Ποσο ακομα θα αντεχω να αντεχω?

απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου παντα ειχα εναν φοβο να με ταλαιπωρει και να με περιοριζει ωστε να μην μπορω να ξεδιπλωσω ολο μου το δυναμικο η να εξελιχθω οσο θα μπορουσα..Ολοι βεβαια εχουμε καποιους φοβους και ως ενα βαθμο ειναι ενταξει αυτο αλλα απο τη στιγμη που η ζωη σου γινεται αφορητη απο τους φοβους και δεν μπορεις να ζησεις εκει υπαρχει προβλημμα.Εγω απο μικρη ειχα κοινωνικη φοβια σε μεγαλο βαθμο μετα προστεθηκαν οι ιδεοληψιες και οι ψυχαναγκασμοι μετα μικροφοβια φοβια με τις αρρωστιες φοβια οτι θα πεθανω εκεινη την περιοδο ειχα και κρισεις πανικου μετα εμμονη με την προσωπικη υγιεινη και καθαριοτητα και φοβια για τις ακαθαρσιες.Τωρα ομως εχω μια φοβια που εχει σχεση με οτιδηποτε νεκρο με οτιδηποτε μυριζει θανατο η θυμιζει θανατο οτιδηποτε σκωτομενο ακομα και μια νεκρη μελισσα μια νεκρη κατσαριδα νεκρη γατα η πουλι.Κουραζομαι πολυ απ ολα αυτα..Σε καταλαβαινω που δεν μπορεις να βγεις εξω κι εγω το εχω παθει θυμαμαι στο πρωτο ραντεβου με την ψυχιατρο μου το ακυρωσα γιατι μολις βγηκα ειχα πολυ αγχος.εφτασα μεχρι την εξωπορτα και μετα ξαναμπηκα μεσα στην ασφαλεια του σπιτιου ομως και μες το σπιτι δε γινεσαι καλα χειροτερευεις και αποφευγεις τη ζωη που δε σε περιμενει

Καλημερα. Υπαρχουν αναριθμητες φοβιες. Αυτο που λες με το οτιδηποτε νεκρο δεν το καταλαβα. Φοβασαι η απλα σε ενοχλει σαν εικονα?

και σαν εικονα μ ενοχλει αλλα αν το δω στο ιντερνετ δε με πειραζει δεν μπορω οταν πλησιασω περασω απο διπλα του νομιζω οτι αν καμια φορα δεν ειμαι προσεκτικη και ακουμπησω σε κατι νεκρο και το παρω ειδηση μετα ουτε το νερο και το σαπουνι δε θα μπορεσει να βγαλει αυτη την θανατιλα απο πανω μου θα πρεπει να πεθανω για να σωθω..προς το παρον μου εχει τυχει να βλεπω στο δρομο κατι νεκρο οπως μια γατα που την πατησε αυτοκινητο η πουλι.Νιωθω μεγαλη ταραχη οταν συμβαινει αυτο οτι κι αν κανω θα πρεπει να τα παρατησω και να γυρισω σπιτι να πεταξω τα ρουχα στο πλυντηριο τα παπυτσια μπορει να τα πλυνω η να τα πεταξω στα σκουπιδια και εγω θα κανω μπανιο και δεν θα ξαναπερασω απο εκεινο τον δρομο που το ειδα.Ο φιλος μου εχει μηχανη και εκει πανω που ανεβαινω κι εγω εχω πληρη ορατοτητα οταν παμε καπου πολλες φορες του εχω πει δεν ειμαι καλα θελω να παω σπιτι κι αυτος απορει τι επαθα ξαφνικα δεν του λεω γιατι μια φορα που του ειπα για κατι που με ενοχλησε με εβγαλε τρελη.Τωρα με φωναζει κυρια Μονκ(τον ξερεις τον Μονκ ετσι?) βεβαια δε γνωριζει πληρως το χαλι μου προσπαθω ωστε να μην καταλαβει αλλα για να με αποκαλει κυρια Μονκ κατι καταλαβαινει

Νομιζω οτι θα επρεπε να του πεις τι ακριβως σου συμβαινει. Φυσικα δε θα καταλαβει και πολλα αλλα αν σε αγαπαει δεν προκειτε να σε αφησει για αυτο το λογο και ισως θελησει να σε βοηθησει. Με καποιον γιατρο το εχεις συζητηση? Ξερω πως οταν ειναι κατι τοσο συγκεκριμενο που μας ενοχλει λυνετε πολυ πιο ευκολα και γρηγορα.

Αλλη μια απαισια μερα στηνζωη μου. Απο το πρωι μεχρι τωρα με πιασανε 2 κρισεις πανικου. Νιωθω εξαντλημενη και πληρως απογοητευμενη. Οταν μπηκα στο φοπουμ πριν λιγες μερες πιστευα οτι θα βρω κι αλλα ατομα που θα εχουν το ιδιο προβλημα με μενα και θα ειχαμε πολλα να πουμε. Τελικα ομως δεν γνωρισα κανεναν αλλον που να τραβαει τετοιο γολγοθα. Εχω αρχισει να νιωθω εξωγηινη και εδω οπως και εξω απο εδω. Δεν ξερω αν υπαρχει πλεον λογος να παραμεινω κι αλλο εδω μεσα.

σκεψου οτι το πως θα ειναι η μερα σου εξαρταται κατα κυριο λογο απο σενα απο τον τροπο που σκεφτεσαι εκτος κιαν εγινε κατι πραγματικα ασχημο οπως θανατος καποιου αγαπημενου σου προσωπου..μη λες οτι η μερα σου ηταν απαισια ειναι βαρια λεξη σε κανει και αισθανεσαι ακομα πιο ασχημα..αληθεια εκανες κατι για να ομορφυνεις τη μερα σου? για ποιο λογο περιμενεις να ειναι ωραια?καθεσε με σταυρωμενα τα χερια αραγε και περιμενεις?οποιος δινει παιρνει και οτι δινεις θα παρεις..η δραση προκαλει την αντιδραση..βοηθα λιγο τον εαυτο σου

Καλημερα και καλη εβδομαδα. Θα ηθελα να ρωτησω αν υπαρχει καποιος ειδικος εδω μεσα που διαβαζει τα οσα γραφονται.

Quote:

---

Originally posted by silveroula
Καλημερα και καλη εβδομαδα. Θα ηθελα να ρωτησω αν υπαρχει καποιος ειδικος εδω μεσα που διαβαζει τα οσα γραφονται.

---

συχνα διαβαζουν καποιοι ειδικοι σιλβερ,αλλα ο σκοπος του φορουμ δεν ειναι αυτος....
κανε μια αναζητηση μεσα στα θεματα και θα δεις οτι το προβλημα σου, το εχουν πολλοι και εχουν πει πολλα γι αυτο...
τα εχεις διαβασει ολα?
δεν ειναι ολοι ονλαιν μονιμως ουτε εχουν συνεχως διαθεση για κουβεντα ολοι...

Εχω διαβασει οντως οτι κι αλλα ατομα εχουν το ιδιο προβλημα απλα παιζει ρολο και σε τι μεγεθος το εχει ο καθενας, Παντως οι περισσοτεροι δεν ειναι online κι ετσι δεν βρισκω καποιον να συζητησουμε για το συγκεκριμενο θεμα :(

Quote:

---

Originally posted by silveroula
Εχω διαβασει οντως οτι κι αλλα ατομα εχουν το ιδιο προβλημα απλα παιζει ρολο και σε τι μεγεθος το εχει ο καθενας, Παντως οι περισσοτεροι δεν ειναι online κι ετσι δεν βρισκω καποιον να συζητησουμε για το συγκεκριμενο θεμα :(

---

ετυχε...ειναι και οι διακοπες..
δεν βλεπεις τι γινεται που λειπουν ολοι?

13 χρόνια είσαι σε φαρμακευτική αγωγή και δεν έχεις δει βελτίωση? ίσως να πρέπει να αλλάξεις τον τρόπο που αντιμετωπίζεις το πρόβλημά σου. ψυχοθεραπεία έχεις δοκιμάσει?

Καλησπερα. Remedy για να ειναι διακοπες αρα σημαινει οτι δεν αντιμετωπιζουν τοσο σοβαρο προβλημα :) Εγω οχι διακοπες δεν μπορω να παω αλλα ουτε για καφε. / Claire ειχα παει τα πρωτα χρονια σε ψυχολογο ψυχοθεραπευτη και με πολυ ζορι καταφερα νακανω 12 συνεδριες. Οταν εφευγα απο εκει ημουν πιο χαλια απο οταν πηγαινα. Πριν 3 χρονια περιπου ξαναπροσπαθησα και μπορεσα να παω μονο 2 φορες. Μολις βγω απο το σπιτι με πιανουν ολα τα συμπτωματα εντονα και γινομαι κουρελι. Δεν εχω κουραγιο ουτε να περπατησω.

Mηπως εχεις εθιστει σε αυτο?μηπως δεν θελεις πραγματικα?και μενα μου ειχανε κοπει τα ποδια αλλα σερνομουνα,φοβομουνα να μποω σε μαγαζια και τραπεζεσ αλλα εμπαινα με το ζορι,μπορει να ειναι ΜΑΖΟΧΙΣΤΙΚΟ 100% και επωδυνο αλλα το εκανα,πηγαινα κοντρα και πηγαινω σε κατι παραλογο και φανταστικο εφοσον το νιωθω μονο εγω κ το βλεπω μονο εγω στα δικα μου ματια.Αν αρχισεις και βλεπεις γυρω σου [πως ειναι η ζωη χωρις να επικεντρωνεσαι σε εσενα θα δεις τη διαφορα και θα εκτινησεις καλυτερα τα π[ραγματα.Πανω κατω ολοι τα ιδια λεμε,πιστευω εκτοσ απο θεραπεια,χρειαζεσε κυριως ψυχαναλυση βρες αυτο που σε τρομαζει μη ντρεεπεσε,αν δε μπορεις να πας στη ψυχολογο πες να ερθει αυτη σεσενα,δεν ειναι ντροπη.Ασε το κοσμο σου να εθρει σεπαφη με το πραγματικο κοσμο,μη σε τρομαζει και κυριως μην αρνεισε και αυτοτιμωρεισαι.Κοπελια περασα χοντρα ΠΑΛΟΥΚΙΑ περισι το φθινωπορο,στα ορια της παρανοιας,υπερβολικος κτλ. μεσα στο σκοταδι φιλοσοφησε το και θα βρεις μια ηλιαχτιδα μεσα σου,φιλοσοφησε το και μην φοβασαι.

λοιπον σου εχω μια αλλη λυση ισως να μπορει να ερθει ο γιατρος σπιτι σου...εστω μονο για τον πρωτο καιρο ωσπου να νιωσεις λιγο καλυτερα

να σου πω εγω δεν ειμαι υπερ των ψυχολογων θεωρω οτι ειναι για πιο απλες καταστασεις.Ταλαιπωρισαι τοσα χρονια σου εχει γινει τροπος ζωης νομιζω καλυτερα να απευθυνθεις σε ψυχιατρο χρειαζεσαι και φαρμακευτικη βοηθεια κατα τη γνωμη μου