Originally posted by Sofia
Quote:
Originally posted by anwnimi
Καπου εκεί...στα 30...αναρρωτιέσαι...και τώρα τι κάνω?
Όντας σε μια μακρόχρονη σχεση εγώ καταλήγω στο εξής:
η Ελευθερία είναι γλυκιά...
Να βγεις ότι ώρα θες και όποτε θες...
Να μην έχεις να απολογηθείς για τίποτε.
Να νιώθεις τόσα διαφορετικά συναισθήματα και να μη νιώθεις ενοχές γι\'αυτό...
Να νιώθεις πραγματικά ελεύθερος και να σου αρέσει, με άλλα λόγια να γουστάρεις πραγματικά για αυτό.
Και τότε ισως, αν τύχει και μπεις πραγματικά σε σχέση, να θες να μπεις πραγματικά γιατί το θες αλλά και να νιώθεις ελεύθερος στην ουσία. Γιατί τα έχεις βρει με σένα.
Μου αρέσει η συντροφικότητα. Ανέκαθεν μου άρεσε. Είναι καιρός πια να βρω την συντροφικότητα περισσότερο με τον εαυτό μου. Να νιώσω την Ελευθερία. Την ελευθερία του να είμαι δεσμευμένη με τον εαυτό μου. Είτε ειμαι σε σχέση είτε όχι.
Έχετε κάνει παρόμοιες σκέψεις;
Πιστεύω πώς αν οχι παντα, τις περισσοτερες φορες, μεγαλωνουμε με εναν τροπο οπου μας δινεται ενα πλανο ζωης. Ενα προγραμμα: δουλεια, οικογενεια κ ποτε. Ετσι τωρα, το πλανο λέει οικογενεια καπου στα 30, αφου εχω βρει μια \"καλη\", \"σιγουρη\" δουλεια. Δεν ξερω, αν κ ποσοι προλαβαινουμε να δουμε, ποσο μας ταιριαζει το πλανο που μας εδωσαν μικροτεροι. Ποσοι θελουμε να δουμε, κ να ακουσουμε αλλες φωνες πέρα απο τις εξωτερικες. Κ να εξερευνησουμε εμας τελικα.Μπορει ετσι να διαπιστωσουμε πώς ζουμε με οδηγους που μοιαζουν καποιες φορες γελοιοι.Ή με πιστευω που τελικα δεν μας αντιπροσωπευουν καθολου.
Ετσι νομιζω πώς καταληγουμε να ζουμε σε μια φυλακη που ουσιαστικα εμεις τη στηνουμε κ μπαινουμε μεσα μονοι μας. Στο τροπο που \"πρεπει\" να ειμαστε σε μια σχεση, στο \"ποτε\"θα μπουμε κ ποτε \"πρεπει\" να οδηγησει καπου.Στο τί ειναι σωστο να αισθανομαστε κ τί οχι. Ο άλλος ειναι απων σε ολα αυτα τα πρεπει. Εμεις τα οριζουμε κ εμεις αφηνουμε να μας τα οριζουν.
Οποτε ναι, συμφωνω, η ελευθερια ειναι μεγαλο πραγμα. Και ομορφη, αλλα δεν μας χαριζεται. Την κατακταμε, μονοι μας. Ειτε ειμαστε σε σχεση, ειτε δεν ειμαστε. Τον εαυτο μας τον κουβαλαμε παντου.