Printable View
Συγνωμη που επιμενω αλλα απαντας σε αλλη ερωτηση και οχι στην δικη μου !Quote:
Originally posted by All_Hidden_Inside
Η ίδια λογική με αυτή της δίαιτας. Ότι αν παίρνεις λίγες θερμίδες χάνεις κιλά. Όπως και έγινε και στην πράξη
δεν ζητω την λογικη αλλα το προσωπο το οποιο σου εδωσε αυτη την συμβουλη στην αρχη !
Καλημέρα, δεν χρειάζεται να ζητάς συγνώμη, αλίμονο. Σου απάντησα αλλά δεν το κατάλαβες, είτε γιατί δεν ήμουνα σαφής είτε γιατί πιστεύεις ότι πάντα το ακούς από κάποιον.
Δεν μου το είπε κανένα πρόσωπο. Άλλωστε είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις, όπως αυτή της ξαδέρφης σου, όπου κάποιος τολμάει να προτείνει κάτι τέτοιο. Στην περίπτωση μου, όπως και στις περισσότερες, απλά ξέρεις ότι αν δεν φας αδυνατίζεις (ή εστω δεν παχαίνεις). Οπότε ακυρώνεις με κάθε τρόπο την ενέργεια που σε κάνει να πιστεύεις ότι παχαίνεις (άλλος με χάπια, άλλος με υπερβολική σωματική άσκηση, άλλος με εμετός, άλλος με συνδιασμό των τριών). Από το μυαλό ξεκινάει, και το γιατί και ο τρόπος, δεν στο λέει κάποιος
ωραια ....ομως το ιδιο μυαλο προηγουμενως , σε οδηγουσε στην βουλιμια ετσι?
πως το εξηγεις μονη σου αυτο ?
πως δηλαδη ενος βουλιμικος ανθρωπος , μπορει να ακυρωσει αυτο που του προξενει ευχαριστηση και ηδονη?
δεν σε υποχρεωνε κανεις να τρως ετσι ?
αυτο που ψαχνω αν δεν το εχεις ηδη καταλαβει ειναι οτι το φαγητο , μπορει να παψει να προκαλει ηδονη σε σενα , χωρις να σημαινει απαραιτητα αυτο οτι πρεπει πρωτα να φας για να κανεις μετα εμετο ! στα δικα μου ματια η βουλιμια ειναι μικροτερης αξιας εννοια απο την ελλειψη αυτοελεγχου γιατι μετατοπιζει το προβλημα που νομιζω οτι βρισκεται αλλου ...
Αυτο που σε μια φαση βγαινει σαν βουλιμια , στην αλλη βγαινει σαν απορριψη μιας ηδονης ειναι δηλαδη ενα ειδος αυτοτιμωριας !
καποια ιδεα στο μυαλο σου , σε γυρναει συνεχως πισω , σε μια ανηδονικη φαση !
καταλαβαινεις μηπως γιατι δεν βλεπω κατι θετικο απο το χαλασεις ακομα μια σχεση ?
σπανιζουν σημερα οι ανθρωποι που θα μπορουσαν να δειξουν κατανοηση....
Καλησπέρα,μετά από αρκετές μέρες..
Καταρχήν να απαντήσω στον Πάνο, που έχει κάποια ερωτήματα και που ασχολείται μαζί μου..Ένας βουλιμικός δεν ακυρώνει την ενέργεια που του προκαλεί ευχαρίστηση (αν ήταν έτσι, δεν θα έτρωγε). Απλά αυτό που συμβαίνει είναι ότι μετά την ευχαρίστηση του φαγητού έρχονται τα άσχημα συναισθήματα...ο φόβος ότι θα παχύνεις, τύψεις για αυτό που έκανες και απελπισία...κι αυτά είναι που σε κάνουν να κάνεις εμμετό..
Τώρα όσον αφορά τη σχέση, αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα, ότι δεν υπάρχει κατανόηση...τον τελευταίο μήνα είμαι χάλια ψυχολογικά, συνέχεια μου ρχεται να κλάιω και δεν θέλω να βγαίνω έξω...για να μην πολυλογώ και να μέινω στην τελευταία ατάκα του την Κυριακή που μας πέρασε (που επειδή εγώ δεν ήθελα να βγω γιατί δεν ένιωθα καλά, μου λεγε ότι είμαι μίζερη, βγήκε μόνος και γύρισε μετά απο 5 ώρες), μπήκε σπίτι με μούτρα κι από πάνω,΄και όταν απορημένη τον ρώτησα γιατί είναι σαν να θύμωσε κιόλας μαζί μου, μου απάντησε...\"κουραστικα να ασχολούμαι με τα ψυχολογικά σου\"...και η ειρωνία είναι ότι δεν έχει ασχοληθεί και καθόλου...οπότε μόνο για κατανόηση δεν μπορούμε να μιλάμε...
Τώρα όσον αφορά τις εξελίξεις...
Από τη στιγμή που το είπα στη μαμά μου, μου λεγε να πάμε σε γιατρό και λόγω του ότι ένα μήνα δεν μπορώ να συνέλθω ψυχολογικά, με έπεισε χτες να πάμε σε ένα εφημερεύον νοσοκομείο...όπου η ψυχίατρος με άκουσε μεν, μου έκανε μερικές ερωτήσεις, αλλά όσον αφορά τη βουλιμία ήταν άσχετη...τη ρώτησα αν η κατάθλιψη ένισχύει τη βουλιμία ή το αντίθετο και δεν ήξερε τι να μου πει...με ρώτησε αν έχω σκεφτεί να αυτοκτονήσω και επειδή της απάντησα θετικά ήθελε να νοσιλευτώ ή να το πεί στη μαμά μου....πόση ώρα προσπαθούσα να την πείσω ότι πάνω στην απελπισία τους φαντάζομαι ότι κι άλλοι κάνουν αυτή τη σκέψη αλλά απέχει πολύ από το να γίνει πράξη αλλά αυτή εκεί,να μείνεις μέσα αλλιώς να υπογράψεις...τελοσπάντων, τελικά μου εγραψε κάτι φάρμακα (χωρίς ούτε να με βάλει να κάνω εξετάσεις, ούτε καν να με ρωτήσει τυπικά για ιστορικό ασθενειών)...μου έγραψε entact, για τη διάθεση και zyprexa, για τον ύπνο λέει...της είχα πει ότι ξυπνάω τη νύχτα, αλλά ούτε με ρώτησε αν κοιμάμαι νωρίς, αν κοιμάμαι τα μεσημέρια, τίποτα...και όταν μου πε στο τέλος ότι αυτό το φάρμακο είναι για τον ύπνο, της είπα ότι μπορεί να ξυπνάω αλλά το πρωί που σηκώνομαι τελικά δεν μου λείπει ύπνος, αφού κοιμάμαι νωρίς και το σώμα προλαβαίνει να ξεκουραστεί, ακόμα και ξυπνήσω και δεν ξανακοιμηθώ αμέσως...όταν της είπα αυτό, άρχισε να μου φωνάζει και να μου λέει \"αφού έχεις την άποψη σου, γιατί ήρθες εδώ?\", το πε κανα 2 φορές αυτό με άσχημο τόνο και δεν είπα τίποτα, άστην λέω...μέσα σε όλα αυτά, επέμενε να γυρίσω στο πατρικό μου...πήρε και τη μαμά μου μέσα και της έλεγε να με πείσει α γυρίσω σπίτι γιατί δεν πρέπει να είμαι μόνη μου και τέτοια...δε λέω, θέλω παρέα, αλλά επειδή πρέπει κάποιος να με \"προσέχει\"...΄παρεπιπτόντω� �, καλώς για το entact, αλλά για το zyprexa διάβασα ότι είναι αντιψυχωσικό και χορηγείται για σχιζοφρένεια και παραληρηματική κατάθλιψη...εγώ μόνο παραλήρημα και σχιζοφρένεια δεν έχω....
Το καλό στην όλη ιστορία είναι ότι , εφόσον προφανώς και η ίδια ήξερε ότι δεν μπορεί να μου πει τίποτα για τη βουλιμία (δεν θα ξεχάσω τη φράση της που με έκανε σχεδόν να γελάσω όταν είπε να πάιρνω το χάπι το προωί κατόπιν φαγητού και της είπε η μαμά μου τι θα γίνεται αν κάνω εμμετό....απαντάει το απίστευτο..\"ε εντάξει ας μη φάει μια πίτσα για πρωινο, ας φάει μια φρυγανιά....\", πόσο κακό μπορεί να σου κάνει ένας άσχετος...)μου έδωσε κάτι τηλέφωνα από το κέντρο ψυχικής υγείας, για επέιγοντα...και τελικά έκλεισα ραντεβού μεθαύριο...θα πάρω άδεια και θα πάω...άντε να δούμε...
ευχαριστώ πάντως όλους σας, που από την αρχή με βοηθήσατε να το εκμυστηρευτώ στη μητέρα μου και κατόπιν με τη δική της βοήθεια, να δρομολογηθούν όλα..
Καλησπέρα AllHiddenInside!Yπάρχουν γιατροί εξειδικευμένοι σε διατροφικές διαταραχές.Νομίζω πως είναι οι πλέον αρμόδιοι να γνωρίζουν πως να διαχειριστούν άτομα με τη δική σου ιδιαιτερότητα.
Αν το αγόρι σου φαίνεται να αντιδρά με κούραση και εσύ το εισπράττεις άσχημα,καλό θα είναι να του εξηγήσεις πως στη φάση ζωής που βρίσκεσαι,χρειάζεσαι ένα άτομο που θα έχει τα ανάλογα ψυχικά αποθέματα να σε στηρίξει.Με απλό και ήρεμο τρόπο,με σταθερότητα,να υποστηρίξεις τις ανάγκες σου.Καλό θα ήταν να έχει και αυτός μία συζήτηση με το γιατρό σου,για να αποκτήσει τη γνώση που θα του χρειαστεί πάνω στο ζήτημα που αντιμετωπίζεις.
Όμως προέχεις εσύ τώρα,γιατί βρίσκεσαι πάνω σε μία σημαντική φάση ξεκινήματος μίας προσπάθειας.Και χρειάζεσαι σύμμαχους,όχι κάποιους που θα κάνουν αγγαρεία.Δώστου να το καταλάβει με σοβαρότητα και με ειλικρίνεια.
Καλημέρα RainAndWind και σ\' ευχαριστώ για τις συμβουλές. Στο αγόρι μου έχω συζητήσει ήρεμα προ πολλού...ειδικά τις τελευταίες δύο εβδομάδες του είπα πως δεν είμαι καλά και ότι με το να νευριάζει μαζί μου ή να είναι συνέχεια απών, όχι απλά δεν με βοηθάει καθόλου, αλλά με κάνει χειρότερα. Δεν του έχω πει βέβαια ούτε για τη βουλιμία ούτε για το γιατρό και τα φάρμακα, κι αυτό γιατί ήδη , και στο παρελθόν, μου έχει πει διάφορα για΄μένα, όπως ότι έχω πρόβλημα, ότι έχω κόμπλεξ, ότι όλο κάτι μου φταίει και τρώγομαι με τα ρούχα μου χωρίς λόγο, και τελευταία ότι έχω ψυχολογικά. Φαντάσου λοιπόν να του έλεγα και την αλήθεια. Θα το πίστευε ακόμα περισσότερο, χώρια που θα το έλεγε κιόλας και θα με περνούσαν όλοι για τρελή. Θεωρεί ότι είμαι ιδιότροπη και δεν ανταποκρίνομαι στην προσπάθεια του. Η οποία προσπάθεια βασικά δεν ήταν τίποτα παραπάνω από το μ αγκαλιάζει το πρωι πριν σηκωθώ απ το κρεβάτι και μόνο το Σάββατο το μεσημέρι που απ το τηλέφωνο έδειξε κατανόηση. Όλη μέρα που είμαι στη δουλειά συνήθως δεν μιλάμε καν. Και μετά στο σπίτι, κοιμάται και βλέπει tv και μάλιστα σε άλλο δωμάτιο, γιατί δεν βλέπουμε λέει τα ίδια. Βασικά βλέπει κάθε μέρα μπάλα. Και προχτές που γύρισα απ το γιατρό μπάλα έβλεπε, και χτες κοιμότανε μέχρι τις 10 το βράδυ και μετά πάλι μπάλα έβλεπε και φώναζε σαν χαζός. Εγώ που παρακολουθούσα ποδόσφαιρο, το σιχάθηκα, το ακούω και τρελαίνομαι. Ακούω το ροχαλητό του και νομίζω ότι μου τρυπάει τα αυτιά. Παρολ\' αυτά σκέφτομαι ότι εγώ φταίω που δεν μπορώ να είμαι χαρούμενη, άρα τι να κάτσει μαζί μου. Βέβαια εγώ θα το αντιμετώπιζα τελείως διαφορετικά. Καταρχήν εγώ βλέπω άνθρωπο να κλαίει και σκάω απ τη στεναχώρια μου. Και κάνω τα πάντα για να το αλλάξω τη διάθεση, από εκπλήξεις και κουβέντες, μέχρι και τον καραγκιόζη. Αλλά δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι...Το κακό είναι ότι αυτή του η στάση δεν μ αφήνει να βοηθήσω και εγώ η ίδια τον εαυτό μου, όταν κάθε μέρα είμαι μόνη, ακούγοντας τον να ροχαλίζει ή να βλέπει μπάλα...σκέφτομαι πολύ σοβαρά να πάω για κάποιο καιρό στο πατρικό μου να ηρεμήσω και βλέπουμε...τον είχα παρακαλέσει κάνα 2 βδομάδες πριν να μετακομίσει και δεν φεύγει, γιατί λέει ότι αν μέχρι τα Χριστούγεννα δεν είμαστε καλά θα φύγει στο νησί του...οπότε όλη αυτή η κατάσταση με πιέζει....θα πάω και αύριο στο Κ.Ψ.Υ και θα δω΄...ίσως το Σάββατο μετακομίσω με την οικογένεια μου για λίγο καιρό....
Φιλία σε όλους σας, με κάνει να νιώθω καλύτερα που το μοιράζομαι και που κάποιος με ακούει..
Καλή δύναμη, All_Hidden_Inside! Έχεις διάφορα να ξεκαθαρίσεις αυτό τον καιρό. Και ο φίλος σου βέβαια, αφού κι αυτός πρέπει να πάρει απόφαση αν θα μείνει ή θα φύγει. Δεν ξέρω αν το όριο που έθεσε, ότι ως τα Χριστούγεννα θα δει αν θα γυρίσει στο νησί του ή όχι, το έθεσε για λόγους πρακτικούς (γιατί δεν έχει πού αλλού να μείνει έτσι ξαφνικά) ή γιατί θέλει να δώσει μια ευκαιρία στη σχέση σας. Το σίγουρο όμως είναι ότι εσύ φεύγοντας τώρα, στην ουσία διακόπτεις τη σχέση και επιστρέφεις στην \"θαλπωρή\" της οικογένειας. Ναι, έχεις ανάγκη να σε φροντίσουν, αλλά αν αφεθείς τελείως, αργότερα ίσως νιώσεις ασφυξία από αυτή τη φροντίδα και, τελικά, πιο αδύναμη.
Από την άλλη, έχεις να σκεφτείς αν θα συνεχίσεις τη σχέση αυτή ή όχι. Ίσως να βοηθούσε αν προσπαθούσες να θυμηθείς: στην αρχή της σχέσης σας τι κοινά είχατε; Κάνατε διάφορα πράγματα μαζί που άρεσαν και στους δύο ή \"προσάρμοζες\" τα γούστα σου (βλ. ποδόσφαιρο) για να γίνεις αποδεκτή; Γιατί αν συνέβαινε αυτό, τώρα που είσαι σε ευάλωττη φάση δεν έχεις πια τη δύναμη να το κάνεις. Επίσης, λες ότι δεν του έχεις πει τι ακριβώς συμβαίνει μ\' εσένα. Επομένως, κρίνει από τη συμπεριφορά που βλέπει και την ερμηνεύει όπως την καταλαβαίνει.
Είσαι σε μεταβατική περίοδο και θα κουραστείς λιγάκι, αλλά κάτι καλό θα βγει από όλο το ξεκαθάρισμα που κάνεις. Σκέψου όμως όλες τις επιλογές που έχεις, και αυτές δεν είναι μόνο δύο, δηλαδή \"ή μένω με το φίλο μου ή γυρνάω στο πατρικό μου\".
Όλα αυτά που σου γράφω είναι απλώς \"τροφή για σκέψη\". Κάτι που λειτουργεί για τον έναν δεν είναι απαραίτητα εξίσου αποτελεσματικό και για κάποιον άλλο. Σου εύχομαι να βρεις αυτό που θα λειτουργήσει για σένα και θα σε κάνει να νιώσεις ξανά δημιουργική και δυνατή.
Γεια σου Nat.Δεν αντιμετωπίζω εγώ διατροφική διαταραχή,αλλά η All Hidden Inside,που άνοιξε το thread αυτό.Μάλλον έκανες λάθος από βιασύνη,αλλά δεν πειράζει,βρήκα την ευκαιρία μαζί μ\'αυτό να σου πω μία καλησπέρα.:)
Ουπς! Λάθος! Το διόρθωσα τώρα. Μου άρεσε το nick σου (μου βγάζει συνειρμό \"ανεμοδαρμένες ακτές της Ιρλανδίας\" - δεν ξέρω γιατί, δεν έχω πάει ποτέ...) και κόλλησα! Την καλησπέρα μου κι από μένα!Quote:
Originally posted by RainAndWind
Γεια σου Nat.Δεν αντιμετωπίζω εγώ διατροφική διαταραχή,αλλά η All Hidden Inside,που άνοιξε το thread αυτό.Μάλλον έκανες λάθος από βιασύνη,αλλά δεν πειράζει,βρήκα την ευκαιρία μαζί μ\'αυτό να σου πω μία καλησπέρα.:)