Printable View
εχς ραντεβου σε λιγο με ψυχιατρο.. θα μου δςσει αυτοσ φαρμακα.. δεν θα τα παρς μονοσ.. αλλα φοβαμαι.. δεν εχς παρει ποτε.. μου το συνισταται ρε παιδια? δεν εχς σκοπο να το παρο για ολη μου τυην ζωη.. μονο μεσα στον στρατο... για κανα 4-5 μηνες δλδ.. βοηθανε?
από μόνα τους (με συνταγή και παρακολούθηση γιατρού) ναι.
μαζί και με δική σου προσπάθεια ΝΑΙ
τι εννοεισ;Quote:
Originally posted by krino
Quote:
Originally posted by pad
καντο
τι λες ρε ανθρωπε?
Quote:
Originally posted by pad
τι εννοεισ;Quote:
Originally posted by krino
Quote:
Originally posted by pad
καντο
τι λες ρε ανθρωπε?
να προτιμας να μην προτρεπεις σε κανενα να παρει φαρμακα, τουλαχιστον εδω μεσα.
αυτο και τιποτα αλλο.
αν διαβασεισ το ποστ λεει οτι τα φαρμακα δεν κανουν και τιποτα σπουδαιο και φαρμακα τον προετρεψα να παρει οχι ναρκωτικαQuote:
Originally posted by krino
Quote:
Originally posted by pad
τι εννοεισ;Quote:
Originally posted by krino
Quote:
Originally posted by pad
καντο
τι λες ρε ανθρωπε?
να προτιμας να μην προτρεπεις σε κανενα να παρει φαρμακα, τουλαχιστον εδω μεσα.
αυτο και τιποτα αλλο.
Quote:
Originally posted by pad
αν διαβασεισ το ποστ λεει οτι τα φαρμακα δεν κανουν και τιποτα σπουδαιο και φαρμακα τον προετρεψα να παρει οχι ναρκωτικα
γιατι ποιος σου ειπε οτι τα ψυχοφαρμακα δεν ειναι ναρκωτικα?
επειδη ειναι νομιμα?
Κατα τα αλλα,
αν τα παρει και υποτροπιασει μετα τι θα εχεις να πεις?
συμφωνω οτι τα ψυχοφαρμακα ειναι σκατα τωρα απο εκει και περα δε θα του δωσω εγω τα φαρμακα για να εχω και την ευθυνη το τι θα παθει και κατι αλλο προχθεσ μιλουσαμε με τον καζααν με u2u και του ελεγα να μην παρει ολη την ωρα αλλα μαλλον δεν αντεχει τι να κανουμε τωρα αφου υπαρχει λυση μπορει να μην ειναι καλη -θα το διαπιστωσει και μονοσ του- αλλα υπαρχειQuote:
Originally posted by krino
Quote:
Originally posted by pad
αν διαβασεισ το ποστ λεει οτι τα φαρμακα δεν κανουν και τιποτα σπουδαιο και φαρμακα τον προετρεψα να παρει οχι ναρκωτικα
γιατι ποιος σου ειπε οτι τα ψυχοφαρμακα δεν ειναι ναρκωτικα?
επειδη ειναι νομιμα?
Κατα τα αλλα,
αν τα παρει και υποτροπιασει μετα τι θα εχεις να πεις?
Quote:
Originally posted by pad
δε θα του δωσω εγω τα φαρμακα για να εχω και την ευθυνη
μιλησα για την ηθικη πλευρα του θεματος και μενω σε αυτο.
φιλε kazaan τι εγινε τελικα;
ΝΑ Υποτροπιάσω? τι είναι αυτά που ετε ρε παιδιά? Δώστε λίγη θρτική ενέργεια ρε σεις΄΄ έλεος.. φίλε pad ακόμα δεν χρειάστηκα να τα πάρω.. απλά τα έχω για ασφάλεια
Αφού επισκέφτηκες γιατρό έκανες το πρώτο βήμα.
Μη φοβάσαι.
Την \"έξοδο κινδύνου\" την έχεις.
Μακάρι να μη τα χρειαστείς τα φάρμακα και να ξεπεράσεις το πρόβλημά σου με άλλους τρόπους.
Για την ακρίβεια αυτό ακριβώς να κάνεις.
Το δεύτερο βήμα.
Ψάξε για τους άλλους τρόπους
νασαι καλα ρε justme.. μου μεταδιδεις θετικη ενεργεια..
Κάποιος άλλος με παρόμοια πρόβλήματα στον στρατό?
Πάσχω από διαταραχή πανικού 12 χρόνια, όταν υπηρέτησα ήμουν 29 χρονών. Η θητεία ήταν όντως δύσκολη για μένα, αλλά όπως έχουν πει και άλλοι φίλοι πιο πριν είχα πάντα στο μυαλό μου την εναλλακτική λύση.
1) Μίλησα με τον διοικητή της μονάδας καθώς και άλλους αξιωματικούς, τους εξήγησα το ακριβές πρόβλημα που έχω και είδα ότι οι περισσότεροι το αντιμετώπισαν θετικά (με την έννοια ότι τους ενημέρωσα για κάτι που πιθανόν να προκαλούσε αναστάτωση σε περίπτωση που δεν το ήξεραν, π.χ. μια πάρα πολύ έντονη κρίση πανικού, σε περίπτωση που δεν ήξεραν θα έπρεπε να την αντιμετωπίσουν ίσως σαν ένα πιθανό καρδιολογικό περιστατικό) και μόνο το γεγονός αυτό, ότι ήξερα ότι μπορούσα ανά πάσα στιγμή ένιωθα άσχημα να βρω κάποια άτομα και να μιλήσω με καθησύχασε αρκετά.
2) \"Χρησιμοποίησα\" το γιατρό και 2 φορές τη βδομάδα πήγαινα στο νοσοκομείο στο γιατρό που με παρακολουθούσε στη θητεία μου και αυτό ήταν ανακουφιστικό για μένα
3) Πριν ακόμα παρουσιαστώ, είχα μέσα στο μυαλό μου την ιδέα ότι σε περίπτωση που δεν την παλέψω θα φύγω, δε χρειάστηκε να το κάνω, αλλά το γεγονός αυτό από μόνο του μου έδινε μια διέξοδο. Κάποιες φορές μάλιστα, σε στιγμές που δεν ένιωθα καλά μπορεί να ήμουν και λίγο απείθαρχος (πάντα μέσα σε όρια), γιατί δεν φοβόμουνα πιθανές συνέπειες (π.χ. κάποια φυλακή, σε μια τέτοια περίπτωση θα έφευγα), δε σου συνιστώ να το κάνεις ή θέλει προσοχή να δεις που σε παίρνει να κάνεις κάτι και που δεν σε παίρνει, αλλά με αυτόν τον τρόπο πολλές φορές εκτόνωνα το άγχος που μου προκαλούσε η όλη κατάσταση. Αρκετές φορές, όταν ένιωθα καλύτερα το συζητούσα με κάποιους αξιωματικούς που μπορεί να έδειξα κάποιου είδους απειθαρχία (όπως μπορεί να θεωρείται στο στρατό) και είδα ότι και αυτοί καταλάβαιναν. Οπότε προσπάθησε να μην εγλωβίσεις τον εαυτό σου σε μια κατάσταση, που θα νιώθεις ότι δεν έχεις επιλογή.
Όσον αφορά για φαρκευτική αγωγή, ακολουθούσα πριν μπω στο στρατό.
Καζαν,ο στρατος ειναι μια φυλακη απο μονη της,αφου απαγορευεται να βγεις οποτε εσυ θελεις....
απλα κανεις υπομονη και περιμενεις να περασει...οπως καναμε και εμεις....
καποτε λεγαν,οι αντρες εχουν τον στρατο και οι γυναικες την εγκυμοσυνη.... και τωρα ειναι και τα 2 εννια μηνες ;)
το συναισθημα υπαρχει,απλα το αντιμετωπιζεις σκεφτομενος αυτα που θα κανεις οταν τελειωσει η θητεια σου...
καλος πολιτης φιλε μου,υπομονη,δεν υπαρχει αλλο γιατρικο