Θέλω να πεθάνω

Αντίθετες απόψεις είναι λογικό να υπάρχουν σε οποιοδήποτε θέμα.. Η ουσία όμως των πραγμάτων είναι Η ΖΩΗ που ακόμα κ από τις αντιπαραθέσεις βλέπεις ότι αξίζει να ζεις..

Έχω νιώσει κ εγώ κάποιες φορές ότι θα ήθελα να τελειώσει η ζωή μου κ το πρώτο πράγμα που προσπάθησα να κάνω ήταν να δω τις επιλογές μου... Θα καταλάβετε τι εννοώ.. Δεν έβρισκα νόημα στην ύπαρξή μου... Φανταζόμουν το μέλλον κ μου φαινόταν άχαρο κ μουντό με τα ίδια συναισθήματα κ καταστάσεις εκείνης της νύχτας.. κ για καλή μου τύχη, μπήκε η λογική μου στη μέση κ σκέφτηκα ''οκ θέλω να πεθάνω για τον χ λόγο.. Αν αφήσω να κερδίσει αυτός ο λόγος κ ικανοποιήσω την ανάγκη μου ποια είναι τα υπόλοιπα που αφήνω πίσω;;'' Κ ήταν πολλά... Απλά κ καθημερινά.. αλλά ήταν πολλά....!!!!!! ΑΡΚΕΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΞΑΝΑΖΗΣΩ!! Ακόμα κ για να φάω το αγαπημένο μου φαγητό, για να δω την αγαπημένη μου ταινία, για να βγω έξω για περπάτημα με την αγαπημένη μου μουσική στα ακουστικά!!!!!
Νιώθω καλά για κάποιους διαφορετικούς Ψ λόγυς.. Αυτή την στιγμή αναπνέω γιατί κάτι με άφησε κ με έκανε αυτό που βλέπω στον καθρέφτη το πρωί!!

Κάθε νύχτα έχει τα δικά της παράξενα... Αλλά πάντα είμαι περίεργη για το πρωινό που θα ξημερώσει!!!! Η κάθε μέρα ακόμα κ στην ρουτίνα της ΠΑΝΤΑ έχει κάτι διαφορετικό.. Η ζωή κάνει κύκλους από τις δύσκολες στις πιο ευχάριστες κ φοβερές στιγμές που ΠΑΝΤΑ έρχονται... Ο θάνατος όμως δεν κάνει... Αφήστε τον να έρθει μόνος του.. Μην τον φωνάζετε σε κάθε δύσκολη στιγμή.. Κ όταν πλησιάζει απλά σκεφτείτε τι θα αφήσετε πίσω... Μπορεί να μην σας αρκεί εκείνη την στιγμή όμως το επόμενο πρωί θα σηκωθείτε με ΧΑΜΟΓΕΛΟ!!!!!!!!!!!!!!

''ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ'' Υπάρχει σε κάθε πρωινό ξύπνημα!!!!!!!!

Quote:

---

Originally Posted by lazy

Αντίθετες απόψεις είναι λογικό να υπάρχουν σε οποιοδήποτε θέμα.. Η ουσία όμως των πραγμάτων είναι Η ΖΩΗ που ακόμα κ από τις αντιπαραθέσεις βλέπεις ότι αξίζει να ζεις..

Έχω νιώσει κ εγώ κάποιες φορές ότι θα ήθελα να τελειώσει η ζωή μου κ το πρώτο πράγμα που προσπάθησα να κάνω ήταν να δω τις επιλογές μου... Θα καταλάβετε τι εννοώ.. Δεν έβρισκα νόημα στην ύπαρξή μου... Φανταζόμουν το μέλλον κ μου φαινόταν άχαρο κ μουντό με τα ίδια συναισθήματα κ καταστάσεις εκείνης της νύχτας.. κ για καλή μου τύχη, μπήκε η λογική μου στη μέση κ σκέφτηκα ''οκ θέλω να πεθάνω για τον χ λόγο.. Αν αφήσω να κερδίσει αυτός ο λόγος κ ικανοποιήσω την ανάγκη μου ποια είναι τα υπόλοιπα που αφήνω πίσω;;'' Κ ήταν πολλά... Απλά κ καθημερινά.. αλλά ήταν πολλά....!!!!!! ΑΡΚΕΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΞΑΝΑΖΗΣΩ!! Ακόμα κ για να φάω το αγαπημένο μου φαγητό, για να δω την αγαπημένη μου ταινία, για να βγω έξω για περπάτημα με την αγαπημένη μου μουσική στα ακουστικά!!!!!
Νιώθω καλά για κάποιους διαφορετικούς Ψ λόγυς.. Αυτή την στιγμή αναπνέω γιατί κάτι με άφησε κ με έκανε αυτό που βλέπω στον καθρέφτη το πρωί!!

Κάθε νύχτα έχει τα δικά της παράξενα... Αλλά πάντα είμαι περίεργη για το πρωινό που θα ξημερώσει!!!! Η κάθε μέρα ακόμα κ στην ρουτίνα της ΠΑΝΤΑ έχει κάτι διαφορετικό.. Η ζωή κάνει κύκλους από τις δύσκολες στις πιο ευχάριστες κ φοβερές στιγμές που ΠΑΝΤΑ έρχονται... Ο θάνατος όμως δεν κάνει... Αφήστε τον να έρθει μόνος του.. Μην τον φωνάζετε σε κάθε δύσκολη στιγμή.. Κ όταν πλησιάζει απλά σκεφτείτε τι θα αφήσετε πίσω... Μπορεί να μην σας αρκεί εκείνη την στιγμή όμως το επόμενο πρωί θα σηκωθείτε με ΧΑΜΟΓΕΛΟ!!!!!!!!!!!!!!

''ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ'' Υπάρχει σε κάθε πρωινό ξύπνημα!!!!!!!!

---

αυτό ακριβώς εννοούσα...:) :) :)

''ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ'' Υπάρχει σε κάθε πρωινό ξύπνημα!!!!!!!!

Το κατάλαβα Θεοφανεία μου!!! Κ πιστεύω ότι όποια λέξη κ αν χρησιμοποιήσει κάποιος αυτό που μετράει είναι αυτά που περιτρυγυρίζουν την λέξη κ όχι αυτή η ίδια!!!
Ήθελα να απαντήσω γιατί ένιωσα ότι κάπου πήγε να χαθεί η ουσία της δημιουργίας αυτού του θέματος.. Γιατί μπορεί σε μία δύσκολη στιγμή να έχουμε σκεφτεί όλοι την πιθανότητα να πεθάνουμε, μετά πέρασε κ συνεχίσαμε... άλλοι μπορεί κ να το έκαναν... αλλά το να το γράφεις είναι ένδειξη θάρρους κ επιθυμίας για ζωής!!!! Γιατί απλά χρειάζεσαι βοήθεια!!!!!!! Κ δεν έχεις σκεφτεί το επόμενο πρωί!!!!!!!!

Οκ είναι αστείο να κάθεστε και να συνδιαλέγεστε για το αν είμαι άρρωστη ή όχι. Πάντως ευχαριστώ.
Θεοφανία κοίτα να δεις, μακάρι και στο εύχομαι σε όλη σου τη ζωή να μη νιώσεις τον πόνο της κατάθλιψης. Αν η κατάθλιψη είναι ή δεν είναι αρρώστια καθόλου δεν με ενδιαφέρει. Έτσι ονόμασαν συνολικά κάποια συμπτώματα, κάποιοι. Εγω αυτό που βιώσα σε δύο διαφορετικές περιόδους της ζωής μου είναι ανείπωτος πόνος που δεν αντέχεται. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, δεν χρειάζεται.

Πέρα από την κατάθλιψη, έχω βιώσει στη ζωή μου απώλειες, αρρώστιες δικών μου κι όλα τα υπόλοιπα ανθρώπινα. Αυτό που ΔΕΝ δέχομαι είναι οι χαρακτηρισμοί δειλός/ή και οι αφορισμοί. Δεν ξέρω πόσο ετών είσαι αλλά εγώ στα 33 πια αν ξέρω ένα πράγμα είναι να σέβομαι τη διαφορετικότητα. Μιλάω για τη διαφορετικότητα με την ευρεία έννοια που έχει να κάνει με το πως βιώνει και βλέπει ο καθένας την πραγματικότητα. Στο πλαίσιο αυτό, θεωρώ πως η πραγματικότητα μου εκείνη την περίοδο ήταν βασανιστική. Τώρα είμαι καλύτερα αλλά ακόμα κι αν δεν ήμουνα και είχα αφαιρέσει τη ζωή μου δεν θα ήμουνα δειλή. Επιλέγω να ζήσω γιατι απλά δεν θέλω να πεθάνω. Ο καθένας έχει το αναφάίρετο δικαίωμα να διαχειρίζεται την υπαρξή του όπως επιθυμεί. Κι αν είμαι ακόμα σε αυτό το forum ένας λόγος είναι μιλήσω με ανθρώπους που για τον Α, Β λόγο (για να χρησιμοποιήσω τον τρόπο του φίλου μου, τον οποίον με μικρότητα κατά την αποψή μου ειρωνεύτηκες για την ορθογραφία...) ΠΟΝΑΝΕ.

............

Quote:

---

Originally Posted by Mystic

Οκ είναι αστείο να κάθεστε και να συνδιαλέγεστε για το αν είμαι άρρωστη ή όχι. Πάντως ευχαριστώ.
Θεοφανία κοίτα να δεις, μακάρι και στο εύχομαι σε όλη σου τη ζωή να μη νιώσεις τον πόνο της κατάθλιψης. Αν η κατάθλιψη είναι ή δεν είναι αρρώστια καθόλου δεν με ενδιαφέρει. Έτσι ονόμασαν συνολικά κάποια συμπτώματα, κάποιοι. Εγω αυτό που βιώσα σε δύο διαφορετικές περιόδους της ζωής μου είναι ανείπωτος πόνος που δεν αντέχεται. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, δεν χρειάζεται.

Πέρα από την κατάθλιψη, έχω βιώσει στη ζωή μου απώλειες, αρρώστιες δικών μου κι όλα τα υπόλοιπα ανθρώπινα. Αυτό που ΔΕΝ δέχομαι είναι οι χαρακτηρισμοί δειλός/ή και οι αφορισμοί. Δεν ξέρω πόσο ετών είσαι αλλά εγώ στα 33 πια αν ξέρω ένα πράγμα είναι να σέβομαι τη διαφορετικότητα. Μιλάω για τη διαφορετικότητα με την ευρεία έννοια που έχει να κάνει με το πως βιώνει και βλέπει ο καθένας την πραγματικότητα. Στο πλαίσιο αυτό, θεωρώ πως η πραγματικότητα μου εκείνη την περίοδο ήταν βασανιστική. Τώρα είμαι καλύτερα αλλά ακόμα κι αν δεν ήμουνα και είχα αφαιρέσει τη ζωή μου δεν θα ήμουνα δειλή. Επιλέγω να ζήσω γιατι απλά δεν θέλω να πεθάνω. Ο καθένας έχει το αναφάίρετο δικαίωμα να διαχειρίζεται την υπαρξή του όπως επιθυμεί. Κι αν είμαι ακόμα σε αυτό το forum ένας λόγος είναι μιλήσω με ανθρώπους που για τον Α, Β λόγο (για να χρησιμοποιήσω τον τρόπο του φίλου μου, τον οποίον με μικρότητα κατά την αποψή μου ειρωνεύτηκες για την ορθογραφία...) ΠΟΝΑΝΕ.

---

αν εκανες τον κόπο να διαβάσεις το ποστ μου, θα έβλεπες πως έγραψα......

ναι, θεωρώ πως ένας άνθρωπος που δεν περνάει κάποια βαριά αρρώστια/πενθος/καταστροφη και λέει πως θέλει να πεθάνει, είναι άρρωστος ψυχολογικά, γιατί η ζωή είναι δώρο.

οπότε την επόμενη φορά διάβασε καλύτερα για να μην εκτίθεσαι....

ας καταθεσω κ εγω την εμπειρια μου (προφανως αυτα ισχυουν για μενα, για αλλους δεν ξερω).

εχω βρεθει κ εγω οχι μονο σε θεση να "θελω να πεθανω" ελαφρας μορφης, η αληθεια ειναι οτι σε καποιες δυσκολιες το χω καραμελα κ το θεωρω αδυναμια του χαρακτηρα μου, αντι να λυσω τη δυσκολια, να χω το τροπαρι "θελω να πεθανω".

αλλα κ σε βαριας μορφης. τοτε που εκανα τις αποπειρες ημουν τελειως χαλια κ αντικειμενικα δεν ειχα τπτ. δλδ αντικειμενικα ενας εξω παρατηρητης δεν θα μπορουσε καθολου να καταλαβει ουτε πώς αισθανομουνα, ουτε γιατι αισθανομουνα τοσο χαλια, ουτε γιατι εκανα τις αποπειρες. ολα μια χαρα ηταν. ειχα περασει στην πιο υψηλοβαθμη σχολη της πρωτης δεσμης, δεν ειχα καποιο προβλημα υγειας, ημουν αρτιμελης, οχι οικονομικο προβλημα η αλλου ειδους προβλημα η οικογενεια μου, εμφανισιακα μια χαρα, κανενα πενθος/απωλεια αγαπημενου προσωπου. κι ομως. ηταν μακραν η χειροτερη περιοδος της ζωης μου. κ γονιο να χασω τωρα δε νομιζω οτι ειναι δυνατον να αισθανθω τοσο χαλια οσο ημουν τοτε.

ναι, θα ελεγα οτι ευθυνεται ο χαρακτηρας κ το πώς εβλεπα τα πραγματα αλλα αυτο δεν ειναι κατι που συνειδητα επιλεγεις. εχεις χτισει ενα πολυ προβληματικο τροπο να αντιμετωπιζεις τα πραγματα κ δεν εχεις ιδεα σε τι κινδυνο θα μπορουσες να μπλεξεις. μετα ολο αυτο σκαει πολυ αποτομα με καποια γελοια αφορμη. εγω νομιζω οτι κ στην τριτη λυκειου χαλαρα θα επαιρνα διαγνωση για καταθλιψη, αλλα ημουν πληρως λειτουργικη κ ξεσκιζομουνα στο διαβασμα. μετα κατα τα χριστουγεννα στο πρωτο ετος εσκασε ολο αυτο το πραγμα. πχ παω να ψωνισω ρουχα, δε βρισκω παντελονι να μου παει κ πεφτω τεζα. μετα αρχιζει κ σε παιρνει απο κατω για ψυλλου πηδημα. ειναι οντως bug χαρακτηρα, αλλα τον χαρακτηρα που ειχα τοτε δεν τον επελεξα. χτιστηκε ασυνειδητα με τα χρονια. ουτε ηξερα που θα με οδηγησει. σιγα σιγα αρχιζεις κ νιωθεις τοσο ασχημα με ολα κ τοσο αχρηστος κ αναξιος να ανταπεξελθεις στο ο,τιδηποτε, που ουτε η ζωη μοιαζει με δωρο, ουτε υπαρχει τπτ απο το οποιο να μπορεις να αντλησεις ικανοποιηση. η ζωη μοιαζει με ενα ατελειωτο βασανιστηριο κ νιωθεις οτι δεν μπορεις να κανεις τπτ. ας πουμε λοιπον οτι ηθελα να πεθανω επειδη ο δυσλειτουργικος μου χαρακτηρας με εφερε σε μια κατασταση συναισθηματικη/γνωσιακη αλλα κ σωματικη (γιατι η καταθλιψη εχει κ σωματικα συμπτωματα, πχ κουραζεσαι ευκολα) που ανετα μπορεις να την αποκαλεσεις κ αρρωστια (διαταραχη το λιγοτερο).

οποτε δεν ειναι τοσο απλα τα πραγματα για αυτον που ειναι εγκλωβισμενος μεσα σε αυτη την παγιδα, ουτε ξερει πώς να βγει απο εκει μεσα. κ σαφως δεν τα εβλεπα τα πραγματα απο μεσα οπως θα τα εβλεπε ο νορμαλ απ εξω. τα εβλεπα ολα χαλια. εγω εβλεπα οτι δεν καταλαβαινω τπτ απο μαθηματα, οτι δεν μπορω να σπουδασω τελικα, οτι ειμαι ασχημη, χοντρη, δε θα βρω ποτε γκομενο, οι αλλοι δε με θελουν κ δεν ξερω τι αλλο. ε, νιωθεις κ χαλια, πιστευεις οτι δε μπορεις να κανεις τπτ, απο εκει κ περα δε θελει κ πολυ...

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

ναι, θεωρώ πως ένας άνθρωπος που δεν περνάει κάποια βαριά αρρώστια/πενθος/καταστροφη και λέει πως θέλει να πεθάνει, είναι άρρωστος ψυχολογικά, γιατί η ζωή είναι δώρο. Δεν μπορεί να σου δίνεται η ευκαιρία για ευτυχία και συ να λες δεν τη θέλω, θέλω να πεθάνω.

πριν μου μιλήσεις για τα ελληνικά μου, ρίξε μια ματιά στα δικά σου γιατί απ' ότι είδα στο θέμα με το βιβλίο, την πάλεψες δεν την πάλεψες με το γυμνάσιο.
Για τους ημιμαθείς ψυχολόγους δεν απαντώ, είναι από μόνη της για γέλια η έκφραση, όπως και για τη διάγνωση που έβγαλες διαδικτυακά για την κοπέλα πως ειναι μια χαρά αλλά της λείπουν μερικά γράμματα της αλαφαβήτου, (όπως και σένα φυσικά σε κάποιες ανορθόγραφες λέξεις).

---

Άρα αφού θεωρείς και δεν ξέρεις είμαι σωστός. Και άρα έχω δίκιο ότι και δεν ξέρεις και χρησιμοποίησεις την λέξη λάθος.

Ναι σε λίγο θα της πεις ότι στην πραγματικότητα είναι "άρρωστη" και πρέπει να πάρει τηλέφωνο το Χ Ψ Ζ Τ ψυχολόγο ή ψυχίατρο ή να μπει σε καμία κλινική.

2011 και ακόμα πουλάνε το δόγμα "όλοι είναι τρελοί". λολ

Τελικά έχω καταλάβει ότι είναι απίστευτο σε αυτό το φόρουμ να γράψει κάποιος κάτι χωρίς αυτό να είναι φυσιολογικό και αμέσως τρέχουνε οι περισσότεροι να δημιουργήσουνε αρρώστιες από το πουθενά.

Quote:

---

Originally Posted by fackatos

Ναι σε λίγο θα της πεις ότι στην πραγματικότητα είναι "άρρωστη" και πρέπει να πάρει τηλέφωνο το Χ Ψ Ζ Τ ψυχολόγο ή ψυχίατρο ή να μπει σε καμία κλινική.

---

ναι ρε φιλε, εγω που ενιωθα ετσι οπως περιεγραψα στο αποπανω ποστ, χωρις σοβαρο [κατα τους αλλους] λογο, με πηγαν οι δικοι μου σε ψυχιατρο κ συνεστησε να νοσηλευτω 2 φορες!!!

η Θεοφανια πολυ καλα το θετει, ενας ανθρωπος που χωρις σοβαρο λογο ειναι διαταραγμενος να αντλησει χαρα/ικανοποιηση απο ο,τιδηποτε δεν ειναι ψυχικα αρρωστος? για σενα τι ειναι? στη λεξη "θεωρω" θα κολλησουμε?

φακατος, το στραβο με εσενα δεν ειναι οτι δε ξερεις για τι πραγμα μιλαμε, το στραβο ειναι οτι εισαι 100% σιγουρος για τι πραγμα μιλαμε!

Τωρα που εχουν περασει αυτα σε σενα Λου πως θα τη χαρακτηριζες την Καταθλιψη?

εκ των υστερων ειναι μια πολυ ασχημη κ οδυνηρη εμπειρια που ομως ξεπερνιεται κ μπορεις να μαθεις παρα πολλα χρησιμα πραγματα για τον εαυτο σου κ τον τροπο που λειτουργεις, κ τους αλλους φυσικα, κ μετα μπορεις να ζεις κ καλυτερα απο πριν παθεις καταθλιψη. σαν αναμνηση δεν ειναι τοσο οδυνηρη, αν κ για χρονια φοβομουν μην παθω τα ιδια (καταθλιπτικα επειδοδεια εχω ξαναπαθει αλλα οχι σαν το πρωτο. σιγουρα επαθα κ στην αμερικη). το πολυ οδυνηρο ειναι να τη ζεις στο παρον, στο "εδω κ τωρα". κ τωρα τελευταια περασα κ περναω καποιες φασεις που πεφτω αρκετα κ εχουν αρκετη ενταση, αλλα ευτυχως οχι μεγαλη διαρκεια.

και πως ακριβως ξεπερνιεται ? ειναι μεγάλο ζορι.... κι εγω προσωπκα υπομονη δεν εχω !

μαυρομπιζελο εγω μονη μου δε νομιζω να τα ειχα καταφερει ποτε να το ξεπερασω. αρχικα ειχα παει σε ψυχιατρο κ επαιρνα φαρμακα, αλλα τελικα, αφου μου πηρε 2 χρονια να κατσω να συνεργαστω σοβαρα, μπορω να πω οτι με βοηθησε η ψυχοθεραπεια. δλδ μετα απο 2 χρονια παρακμης αρχισα σοβαρα ψυχοθεραπεια κ ειδα βελτιωση πολυ γρηγορα, μπορω να πω απο τους πρωτους 2-3 μηνες. εκανα ομως σχεδον 2 χρονια σοβαρα ψυχοθεραπεια. οταν λεω σοβαρα, εννοω οτι συζηταγαμε θεματα κ δυσκολιες στο "εδω κ τωρα" με την ψυχ. στην αρχη που ειχα παει, απλα γκρινιαζα σε καθε συνεδρια γιατι οι γονεις μου με κλεισανε στην κλινικη (αυτο δε λεγεται σοβαρη ψυχοθεραπεια).

τωρα, μετα απο τοσα χρονια, αν καποιος ειναι παρα πολυ χαλια, θα του συστηνα να παρει κ φαρμακα, ειδικα αν βρει καποιο φαρμακο κ δει οτι τον βοηθαει. εγω τοτε ημουν πολυ προκατειλημενη με τα φαρμακα, κ δε συνεργαζομουν κ πολυ.

α, κ χρειαζεται υπομονη! συμφιλιωσου με αυτο που εχεις κ μη ζητας μαγικες αλλαγες σε πολυ συντομο χρονικο διαστημα! βασικα μπορεις να ανοιξεις αλλο νημα στο φορουμ της καταθλιψης!

Ξερεις γιατι σε ρωταω?Για μενα προσωπικα(απο παιδι τραβιεμαι) η καταθλιψη δεν ειναι διαταραχη η αρωστεια απλα το αποτελεσμα κακης διαχειρισης των οριων μας....δλδ δεν θελω να βαλω ταμπελα ρε παιδι μου....νομιζω οτι η καταθλιψη αρχιζει η γινεται <<επικινδυνη>> οταν μπερδευεται με διαφορα μοτιβα μας π.χ με το παραμικρο το βαζο κατω......τωρα μελαγχολιες βαθιες η λυπες που περναει ολος ο κοσμος νταξει εχουν ποιοτικη διαφορα.....η απωλεια ενος αγαπημενου π.χ προσωπου μπορει να προκαλεσει καταθλιψη οτν π.χ ο πονος δεν βιωθει......δλδ νομιζω οτι μετα απο τις πρωτες φορες μαθαινουμε καλλιτερα τον εαυτο μας οπως ειπες και αμυνομαστε καλλιτερα......δεν ξερω αν συμφωνεις...

Θεοφανία,

Ακριβώς σε αυτές τις γραμμές από το post σου αναφερόμουνα. Πολύ εύστοχη η παράθεσή σου. Διάβασε καλύτερα το δικό μου!
Αν κι εγώ δεν πιστεύω ότι εκτίθεσαι!!! (α! και δεν θα συμμετέχω σε τέτοιου είδους διαλόγους περαιτέρω).