Μαμα?Γιατι?

Quote:

---

Originally posted by Nikakikoukou
μου μιλας με τετοιο τροπο που νιωθω σαν να μου μιλαει μια μαμα.αντα μπραβο σου που τα καταφερες.να χαιρεσαι την οικογενεια σου την ΟΠΟΙΑ ΕΣΥ ΕΠΕΛΕΞΕΣ.ειναι πολυ σημαντικο.εγω οκ ειμαι μικρη ακομα για να κανω δικια μου οικογενεια αλλα χαιρομαι πολυ για σενα που καταφερες να σταθεις στα ποδια σου.μη ξαναχαστουκισεις ποτε το προσωποο σου.ειναι τοσο ομορφο(ειδα φωτος απο myspace :P)

και παλι ευχαριστω πολυ.αισθανομια καλυτερα.αισθανομαι οτι μιλαω με ανθρωπους που συμπασχουν μαζι μου.αισθανομαι οτι μπορω να εκφραζω οτι θελω χωρις να ακουσω τον οποιοδηποτε να θυμωσει με αυτα που θα διαβασει.
αισθανομαι ηρεμη

---

ΟΧ..ελπιζω να μην ενιωσεσ να σε πατρωναρω προσ θεουυ..ετσι.. απλωσ σου μιλαω σαν σα σε ειχα κοντα μου..απενατι μου..ευθεωσ...

:):):)

υ.γ ευχαριστω για το κομπλιμαν!!!!:P:P:P

..χερομαι πολυ που νιωθεισ ηρεμη τωρα... θα δεισ που καθε μερα θα εισαι ολο και περισσοτερο και περισσοτερο ηρεμη...

welcome to YOUR life!!!:):):)

απο εδω και περα η ζωη σου..ειναι οι επιλογεσ σου:):):):)

Τελικά πολυ κόσμος εχει πρόβλημα με τις μητέρες τους!

ολα απο εκει αρχιζουν...

Ως ενα βαθμό ομως χαίρομαι που τα περνάω εγώ αυτά και θα προσέχω πολύ για το πως θα μεγαλώσω τα παιδιά μου, και θα προσέχω παρα πολύ να μην δημιουργήσω σε αυτά αυτό που κάνανε σε μένα!

Καλε προς θεου!!να με πτροναρεις?ουτε καν.το πα καθαρα απο την αποψη οτι μου μιλησες πολυ στοργικα :)

Φρει μου το καλο σ αυτες τις περιπτωσεις ειναι οτι εχοντας τους γοινεις παραδειγμα προς αποφυγη εμεις θα κανουμε νορμαλ οικογενειες.επομενως παντα κατι κερδιζεις απο αυτη την ιστορια σωστα?

Εννοειται, και μην νομιζεις κι εγω με πονο αντιμετωπιζω την κατασταση.....! Απλα μου αρεσει να βλεπω και το μελλον!

Ολα εμπειριες ειναι. Τι στο καλο...θα περάσουν ολα.

ετσι ειναι :):)

καλα μην νομιζετε πωσ εμεισ ωσ γονεισ δεν θα κανουμε λαθη θα κανουμε και μεγαλα ομωσ θελω να πιστευω πωεντελωσσ θα ειναι εντελωσ διαφωρετικα...

λαθη αγαπησ και οχι αδιοφοριασ και εγωισμου..

Quote:

---

Originally posted by Nikakikoukou
απλα εχω φρικαρει γιατι ειλικρινα δε ξερω πως να το χειριστω.Οταν χανω την υπομονη μου μαζι της γινεται πανζουρλισμος και ακουω τα εξ αμαξης και οταν ειμαι πιο φιλικη και καταδεκτικη(με το να ακουω πχ 4 η ωρα μαζι της μουσικη στη διαπασων) ερχεται πιο κοντα μου.

Καλε μπερδευομαιαιαιαιαιαιαι :P

---

αυτά τα πράγματα συμβαίνουν όταν έχεις να κάνεις με διπολικό. η διπολική διαταραχή όμως δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για κάθε συμπεριφορά γι\' αυτό και σίγουρα χρειάζεται να θέτουμε όρια και να προσπαθούμε να τα τηρούμε (όπως και σε κάθε άλλη σχέση). στις εκάστοτε φάσεις καλό θα ήταν να την φέρνεις αντιμέτωπη με την κατάσταση, να της υπενθυμίζεις την επανάληψη της συμπεριφοράς της, να γίνεσαι ώρες-ώρες ένας καθρέφτης των συμπτωμάτων της (αυτό προϋποθέτει βέβαια πρώτα να μάθεις να τα αναγνωρίζεις εσύ). με τον χρόνο μπορείς να συμβάλλεις στο να καταλάβει ποια χαρακτηριστικά είναι του χαρακτήρα της και ποια είναι της διπολικής και πιστεύω πως μπορείς να το κάνεις μιας και έχεις μάθει να παρατηρείς τις συμπεριφορές των ανθρώπων και να τις φιλτράρεις. χρειάζεται υπομονή και προσοχή για να προκαλείς όσο μικρότερη αντίδραση γίνεται αλλά αυτό θα το κρίνεις π.χ. όπως έχεις διαπιστώσει ήδη όταν είναι πιο ήρεμη, είναι περισσότερο δεκτική. μπορείς να ασκείς κριτική (επιβράβευσης) ακόμα και όταν σου αρέσει η συμπεριφορά της και με προσοχή να τη φέρνεις σε αντιδιαστολή με μια προηγούμενη συμπεριφορά που δεν σου άρεσε π.χ. μπορείς να επιβεβαιώνεις το φυσιολογικό κατά την κρίση σου μιας συμπεριφοράς και να υπογραμμίζεις το που αρχίζει να υπερβάλλει (πάντα με προσοχή γιατί μια πολύ πιθανή και άμεση αντίδραση είναι οι ενοχές και η απότομη πτώση της διάθεσης). η ουσία είναι να μάθεις (το πιο δύσκολο από όλα) να μένεις μακριά από την απότομη άνοδο ή πτώση της διάθεσης, να μην επηρρεάζεσαι, να έχεις τις δικές σου διαθέσεις ανεξάρτητα από αυτές της αδερφής σου κι αυτό γιατί ό,τι απότομο, ό,τι υπερβολικό είναι στοιχείο της ασθένειας και ως τέτοιο πρέπει να το αντιμετωπίζεις (όταν ξεχωρίσεις τον χαρακτήρα από την ασθένεια). γιατί πολύ απλά όταν αντιμετωπίζουμε μια άρρωστη συμπεριφορά ως φυσιολογική, αρρωσταίνει κι η δική μας συμπεριφορά.

υγ:καλή τύχη!

Νιώθω κουρασμένη,ταλαιπωρημένη,ε ξοργισμένη.Αισθάνομαι ωρες ωρες οτι παλευω μονη μου μια κατασταση και οτι ξαφνικα εγω ειμαι η μαμα της οικογενειας.Δεν μας εσπειραν ρε γαμωτο.Οταν γινεσαι γονιος ανθρωπους πλαθεις.Δεν εχω αλλες αντοχες, νιωθω το σωμα μου να λιωνει, το μυαλο μου να τρελαινεταιμε ολα οσα σκεφτομαι.Το στομα μου εχει στεγνωσει.Εχω βαρεθει να μιλαω γαμωτο.Εχω βαρεθει να σε μαζευω απο τα πατωματα.Δεν εισαι μονη σου εγωιστρια ,δεν εισαι μονη σου.Οχι οχι μονη σου πιστευεις οτι εισαι και θες συνεχεια να εισαι η προτεραιοτητα των αλλων.Δεν εισαι δικη μου σε αυτη τη φαση.Το κεφαλι μου θα σπασει,τα δακρυα μου στεγνωσαν,5 μερες τωρα δεν εχω κλαψει ενω θελω τοσο πολυ.
\"Παιδι μου 20 χρονων εισαι μονο εχεις πολλα βα;ρη στη πλατη σου, πρεπει να ηρεμησεις\"

Ε ΒΟΗΘΗΣΕ ΜΕ ΚΑΙ ΕΣΥ ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ.

Βλεπω τον πατερα μου που ειναι στα χαλια του τα μαυρα και δε ξερω τι να κανω.Ακομα και η κοπελα του περισσοτερο προσφερει απο εσενα και δεν ειναι και υποχρεωμενη.Γιατι να προσπαθει περισσοτερο απο σενα?Γιατι?
Νιωθω οτι καταρρεω, νιωθω οτι θελω να εξαφανιστω,νιωθω οτι δε γουσταρω να μιλαω σε κανεναν που δε μπορει να με καταλαβει.Χανομαι απο το κοσμο μου χανομαι απο τους ανθρωπους μου.Αλλα δεν μπορουν να με καταλαβουν τι να κανω?ο καθενας ζει στη φουσκα του και κοιταει τον εαυτο του.Λογικο ειναι.Ευτυχως που υπαρχει και ενας ανθρωπος που ειναι κοντα μου ψυχη τε και σωματι.Αχ αν δεν σε ειχα και εσενα.

Το τηλεφω νο χτυπαει και απανταω εξοργισμενη .Εκεινη ειναι και μου λεει ποσο μ αγαπαει.Το ξερω οτι μ αγαπς αλλα βοηθησε με.Η αγαπη δε φτανει απο μονη της τωρα το καταλαβα.Ποναει και εκεινη αλλα δε με νοιαζει εκεινη αυτη τη στιγμη.Μου λεει οτι με το πατερα μου συνεννοουνται και οτι σημερα θα ληφθουν οι τελικες αποφασεις για την αδερφη μου.
Ξαφνικα το \"εγω\" γινεται ¨εμεις\".Γινεται?

Η παλι θα απελπιστεις και θα σε μαζευω?και θα σε νταντευω?και θα σε στηριζω?
Δε με βλεπω μεσα στο πλανο πουθενα.Βλεπω μονο εναν ανθρωπο που παλευει να κρατησει τη ζωη του οπως ειναι και που παλευει ακομα και με την ιδια του την οικογενεια να γινου¨ν \"ενα\".Δεν γινονται.Μια μανιακη κριση και ο πανικος παλι απο πισω με κοιταει και μου χαμογελαει πονηρα.Θελω να τον καταστρεψω να μη μπαινει μεσα μας.Θελω να συνεχισω να ειμαι ηρεμη και να μη φοβαμαι.
Φοβαμαι αλλα τουλαχιστον ξερω τι ειναι αυτο που φοβαμαι.Ξερω τι ειναι ολο αυτο και ξερω να το ερμηνευω.Αυτοι δεν δεχονατι.

\"μα καλα το δικο μας το παιδι με μανιοκαταθλιψη?μα καλα το δικο μας παιδι να νοσηλευτει?αφου δεν ειναι τρελλο.Μα καλα θα παιρνει φαρμακα για παντα\"

και ο ξανθος μπομπιρας απο κατω(εγω) τους απανταει καταφατικα σε καθε τους ερωτηση απο τις παραπανω.ΝΑΙ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΧΤΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΧΤΕΙΕΤΕ.ΕΓΩ ΠΩΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΩ?
ειμαι στη δουλεια μου και το μυαλο μου γυρναει σβουρες.σκεφτομαι σκεφτομαι σκεφτομαι και το κεφαλι μου ποναει.Πως θα τους πεισω να εχουμε μια κοινη σταση?πως θα τους καθησυχασω?πως πως πως?

χαχα.Παιδια στερεψα δεν αντεχω αλλο.αν ειναι ετσι ολες οι οικογενεις δεν θα παρω.αλλα δεν ειναι ολες ετσι.Παντα εχω το φοβο μηπως και η δικη μου οικογενεια οταν κανω γινει τα ιδια σκατα με την\"ΠΡΩΤΗ\"/τρεμω και λεω \"Οχι ΘΕΕ ΜΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΑΝΤΕΞΩ.\"

Υπαρχει Θεος?και αν υπαρχει που ειναι?δε πιστευω χρονια τωρα αλλα οταν υπαρχει προβλημα παντοτρε ευχομαι μπας και καποιος απο πανω βλεπει .Βλεπει/

Λενε οτι αν υπαρχει θεος σου δινει ολα οσα μπορεις να αντεξεις?Εγω δηλαδηα ντεχω?και πως κρινει ο αλλος οτι αντεχεις?


Τα ματια μου ειναι κοκκινα.ειμαι στα προθυρα να αρχισω τις φουντες.μαλακιες.σκεψου ποσο απελπισμενη ειμαι.δεν θελω να σκεφτομαι ουτε να ακουω.θελω να ακουω εστω για λιγο ομορφα πραγματα,γαληνιες και ηρεμες φωνες.

Παμε να φυγουμε λεω στο φιλο μου παμε ..

Αν μπορουσα θα χα παει μονιμα να μεινω σε ενα νησι.Αλλα δε παω.Φοβος?ανασφαλεια?ενοχη?
δε θελω να πει κανεις οτι στο προβλημα την εκανα.χανω τον εαυτο μου και οσο περναει ο καιρος προσπαθω να τον επαναφερω.Τραγουδαω και ξεχνιεμαι.Παιζω πιανο και ξεχνιεμαι.Κανω πραματα και ονειρευομαι οτι αυτο ολο θα τελειωσει(με παραπλευρες απωλειες βεβαια).

Μπορει να κοψω επαφη με τους παντες.Θα παω λεω στην Ικαρια,η τη Σεριφο ,η την Αμοργο.Οποιος θελει ερχεται οποιος δε θελει σπιτακι του.

Θα πιασω λεω στον εαυτο μου σιωπηλα μια δουλεια και θα νοικιασω ενα ομορφο σπιτι πανω στη θαλασσα.Θα πηγαινω να βουλιαζω μεσα οταν θα φοβαμαι.θα ννιωθω ολο μου το σωμα ελευθερο και θα βλεπω μονο ουρανο με θαλασσα.Το σπιτι θα ναι παραδοσιακο νησιωτικο και θα ναι ολο με το γουστο μου.Θα ειναι και οι γατες μαζι μου και θα αραζουμε μαζι.Η κιθαρα μου θα ειναι απο τα πρωτα αντικειμενα που θα χω μαζι μου.Θα παιζω στο δρομο,θα κανω μουσικη,και με καλη θεληση στο τελος με αλλους κατοικους του χωριου και μη θα κανουμε συναυλιες..Το κινητο μου θα ειναι κλειστο και θα ερχομαι αθηνα να δω την αδερφη μου και μονο αυτη,αντε και τον πατερα μου.Θα καλω τους δικους μου οταν εγω θελω.

θΑ ΑΝΟΙΞΩ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΜΙΚΡΟ ΠΟΛΥΧΩΡΟ ΠΟΥ ΘΑ ΝΑΙ ζαχαροπλαστειο και παραλληλα βιβλιοπωλειο και παραλληλα καφενειο και οι πελατες θα ψηφιζουν τις ταινιες που θα βλεπουμε 2 φορες την εβδομαδα.Θα μαθω ολες τις συνταγες σοκολατας και θα βγαζω και δικο μου κρασι.και ολοι θα γελαμε και θα ξεχνιομαστε.και θα παιζουμε και ταβλι και θα χαχανιζουμε

και μετα παλι θα σκεφτομαι την γαμημενη Αθηνα.Αλλ οχι .θα παρω την αδερφη μου μαζι μου αν θελει να ερθει να ειναι και συνιδιοκτητρια.Πρεπει να ναι ομορφα στη Αμοργο(θα παω φετος δεν εχω ξαναπαει).και εκει η ζωη θα ειναι ομαλη και ηρεμη.Και το καλοκαιρι θα λιωνουμε στα μπαρακια και θα πλατσουριζουμε ολο το 24ωρο.εκει θα ναι μονο χρωματα,γελια και μυρωδιες.και ολοι θα βρουμε την υγεια μας.και θα θυμηθουμε ποσο αγαπιομαστε και ποσο ομορφο ειναι να εχεις δικους σου ανθρωπους κοντα σου.Εκει η ζωη θα ναι επιλογη σου οχι των αλλων.Εκει θα συνανστρεφεσαι με αυτους που εσυ θελεις,θα κανεις αυτο που θελεις.Θα εισαι ελευθερος και ολες σου οι ενοχες και τα αγχη θα πανε στο διαολο,μαζι με ολους οσους με πονβεσαν,δεν με καταλαβαν

Σ αγαπω

γιατί τρέχεις τόσο πολύ; μπορεί να είναι ανάγκη αλλά μπορεί να τρακάρεις πουθενά... δεν είναι αυτό που θέλεις...

ηρεμια θελω.μονο αυτο τιποτα αλλο...

καλώς ή κακώς, πρέπει να μάθεις να αντιμετωπίζεις ψυχρά τα πράγματα, σαν ξένη, ώστε να μη σε αγγίζουν σε τέτοιο βαθμό. όταν τα πράγματα δεν μας αγγίζουν, τότε είμαστε ήρεμοι.