Printable View
Κι εγώ αυτό κάνω αλλά στο ίντερνετ. Ή με βρισιά ή με άλλο τρόπο. Σε φίλους δεν έχω παρατηρήσει γιατί δεν με έχουν προσβάλει στα ίσια τώρα τελευταία μόνο όταν ήμουν μαθήτρια που με κορόιδευαν.Quote:
Originally posted by *Ghost*
Εγω τον καλυτερο τροπο που εχω βρει για να αμυνομαι σε τετοιες περιπτωσεις ειναι να πεφτω στο επιπεδο τους. Δεν γινεται αλλιως. Οταν με προσβαλουν λοιπον, τους προσβαλω και εγω. Μονο ετσι καταλαβαινουν οτι δεν τους παιρνει να λενε και πολλα.
Βασικά...τελικά έτσι πρέπει...αλλά είμαι τόσο χαζή που μετά νιώθω άσχημα αν δε μιλήσω καλά.
Άσχετο...δεν είναι μεγάλη βλακεία να έχεις ανοιχτεί σε κάποιον να έχεις πει για τα άσχημα βιώματα σου και μετά να στα χτυπάει και να σου λέει\"ε βέβαια,που να μάθεις εσύ για αγάπη?\"ή \"ίδια είσαι με αυτούς\"
Και εγω το εχω αυτο..... Να νιωθω ασχημα, εννοω! Γιατι ετσι με εχουν μαθει, οτι παντα εγω εχω αδικο, ή εστω οτι εχω μεριδιο της ευθυνης. Και τελικα πολλες φορες νιωθω οτι δεν εχω το \"δικαιωμα\" να μιλησω γιατι θα ειναι αδικα για τον αλλον. Σαχλαμαρες!!! Αλλα ξερω ποσο δυσκολο ειναι να αλλαξει αυτη η σταση, γιατι και εγω επρεπε να πιεσω πολυ τον εαυτο μου για να γινω λιγο πιο σκληρη.
Αυτοι οι ανθρωποι που βαδιζουν πανω στις αδυναμιες ή τα προβληματα των αλλων ειτε απλως βρηκαν την ευκολη λυση (το ευκολο θυμα), ειτε δεν θελουν να καταλαβουν, συνηθως επειδη και αυτοι ειχαν προβληματα και προβαλουν τα δικα τους \"θεματα\" πανω στον αλλον. Δηλαδη, οταν σου λεει \"που να μαθεις εσυ για αγαπη\" ειναι σαν να απευθυνεται στον εαυτο του μεσω εσενα. Σαν ασπιδα για να μην πληγωνεται το \"εγω\" του.
E ναι είναι και εγώ αυτό έπαθα μου γύρισαν όλα τούμπαλιν, πχ είπα σε κάποιον ότι έχω κιλά και με είπε χοντρέλο, δεν πάει καλά ο κόσμος, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Πολλά κόμπλεξ ρε παιδί μου....Quote:
Originally posted by elenh
Βασικά...τελικά έτσι πρέπει...αλλά είμαι τόσο χαζή που μετά νιώθω άσχημα αν δε μιλήσω καλά.
Άσχετο...δεν είναι μεγάλη βλακεία να έχεις ανοιχτεί σε κάποιον να έχεις πει για τα άσχημα βιώματα σου και μετά να στα χτυπάει και να σου λέει\"ε βέβαια,που να μάθεις εσύ για αγάπη?\"ή \"ίδια είσαι με αυτούς\"
Μπα, εγώ δεν τους δικαιολογώ με τίποτα. Είναι άχρηστοι αυτοί οι άνθρωποι και το μόνο που προσφέρουν είναι δυστυχία. Δεν νομίζω ότι έχεις μερίδιο ευθύνης απέναντι σε τέτοιους ανθρώπους.Quote:
Originally posted by *Ghost*
Και εγω το εχω αυτο..... Να νιωθω ασχημα, εννοω! Γιατι ετσι με εχουν μαθει, οτι παντα εγω εχω αδικο, ή εστω οτι εχω μεριδιο της ευθυνης. Και τελικα πολλες φορες νιωθω οτι δεν εχω το \"δικαιωμα\" να μιλησω γιατι θα ειναι αδικα για τον αλλον. Σαχλαμαρες!!! Αλλα ξερω ποσο δυσκολο ειναι να αλλαξει αυτη η σταση, γιατι και εγω επρεπε να πιεσω πολυ τον εαυτο μου για να γινω λιγο πιο σκληρη.
Αυτοι οι ανθρωποι που βαδιζουν πανω στις αδυναμιες ή τα προβληματα των αλλων ειτε απλως βρηκαν την ευκολη λυση (το ευκολο θυμα), ειτε δεν θελουν να καταλαβουν, συνηθως επειδη και αυτοι ειχαν προβληματα και προβαλουν τα δικα τους \"θεματα\" πανω στον αλλον. Δηλαδη, οταν σου λεει \"που να μαθεις εσυ για αγαπη\" ειναι σαν να απευθυνεται στον εαυτο του μεσω εσενα. Σαν ασπιδα για να μην πληγωνεται το \"εγω\" του.
ghost πόσο χρονών είσαι?Πραγματικά θέλω να γίνω πιο σκληρή...πως τα κατάφερες?βασικά...είναι κάτι που σου βγαίνει περνώντας διάφορες καταστάσεις ή μπορείς να το αναπτύξεις μόνος σου?
lightbluepath μη μένεις σε τέτοια..αυτά καταλαβαίνεις ότι από χαζομάρα τα λένε,από κακία,μα είναι της στιγμής.Εγώ σου λέω να έχεις ανοιχτεί για πολύ άσχημα σκηνικά που σε πλήγωσαν και μετά να στα πετάει στα μούτρα με την πρώτη ευκαιρία...
Ελενη, 20 χρονων ειμαι. Δεν μου ηταν καθολου ευκολο να συνειδητοποιησω οτι εχω αποψη και πρεπει να την εκφραζω. Ξερεις τι, για πολλα χρονια ζουσα αποκλειστικα για τους αλλους. Μου αρκουσε να ειναι ευχαριστημενοι οι αλλοι, γι αυτο παντα προσπαθουσα να γινεται αυτοι που θελουν εκεινοι. Ετσι εμαθα να μην εχω αποψη. Δηλαδη, σαν παιδι, αν με ρωτουσες τι θελω να παιζουμε θα ελεγα \"δεν ξερω, οτι θες εσυ\". Και οχι γιατι ντρεπομουν, αλλα γιατι πραγματικα δεν ηξερα τι ηθελα, ολα το ιδιο μου εκαναν. Επισης, νομιζα οτι κατι τρομερο θα γινοταν αν ελεγα την γνωμη μου (οταν ειχα γνωμη για κατι...). Λες και νομιζα οτι θα θυμωναν, ή δεν θα τους αρεσε, ή οτι θα την απερριπταν και θα αισθανομουν ασχημα.... Ουτε εγω η ιδια ξερω τι ακριβως φοβομουν!
Σιγα σιγα με τον καιρο οταν αρχισα να εχω συναισθηση της συμπεριφορας μου προσπαθησα να εξασκησω τον εαυτο μου ωστε να αποκτησω αποψη: καθομουν και ρωτουσα τον εαυτο μου μεχρι να δημιουργηθει στο μυαλο μου η σκεψη του τι πραγματικα θα μου αρεσε την εκαστοτε στιγμη.
Το επομενο και πιο δυσκολο βημα που ακομα δεν το εχω εξασκηση σε ικανοποιητικο βαθμο ειναι να εκφραζω την γνωμη μου. Αρχισα πολυ δειλα και με φοβο να εκφραζομαι σε μικρα θεματα τυπου \"που θα παμε για καφε?\", και σιγα σιγα εγινε κατι ευκολο και απελευθερωτικο το να εκφραζομαι σε τετοια απλα καθημερινα ζητηματα.
Τα ιδια ισχυουν και για τις αντιπαραθεσεις.
Εσυ το πρωτο βημα το εχεις ηδη: ξερεις τι σκεφτεσαι γι αυτα τα ατομα!
Το θεμα ειναι να ζοριστεις να τα βγαλεις απο μεσα σου.
Δεν υπαρχει συνταγη, θα βρεις μονη σου σιγα σιγα πως σε βολευει να προχωρας.
Εγω το μεγαλυτερο προβλημα που εχω στις αντιπαραθεσεις ειναι οτι \"κολλαω\" εκεινη την ωρα και δεν μπορω να σκεφτω τιποτα! Αδειαζει το μυαλο μου, χανονται ολα τα επιχειρηματα, δεν μπορω να βρω τιποτα να πω! Δεν ειμαι καθολου ετοιμολογη.
Μέσα στο μυαλό μου είσαι!απίστευτο...σε όλα συμφωνώ.Σαν να περιγράφεις εμένα...Και ειδικά το τελευταίο...Κι εγώ κολλάω,αλλά μετά που τα ξανασκέφτομαι ή όταν είμαι μόνη θυμάμαι πράγματα που θα μπορούσα να πω σαν ανταπάντηση...
:) Απ την μια χαιρομαι που δεν ειμαι μονη, απ την αλλη λυπαμαι γιατι ειναι κριμα που εισαι και εσυ σαν εμενα...
Μακάρι να μην ήταν κανείς σαν και εμάς γιατί είναι πολύ ζόρικο...κουραστικό,ψυχοφθό ρο
Το ότι κολλάμε και δε βρίσκουμε απάντηση πάει να πει πως κάνουμε λάθος?γιατί ο συνομιλητής μας έτσι το εκλαμβάνει...άδικο δεν είναι?επειδή κάποιοι έχουν το λέγειν και την ετοιμολογία να βγαίνουν από πάνω?
πάντως πίστευα πως εγώ είχα το πρόβλημα...αλλά τελικά οι άλλοι το έχουν..και όσο και αν μου λένε πως μοιάζω στους δικούς μου δεν το πιστεύω...είμαι διαφορετική κι ας έχω ίδιο αίμα.Αλλιώς δε θα με ενοχλούσαν τα άσχημα λόγια...
elenh ghost χαιρομαι πολυ που δεν ειμαι μονη και γω! σας καταλαβαινω απολυτα σε αυτα που λετε. ειναι σαν να μιλαω εγω. και γω πρεπει να γινω πιο σκληρη. συνεχεια με πληγωνει το παραμικρο. απο μικρη ημουν ενα παιδακι που εκλεγε συνεχεια επειδη το μαλωνε η δασκαλα και γενικα για το παραμικρο. αλλα δεν ξερω αν γινεται να αλλαξουμε, νομιζω οχι, ετσι ειναι ο χαρακτηρας μας. ωρες ωρες λεω μακαρι να ειχα γεννηθει αναισθητη οπως οι περισσοτεροι ανθρωποι. να φανταστειται μια φορα εμαθα οτι μια κοπελα,που δεν ηταν καν φιλη μου, ειπε ασχημα λογια για μενα και γω καθομουν σπιτι και εκλεγα και ουτε στα μαθηματα μου πηγενα μετα για μια βδομαδα για να μην την δω, οχι επειδη θα την εβριζα αλλα επειδη δεν αντεχα να την δω.
lightbluepath οπως τα λες οι περισσοτεροι κοιτανε μονο την παρτι τους,αυτοι να περνανε καλα και ολοι αλλοι ας υποφερουν.
διάβαζα το θέμα με το χωρισμό σου πριν...κι εγώ μια ανάλογη σχέση είχα...μιλούσε άσχημα και ό,τι μου καταλόγιζε το δεχόμουν και έκλαιγα..αυτοεκτίμηση στο ναδίρ...ασχολείται ακόμη,αλλά πότε με όμορφα λόγια,πότε με άσχημα...Και αυτό το μυαλό πάει πρώτα μόνο σε καλές στιγμές...και όλο λέω μήπως έφταιξα εγώ?αλλά δε γίνεται πάντα εμείς να φταίμε...
παρόμοιο σκηνικό με αυτό που είπες για εκείνη την κοπέλα συνέβη και με μένα.Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω...είναι σαν να μην αντέχουμε να έχει κάποιος άσχημη γνώμη για μας,όχι για την εικόνα,απλά φοβόμαστε μήπως έχουμε πειράξει κάποιον,μήπως μας παρεξηγήσει κάποιος και είμαστε πολύ διστακτικές και στα λόγια και σε ότι θέλουμε να κάνουμε
ναι το μυαλο παει μονο στις καλες, γιατι??? αφου εχουμε πονεσει τοσο πολυ!!! εχουν περασει ατελειωτα βραδια με κλαματα, να κοιτας το προσωπο σου στον καθρευτη και να μην τον αναγνωριζεις! να μην αντεχεις αλλο την ζωη σου! εμενα με ειχε χωρισει και 2 φορες! την μια για να πηδηξει αλλη... μετα εκλεγε και με παρακαλουσε ενα μηνα και τον συγχορεσα. μετα απο 4 μηνες με ξανααφισε επειδη λεει δεν αντεχε την γκρινια μου (λες και γκρινιαζα χωρις λογο, λες και επρεπε να να δεχομαι την αδιαφορια και τα λαθη του χωρις να μιλαω) και σε 2 εβδομαδεσ τα εφτιαξε με αλλη για να με ξεχασει (ετσι μου ελεγε), μετα το μετανιωσε παλι εκλεγε και ηταν απαρηγορητος.
σχεδον καθε μερα να κλαις και να στεναχοριεσαι για ενα καινουριο λαθος του. ακομα και τωρα που εχουμε χωρισει αν κατσω με το ζορι να θυμιθω καποια απο αυτα που μου εκανε κλαιω. γιατι να μην εχουμε και μεις εγωισμο και να πουμε \"οχι κυριε δεν αξιζεις ουτε να σε σκεφτομαι, ουτε να μου λειπεις, γλιτωσα απο σενα και απορω γιατι καθομαυν\"?
Κι εγώ το ίδιο με σας είμαι ρε παιδιά. Συνέχεια πληγώνομαι μα συνέχεια. Αυτό που λέω ότι σκέφτονται μόνο την πάρτη τους, όχι απλά την σκέφτονται και οι άλλοι ας υποφέρουν, αλλά κάνουν και τους άλλους να υποφέρουν, είναι απίστευτοι. Anyway τι να πεις σε αυτές τις περιπτώσεις. Μόνο να γίνεις πιο σκληρή και να τους φέρεσαι το ίδιο αν μπορείς εγώ προσπαθώ δεν τα καταφέρνω πάντα. :(
εχω και τον πατερα μου που ειναι απαλευτος ανθρωπος! ζει στον κοσμο του! θελει να ειμαστε ολοι οπως θελει αυτος! να φανταστειτε δεν ξερει καν οτι κανω παρεα με αγορια, μεχρι και αυτο κακο το θεωρει. δεν μπορειτε να φανταστειτε ποσο καταπιεστικος και παραξενος ειναι! δεν παλευεται! τον μισω... ειναι η πρωτη φορα που το λεω. δεν αντεχω το οτι ειμαι παιδι του, ντρεπομαι, κανενας δεν τον συμπαθει. μονο το χρημα τον νοιαζει, τα πολιτικα και ο εγωισμος του. δεν θελω να ειμαι κορη του. και του μιαζω κιολας, με θεωρω κακασχημη. δεν το αντεχω ολο αυτο. και αυτος μια ζωη μου φωναζει και με βριζει, μου φερεται λες και ειμαι εντελως αχρηστη. ποσο αδικος και κακος ειναι ο κοσμος....