Printable View
Μα πως μπορεις να γελας!! Μπορει το χαρτακι να εγραφε κατι πολυ σοβαρο... Υψιστης προτεραιοτητος αναφορα.Quote:
Originally posted by Αφωτεινή
να στε καλα εχω λιωσει στα γελια σημερα!!Quote:
Originally posted by oboro
Τα lego θυμαμαι ειχαν κατι μικροσκοπικους καφε και μαυρους χαρτοφυλακες... Τους ειχα ξεχασει τελειως. Σε εναν απο αυτους ειχα κρυψει κι ενα χαρτακι με ενα μηνυμα!
:o
:-Δ
Quote:
Originally posted by oboro
Μα πως μπορεις να γελας!! Μπορει το χαρτακι να εγραφε κατι πολυ σοβαρο... Υψιστης προτεραιοτητος αναφορα.Quote:
Originally posted by Αφωτεινή
να στε καλα εχω λιωσει στα γελια σημερα!!Quote:
Originally posted by oboro
Τα lego θυμαμαι ειχαν κατι μικροσκοπικους καφε και μαυρους χαρτοφυλακες... Τους ειχα ξεχασει τελειως. Σε εναν απο αυτους ειχα κρυψει κι ενα χαρτακι με ενα μηνυμα!
:o
:-Δ
Εχεις δικιο,συγνωμη..
Ναι, ωραιο παιχνιδι το σπασμενο τηλεφωνο, αλλα δεν μπορουσα να παιξω, απο το πολυ μου γελιο, που ειχε αποδιοργανωτικη δραση στη συνοχη της ομαδας ηδη απο τοτε.Quote:
Originally posted by Alobar
... αχ ωραία φάση. Δε θα ψάξεις να το βρεις;... και το \'σπασμένο τηλέφωνο\' ήταν ωραίο παιχνίδι!... άντε πάω. Δεν είναι ώρα για... ανάκληση μνήμης. Να μας μείνει και τπτ για την ψυχανάλυση...
:D
Οσο για τον χαρτοφυλακα... Λεω να τον αναζητησω. Ε, να μην διαβαστει καποτε κι αυτο το ερμο το ημερολογιο του Μινι-Σολομον Ταουμπερ?!
Εμενα μου αρεσαν τα...στρατιωτακια. Εκανα εικονικες μαχες κλπ και επαιζα διαφορα σεναρια.
Επισης ολα ηταν παιχνιδι...χωρις να ηταν παιχνιδια πχ μια μπαταρια , ενας κυβος , ενα μπρελοκ οτιδηποτε απλως τα ονομαζα κατα καποιο τροπο εξωγηινους λολ.
Αυτο βεβαια το κανουν ολα τα παιδια αλλα εγω το εκανα μεχρι πολυς μεγαλης ηλικιας λολ.
Ακομα παιζακι ειμαι...παιζω οσο μπορω:P
Πάντως εγώ θυμάμαι μία τραυματική εμπειρία όσον αφορά το παιχνίδι.Η μητέρα μου,ενώ έπαιζα στην αυλή με κάποια κοριτσάκια,γύρω στα 5 ήμουν,ήρθε και με πήρε από το χέρι,λέγοντάς μου πως εγώ τώρα είμαι μεγάλη και δεν πρέπει πια να παίζω με τ\'άλλα παιδιά.Ένιωθα που ένιωθα πάντα\"διαφορετική\"λόγω της οικογένειας που ήταν άστα να πάνε,με τέλειωσε σαν παιδί.Από τότε παρατηρούσα,παρά έπαιζα με τ\'άλλα παιδιά,ήμουν ένα μεγάλο παιδί.Φρίκη.Τα ζήλευα που οι δικές τους μανάδες τα άφηναν να παίζουν.
εγω επαιζα πολυ με λεγκο,με πλειμομπιλ,με πονι,ενα αλλο παιχνιδι π μου αρεσε ηταν η μαγικη οθονη και τα πινγουινακια.αργοτερα στα 7 μου προστεθηκε μια αλλη καψουρα μου ,οι μπαρμπι με τα σαλονια,κομμωτηρια,αυτοκιν ητα κτλ.αυτη η σχεση ηταν σχεση αγαπη και μισους.ενω τις επαιρνα και τις επaiζα μεσα στον ενθουσιασμο και την τρελη χαρα, τις εντυνα ,τις χτενιζα μετα τις εκοβα ολες μα ολες τα μαλια με το ψαλιδι:(
snif.. δεν θυμάμαι να έπαιζα με κάτι συγκεκριμένο.. πφφφ... δεν θυμάμαι γμτ... προσπάθησα διαβάζοντάς σας να θυμηθώ, αλλά τπτ.. πάντως τώρα που μεγάλωσα παίζω ή νομίζω ότι παίζω, δεν θυμάμαι..
Quote:
Originally posted by marina38
Επίσης σαν παιδί μου άρεσαν πολύ τα τρενάκια!
τα τρενακια???
:o:o:o
χεχε....προς τι η απορία?Quote:
Originally posted by krino
Quote:
Originally posted by marina38
Επίσης σαν παιδί μου άρεσαν πολύ τα τρενάκια!
τα τρενακια???
:o:o:o
εεεε οχι απλα ειχα κατι συνειρμους και χμμμμ
αλλα τελικα εβαλα το θεμα σε μια ταξη.
Μαλλον δηλαδη....
Να υποθεσω οτι σου αρεσε το τσαφ - τσουφ που κανει το τρενο?
:cool:
χαχα...συνειρμούς ε? Τα πάντα είναι θέμα υποκειμενικής ερμηνείας λοιπόν... :)
Να σου λύσω την απορία, όχι μου άρεσε που πήγαινε σε άλλα μέρη, τα ταξίδια. Και μεγαλώνοντας συνέχισαν να μου αρέσουν τα τρένα, ίσως έφταιγαν οι τάσεις φυγής. Και χμμμ κι ακόμα μου αρέσουν!
οκ και τωρα με τις αποριες μου λυμενες,
εχω και εγω τασεις φυγης και ξεκουμπιζομαι απο την οθονη,
για να βρω την βαλεντινη μου....
:D:D:D
εω γουσταρα το κρυφτοκυνηγητο πολυ ενταση και πολυ φαση,πηγαιναμε στη γειτονια μου παλια στο περιστερι και ειμασταν ομαδες απο 6 η καθε μια,τα \'\'θηραματα\'\' ειχαν 5 λεπτα να προηγηθουν και τοτε οι αλλοι εβγαιναν να τους πιασουν,πολυ φαση μιλαμε