεις και να στοχεύσεις μεμονωμένα σε λίγους κάποιοι μπορεί να σε συμπαθούν άλλα αφού είσαι εκτός παρέας να μην σε πλησιάζουν,την πλάτη την γυρνάνε για να συνομιλήσουν με άλλους και όχι για να σε υποτιμήσουν, και απαντούν μονολεκτικά γιατί θέλουν να συνεχίσουν κάποια συζήτηση, αλλά εσύ το παίρνεις στραβά, σε αυτό το σημείο πρέπει να προσπαθήσεις και να συμμετέχεις και εσύ λίγο και περισσότερο κάθε φορά.

Αρχικά ευχαριστώ πολύ που μου απάντησες Axbax,η αλήθεια είναι πως μόνο υπομονή κάνω τώρα,αλλά και τόσα χρόνια που υποφέρω και δυστυχώς χωρίς να κάνω πολύ προσπάθεια.Φέτος όμως έχω παρατηρήσει στον εαυτό μου ότι κάτι παραπάνω καταφέρνω,σκέφτομαι όσο πιο πολύ γίνεται ερωτήσεις και θέματα για σύζητηση να ξεκινησω με τους συμμαθήτες μου,ομως συνήθως δε τα καταφέρνω,μου απαντανε γρήγορα και πάνε μετά μιλάνε σε άλλους.Το αστείο αλλά και λυπηρό ταυτόχρονα,είναι ότι έχω δεχτεί και μία περιπτώση όπου μιλούσα με έναν συμμαθητή μου και όσο του μιλούσα είχε απομακρυνθεί από κοντά μου και πήγε σε κάποιον άλλον.Δε θυμάμαι κάτι με είχε ρωτήσει και χωρίς να προλάβω να τελειώσω την πρόταση μου είχε φύγει.Οπότε πλέον τα έχω παρατήσει και προσπάθω να φτιάξω φιλίες εκτός σχολειου,για παράδειγμα στο καράτε που είναι και πιο άνετα.Όμως και εκεί μπορεί να μιλάω με μερικούς αλλά μέχρι εκεί,δε μπορώ να το πάω παρακάτω,τύπου να κανονίσουμε κάτι γιατί πολύ απλά λόγω κοινωνικού άγχους.

Όσο για το γυμναστήριο το σκέφτομαι να ξεκινήσω την άνοιξη,είμαι σίγουρος θα με βοηθήσει και θα μου μείωσει την κατάθλιψη και την αίσθηση της μοναξιάς,όπως πιστεύουν οι περισσότεροι.Επίσης το καλό είναι ότι έχω και ένα σκυλάκι που πράγματι είναι υπέροχη συντροφιά.

Εγώ θυμάμαι 3η λυκείου μιλούσα σπάνια με άλλους στο διάλειμμα, καθόμουν δίπλα με κάποιον με τον οποίον μιλούσαμε στο μάθημα, αλλά μόλις έλειπε κάποιος πήγαινε στη θέση του και καθόταν δίπλα σε κάποιον άλλον. Ήταν ταπεινωτικό, αλλά τελικά το ξέχασα γρήγορα μόλις τέλειωσα το σχολείο

Αν έχεις διαφορετικά ενδιαφέροντα απο τους συμμαθητές σου, είναι δύσκολο να συζητήσεις μαζί τους. Αν φεύγουν μπορείς να πηγαίνεις μαζί τους χωρίς να σε φωνάξουν ,για κάποιους είναι το φυσιολογικό , για να μην κάθεσαι μόνος σου θα ακούς χωρίς να σε ενδιαφέρουν οι συζητήσεις, με προσοχή θα λες και εσύ την γνώμη σου σύντομα, ίσως απο την ανάγκη σου για επικοινωνία κουράζεις τα παιδιά με πολλά λόγια και ενώ έχεις πει αυτό που ρώτησαν συνεχίζεις να κάνεις μονόλογο. Αν είσαι λίγο ιδιαίτερος τα παίρνεις όλα στραβά, ο,τι και να σου πουν θα παρεξηγηθείς , μπορεί να είναι κακό χιούμορ απο τους συμμαθητές αλλα και αυτοί δεν ξέρουν πως να σε πλησιάσουν. Ίσως αργείς να εκφράσεις τις σκέψεις σου και μέχρι να πεις αυτό που σκέφτηκες η συζήτηση θα έχει αλλάξει θέμα.
Το μόνο που πρέπει να σε απασχολεί είναι το διάβασμα, το σχολείο θα τελειώσει και δεν θα ξανά δεις τους συμμαθητές, ως φοιτητής θα έχεις περισσότερες ευκαιρίες για να βρεις άτομα για παρέα.

Vasilis125 τα εχω περασει κι ξερω τι ειν αυτα οτι λες ειναι η ζωη μου !!! βασιλακο αδερφουλη μου η μοναξια μην σε τρομαζει πλεον καλυτερα μονος κανεις παρα με κοσμο που δε τον νιωθει κι τον ριχνει μια να παει κι πιο κατω. ουτε μεν με θυμαται ανθρωπος ουτε εμφανιση εχω ουτε ομορφη ειμαι ουτε τιποτα ενα ατσουμπαλο ανθρωπακι ειμαι με ΔΕΠΥ κι δυσλεξια ολα μαζι τα καλα .ετσι γεννηθηκαμε ρε αδερφε τι να κανουμε ?? εχουμε προβληματα πολλα κι αντι να εχουμε στήριξη μας βριζουν κι μας απορριπτουν σα σκουπιδια κι απ παν μας λεν κι ναρκισσους εγωιστες παρτακηδες αναισθητους κι τετοια. δε ξερουν τι να πουν ?? αυτα θελουν ψαξιμο κι πολυ κατανοηση απ τον άλλον να ελθει στη θεση σου.δε θα το κανουν αυτο δε υπαρχει δε θα κατσει κανεις να ασχοληθει γιατι ο καθενας ειναι στο κοσμο του . βασιλακο μην σκας πουλακι μου αστα πραγματα οπως κυλουν κοιτα να περνας εσυ ομορφα με αυτα που σου δινουν χαρα κι αστα τα αλλα οσο τα ψαχνεις τοσο αυτα σε πονανε .

Είσαι παιδί και έχεις κατάθλιψη;Έχεις μιλήσει με τους γονείς σου για το μπουλιγκ που σου κάνουν οι συμμαθητές σου;Η διευθύντρια για ποιο λόγο κρατάει ουδέτερη στάση και δεν επεμβαίνει,όπως θα ήταν λογικό σε τέτοιες καταστάσεις;Αν δεν αλλάζει κάτι,στην ακραία περίπτωση άλλαξε σχολείο.Να μην στεναχωριέσαι και θα βρεθεί λύση!!

Vasilis125 κοριτσι ειμαι κι εδω να πω το ασπεργκερ παντα το παρεξηγούν κι το μπερδευουν οι αλοι ως ναρκισσο παλιοχαρακτηρα τεμπελη βοδι αναίσθητο κι ενα σωρο ετικετες που του κολλάνε . δε μπορουν να νιώσουν τις δυσκολίες σε αυτα τα ατομα οι νευροτυπικοι οχι απ κακια μα μπορει να μην εχουν χρονο να ασχοληθούν γιατι κι αυτοι εχουν τα θεματα τους .