Originally posted by jimmaster
Quote:
Originally posted by Absolut
Όταν ένας έφηβος οραματίζεται τα χρόνια που θα \'ρθουν μόλις τελειώσει το σχολείο , τα νιάτα του , σίγουρα στις σκέψεις κυριαρχεί και ότι θα έχει ερωτική ζωή.Τι γίνεται λοιπόν άμα αργότερα συνειδητοποιήσει ότι αυτή η κυρίαρχη προσδοκία του να χαίρεται τις γυναίκες δεν έχει εκπληρωθεί καθόλου μέχρι στιγμής ; Παθαίνει υπαρξιακό , τι άλλο.
Δυστυχώς τα χρόνια που φεύγουν δε γυρνάνε πίσω και από την άλλη τίποτα δεν είναι βέβαιο σε αυτή τη ζωή.Καθώς ξεπερνάς τα 25 για παράδειγμα πολλές 18χρονες σε βλέπουν αρκετά μεγάλο.Που σημαίνει ότι μειώνονται οι πιθανότητες να χαρείς ποτέ στη ζωή σου ένα πιπίνι.Μετά μπορεί να γίνεις ένα ανώμαλος πορνόγερος που λιγουρεύεται τις 18χρονες επειδή ποτέ του δε χάρηκε καμία τέτοια.
Τι άνθρωπος θα γίνει κάποιος που δεν έχει χαρεί ποτέ όχι τον έρωτα , αλλά ούτε καν μια τρυφερότητα στα πλαίσια μιας σχέσης ;
Η συμπεριφορά \"των άλλων\" δε , απλά έρχεται για να μεγιστοποιήσει το πρόβλημα.Πραγματική κατανόηση δύσκολα βρίσκεις.Άλλοι υποτιμούν το πρόβλημα όντας ανίκανοι να συναισθανθούν , άλλοι είναι κάφροι και θα αρχίσουν την καζόυρα , άλλες/άλλοι θα σου συμπεριφέρονται λες και είσαι 15 χρονών και βέβαια οι περισσότερες γκόμενες θα σε απορρίψουν άμα μάθουν το βρώμικο παρελθόν σου επειδή θα φρικάρουν.
Η προσπάθεια για λύση περιλαμβάνει ψυχολόγο , ιερόδουλες (για κάποια στοιχειώδη εκτόνωση) και ο Θεός Βοηθός.
Ειναι αργα, και μπηκα απο περιεργεια να δω τι παιζεται στο ποστ μου. Αυτο ρε φιλε το εγραψες απο διαθεση να με βοηθησεις ψυχολογικα? Σε πληροφορω οτι απο συζητηση που ειχα με κοπελα (μολις μπηκε στα 19) συνομηλικου μου, οχι μονο μεγαλους δεν μας βλεπουν, αλλα καν εγω δεν μας βλεπω μεγαλους ουτε καν σε σχεση μαυτους.. Οι νεοι ειναι νεοι...δεν υπαρχει μεταξυ τους καποιος διαχωρισμος. ναι 0 38χρονος που κι αυτος σχετικα νεος ειναι για τις 18χρονες ειναι μεγαλος. Επισης σε πληροφορω οτι με μια αλλη 19χρονη εδω και λιγες μερες υπαρχει κατι...που μπορει να εξελιχθει σε κατι καλο. Λοιπον ουτε πορνογερος ειμαι ουτε θα γινω...και αν μη τι αλλο, εχω δικαιωμα παραπανω απ ολους να χαρω οτι στερηθηκα χωρις πουτανες. Τωρα η ψυχολογος μου χρειαζεται γενικα σαν συμπαρασταση και σαν υποβοηθηση...οσο χαμηλα κι αν πεφτεις, τοσο πιο δυνατα σηκωνεσαι! καληνυχτα, τα λεμε αυριο! Και ευχαριστω πολυ οσους σπευδουν να με υποστηριξουν. Χασαμε την μαχη, αλλα οχι και τον πολεμο.