εγω υπο νορμαλ συνθηκες θα εδινα μπραβο στον εαυτο μου αλλα απο τη στιγμη που με ενοχοποιει ο γιατρος νιωθω και γω ενοχες.
εχει κολλησει η βελονα.
μου λεει συνεχως για μια αλκοολικη ασθενη του που πεθανε απο εισροφιση και για εναν φιλο του πρωην αλκοολικο που βγαινουνε μαζι και ενω ολοι οι υπολοιποι πινουν κρασακια αυτος γλενταει και τραγουδαει παρεα με το νερακι του...
κι οταν του λεω οτι δεν μπορω να χαρω την εξοδο μου χωρις αλκοολ μου λεει παρε ενα ηρεμιστικο παραπανω.
του τα χω μαζεμενα.
στην επομενη συνεδρια θα του τα χωσω Σοφια.
πιστευω οτι εξ αιτιας του χανω πανω στα νιατα μου τις βολτες μου και την διασκεδαση μου.