Εγω δεν είμαι παντρεμένη, δεν έχω παιδιά και θα ήθελα να είμαι 22 αλλα δεν είμαι. Ξέρεις γιατί σε ρωτάω? Είσαι παντρεμένη, λες πως δεν έχεις θέμα με τον άντρα σου, είσαι ευτυχισμένη.Quote:
Originally posted by ΜΠΟΥΦΟΣ
Είμαι 30 δεν εχω ακομα παιδια..εσυ?
Σε τέτοιου είδους περιπτώσεις μια γυναίκα σκέφτεται την οικογένεια, (παιδιά), επαγγελματική επιτυχία, καλούς φίλους όμορφη ζωή.
Εσύ λες πως χαλάστηκες από μια δισλειτουργική οικογένεια, όπου προσπάθησες να την ενώσεις, να επέμβεις στη ζωή της άλλης η οποία σε αποκάλεσε ηλίθια και η μητέρα της έβγαινε στις ταράτσες και ούρλιαζε.
Αυτο κατά τη γνώμη μου έχει δυο τινα.
Το ένα είναι η φιλανθρωπια. Επειδή έχω υπάρξει πολύ ενεργή εθελόντρια σε προβληματικές οικογένειες, δεν ένιωσα ποτέ πως δεν ανταποκρίνονται οι άλλοι σε αυτά που τους δίνω και δεν ήθελα αντάλλαγμα, γιατί αυτό δεν είναι φιλανθρωπια. Παράλληλα δεν μπορεί να σε κάνει να νιώσεις αδικημένος ένας άνθρωπος που είναι ήδη αδικημένος από τη ζωή.
Το δεύετρο είναι η ψευδαίσθηση. Ασχολούμαι με ανθρώπους που εκ τους ασφαλούς είναι υποδιέστεροι μου και έτσι εξασφαλίζω τη σιγουριά πως θα μου χρωστούν αιώνια ευγνωμοσύνη και κατ επέκταση εγώ θα νιώσω σπουδαίος.
Γιατί?
Εχω την ανάγκη να το νιώσω γιατί δεν μπορώ να το κάνω μέσα από τη δική μου τη ζωή και έτσι επιλέγω ζωές άλλων που μπορώ να χειριστώ με σιγουρια, καθώς εγώ έχω όλα αυτά που δεν έχουν εκείνοι.
