Printable View
Απόλυτα φυσιολογικό θα έλεγα. Δεν είναι τόσο απλό, όταν έχεις βιώσει κάτι τόσο τραυματικό να μην σου περνάει από το μυαλό όταν πας να το ξανά κάνεις. Μπορεί υποσυνείδητα ο εγκέφαλος σου να έχει συνδέσει την σεξουαλικη πράξη με κάτι «τρομακτικό» και επώδυνο αντί για κάτι ευχάριστο. Το έχεις συζητήσει με κάποιον ειδικό;Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Κι εγώ αυτό πιστεύω...Quote:
Originally Posted by Rainbow86
Το είχα συζητήσει με μια ψυχολόγο αλλά δεν βοήθηκα αρκετά κι ο τωρινός μου ψυχίατρος μου έχει πει ότι αυτό πρέπει να με απασχολήσει όταν υπάρξει κάποιος πάλι στη ζωή μου αλλά εγώ δεν συμφωνώ... Μήπως πρέπει να το αναφέρω ξανά; Τι λες κι εσύ;
από τη τελευταία φορά που είχες έρθει σε ερωτική επαφή δεν έχουν περάσει ξανά αυτές οι εικόνες από το μυαλό σου ? Συνήθως όταν υπάρχει ένα τέτοιο "τραύμα" περνάει από το μυαλό σου συνέχεια . Εγώ θεωρώ ότι πρέπει να συζητήσεις ότι σε απασχολεί με το γιατρό σου. Εκείνο το διάστημα που ήσουν με τον πρώην σου ήταν σχετικά κοντινό το χρονικό διάστημα της παρενόχλησης?Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Πως, με απασχολεί ακόμα και μόνη που είμαι και θα σου εξηγήσω πως... Κυρίως όταν είμαι πολύ κουρασμένη ή νιώθω άσχημα σωματικά για οποιονδήποτε λόγο, όταν δηλαδή νιώθω αδύναμη σωματικά φοβάμαι ότι μπορεί να μου κάνει ξανά κακό κι εγώ δεν έχω την δύναμη ν' αντιδράσω... Ξέρω ότι δεν είναι λογικό αλλά μου συμβαίνει σε στιγμές αδυναμίας και χρειάζομαι επιβεβαίωση ότι δεν θα πάθω κακό... Ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μου την δίνουν, αλλιώς μπορεί να φρίκαρα πάλι όπως παλιά...Quote:
Originally Posted by Marylou25
Τα δύο διαστήματα δεν ήταν κοντά αλλά ήταν κοντά με ένα άλλο περιστατικό που μου θύμισε την παρενόχληση... Δεν ήταν κάτι βίαιο, ήταν απλά ένα άγαρμπο πέσιμο όμως επειδή μ' έκανε να νιώσω πίεση όπως τότε ξύπνησαν όλες οι άσχημες αναμνήσεις και πήρα την κατηφόρα, έβλεπα συνέχεια στον ύπνο μου εκείνον και με τρόμαζε τόσο πολύ που σχεδόν έπαψα να κοιμάμαι τη νύχτα και κοιμόμουν μόνο το μεσημέρι μετά τη δουλειά που είχε φως και φοβόμουν λίγο λιγότερο...
Μετά άρχισα ν' αυτοτραυματίζομαι κι αργότερα ήρθαν κι οι απόπειρες...
Θα το συζητήσω με τον γιατρό στην επόμενη συνεδρία... Πρέπει να το ξεπεράσω κάποτε...
φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν εμφανίζονται μόνο εκεί αλλά οποιαδήποτε στιγμή που είσαι ίσως είσαι σε ευάλωττη θέση και νιώθεις πιο εύκολο να συμβεί πάλι. Σίγουρα πρέπει να το συζητήσεις πάλι. Εγώ εδώ και ένα χρόνο έχω ξεκινήσει ψυχοθεραπεία χωρίς να υπάρχει κάποιο πρόγραμμα σε αυτό, το πρωτο καιρό ήταν μια φορά το μήνα και τώρα είναι λίγο πιο συχνά, μου έχει συμβεί περίπου κάτι ανάλογο αλλά ήταν πριν αρκετά χρόνια. Ο ψυχολόγος το έχει καταλάβει αλλά δεν πάει τη συζήτηση πότε προς τα εκεί και νιώθω αμήχανα να το πάω εγώ.
Καλημέρα...Quote:
Originally Posted by Marylou25
Όντως δεν εμφανίζονται μόνο στις ερωτικές στιγμές αλλά σ' αυτές είναι πιο έντονο... Εκεί είναι που με δυσκολεύει πιο πολύ...
Λυπάμαι και για ΄σενα και πραγματικά δεν ξέρω τι έχουν μερικοί άντρες στο κεφάλι τους...
Ούτε εγώ έχω πρόγραμμα με τον ψυχίατρο και δεν μπορώ να πηγαίνω συνέχεια λόγω οικονομικών... Αλλά έστω όσο πάω θα το συζητήσω κι ας ελπίσω να βοηθηθώ έστω και λίγο...
στη δικιά μου περίπτωση ήταν ανώμαλος. Ναι γενικά θεωρώ και εγώ οτι θέλει συζήτηση με κάποιον ειδικό, αλλά σε αυτόν που είμαι τώρα δεν με ρωτάει και νιώθω άβολα να το πάω απο μόνη μου. Θα δω τι θα κάνω, και εγω δεν γίνεται να πηγαίνω συνέχεια και τώρα που πήγαινα περισσότερο περίμενα να το πάμε προς τα εκεί αλλά τίποτα. θα δω τι θα κάνω.. :-)Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Όλα τα προβλήματα ξεκινάνε απο το σπιτι.
Ακόμα και καλες σπουδες να κανεις, και καλες γνωριμιες να κανεις και γκομενα να βρεις, αμα επιστρεψεις στο ιδιο σπίτι θα έχεις αποτυχιες σε όλα αυτά. Μαλλον, το πιο πιθανό απ ολα, θα είναι να εχεις αποτυχίες σε όλα αυτά όση θεληση κι αν έχεις επειδή βγηκες στη ζωη από τετοιο σπιτι. Όση θεληση κι αν εχεις αμα τρεξεις να αποκτησεις όλα αυτα θα σαι σαν ξυπολητος στα αγκαθια αφού το προβληματικό σπιτι δεν σου έδωσε κανένα εφοδιο.
Άλλο σπιστοζοι γονείς που τσακώνονται ολημερίς κι αλλο γονεις που το νοητικό τους επίπεδο δεν τους βοηθαει. Αν ειχες γονεις τους δευτερους δεν θα στροφαρεις, θα σε εκμεταλλεύονται στη ζωή οι αλλοι, θα κουραζεσαι και θα αποκομίζεις αποτυχίες. Αν είχες στους πρωτους γονεις δεν αποκλείεται αμα εχεις λιγακι θέληση να βγεις ένας επιτυχημενος στη ζωη.
Κάπου διαβασα πως τα ψυχολογικά γεννιούνται απο όταν ακομα το παιδι ειναι στην κοιλια της μάνας του αν οι γονείς βγάζουν μεταξύ τους και στις συναναστροφές τους σκεψεις και πράξεις χαρακτηριζόμενες απο ψυχολογικά προβλήματα. Έπειτα το παιδι μπορει να παλευει μια ζωή να τα βγαλει περα με τα ψυχολογικά και να μην το πετύχει ποτε.
Χωρις να έχω εμβαθύνει στο θέμα σας, οποιος θέλει να εκμεταλλευτεί ψαχνει ειτε για ευάλωτα ατομα ειτε για ατομα που κατα το δεδομένο χρονο ειναι ευάλωτα. Υπάρχουν, ίσως εξαιρεσεις, άνθρωποι που θέλουν να κερδίσουν καποιον με καλες προθεσεις και για καλό σκοπό τον οποίο όμως άνθρωπο, τα πρόσωπα αυτά τον απέρριψαν. Αυτός, έχοντας αυτους τους καλούς σκοπούς, θα προσπαθησει και παλι να κερδίσει τον αλλο τώρα που τον βρηκε ευάλωτο, δηλαδή ευκολο. Αλλα, αμα δεν μας συναιπερνει ο ενθουσιασμός για τους άλλους κι αμα δεν τους δινομαστε αμέσως κι εύκολα αλλά περιμένουμε ωσπου να βγαλουμε κάποια ασφαλή συμπεράσματα, ξεχωριζουμε αν κάποιος ανήκει στην πρωτη ή στη δευτερη κατηγορια. Απλα σαν ξυπνους δεν πρέπει να επιτρέπουμε στον ενθουσιασμό και σ αυτο που λαμπει στον αλλο να μας συνεπαιρνουν. Κραταμε ανοικτή πόρτα με απόσταση ασφαλειας μέχρι να μαστε βεβαιοι αν θα τον απορριψουμε ή οχι. Ακόμα κι αν τον δεχτουμε διαφυλάττουμε αυτό που θεωρουμε ως ο χωρος ασφαλείας μας.Quote:
Originally Posted by Marylou25
Είναι πολλά και από πολλές διαφορετικές μεριές αυτά που βαραίνουν, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του βάρους. Το θέμα είναι ότι εμένα το να τα συζητάω αντί να με ανακουφίζει που τα βγάζω από μέσα μου αντιθέτως με κάνει και νιώθω χειρότερα. Προτιμώ να κάνω ή να συζητάω κάτι άσχετο ώστε να ξεχαστώ.Quote:
Originally Posted by Marylou25
το πραγματικο βαρος, προκυπτει οταν δεν καταφερνεις να ξαλαφρωσεις το βαρος της ψυχης σου, οταν δεν λες εκει που πρεπει κι οταν πρεπει αυτα που θελεις να πεις, οταν θυμωνεις και δεν απαλασσεσαι καπως (υγιως) απο τον θυμο αυτον, οταν νοιωθεις μονος και αβοηθητος. αυτο δεν σημαινει οτι σου κανει κατι το να τα πεις εδω. καμια σχεση... αλλα υπαρχει τροπος να ελαφρυνεις.Quote:
Originally Posted by _Vassilis
διαφωνώ με το σχόλιο σου και ίσως μιλάς απο προσωπική εμπειρία και έχεις γενικεύσει το πράγμα. Σίγουρα όταν μεγαλώνεις σε ένα όχι και τόσο καλό περιβάλλον μπορεί αργότερα να σου βγεί αρνητικά στη ζωή σου με ανασφάλειες κτλ. Εξαρτάται τι έχεις βιώσει και κατά πόσο ήταν δίπλα οι γονείς κτλ. Αλλά οτι και να έχει συμβεί, αυτό δεν σημαίνει οτι όταν το παιδί γίνει ενήλικας θα είναι αποτυχημένος για μια ζωή. Δηλαδή αυτό που γράφεις με τόση σιγουριά ότι όση θέληση και να έχεις θα έχεις αποτυχίες το λες απο προσωπική εμπειρία. Και αυτό σημαίνει οτι ίσως έχεις ακόμα ανοιχτές πληγές που δεν έχεις κλείσει και ανατρέχεις πίσω στο παρελθόν. Επίσης αυτό που αναφέρεις οτι αν οι γονείς έχουν χαμηλό νοητικό επίπεδο θα κάνουν και παιδιά αποτυχημένα είναι λάθος αντίληψη, και δεν ξέρω απο που το συμπέρανες αυτό. Ένα παιδί δεν χρειάζεται να έχει γονείς απο το harvard με IQ 160 αλλά γονείς που να το αγαπάνε, να είναι δίπλα του και να του διδάξουν βασικές αρχές.Quote:
Originally Posted by ioannis2
αυτό που λέγαμε με το άλλο μέλος είναι για σεξουαλική κακοποίηση, οπότε δεν ξέρω που κολλάει το σχόλιο σου περί εξαιρέσεις και ανθρώπους που θέλουν να κερδίσουν κάποιον. Μάλλον δεν έχεις διαβάσει τις αναρτήσεις, γιατί το σχόλιο σου δεν βγάζει κάποιο νόημα λογικήQuote:
Originally Posted by ioannis2
Marylou25, για το πρωτο δεν εχεις προσωπικη εμπειρια, για το δεύτερο απλα ξεκαθάρισα απο την αρχή για το τι γνωμη ήθελα να διατυπωσω.
Το πρωτο, η θεση που έλαβα, ειναι ο κανονας. Εσυ μιλας θεωρητικά και συνάμα εστιασμένη στις εξαιρέσεις. Δεν εχεις δει οικογενειες με προβληματικό ιστορικό και την επειτα πορεία των παιδιών τους. Παίρνεις τις εξαιρέσεις που όντως υπάρχουν και παλι χωρίς να γνωρίζεις εις βάθος για την προβληματικοτητα της οικογένειας. Τα παιδια που εμειναν αλωβητα τεινω να πιστεύω πως ηρθαν στη ζωή με αλλοιωτικο απ τους γονεις τους και συναμα ατρωτο dna.
Μικρό είναι το ποσοστο παιδιών απο προβληματικές οικογένειες που εγιναν πετυχημένοι στη ζωη τους ή τουλάχιστον αλλοιωτικοι ανθρωποι απο τους γονεις τους.
Δεν μπορείς να γνωρίζεις αν μιλάω θεωρητικά και τι έχω περάσει. Απαντάς ακόμη και σε αυτό με σιγουριά και γενικεύεις καταστάσεις με βάση τη δικιά σου προσωπική εμπειρία! Είναι λάθος να θεωρείς ότι όσοι μεγαλώνουν σε προβληματικό περιβάλλον θα είναι αποτυχημένοι. Αν εσύ νιώθεις έτσι για τον εαυτό σου καλώς αλλά δεν μπορείς να το γενικεύεις και να μιλάς για μια μεγάλη πλειοψηφία ανθρώπων που ίσως να μην μεγάλωσαν και στο πιο κατάλληλο περιβάλλον. Όσο για το δεύτερο πραγματικά δεν καταλαβαίνω τι υπονοείς, μιλαμε για σεξουαλική κακοποιήση σε μικρή ηλικία και αναφέρεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να κερδίσουν καποιον με καλή πρόθεση. Που κολλάει η σεξουαλική κακοποίηση και η προσέγγιση με καλή πρόθεση ??