Originally Posted by
wanderer010
Από το να τρέχω το μεσημέρι, μέσα στα μέσα σαν σαρδέλες και να καίγομαι, για να πάω να περιμένω μια ώρα, και όλα αυτά απλά για να μπω μέσα σε ένα γραφείο 5 λεπτά, να μου μιλήσει προσβλητικά, να μην δώσει καμία σημασία σε κάτι πολύ σοβαρό που του είπα, και να μου πει να έρθω πάλι σε έναν μήνα, και ότι ΑΝ με βάλει στο πρόγραμμα που μπορεί και να μην (δεν εξαρτάται λέει από εκείνον) (τις ίδιες μλκιες μου έλεγαν και πέρσυ και περίμενα 4 μήνες για να με πάρουν τηλέφωνο να μου πουν πως δεν με έβαλαν σε κανένα πρόγραμμα), θα είναι από Σεπτέμβρη.
ΝΑΙ ΕΙΧΑ ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΑ ΚΑΝΩ. ΕΙΧΑ ΡΑΝΤΕΒΟΥ για τον διαβήτη και το έχασα για να πάω σε αυτή τη μλκια. Και τώρα δεν έχω ούτε μηχάνημα μέτρησης, δεν έχω ούτε αισθητήρα, δεν έχω τί πο τα για να δω τι ζάχαρο έχω. Έβαλα προτεραιότητα αυτόν τον μαλάκα για να μη μου δώσει καμία μα καμία σημασία.
Αλλά και αυτό να μην έχανα, που δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό είναι πως είμαι χωρίς παρακολούθηση για τον διαβήτη, νομίζω δεν θα το καταλάβεις, και απλά στο σπίτι να καθόμουν, ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΘΑ ΗΤΑΝ από το να παρακαλώ για βοήθεια ανθρώπους που τους λέω πως κόντεψα να πέσω και με έχουν γραμμένη στα παλιά τους τα παπούτσια. Πόσο μετάνιωσα που δεν είχα ένα μπουκάλι νερό να του το ρίξω.
Σκέφτομαι να πάω την επόμενη φορά αν ζω ακόμη, απλά για να του ρίξω αυτό που του χρωστάω. Δεν πρόκειται να ξαναμιλήσω σε αυτόν τον μαλάκα.
Ναι, έχω κάτι καλύτερο να κάνω. ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ.