δε βλέπω καμιά ιδιαίτερη αλλαγή

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

Κάποτε είχα πολλά πράγματα να με ευχαριστούν. Τώρα δεν έχω τπτ όσο για τις αποδείξεις δεν χρειάζεται μου το λένε στα μούτρα δυστυχώς. Μόλις δουν αλλαγή μου λένε "Καινούργιο είναι αυτό;;; Αυτό δεν το έχεις ξανακάνει... Ποιοσ σου είπε να το κάνεις;;;;; Κάποιος σε επηρεάζει.... " :d

---

E αφού είναι έτσι τα πράγματα, αφού, όπως επίσης λες, ότι και να κάνεις σου συμπεριφέρονται μ αυτόν τον άτσαλο τρόπο τότε άκου: κάνε ότι σου λέει η συνείδηση σου να κάνεις και να το κάνεις. Και όλους τους άλλους να σταματήσεις να τους λαμβάνεις υπόψη, λες και δεν υπάρχουν να τους ξεγράψεις. Αυτά που σου λέει κατά βάθος η συνείδηση σου να κάνεις είναι αυτά που σε ευχαριστούν. Προσπάθησε να το δεις έτσι αν σου βγαίνει, αφού δε βλέπεις καμιά αναγνώριση απ τους γύρω σου.
Και γω όσο καιρό λάμβανα τους άλλους υπόψη έκανα γκάφες, έκανα λάθη, άφησα πράγματα πίσω, έχασα ευκαιρίες, έπεσε η αυτοεκτίμηση μου και τώρα προσπαθώ να μπαλώσω τις συνέπειες του ότι «λάμβανα υπόψη τους άλλους», δηλαδή μου κόστισε. Πρόσεχε μην πάθεις το ίδιο και το καταλάβεις όταν θα ναι αργά.

καλημερα Ιωαννη

εγω παντως βλεπω αλλαγη στον τροπο που βιωνεις τον εαυτο σου και τη ζωη σου

στον τροπο που στεκεσαι εδω στους αλλους με βαθεια κατανοηση και ειλικρινες νοιαξιμο θα ελεγα και χαιρομαι πολυ

τι αλλο θα με χαροποιουσε περισσοτερο δηλαδη απο εναν συμφορουμιτη που ενω μπαινοντας εδω στην αρχη διακυρρησε πως σε τιποτα δεν τα καταφερνει

και τωρα βλεπω τοσο ομορφα πραγματα να μοιραζεσαι εδω

που χαιρεται η ψυχη μου

να εισαι καλα


καλη σου μερα αγαπητε Ιωαννη :)

researcher,

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Αν είδες από το προηγούμενο ποστ (παράθεση προς «Γάτος») συμβουλεύω για να μην πάθουν ότι πέρασα εγώ. Αυτά που συμβουλεύω όπως και πάρα πολλοί πολύ αξιόλογοι εδώ μέσα, πηγάζουν από βιώματα. Νοιώθω να ξέρω τον τρόπο στη λύση αυτών των προβλημάτων. Ίσως και να ναι υπερβολή αυτό που λέω. Όμως γνωρίζω αρκετά. Αυτούς τους τρόπους, μεθόδους και λόγια αισιοδοξίας προσπαθώ να περάσω σε άλλους εδώ. Και πολλές φορές αυτά που στέλνουμε ο ένας στον άλλο δεν τα ακούμε ούτε από τους ψυχολόγους.

Τώρα καλά όλα όσα λέω. Το πρόβλημα είναι και γω να ξεμπλοκαριστώ και να εφαρμόσω πρώτος εγώ αυτά που συμβουλεύω τους άλλους. Η δυσκολία είναι αυτή. Έχουν γίνει βήματα, χρειάζεται όμως κι άλλος αγώνας. Είναι σα να μου λείπει η κινητήρια δύναμη και να μη ξέρω που να τη βρω για να τη χρησιμοποιήσω. Σ αυτό το σημείο εστιάζω τη σκέψη μου και το ψάξιμο.

ο ενθουσιασμος γεννα ενθουσιασμο

εν πλας θεος

τουτεστιν ενθουσιαζομαι σημαινει εχω το θεο μεσα μου

ακομα και η προσπαθεια μας να γνωστοποιησουμε στους αλλους τη σκεψη μας οργανωνοντας τη παραλληλα

και αναδομωντας την και κατανοωντας τη εμεις οι ιδιοι πρωτα

ειναι ενα πολυ γονιμο βημα προς καθε αλλαγη

δεν μιλαμε για την τελειοτητα

αλλα για την ταση μας να ελθουμε εν αρχη πιο κοντα σε αυτο που ειμαστε

αν γραφω ακαταλαβιστικα σορυ

ποναει η μεση μου και ειμαι ξαπλωμενη

ελπιζω να περασει συντομα

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Τώρα καλά όλα όσα λέω. Το πρόβλημα είναι και γω να ξεμπλοκαριστώ και να εφαρμόσω πρώτος εγώ αυτά που συμβουλεύω τους άλλους. Η δυσκολία είναι αυτή. Έχουν γίνει βήματα, χρειάζεται όμως κι άλλος αγώνας. Είναι σα να μου λείπει η κινητήρια δύναμη και να μη ξέρω που να τη βρω για να τη χρησιμοποιήσω. Σ αυτό το σημείο εστιάζω τη σκέψη μου και το ψάξιμο.

---

Καλοκαιρι, μέσα Ιουλίου.

Σε ενα τουριστικο νησι καπου στην Ελλαδα.

Πριν πολλα πολλα χρονια.

Ενα μικρο παιδάκι εχει παει σε ενα απο τα δεκαδες τοπικα ξενοδοχεια με "free open πισινα" , για να παρει απο την καντινα κανα πατατακι να φαει και υστερα να ριξει μια βουτια , στα ρηχα και εκει που παταει ασφαλως. Φοβαται τα βαθια. Δε ξερει να κολυμπαει, αλλα ξερει το πως να κολυμπαει. Απλα φοβαται να το δοκιμασει στην πραξη.

Περπαταει παραλληλα με την γραμμη της πισινας.

Σε καποια φαση και ενω ειναι διπλα στα βαθια, γλιστραει και μπλουμ μεσα.




.
.

Και ναι, ετσι εμαθα να κολυμπαω :)





.



Γιαννη γιαννη γιαννη..!

Οσο και να τα λες στην θεωρια, οσο και να τα συζητας στην γνωστικοσυμπεριφορικη , οσο και να τα ακους-διαβαζεις ,

ειναι μεν ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ μιας και μαθαινεις την μεθοδο


αλλα ειναι μονο το πρωτο βημα.

Πρεπει να κανεις και το δευτερο.


Δεν περιμενεις να μαθεις μπασκετ μονο διαβαζοντας το βιβλιο "πως να παιζετε χειροσφαιριση" , ετσι δεν ειναι?



Ναι ναι, ξερω φοβασαι, και ναι σου φαινεται αχρηστο το "κανε το!" απο την στιγμη που πιστευεις οτι φοβασαι να το κανεις,

παρολα αυτα δες το και αλλιως,


πρεπει να γινει καποτε , ειτε σου αρεσει ειτε οχι.

Αυτη την στιγμη εχεις βαλει σαν οριο στην ζωη σου τον φοβο. Δηλαδη οτι το χειροτερο που μπορεις να παθεις ειναι να φοβηθεις και να σταματησεις.
Ε λοιπον, υπαρχει και κατι χειροτερο απο τον φοβο , ο φοβος του φοβου που ειναι... το να μην κανεις τιποτα.


Τι προτιμας? Να φοβασαι ή να βλεπεις την ζωη σου με τα χρονια να περναει σαν ζομπι μπροστα απο τα ματια σου?




Καθε φορα που πας να κανεις κατι, οτιδηποτε , και κατι μεσα σου σου λεει "οχι ειναι κακη ιδεα" , "νταμν, φοβαμαι"

τοτε να σκεφτεσαι τι θα ειναι το χειροτερο που μπορει να συμβει. Θα δεις οτι αυτο το "χειροτερο" που θα σκεφτεις πολυ πιθανον να ανηκει στην σφαιρα της φαντασιας του James Cameron και οτι αμα δεν εχεις τιποτα να χασεις, τοτε θα εισαι δυναμιτης.

Αλλωστε τα ατομα που δεν εχουν τιποτα αλλο να χασουν πλεον , πρεπει να τα δινουν ολα για ολα.

“Η δυστυχία” γράφει ο κλινικός Ψυχολόγος L. Leshan, «σχεδόν
πάντα δείχνει ότι υπάρχει ένας δρόμος που δεν ακολουθήθηκε,
ένα ταλέντο που δεν καλλιεργήθηκε, ένας εαυτός που δεν
αναγνωρίστηκε».


πολυ μου αρεσε αυτο

σου το αφιερωνω Γιαννη με την ευχη ολοι εδω μεσα στο φορουμ αλλα και οσοι αγαπουμε να βιωνουμε οσο πιο πολλες φορες μπορουμε το αντιθετο!!!!

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

E αφού είναι έτσι τα πράγματα, αφού, όπως επίσης λες, ότι και να κάνεις σου συμπεριφέρονται μ αυτόν τον άτσαλο τρόπο τότε άκου: κάνε ότι σου λέει η συνείδηση σου να κάνεις και να το κάνεις. Και όλους τους άλλους να σταματήσεις να τους λαμβάνεις υπόψη, λες και δεν υπάρχουν να τους ξεγράψεις. Αυτά που σου λέει κατά βάθος η συνείδηση σου να κάνεις είναι αυτά που σε ευχαριστούν. Προσπάθησε να το δεις έτσι αν σου βγαίνει, αφού δε βλέπεις καμιά αναγνώριση απ τους γύρω σου.
Και γω όσο καιρό λάμβανα τους άλλους υπόψη έκανα γκάφες, έκανα λάθη, άφησα πράγματα πίσω, έχασα ευκαιρίες, έπεσε η αυτοεκτίμηση μου και τώρα προσπαθώ να μπαλώσω τις συνέπειες του ότι «λάμβανα υπόψη τους άλλους», δηλαδή μου κόστισε. Πρόσεχε μην πάθεις το ίδιο και το καταλάβεις όταν θα ναι αργά.

---

Thanks για την συμβουλή. Δυστυχώς όπως έλεγα και αλλού είναι σαν να έχω μάθει να με κριτικάρουν (κάτι τέτοιο). :d Τώρα όσο δύσκολο και αν μου είναι προσπαθώ να το κάνω. Αντιμετωπίζω όμως ένα φρέσκο πρόβλημα για το οποίο θέλω να μιλήσω στην ψυχολόγο μου. Οι δικοί μου με πιέζουν να γίνω καλά με έναν άσχημο τρόπο. Μου λένε πως ο τάδε γνωστός πήγε 3 φορές και θεραπεύτηκε πως γίνεται εγώ να έχω πάει 4 και να μην έχω θεραπευτεί και γενικώς με πιέζουν λέγοντας μου "γίνε καλά" ή "εμείς καλά σε βλέπουμε, δεν έχεις τπτ". Αυτό λειτουργεί αρνητικά δύο φορές πάνω μου.. Από την μια η πίεση μου δημιουργεί άγχος σε έντονο βαθμό (με ταχυκαρδίες) και σε ένα 2ο κομμάτι έχοντας ως μέτρο σύγκρισης τον τάδε που στις 3 φορές έγινε καλά στεναχωριέμαι γιατί αισθάνομαι πως δεν τα κατάφερα κάτι που δεν ισχύει ακόμα δεν ξεκινήσαμε καλά καλά. Μόνο η αγχ. διαταραχή παίρνει γύρω στις 20 συνεδρίες αν θυμάμαι αλλά δεν μπορούν να το καταλάβουν!!! :(

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

Thanks για την συμβουλή. Δυστυχώς όπως έλεγα και αλλού είναι σαν να έχω μάθει να με κριτικάρουν (κάτι τέτοιο). :d Τώρα όσο δύσκολο και αν μου είναι προσπαθώ να το κάνω. Αντιμετωπίζω όμως ένα φρέσκο πρόβλημα για το οποίο θέλω να μιλήσω στην ψυχολόγο μου. Οι δικοί μου με πιέζουν να γίνω καλά με έναν άσχημο τρόπο. Μου λένε πως ο τάδε γνωστός πήγε 3 φορές και θεραπεύτηκε πως γίνεται εγώ να έχω πάει 4 και να μην έχω θεραπευτεί και γενικώς με πιέζουν λέγοντας μου "γίνε καλά" ή "εμείς καλά σε βλέπουμε, δεν έχεις τπτ". Αυτό λειτουργεί αρνητικά δύο φορές πάνω μου.. Από την μια η πίεση μου δημιουργεί άγχος σε έντονο βαθμό (με ταχυκαρδίες) και σε ένα 2ο κομμάτι έχοντας ως μέτρο σύγκρισης τον τάδε που στις 3 φορές έγινε καλά στεναχωριέμαι γιατί αισθάνομαι πως δεν τα κατάφερα κάτι που δεν ισχύει ακόμα δεν ξεκινήσαμε καλά καλά. Μόνο η αγχ. διαταραχή παίρνει γύρω στις 20 συνεδρίες αν θυμάμαι αλλά δεν μπορούν να το καταλάβουν!!! :(

---

Μίλησε τους ανοιχτά για το πως αισθάνεσαι και ότι σου δημιουργεί μεγαλύτερη πίεση αυτή τους η επιμονή για τόσο γρήγορα αποτελέσματα. Πες τους ότι μπορεί και να μην είναι σωστά ενημερωμένοι και ότι όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν τους ίδιους ρυθμούς. Επίσης ρώτησε τους να σου απαντήσουν πως είναι τόσο σίγουροι ότι αυτά τα άτομα με 3 φορές που πήγαν μόνο είναι τελείως καλά και δε θα έχουν και πάλι πισωγυρίσματα. Πολύ σωστό να το συζητήσεις με τον ψυχολόγο. Θα σε βοηθήσει στον τρόπο με τον οποίο μπορείς να διαχειριστείς το θέμα και να βοηθήσεις και τους γονείς σου να καταλάβουν ότι με 3 και 4 φορές τα προβλήματα δε ξεπερνιούνται οριστικά αλλά προσωρινά ή και καθόλου.

Πόσο πιο ανοιχτά; Τους τα είπα όλα. Τπτ δεν καταλαβαίνουν. Δεν είναι κακοί αλλά τι να πω δεν ξέρω τι γίνεται σε κάποιες φάσεις λες και δεν μπορούν να κατανοήσουν 1 πράγμα! Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πίεση που μου ασκούν για να με "βοηθήσουν". Π.χ. μπορώ να κάνω την χ, ψ δουλειά μόνος μου χωρίς την βοήθεια κανενός και αντί να πουν π.χ. ένα μπράβο να πάρω τα πάνω μου προσπαθούν να με βοηθήσουν χωρίς να το έχω ανάγκη. Εξηγώ ήρεμα πως δεν θέλω βοήθεια αλλά εκείνοι επιμένουν με πείσμα όμως. Η κατάληξη να με κατηγορούν πως κάτι έχω πάθει, πως τους μισώ και δεν θέλω ούτε να τους βλέπω. Μα αφού δεν χρειάζομαι βοήθεια εξηγώ γιατί προσπαθείτε να μου την επιβάλλετε; Γιατί δεν με αφήνετε αν χρειαστώ πραγματικά βοήθεια να την ζητήσω; Δεν ξέρω πραγματικά τι κάνω λάθος;;; Προσπαθώ να κάνω ένα βήμα μπρος να καταφέρω να κάνω κάποιες δουλειές μόνος μου και με κατηγορούν πλέον και για αυτό. :(

Συγκεντρώσου στο στόχο σου και αποστασιοποιήσου από τους εξωτερικούς παράγοντες. Στην ουσία εσύ είσαι αυτός που ξέρει ποιος είναι ο τρόπος να βοηθηθείς. Οι γονείς σου ξέρουν μόνο ότι σε αγαπάνε και πάνω στη μεγάλη τους αγωνία να τα καταφέρουν να σε βοηθήσουν κάνουν κι εκείνοι λάθη και αυτό είναι κατανοητό. Πιστεύεις ότι θα ήταν διατεθειμένοι να κάνετε μια, δυο συνεδρίες όλοι μαζί με τον ψυχολόγο σχετικά με αυτό το θέμα; Αν τους μιλούσε εκείνος ίσως τον άκουγαν περισσότερο γιατί θα θεωρούσαν ότι ως επιστήμονας θα ξέρει να τους κατευθύνει καλύτερα. Τι λες , δε το δοκιμάζεις; Αφού το συζητήσεις πρώτα με τον ψυχολόγο και το κρίνει κι εκείνος σκόπιμο.

Σε καμία περίπτωση tita1977!!!:d Ο λόγος δεν είναι πως ντρέπομαι αλλά πως ξέρω... Είναι αναξιόπιστοι όσο καλοί και αν είναι. Θα κάνουν πως καταλαβαίνουν μπροστά στην ψυχολόγο (βασικά πιστεύω πως πράγματι καταλαβαίνουν εκείνη την στιγμή) σε 1 μέρα, σε 2 μέρες άντε σε 3 μέρες μόλις με δουν να παίρνω λίγο τα πάνω μου θα αρχίσουν πάλι τα ίδια. Αυτό που θέλω λοιπόν είναι να αδιαφορήσω. Θα πω στην ψυχολόγο μου να δουλέψουμε πάνω σε αυτό. Αδιαφορία μπας και ησυχάσω λίγο από το να ακούω όλη μέρα τις τσιρίδες τους. Τι να σας πω τους παρακάλεσα για μια απλή κίνηση που έκαναν κάθε απόγευμα και η οποία μου έκανε χειρότερη την κατάθλιψη (έβαζαν μελαγχολικά τραγούδια) και όταν το λέω γελάνε λες και είμαι τρελός. Υποχρεωτικά αφού λύση δεν υπήρχε άρχισα να βγαίνω από το σπίτι τα απογεύματα. Αυτή είναι η λύση τελικά; Αδιαφορία.

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

Σε καμία περίπτωση tita1977!!!:d Ο λόγος δεν είναι πως ντρέπομαι αλλά πως ξέρω... Είναι αναξιόπιστοι όσο καλοί και αν είναι. Θα κάνουν πως καταλαβαίνουν μπροστά στην ψυχολόγο (βασικά πιστεύω πως πράγματι καταλαβαίνουν εκείνη την στιγμή) σε 1 μέρα, σε 2 μέρες άντε σε 3 μέρες μόλις με δουν να παίρνω λίγο τα πάνω μου θα αρχίσουν πάλι τα ίδια. Αυτό που θέλω λοιπόν είναι να αδιαφορήσω. Θα πω στην ψυχολόγο μου να δουλέψουμε πάνω σε αυτό. Αδιαφορία μπας και ησυχάσω λίγο από το να ακούω όλη μέρα τις τσιρίδες τους. Τι να σας πω τους παρακάλεσα για μια απλή κίνηση που έκαναν κάθε απόγευμα και η οποία μου έκανε χειρότερη την κατάθλιψη (έβαζαν μελαγχολικά τραγούδια) και όταν το λέω γελάνε λες και είμαι τρελός. Υποχρεωτικά αφού λύση δεν υπήρχε άρχισα να βγαίνω από το σπίτι τα απογεύματα. Αυτή είναι η λύση τελικά; Αδιαφορία.

---

Πιστεύω ότι η λύση είναι να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας ώστε να μην αμφιβάλλουμε λεπτό για το τι μας κάνει να αισθανόμαστε καλά. Συνεπώς το ότι έβγαινες έξω τα απογεύματα ήταν η καλύτερη αντιμετώπιση. Δεν είσαι υποχρεωμένος να υφίστασαι κάτι που σου κάνει κακό. Δυστυχώς δε μπορούμε πάντα να αλλάξουμε το εξωτερικό περιβάλλον που μας πλαισιώνει. Έχουμε όμως το δικαίωμα να διαφωνούμε με αυτό, να πράτουμε και να αισθανόμαστε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για εμάς. Κύριος στόχος της ψυχοθεραπείας λοιπόν πιστεύω ότι είναι να μας μάθει πως θα έχουμε αμυντικούς μηχανισμούς και να παραμένουμε αλώβητοι σε καταστάσεις που δε μπορούμε πάντα να ελέγξουμε γιατί δεν εξαρτώνται από εμάς. Αυτό που έχω καταλάβει για τους περισσότερους από εμάς είναι ότι το πρόβλημά μας στην ουσία έγκειται στην έλλειψη αυτών των μηχανισμών αντιμετώπισης των εξωτερικών παραγόντων που έρχονται σε αντίθεση με τα θέλω και τα πρέπει μας.

Quote:

---

Originally Posted by tita1977

Πιστεύω ότι η λύση είναι να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας ώστε να μην αμφιβάλλουμε λεπτό για το τι μας κάνει να αισθανόμαστε καλά. Συνεπώς το ότι έβγαινες έξω τα απογεύματα ήταν η καλύτερη αντιμετώπιση. Δεν είσαι υποχρεωμένος να υφίστασαι κάτι που σου κάνει κακό. Δυστυχώς δε μπορούμε πάντα να αλλάξουμε το εξωτερικό περιβάλλον που μας πλαισιώνει. Έχουμε όμως το δικαίωμα να διαφωνούμε με αυτό, να πράτουμε και να αισθανόμαστε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για εμάς. Κύριος στόχος της ψυχοθεραπείας λοιπόν πιστεύω ότι είναι να μας μάθει πως θα έχουμε αμυντικούς μηχανισμούς και να παραμένουμε αλώβητοι σε καταστάσεις που δε μπορούμε πάντα να ελέγξουμε γιατί δεν εξαρτώνται από εμάς. Αυτό που έχω καταλάβει για τους περισσότερους από εμάς είναι ότι το πρόβλημά μας στην ουσία έγκειται στην έλλειψη αυτών των μηχανισμών αντιμετώπισης των εξωτερικών παραγόντων που έρχονται σε αντίθεση με τα θέλω και τα πρέπει μας.

---

Έχεις δίκιο αγαπητή tita1977. Μάλλον αυτό είναι το πρόβλημα μας κι όταν η οικογένεια είναι και Υπερπροστατευτική τότε δεν έχεις καταφέρει να κάνεις και πολλά πράγματα μόνος σου. Ευτυχώς από μικρός έπαιρνα πρωτοβουλίες και έκανα πράγματα χωρίς να ρωτάω κανέναν όμως σε πράγματα βασικά πάντα υπήρχε γκρίνια.

Μακάρι του χρόνου τέτοια εποχή να συζητάμε για αυτά σαν να είναι παρελθόν και να γελάμε μαζί τους.

Quote:

---

Originally Posted by Boltseed

Καλοκαιρι, μέσα Ιουλίου.

Σε ενα τουριστικο νησι καπου στην Ελλαδα.

Πριν πολλα πολλα χρονια.

Ενα μικρο παιδάκι εχει παει σε ενα απο τα δεκαδες τοπικα ξενοδοχεια με "free open πισινα" , για να παρει απο την καντινα κανα πατατακι να φαει και υστερα να ριξει μια βουτια , στα ρηχα και εκει που παταει ασφαλως. Φοβαται τα βαθια. Δε ξερει να κολυμπαει, αλλα ξερει το πως να κολυμπαει. Απλα φοβαται να το δοκιμασει στην πραξη.

Περπαταει παραλληλα με την γραμμη της πισινας.

Σε καποια φαση και ενω ειναι διπλα στα βαθια, γλιστραει και μπλουμ μεσα.

.
.

Και ναι, ετσι εμαθα να κολυμπαω :)

---

Συμφωνώ με τα όσα γράφεις και χαίρομαι για το ενδιαφέρον με το οποίο απαντάς.
Σωστά αυτά που γράφεις και σε φαντάζομαι ενθουσιώδη και δυναμικό.

Προχωρώ το παράδειγμα σου όπως θα γινόταν σε μένα:

΄Βλέπω την πισίνα και φοβάμαι να μπω.
Μετά όμως από πολλές σκέψεις και φόβο μπαίνω μέσα.
Στο νου μου ξέρω να κολυμπώ καλά. Στην πράξη όμως, ενώ είμαι στην πισίνα, δηλαδή έκανα το βήμα που μου λες, κολυμπώ μέτρια, ίσα που κρατιέμαι στην επιφάνεια κάποιες φορές, κάποτε πιο καλά αλλά δεν κάνω το κολύμπι στο βαθμό που αυτό υπάρχει στο νου μου. Μπλοκάρω, φοβάμαι ή νοιώθω κάτι να με συγκρατά. ΄Κάπως έτσι έχει το πρόβλημα.

Πχ. Κάποιος μου οφείλει αυτή την περίοδο ένα ποσό. Εκεί που έβρισκα δικαιολογίες για να του στείλω επιστολή, την οποία τελικά δεν έστειλα, τον πήρα απευθείας τηλέφωνο. Όμως δεν του απαίτησα τα λεφτά δυναμικά ’όπως δώσε μου τα πίσω βρε μ...α διαφορετικά αλλοίμονο σου! αλλά : σκέψου του, δεν γίνεται, να το δούμε και τέτοια. Βέβαια έχω στο νου μου ακόμα και δικαστικά να τα ζητήσω και το τηλέφωνο το βλέπω σαν αρχικό στάδιο.

Πχ. Προχθές την Παρασκευή, είδα σε κάποιο κλαμπ μια κοπέλα που μου άρεσε. Μετά από αρκετή σκέψη την πλησίασα, της άνοιξα μερικές κουβέντες. Στο τέλος εκεί που θα πρεπε να της έλεγα δυναμικά σε γουστάρω, σε θέλω , δώσε μου το τηλέφωνο σου να τα φτιάξουμε, της έδωσα το τηλέφωνο μου και ότι θα θελα πολύ να τα ξαναπούμε.

Και στα δυο πιο πάνω ναι έγινε το βήμα, απουσίαζε όμως μετά ο δυναμισμός και το να ζητήσω αυτό που πραγματικά έπρεπε.

Μετά από συναντήσεις με ειδικούς, τα τελευταία δυο με τρια χρόνια, διαπιστώνω ότι συνηδητοποίησα το πρόβλημα και τις συνέπειες του και έχω μάθει και τις μεθόδους για να ξεπεραστεί. Είναι σα να κατέχω τη θεωρία. Το μεγάλο πρόβλημα είναι η εφαρμογή της θεωρίας στην πράξη. Εκεί θέλω πολλή προσπάθεια και δεν ξέρω τι να κάμω περισσότερο, αφού η βελτίωση είναι πολύ αργή. Και διερωτούμε αν λείπει κάτι μεταξύ θεωρίας και πράξης.