Quote:
Originally posted by Lou!..
μπερδεμενη,
εμενα σαν να εχει βολευτει μου ακουγεται κ φυσικα του εχεις δωσει ολο το χωρο κ ολα τα δικαιωματα με τη συγκαταθεση σου.
πες του:\" η βρισκεις δουλεια, η γυρνα πισω στην ιταλια, οπου παλι θα αναγκαστεις να βρεις δουλεια\"
ναι, αν δεν κανει τπτ κ καθεται ολη μερα σπιτι, φυσικο ειναι να παθει κ καταθλιψη κ χαμηλη αυτοπεποιθηση κ απ ολα.
νομιζω πρεπει να κοψεις το κανακεμα κ το ρολο της μητερας κ να θεσεις καποια ορια.
με το να τον βλεπεις σαν ενα αδυναμο καημενουλη δεν τον βοηθας καθολου.
Ξερω οτι στο να φτασουν τα πραγματα εδω, εχω συμβάλλει κι εγω. Ισως να επρεπε αν ειχα βάλει ορια πολυ νωριτερα τα πραγματα να ηταν τελειως διαφορετικα. Δεν ξερω κατα ποσο εχω την δυναμη να το κανω τωρα. Οχι γιατι φοβαμαι, η δεν θέλω να μείνω μόνη, δεν ειναι αυτό. Απλα απο ενοχές και τύψεις, και γιατι ξέρω οτι εκείνος με αγάπαει..... τα δικά μου συναισθήματα είναι για τα οποία εχω αρχίσει να αμφιβάλλω λογο καταστάσεων