Quote:
Originally posted by Arsi
Κ φυσικά έχεις.
Με το μαγικό τρόπο της ίδιας της ζωής.Δλδ για σένα δεν έχει αξία του να ζεις απλά.Το ότι είσαι ένας ζωντανός οργανισμός με πάρα πολλές δυνατότητες?
Αφού αξίζεις,έχεις επίσης φυσικά το δικαίωμα της αγάπης του σεβασμου,της χαράς κ.λ.π.
Κ μόνο που έχεις τη δυνατότητα αυτή τα αξίζεις να τα ζήσεις ούτος ή άλλος.
μα πως ειναι δυνατον μοο και μονο επειδη ζεις, να εχεις και αξια?
Με την ιδια αναποδη λογικη,
μπορει να υποθεσει καποιος οτι εσυ η εγω δεν εχω αξια η οχι?
Κανεις λαθος σε αυτο.
Την αξια την δινουμε εμεις και κανεις αλλος.
Τα υπολοιπα ειναι δημοσιες σχεσεις.
Η αξία μας προυπάρχει και είναι σταθερή.Δε μπορούμε να τη δίνουμε κ να την παίρνουμε.Δεν είναι ρευστή.
Γιατί να υποθέσει κάποιος πως δεν αξίζουμε?δεν το κατάλαβα....
Άσχετο αν με τις πράξεις μας κάποιες φορές επιλέγουμε να μην τα ζούμε.Η απλά να αγνοούμε αυτή τη δυνατότητα.
οχι ασχετο, πολυ σχετικο θα ελεγα.
Άσχετο θα έλεγα.Αν έχουμε μια σοκολάτα τυλιγμένη κ δεν την τρώμε,δε σημαίνει πως η σοκολάτα είναι ανύπαρκτη.
εκεινο ομως που σημαινει σιγουρα ειναι οτι δεν γνωριζουμε τι γευση εχει, ακομα και αν την εχουμε ξαναφαει, μπορει να εχει διαφορετικη γευση.
Ναι αλλά ότι γεύση και να έχει είτε τη φάμε είτε όχι,αυτή είναι εκεί,η ίδια.
Την κολοκυθιά θα παίξουμε?κ γιατί να μου πεις ναι πως δεν αξίζεις να σε αγαπάει?Το δικό μου επιχείρημα είναι πως είναι ανθρώπινο δικαίωμα,δυνατότητα.
γιατι αυτο πιστευω, τι σημαινει γιατι να στο πω?
αν αυτο αισθανομαι εσυ θα μου οπεις οτι κακως αισθανομαι ετσι?
όχι δεν έχω πρόβλημα ντε κ να μου πεις,ούτε πρόβλημα φυσικά με αυτό που πιστεύεις,απλά επειδή είπες ότι σου αρέσει η επιχειρηματολογία είπα μην τυχόν και θες να μου εξηγήσεις
Δλδ ο άνθρωπος αρχίζει να αποκτάει αξία,όποια αποδέχεται τέλος πάντων εφόσον αρχίζει να το επεξεργάζεται ε?εντάξει τα παιδιά είναι ανευ αξίας ακόμη...σε κατάσταση αναμονής:P
η αξια ειναι ενα περιττο συναισθημα το οποιο υπαρχει μονο και μονο για να μας κανει ανταγωνιστικους.
Επειδη εθιξες το θεμα των παιδιων,
φαντασου εσενα παιδι και φαντασου στο σημερα.
Αλλου ειδους ευτυχια ειχες τοτε (που δεν ειχες αξια) και αλλη σημερα.
Σημερα εχεις αξια οπως εσυ την εχεις στο μυαλο σου η στην εχει δωσει ο περιγυρος σου και αυτο ειναι μεσα σε ενα πλαισιο ανταγωμισμου.
Οσο τροφοδοτησε απο αυτο τον ανταγωνισμο εισαι ευτυχισμενη, οταν αυτο κοπασει τοτε ερχεται η δυστυχια στη θεση της.
Και η μια και η αλλη κατασταση ειναι κατ εμε πλαστη.
Η αξία δεν είναι συναίσθημα.
Και η αξία μου,καθώς και κάθε ανθρώπου είναι μη συγκρίσιμη γι\'αυτό και μη ανταγωνιστική.
Κ φυσικά δε μιλούσα για αξία επίκτητη ή αξία που φαίνεται μέσα από πράξεις(φτιαχτή δηλδδή).
Επίσης η ευτυχία είναι άσχετη με την αξία.Είτε είμαι ευτυχισμένη,είτε δυστυχισμένη,είτε είμαι άρρωστη,είται υγιής είτε διαννοούμενη,είτε άστεγη,είτε παιδί,είτε ενήλικη η αξία μου είναι ίδια και απαράλαχτη
Περίεργος ψυχολογικός παράγοντας...ο οποίος μάλιστα δε λέει κ πολλά...γι\'αυτό έγραψες στην 1η σελίδα το
\'\'τι άλλο μένει;
αν εχεις χαμηλη αυτοκεκτιμηση,
να φας την ζωη σου με αυτο τον ανθρωπο.
Αυτο μενει.\'\'
Παράξενο,κ επίσης σχολιάσες το δικό μου σχολιασμό για τη χαμηλή αυτοεκτίμηση χωρίς καν να ξέρεις τι είναι χαμηλή αυτοεκτίμηση...ή μάλλον θεωρείς πως είναι ένας περίεργος ψυχολογικός παράγοντας.
Το λέει η λέξη,\' αυτοεκτίμηση\'.Η δική μου εκτίμηση για τον εαυτό μου.
η αυτοεκτιμηση ειναι εφευρετικη κομπινα των ψυχολογων την οποια την κανανε θεωρια με ολιγο απο χριστιανισμο (μην ξεχναμε ποιοι εστησαν την ψυχιατριακη και το υπολοιπο κομματι) για να πλασαρουν στο κοσμο τα χαπια της δηθεν ευτυχιας.
Δεν ξέρω τι ορισμό δίνουν,προσωπικά δίνω αυτόν τον απλό...εκτίμηση του εαυτού μου...κάτι που φυσικά είναι παραπλήσιο της αυτογνωσίας πάνω κάτω και είναι σχετική( η λεγόμενη αυτοεκτίμηση) αφού ο εαυτός μας είναι ανεξερεύνητος ολοκληρωτικά.
Κατα κυριο λογο για να μιλαμε συγκεκριμενα,
οι James, Freud, Burns, Rogers kai Rosenberg (και ο Cooper για την αυτοαντιληψη) εκαναν μια σαλατα των σωκρατικων αποψεων περι του \"γνωθι σεαυτον\" το οποιο στην ουσια μιλωντας για την σωκρατικη φιλοσοφια \"γνωθι σεαυτον\" δεν υπαρχει.
Οι ιδιοι εστησαν μια θεωρια μονο και μονο και μονο γιατι τους βολευε στη νεα ταξη πραγματων που ειχαν στο κεφαλι τους βαζοντας και καμποση δοση χριστιανισμου μεσα.
Σε ολοκληρη την αρχαια ελληνικη φιλοσοφια η εννοια αυτοεκτιμηση οπως την συζηταμε σημερα δεν υπαρχει.
Απο που λοιπον την γεννησαν οι παραπανω κυριοι?
ποτε δεν πιστευα οτι ο ανθρωπος εχει καποια αξια, μετρησιμη κιολας.
Προσεξε δεν δινω ουτε θετικο αλλα ουτε αρνητικο προσημο.