Εργοφοβία

Όχι, αφού έπρεπε σώνει και καλά να κάνω πράγματα που δεν ήθελα, με το ζόρι, πώς να τη χαρώ. Όταν δεν ήμουν αυτό που έπρεπε, να κάνω όσα έπρεπε, να είμαι μέσα σε αυτά που ζητούσανε, δάσκαλοι, γονείς και άλλοι, με τιμωρούσαν. Έχω φάει πολύ τιμωρία δηλαδή, όπως πολλά παιδιά που δεν έκαναν ανάλογα. Μπορεί να υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών που να μην τα τιμωρούσαν, αλλά κι αυτά θα έπρεπε να διαβάζουν, να αποστηθίζουν ό,τι τους δίνανε. Πχ όταν βαριόμουνα και αντί να γράψω διαγώνισμα έγραφα πάνω στίχους από τραγούδια και το έδινα, μετά καλούσαν στο γραφείο τους γονείς μου κι έτρωγα ξύλο. Καλά, δεν είναι και κάτι πρωτότυπο, πολλοί γονείς είναι κακοποιητικοί, αν δε δέρνουν θα βρουν άλλο τρόπο συμμόρφωσης, δεν είναι ένας. Και επίσης το σχολείο, ούτε εκεί είναι ένας ο τρόπος, άλλος επιβραβεύεται, άλλος τιμωρείται, έτσι πάει.
Δεν κλαίγομαι, απλά έτσι ήταν κι έτσι βλέπω τα πράγματα τώρα όπως τα κοιτάω πίσω και κάνω μια ανασκόπηση να δω κι άλλων τις εμπειρίες και να δω γιατί έχω άραγε αποστροφή.

Quote:

---

Originally Posted by Joanna8

Στο σχολείο σου οι δάσκαλοι δεν τα έβλεπαν αυτά; Σε παρέπεμψαν κάπου να εξεταστείς για ΔΕΠΥ, να δουν τέλος πάντων αν οφείλονται αυτά που περιέγραψες σε κάποια αναπτυξιακή διαταραχή;
Πώς δεν έχεις βρει τίποτα που να σου ταιριάζει; Αισθητική, κομμωτική, μαγειρική, τουρισμός, πληροφορική, γεμάτα τα ΙΕΚ από κλάδους με ζήτηση να έχεις να διαλέγεις. Εδώ γνωστές μου με χίλια δυο προβλήματα που τις είχαν όλοι ότι δε θα προκόψουν πουθενά, πήγαν 2 χρόνια σε ΙΕΚ για νύχια και βγάζουν τα κέρατά τους, περισσότερα από εμένα. Τις παίρνω τηλέφωνο και μου λένε δεν έχω κενό να σε βολέψω κάπου!!!

---

Υπάρχει μία διαταραχή, νομίζω λέγεται αντικοινωνική. Δηλαδή σου γαμώ την κοινωνία, χα χα. Και αναπτυξιακή, γιατί δεν αναπτύσσομαι σωστά και θέλω να κάνω ό,τι γουστάρω και να περνάω καλά. Τι μου ταιριάζει; Μου αρέσουν οι ξένες γλώσσες (και κυριολεκτικά μου αρέσουν), τα αυτοσχέδια μαστίγια, η μουσική, το κολοβάρεμα, ο καφές, το τσιγάρο, λέω να κάνω καριέρα στο γαμοσταυρίδι, επίσης έχω μια τάση για καταστροφή. Θέλω να σπάω πράγματα, να ξεσπάω και τέτοια. Αυτό πώς το λένε; Γιατί δε μπορεί, θα υπάρχει κάποια διάγνωση και γι αυτό. Τα νύχια μου τα ξύνω εγώ, άλλοτε για καβγά μάλιστα. Είδες που το βρήκες κι αυτό, καλέ είμαι εριστική!

Quote:

---

Originally Posted by WildHoney

Υπάρχει μία διαταραχή, νομίζω λέγεται αντικοινωνική. Δηλαδή σου γαμώ την κοινωνία, χα χα. Και αναπτυξιακή, γιατί δεν αναπτύσσομαι σωστά και θέλω να κάνω ό,τι γουστάρω και να περνάω καλά. Τι μου ταιριάζει; Μου αρέσουν οι ξένες γλώσσες (και κυριολεκτικά μου αρέσουν), τα αυτοσχέδια μαστίγια, η μουσική, το κολοβάρεμα, ο καφές, το τσιγάρο, λέω να κάνω καριέρα στο γαμοσταυρίδι, επίσης έχω μια τάση για καταστροφή. Θέλω να σπάω πράγματα, να ξεσπάω και τέτοια. Αυτό πώς το λένε; Γιατί δε μπορεί, θα υπάρχει κάποια διάγνωση και γι αυτό. Τα νύχια μου τα ξύνω εγώ, άλλοτε για καβγά μάλιστα. Είδες που το βρήκες κι αυτό, καλέ είμαι εριστική!

---

Κοίτα, πιστεύω ότι έχεις άλλα προβλήματα να λύσεις και θα λυθεί αυτομάτως το θέμα της εργοφοβίας σου. Δεν παίζει να έχεις βασικά εργοφοβία, άλλα ζητήματα σε πήγαν πίσω. Υπήρχαν και στο σχολείο μου παιδιά κακοποιημένα, εριστικά, επιθετικά, όπως συμβαίνει σε όλα τα σχολεία.

Οι γονείς σου με το να σου δίνουν ξύλο αντί να σε διδάξουν, να σε αποδεχτούν και να σε στηρίξουν, σου έκαναν μεγάλο κακό. Θα μπορούσαν να σε τιμωρήσουν με επίπληξη, με το να μη σε αφήνουν να παίζεις για μια εβδομάδα κλπ. Θα μπορούσαν μετά τα 15 σου να σε στέλνουν τα Καλοκαίρια να δουλεύεις part-time. Και σίγουρα έπρεπε να δουν το ζήτημά σου με έναν παιδοψυχίατρο. Το θέμα είναι τώρα τι γίνεται και αν μπορείς να σηκωθείς ή να μείνεις πεσμένη.

Όσο για τις ξένες γλώσσες, μπορείς να το χρησιμοποιήσεις ως εργασιακό προσόν σε ταξιδιωτικά γραφεία. Τα μαστίγια επίσης σε άλλο κλάδο, αλλά δεν στο συνιστώ. Μουσική-καφές-τσιγάρο, μπορείς να εργαστείς ή να ανοίξεις μια καφετέρια για καπνιστές. Κολοβάρεμα, δουλειά στο Δημόσιο, κατά προτίμηση σε Ο.Τ.Α. Γαμοσταυρίδι, ξεσπάσματα και τάσεις καταστροφής, σεναριογράφος σειρών, ζωγράφος, συγγραφέας, τραγουδίστρια της ροκ, να κολλήσεις μια μπανάνα στον τοίχο και να την πουλήσεις ως έργο τέχνης. Υπάρχουν προοπτικές.

Υπάρχουν τόσες θέσεις εργασίας. Αν ψάξεις κάτι θα βρεις . Βγάλε δίπλωμα επαγγελματικό θα ξεσπας τα νεύρα στους υπόλοιπους οδηγούς. Μπορείς να μάθεις να χρησιμοποιείς μηχανήματα για κατεδαφίσεις. Θα τα σπας όλα και θα πληρώνεσαι.
Σε δύσκολες περιπτώσεις που δεν μπορεί κάποιος να δουλέψει υπάρχει λύση, να γίνει το επάγγελμα του συζύγου!
Γίνε παπαδιά!!! ( Για πλάκα σου το έγραψα μην το πάρεις στα σοβαρά) μου ήρθε στο μυαλό ένα παρατράγουδο από την Αννίτα, τις καλές εποχές που πήγαινε απλός κόσμος και έλεγε την πονεμένη ιστορία του.

Quote:

---

Originally Posted by ΑΧΒΑΧ

Σε δύσκολες περιπτώσεις που δεν μπορεί κάποιος να δουλέψει υπάρχει λύση, να γίνει το επάγγελμα του συζύγου!

---

Θα ήθελα να μάθω περισσότερες πληροφορίες γι αυτό το επάγγελμα παρακαλώ.

εννοεί προφανώς να βρει κάποι@ σούγκαρ ντάντι που λένε οι νεολαίοι.

κοίτα, εγω δεν το βρίσκω παράλογο, ούτε συνηθισμένο, το ότι σε ενοχλεί που δεν συμμετέχεις στην παραγωγική διαδικασία της κοινωνίας -ασούμε- είναι σημάδι πως δεν είσαι αδιάφορη για την όλη κατάσταση.
μπορεί να κάνω και λάθος.
μπορείς σίγουρανα το συζητήσεις με κάποιον ψυχολόγο εφ όσον σου προκαλεί τέτοια αναστάτωση, η τεμπελιά είναι επιλογή, δηλαδή δεν κάνεις τίποτα και νιώθεις καλά με αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by WildHoney

Υπάρχει μία διαταραχή, νομίζω λέγεται αντικοινωνική. Δηλαδή σου γαμώ την κοινωνία, χα χα. Και αναπτυξιακή, γιατί δεν αναπτύσσομαι σωστά και θέλω να κάνω ό,τι γουστάρω και να περνάω καλά. Τι μου ταιριάζει; Μου αρέσουν οι ξένες γλώσσες (και κυριολεκτικά μου αρέσουν), τα αυτοσχέδια μαστίγια, η μουσική, το κολοβάρεμα, ο καφές, το τσιγάρο, λέω να κάνω καριέρα στο γαμοσταυρίδι, επίσης έχω μια τάση για καταστροφή. Θέλω να σπάω πράγματα, να ξεσπάω και τέτοια. Αυτό πώς το λένε; Γιατί δε μπορεί, θα υπάρχει κάποια διάγνωση και γι αυτό. Τα νύχια μου τα ξύνω εγώ, άλλοτε για καβγά μάλιστα. Είδες που το βρήκες κι αυτό, καλέ είμαι εριστική!

---

Λοιπόν σου βρήκα το τέλειο επάγγελμα, αφού σου αρέσουν οι ξένες γλώσσες και θεωρείς τον εαυτό σου αντικοινωνικό και θές να τα ξύνεις όλη μέρα μπορείς να κάνεις μεταφράσεις σε σειρές...πατατάκια, μπύρες και πολύ νέτφλιξ!!!

Quote:

---

Originally Posted by WildHoney

Τι καριέρα διάλεξες να κάνεις; Εγώ ποτέ μου δεν ήθελα καριέρα. Εκτός αν ήταν για να κοπροσκυλάω, να διαβάζω άλλα απ' ό,τι μου λέγανε και τέτοια. Ελεύθερο χρόνο έχω τώρα που δε δουλεύω. Όταν δούλευα γύριζα σπίτι κουρέλι απ' όλην την πίεση και να είχα "ελεύθερο χρόνο" δεν μπορούσα να τον χαρώ, γιατί οι συνέπειες της πίεσης δε σταματούσαν όταν σταματούσε η δουλεία. Ήταν λες και επεκτείνονταν και στον άλλο μου χρόνο και μου τον αλλοίωναν, τον έκλεβαν και σκάτωναν ό,τι χαρά θα μπορούσα να έχω στο λίγο που έμενε.

---

Καλά, μην ψαρώνεις! Δεν έχω καμία καριέρα, εδώ είμαι άνεργος καιρό, απλά είμαι κοντά στο να ξεκινήσω μια καλή δουλειά, το κλασικό 5νθήμερο 8άωρο, όχι κάτι συγκλονιστικό. Εντάξει, οι περισσότεροι άνθρωποι, κι εγώ μαζί, έχουν την τάση να βαριούνται και να κωλοβαράνε, δεν είσαι μόνο εσύ! Απλά κατά τη γνώμη μου θέλει και λίγο να παλέψεις για να συγκεντρωθείς σε ένα task για λίγες ώρες. Αλλού λες ότι σου αρέσουν οι γλώσσες, μπορείς να κάνεις μαθήματα ξένων γλωσσών ονλάιν, ή υποτιτλισμό, αυτό υπάρχουν ιδιωτικές σχολές μετάφρασης που το προσφέρουν σαν αντικείμενο. Θα μπορούσες, επίσης, αφού αλλού έχεις πει πως έχεις αυτισμό, να ψάξεις τι δουλειές κάνουν αυτά τα άτομα, ή να γράψεις και βιβλίο για τις εμπειρίες σου! Εδώ δύσκολα, αλλά εξωτερικό θα μπορούσε κάτι τέτοιο να πουλήσει αρκετά

Quote:

---

Originally Posted by ΑΧΒΑΧ

Υπάρχουν τόσες θέσεις εργασίας. Αν ψάξεις κάτι θα βρεις . Βγάλε δίπλωμα επαγγελματικό θα ξεσπας τα νεύρα στους υπόλοιπους οδηγούς. Μπορείς να μάθεις να χρησιμοποιείς μηχανήματα για κατεδαφίσεις. Θα τα σπας όλα και θα πληρώνεσαι.

---

Τί είπες τώρα να γίνει χειρίστρια μηχανημάτων έργου; Δηλαδή να της βγει ο γείτονας από το μπαλκόνι γιατί έβαλε τη τσάπα στις 7 και μιση το πρωί για κατεδάφιση και εκεί που θα κατεδάφιζε μια μονοκατοικία να κατεδαφίσει μετά τα γαμοσταυρίδια που θα του έριχνε και την πολυκατοικία του;

Εγώ λέω πως πρέπει να ακούω το σώμα μου. Γιατί ξέρει να με προειδοποιεί.
Πρέπει επίσης να το φροντίζω. Αυτό σημαίνει να αποκωδικοποιώ τι προσπαθεί να μου
πει σε κάθε περίσταση. Να το ακούω και να το φροντίζω. Και δεν πρέπει να προτιμώ τις πεπατημένες "λύσεις", αλλά αυτές που ταιριάζουν σε μένα, γιατί είμαι μοναδική και κανένας άλλος στον πλανήτη δεν είναι εγώ. Είμαι η μόνη που είναι η WildHoney. Αυτό επίσης σημαίνει ότι δεν ψάχνω να μου βρω μειονεκτήματα, ελαττώματα, διαγνώσεις και συνταγές όπως αυτές που μου έμαθε το ίδιο μου το περιβάλλον. Ότι πρέπει να είμαι έτσι ή αλλιώς κι αλλιώτικα. Or else. Να είμαι δύσπιστη στους άλλους, αλλά να εμπιστεύομαι το δικό μου ένστικτο. Να νιώθω πιο κοντά σε μένα απ' ό,τι έναν τυχαίο που θα θελήσει να με "φτιάξει". Λέω να μαθαίνω πότε ασφυκτιώ, πότε βαριέμαι, πότε δε θέλω, πότε θέλω, πότε καραθέλω και καραγουστάρω. Και να μη δίνω μία για το τι πιστεύει για μένα ο κάθε τυχαίος βλάκας. Είτε αυτός είναι επιστήμονας, είτε γείτονας, είτε ο κάθε χαμένος. Προτιμώ εμένα δηλαδή, σε κάθε περίπτωση και με προστατεύω και δεν πάω κόντρα στο τι είμαι και τι βλέπω να κάνει εμένα και μόνο να νιώθω καλά, ωραία, χαρούμενα. Και ποιος είναι πάντα ίδιος; Υπάρχει περίπτωση στη ζωή να έχουμε τα ίδια συναισθήματα κάθε στιγμή; Άνθρωποι με τελείως διαφορετικές ζωές, ιστορίες, χαρακτηριστικά σαβουριάζονται κάτω από κατηγορίες γιατί έτσι λέει μία βίβλος που πρέπει να της φέρομαι με κάποιον φοβερό σεβασμό; Δε σέβομαι τίποτε άλλο περισσότερο από εμένα και δε μετράει για μένα τίποτε περισσότερο από εμένα.
Προτιμώ τελικά την ανάλυση από την ψυχανάλυση.

Και να μη δουλεύω. Άντε, να κάνω μια παραχώρηση. Να δουλεύω, αλλά μόνο αυτούς που δε γουστάρω. Τους άλλους να μην τους δουλεύω. :P

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Θα ήθελα να μάθω περισσότερες πληροφορίες γι αυτό το επάγγελμα παρακαλώ.

---

Αντί να ζητάς χαρτζιλίκι από τη μαμά και το μπαμπά ζητάς από το σύζυγο, και άμα δεν είσαι καλό κορίτσι μπορεί να σου ρίξει και 5 φάσκελα να συνετιστείς

καλησπερα...
οι περισσοτεροι νομιζω προτιμουσαμε να παιζουμε και να τεμπελιαζουμε αντι να διαβαζουμε, αλλα πολλοι, τελικα διαβασαμε...
ισως εχεις θεμα με τις εννοιες της "προσαρμογης" και του "συμβιβασμου".
ποια ηταν η τραυματικη παιδικη εμεπιρια που λες οτι μπορει να ευθυνεται; αν θες πες την.

απ οτι καταλαβαινω εργαστηκες καποιο διαστημα και καποια στιγμη το εκοψες..
ποσα χρονια εργαστηκες και σε τι αντικειμενο; ηταν παντα το ιδιο; ειχες καποιες σπουδες η καποια εξειδικευση; εργαστηκες πανω σε αυτα η εκανες ασχετα πραγματα;
με την δουλεια ειχες ανεκαθεν ΤΟΣΟ μεγαλο προβλημα, η καποια στιγμη χοντρυνε και ποια στιγμη ηταν αυτη; ποσα χρονια δουλεψες και τι ηλικια εχεις , αν επιτρεπεται;

εγω επισης καταπιεζομαι με την δουλεια, αν και κανω μια δημιουργικη δουλεια, που στην πραξη, σε λιγες στιγμες ειναι δημιουργικη και ειναι συνηθως μπελας. θεωρω οτι συμβιβαζομαι γιατι θελω τα λεφτα. τοσο απλα το οριοθετω. δεν το θεωρω ιδανικο, το θεωρω καλυτερο απο το να μην βγαζω λεφτα.

Quote:

---

Originally Posted by Ανεμονη

Αντί να ζητάς χαρτζιλίκι από τη μαμά και το μπαμπά ζητάς από το σύζυγο, και άμα δεν είσαι καλό κορίτσι μπορεί να σου ρίξει και 5 φάσκελα να συνετιστείς

---

ναι, αλλα θα τα δωσει μαζεμενα, γιατι για 1-2 φορες δεν ειναι κακοποιηση βρε, μην κανεις ετσι...
ετσι του ειπαν του μπαρμπα στο χωριο. οτι ο ανδρας αμα λαχει μια σφαλιαρα θα τηνε ριξει αν το αξιζει η μανταμ....

Έτσι όπως διάβασα όλα σου τα κείμενα και τις απαντήσεις, τις τοποθετήσεις σου κτλ.. Έχω να πω ότι είσαι μια χαρά. Το πρόβλημα είναι ότι είσαι πολύ καλά και πολύ υγιής για την άρρωστη κοινωνία στην οποία "ζούμε".