Printable View
Σε ευχαριστω τοσο μα τοσο πολυ....και θα ηθελα αν καποια στιγμη δεν νιωθεις καλα και δεν μπορεις να μιλησεις με κανεναν να μου γραψεις ετσι απλα τις σκεψεις σου...να φυγουν απο πανω σου...Φυσικα δεν ευχομαι ποτε να γινει αληθεια η στιγμη αυτη, απλα στο προτεινω γιατι πιστευω οτι εισαι εξαισιος ανθρωπος, φτιαγμενος για μια αλλη εποχη, οπου κυριαρχει η ανθρωπια, η αγαπη και το ποιοτικο...Μην αλλαξεις ποτε!!!!!!!
...μην φοβασαι σαν σκοτεινιαζει ο ουρανος και νιωθεις να μενεις μονη,θα ξημερωσει και παλι..
Μην φοβασαι αν ο ουρανος δεν εχει αστερια το βραδυ,ειναι τοσα πολλα που απλα τους αρεσει το παιχνιδι..
Μην φοβασαι οταν στερευεις απο λογια,ειναι στιγμες που εχεις αναγκη απλα να κρατας την σιωπη σου.
Μην φοβασαι οταν σε τυλιγει η μοναξια σου και απελπιζεσαι,ακουσε την κατι θελει να σου πει.
Μην φοβασαι οταν ξεθωριαζουν οι καιροι,καθε μερα φερνει αλλα πραγματα μαζι της.Κουβαλαει παντοτε κατι καινουργιο.
Μην φοβασαι τις μαυρες σκεψεις,καποιες φορες σε κανουν καλυτερο ανθρωπο.Σε κανουν να πεισμωνεις και να μην θες να το βαλεις κατω
Μην φοβασαι την θλιψη,χωρις αυτην δεν θα καναμε σχεδον τιποτα..
Μην φοβασαι οταν βρεχεις το μαξιλαρι σου απο το κλαμα,ειναι λυτρωση να κλαις,ειναι ευτυχια να ξαλαφρωνεις.
Μην φοβασαι οταν φυσαει δυνατος αερας και βρονταει ο ουρανος....θα βγει ο ηλιος και παλι...
Μην φοβασαι ποτε οταν χανεις τον εαυτο σου,κατι αλλιωτικο θελει να γινει και παλευει να ξεφυγει...
Μην σταματησεις ποτε να πολεμας,μονο οι δειλοι το κανουν και εσυ δεν εισαι.
Καληνυχτα...
Alterego υπερwow...thanks!Θελω να ακουσω κ ενα Μην Ζητας μια απο αυτες τις μερες!
ps. Αν δεν το βρω θα σου κλεψω μερικα μπας κ... :P)
Σε ευχαριστω αλτερ...συνεχισε να γραφεις ολα τα ομορφα πραγματα που εχει η ψυχη σου και μοιρασου τα με εμας ολους, να δινεις δυναμη στους αδυναμους, οραμα στους απαισιοδοξους, μιλια σε αυτους που εχουν στερεψει...
Κι ενώ μοναχος συνεχίζω βαδίζοντας μες στο κενό
Πλήττω και όλο ανακαλύπτω τον Λυπημένο μου Καιρό
Αφήνω σ\' αυτόν μια ευκαιρία μήπως ματώσει και σωθεί
Ίσως το αίμα τον τρομάξει κι\' αρχίσει πάλι απ\' την αρχή....
Κι αν σκοτεινιάζω αγάπη μου, μη με φοβάσαι...
Δεν ειναι πολυ σοφο αυτο;
Τι συμβαινει στον ανθρωπο που τα παραταει απ\'το φοβο του ;\'\'
<<Δεν παθαινει τιποτα εκτος του οτι ποτε δεν θα μαθει. Ποτε δεν θα γινει ανθρωπος της γνωσης. Θα καταντησει πιθανον ενας θρασυδειλος η ενας ακακος , φοβισμενος ανθρωπος.>>.....
......<<Δεν πρεπει να τα παρατησει. Πρεπει να αψηφησει το φοβο του και εναντια σ\'αυτον να συνεχιζει να προχωραει ολοενα και πιο μπροστα. Να ειναι εντελως φοβισμενος και παρολ\'αυτα να μην σταματησει. Αυτος ειναι ο κανονας ! Και θαρθει η στιγμη που ο πρωτος εχθρος θα υποχωρησει. Ο ανθρωπος αρχιζει να αισθανεται σιγουρος για τον εαυτο του. Ο σκοπος του αρχιζει να γινεται πιο σταθερος. Η μαθηση παυει να ειναι κατι το τρομαχτικο.
Οταν φτασει η χαρουμενη αυτη στιγμη μπορει ο ανθρωπος να πει χωρις δισταγμο πως νικησε τον πρωτο φυσικο του εχθρο. >>
\"Η διδασκαλια του Δον Χουαν\" δια χειρος Carlos Castaneda
αλτερ, αυτο ακολουθει τα λογια σου...
\"Πάει κι απόψε τούτη η μέρα,
σαν βιασμένη Αφροδίτη...
μ` αποχαιρέτησε στο δρόμο,
μου `πε \"μην κλαις άλλο ξενύχτη.\"
Είναι τα μάτια μου πρησμένα
απ` το ποτό και τα τσιγάρα...
Θα ξαλαφρώσω την καρδιά μου,
με μια ξεκούρδιστη κιθάρα.
Θα πολεμήσω αυτό το βράδυ,
με του μυαλού μου τον Εχθρό...
Σ` αυτήν την μάχη όπως πάντα,
ο ηττημένος θα `μαι εγώ.
Κι έτσι στο τέλος κουρασμένος,
θα πέσω να ονειρευτώ...
Για μένα είναι τα όνειρά μου,
ο μόνος τρόπος ν` αμυνθώ...
Καληνυχτα σε ολους και μην ξεχασετε να ονειρευτητε...μεσα απο τα ονειρα ζεις και ας σε σκοτωνουν οταν καταλαβαινεις οτι ηταν πραγματικα μονο ονειρα...ομως αξιζει...
Πάλι θα ονειρευτούμε χωρίς να ζούμε στο όνειρο. Δεν γίνεται η πεζή ζωή μας να γίνει ονειρεμένη. Δεν γίνεται γιατί έχουμε βάλει στο όνειρο χρώματα, μουσικές, όμορφους ανθρώπους, ωραίες στιγμές. Έχουμε βάλει στο όνειρο πανιά και ταξιδεύουμε. Κι όσο ομορφαίνει τ\'όνειρο...
ηθελα τοσο πολυ να σου χαρισω το ονειρο σου, το ταξιδι σου, το νησι σου με εικονες, ωστε να πλησιασεις λιγο πιο πολυ ακομα στο ονειρο, αλλα δεν ξερω πως να κανω upload ουτε το κουτακι με αυτην την λεξη βρισκω...ισως ειναι μονο για μερικους; Δεν ξερω...Στεναχωρηθηκα παντως που δεν μπορω να σου δωσω εικονα πραγματικη στο ονειρο....σχημα οξυμορο αυτο ε;....Πραγματικη εικονα στο ονειρο....Πως γινεται αυτο αφου ειναι ονειρο, ομως εμεις που δεν ξεχναμε ποτε να κανουμε ονειρα, μπορουμε να ζουμε το ονειρο σαν να ειναι πραγματικοτητα και οταν ξυπνησουμε απο αυτο ολα γινονται τοσο σκοτεινα και η φωτεινη ως τοτε ψυχη μας σβηνει την ελπιδα και την χαρα...αλλα εμεις παρολο αυτα συνεχιζουμε να ονειρευομαστε και ας υπαρχει αυτη η απαισια στιγμη που απλα καταλαβαινεις οτι ηταν ονειρο και τιποτα αλλο...μετα πλαθουμε ενα νεο ονειρο και περιμενουμε την ωρα που θα ξαναπληγωθουμε;
Χαλια μυνημα....εκατο φορες εγραψα την λεξη ονειρο...το καταλαβαμε ρε ανοιξη για το ονειρο μιλας ελεος μαζι σου....χαχα
Όνειρο ήταν...
Όνειρο ήταν, πως η μέρα χάθηκε από τα μάτια μου και η νύχτα δίχως αστερόφως έπεσε σαν πάπλωμα βαρύ πάνω στην ψυχή μου.
Έλεγε, το όνειρο, πως τα βήματα μου ήταν σιωπηλά αν και περπατούσα πάνω σε παγωμένο χιόνι. Πατημασιές πίσω δεν υπήρχαν και άλλος να μάθει πως κάποτε πέρασα από εδώ δεν θα υπάρξει.
Πήγαινα, λέει, σε μια βουνοκορφή για να φωνάξω στο φεγγάρι να εμφανιστεί κι αντί για την ολόλευκη λάμπα του ουρανού βγήκε ένα χέρι σαν σκιά, πιο σκοτεινό κι από το μαύρο το σκοτάδι. Και με έπιασε από το λαιμό να μου κόψει την ανάσα. Ύστερα έσφυξε γερά την καρδιά για να πάψουν οι παλμοί μου. Και τέλος άρπαξε την ψυχή μου και με βία να θέλει να την βγάλει.
Κι από τον πόνο τον πολύ, λέει, άρχισα να αλυχτάω. Τόσο δυνατά και φρικαλέα που το χέρι και η σκιά του χάθηκαν μέσα στις χαράδρες.
Το φεγγάρι βγήκε εκεί ψηλά, μαζί του και τα αστέρια και το πρόσωπο του ήταν ολοκάθαρο όσο γεμάτο ήταν και το φώς του.
Εγώ, λέει το όνειρο, βρέθηκα γυμνός εκεί ψηλά στην κορυφή εξαντλημένος απ\'τον πόνο να μην μπορώ να κουνηθώ, με δυσκολία να αναπνέω.
Και το φεγγάρι το γλυκό να θέλει με το φώς του να με ζεστάνει.
Μα εγώ, λέει, αρνήθηκα και ζήτησα λίγο ακόμη να με αφήσει μέσα στο χιόνι. Να δώ αν η γη των κορυφών μπορεί να με αντέξει.
Μια καληνυχτα ευχομαι, απλη αγνη απο την καρδια μου...κανω βηματα, σημερα δεν ενιωσα δυνατο τον πονο τουλαχιστον δεν ηταν συνεχης...ειδικα τωρα που βγηκα εξω, ηταν ομορφα, ειχα πανω απο μηνα να γελασω με την ψυχη μου, ευχομαι να κρατησει...
Ηρθε ξανα η ωρα μου να κοιμηθω ωστε να πλασω καποιο ονειρο που θα με συντροφευσει ισως και οταν ειμαι ξυπνια
εκτος απο πονο και βαθια αγαπη σημερα ενιωσα οτι υπαρχω εστω για μερικες στιγμες...
Σε χρειαζομαι, καλυνηχτα...
Ειμαι σουρωμενη;;;; Εγραψα αναποδα τα ι στο καληνυχτα, δεν το διορθωνω να παει να ..... η γραμματικη, ανθρωπινο δημιουργημα δεν ειναι μπορει να εχει κανει λαθος!!!!!!!!!!!!!!!!
Ανοιξη...Quote:
Originally posted by anoiksi
Ειμαι σουρωμενη;;;; Εγραψα αναποδα τα ι στο καληνυχτα, δεν το διορθωνω να παει να ..... η γραμματικη, ανθρωπινο δημιουργημα δεν ειναι μπορει να εχει κανει λαθος!!!!!!!!!!!!!!!!
μου θύμησες εκείνον τον πολυαγαπημένο στίχο του Ελύτη..
Πιάσει το πρέπει απο τι γιώτα και γδάρε το ίσα με το πι....
Αχ άνοιξη, θέλει πολύ κουράγιο αυτό που λέει ο ποιητής μας...