ΙΨΔ/ΔΙΑΡΚΕΙΑ

Γιαννη ξερεις και εχω δειχνω συνεσταλμενος η ακομα και ντροπαλος αλλα αυτο συμβαινει οταν δεν νιωθω ασφαλης.Δλδ εχω βρεθει σε παρεα οπου δεν ηξερα κανενα και ουσιαστικα ειπα μονο ενα <<γεια σας>> και ενα <<αντιο σας>>.Με βοηθησε πολυ η ομαδα ψυχοθεραπειας οπου ουσιαστικα ξεκινησα σιγα σιγα να μιλαω με πολυ φοβο στην αρχη αλλα λυθηκε η γλωσσα μου αρκετα.Εκει ειδα οτι μπορουσα να εμπιστευτω τον εαυτο μου γιατι ενιωθα οτι ημουν ασφαλης να ειμαι ο εαυτος μου καθως ακομα και οι συγκρουσεις μπορουσαν να γινουν διαχειρισιμες απο τα μελη της ομαδας με την βοηθεια των θεραπευτων.Σημερα εχω διαλεξει ανθρωπους με τους οποιους νιωθω ασφαλης για να σχετιζομαι παρολα αυτα στην πραγματικοτητα καταλαβα οτι η ασφαλεια υπαρχει μονο μεσα μου γιατι συνεβησαν γεγονοτα με τους ανθρωπους αυτους τα οποια με αιφνιδιασαν δλδ δεν το περιμενα.Κανω μικρα βηματα με ανθρωπους που γνωριζω λιγο καιρο και με ενδιαφερουν τετοια ωστε το ρισκο να ειναι ελεγχομενο παρολα αυτα εχω φαει και Χ .Νταξει ειναι και αυτο και η αποριψη ειναι στο παιχνιδι.
Αυτο που συνεβαινε εντονα στο παρελθον ηταν σε παρεες οπου δεν ηξερα το μυαλο μου να μου επιτιθεται συνεχως δλδ.<<Τι θα πεις τωρα?Μαλακια θα πεις>>,<<μη μιλας θα γινεις ρεζιλι>>συνεχεια στην κριτικη και εμενα καθε φορα που ηθελα να πω κατι μου στραβωνε το στομα σαν να παθαινα εγκεφαλικο ηταν.Φρικη και μονο φρικη....
Δεν το εμπιστευομαι το μυαλο μου πια τοσο πολυ τις περισσοτερες φορες μου στηνει παγιδες ειδικα στην δουλεια οπου περιεγραψα πιο πανω.
Σε ρωτησα για το συμπτωμα στις διαπροσωπικες σου σχεσεις γιατι ηθελα να δω αν μου συμβαινει κατι παρομοιο και δεν το εχω δει.............

Quote:

---

Originally Posted by ανεμος

το μυαλο μου να μου επιτιθεται συνεχως δλδ.<<Τι θα πεις τωρα?Μαλακια θα πεις>>,<<μη μιλας θα γινεις ρεζιλι>>συνεχεια στην κριτικη και εμενα καθε φορα που ηθελα να πω κατι μου στραβωνε το στομα σαν να παθαινα εγκεφαλικο ηταν.Φρικη και μονο φρικη....
Σε ρωτησα για το συμπτωμα στις διαπροσωπικες σου σχεσεις γιατι ηθελα να δω αν μου συμβαινει κατι παρομοιο και δεν το εχω δει.............

---

Το σύμπτωμα είναι το πιο πάνω, όπως σου συνέβαινε και σενα. Το να χεις τόσα και τόσα να πεις, παραπάνω και καλύτερα απ όλους τους άλλους, αλλά να φοβάσαι ν ανοίξεις το στόμα για τους λογους που και συ περιγράφεις. Και η ανατροφοδοτηση είναι να σου το λενε ότι δε μιλάς σα να σου λενε θέλουμε τη γνώμη σου, έχεις και συ πολλά να πεις, μη μένεις με το στόμα κλειστό.Θεραπεύεται νομίζω με το να ξεκινήσεις δηλά δηλά να μιλάς, λίγα στην αρχή πιο πολλά μετά, να αποδεχτείς το ότι δε τα πεις και όλα σωστά, θα κάνεις και λάθη όπως όλοι, να μάθεις να μη γενικεύεις τα λάθη, ότι είπα κάτι λάθος άρα ότι είπα και ότι γενικά λέω είναι λάθος, να νικήσεις κατ΄αρχήν τη φοβία που σε εμποδίζει (ο τρόπος είναι αυτός που εδώ περιγράφω), να εννοήσεις ότι οι άλλοι δεν είναι καλύτεροι σου αλλά και συ αξίζεις και έχεις πιο πολλά να πεις.

Ρε παιδια.αυτο ακριβως ηθελα να ρωτησω και βασιζομαι στο ποστ του ανεμου.
Το περιεχομενο της ΙΨΔ εχει να κανει μόνον με το να φοβαται για το τι ειναι ικανό να κανει/ή να παθει ενα άτομο?
Σε εμενα π.χ. οι φορες που φοβήθηκα για την παρορμηση μου, ηταν ελαχιστες σε σχεση με της διαστρεβλωμένες σκεψεις μου
Οι σκέψεις μου αφορουν περισσοτερο την κριτικη των αλλων πανω σε παραλογα πραγματα,επεκτείνονται σε αμφιβολίες του εαυτού μου βάζοντας με στη διαδικασία να αναρωτιέμαι είμαι δεν είμαι,να ψαχνω πραγματα για να καταλαβω ή να κανω κινησεις αντιθετες αυτων.Αυτη η τελευταια διαδικασια που περιγραφω,απ οσο εχω καταλαβει ειναι ενα ειδος ψυχαναγκασμών,που ωστοσο ενισχυει αυτες τις σκεψεις μου.
Όμως η ουσια ειναι οτι δεν φοβαμαι τοσο πολυ για το μην τυχών κανω κατι αλλα γι αυτες τις σκεψεις που σας ανεφερα και που ξέρω οτι είναι ψευτικες.Διότι δεν εχουν καμια ουσιαστική βαση, κ δεν περνούσαν απ το μυαλο μου πριν τα 22 μου.
Είναι αυτο εμμονες ιδεες και ιδεοψυχαναγκαστικη διαταρραχή ή κατι αλλο?
Ποιο ειναι το ευρος του περιεχομενου αυτης της παθησης?

για να δωσω ενα απλο παραδειγμα
π.χ. Σε ενα εμπορικό κατάστημα θα μου ρθει η ιδέα οτι φαινομαι κλεφτρα στους υπολοιπους.Αυτο με γεμίζει αγχος και με κανει να νιωθω πολυ αμηχανα.Σε πολυ ελαχιστες περιπτωσεις με εχει οδηγησει στο φοβο μηπως είμαι ικανή κατω απ αυτο το αγχος ν απλωσω το χερι μου και κλεψω(παρορμηση).Ξερω αρχικα οτι δεν εχω κανεναν σκοπο να κανω κατι τετοιο,ομως με βασανιζει τοσο πολυ το να νιωθω οτι οι αλλοι με βλεπουν ετσι.Αποτελεσμα αρχιζω εναν αγωνα με το μυαλο μου προσπαθωντας να με πεισω να μη με νοιαζει,γιατι ξερω οτι δεν ειμαι,να ψαχνω λόγους να μου το αποδειξω,και στο τελος να μπερδευομαι κι εγω η ιδια για το αν ειμαι ή οχι κι αν ειχα τετοιο σκοπο ή οχι.Πολλες φορες κανω αμήχανες κινήσεις ίσως θεωρώντας οτι αυτο θα κανει τους αλλους να καταλαβουν οτι δεν ειμαι,ή θα διωξουν τη σκεψη μου.και διαφορα τετοια
Σημειωτέων "δεν εχω κλέψει ουτε τσιχλα στη ζωή μου"--->αυτο δειχνει την αβασιμότητα κ την παραλογια της σκέψης μου
Αρα στην ουσία δεν φοβάμαι πιθανες πραξεις μου,αλλα τις ιδιες τις ιδέες
Αυτο συμβαινει σε παμπολλα αλλα -ισως πιο περιπλοκα- πραγματα.
-Όπως και σ αυτο που αναφερει ο ανεμος,να χω την προκαταληψη να μη μιλήσω γιατι το μυαλομου θα με κανει να πω μαλακια κ θα ξεφτιλιστω και στο τελος να με πειθω για αυτο
-Ακομα και αυτο που αναφερουν παιδια πιο πανω,μην τυχων προκαλεσω -εμμεσα- κακο σε αλλους απο πραξεις,λόγια ή συμβουλές μου
-Να αναρρωτιέμαι αν γίνομαι απολυτα κατανοητη σ οτι θελω να πω με αποτελεσμα να υπεραναλύω να πλατιάζω κ να επαναλαμβανομαι και μετα να ξανασκέφτομαι αν αυτη τη φορα ήμουν απόλυτα ακριβής κ κατανοητη.
κ πολλα πολλα αλλα που με βασανιζουν σχεδον 6 χρονια τωρα.
Τι σκατα ειναι αυτο?Εμμονες ιδεες ή κατι αλλο?

Καμια γνωμη ρε παιδια??...κατι??
καποιος με παρομοια κολληματα??

Niah αυτο το κανω κι εγω!! Δεν ειναι κατι που με αγχωνει αλλα αυτη την σειρα σκεψεων μηπως νομιζουν οτι θα κλεψω κατι, εχω παρατηρησει τον εαυτο μου να την κανει. Ο.ο Περιεργο μ φαινεται που το διαβαζω απο καποιον αλλον! Δεν ειχα σκεφτει ποτε οτι αυτες οι χαζες σκεψεις μπορει να ειναι ιδψ..μονο σκεφτομουν οτι ειμαι πολυ εγωκεντρικη και συνεχεια σκεφτομαι πως φαινομαι στους αλλους, αν βγαζει νοημα αυτο.
Βασικα δεν εχω και μεγαλο ιστορικο απο ιδψ. Περσι το καλοκαιρι με επιασαν μετα απο μεγαλη περιοδο αγχους και απογοητευσεων. Ακουστε λοιπον την ηλιθια ιστορια μου...εχω ενα κουνελι, μου ειπαν οτι παθαινει καρκινο αστειρωτο μετα τα 2 χρονια, πρεπει να το στειρωσεις...πηγα σε κτηνιατρο μου ειπε δικο σου ρισκο γτ μπορει να πεθανει στην στειρωση. Ε μετα χαμος, ψαχνομουν ωρες ατελειωτες σε σαιτ, οτι και να κανω θα πεθανει το κουνελι, απειρες τυψεις, αγχος, δε μπορουσα να κοιμηθω να φαω, το σκεφτομουν ολη μερα προσπαθωντας να βρω λυση για να ησυχασω, κλαμα καθημερινα....Και ταυτοχρονα να καταλαβαινω οτι ειναι ηλιθιο να κανω ετσι, οποιοσδηποτε φυσιολογικος ανθρωπος θα το σκεφτοταν λογικα και θα αποφασιζε κατι..καποια στιγμη καταλαβαμε οτι προκειται για ιδψ! Φαρμακα λοιπον, λαντοζ συγκεκριμενα, και μου εφυγε...ενιωθα τοσο χαζη που φερομουν ετσι για το κουνελι, ελεγα αν ειναι δυνατον να κανω τετοια σεναρια στο μυαλο μου! Με τα χαπια το ειδα λογικα και αποφασισα να το αφησω αστειρωτο. Τεσπα...τελευταια ειμαι παλι πολυ αγχωμενη και μου ερχονται αγχωτικες σκεψεις και σχετικα με το κουνελι...οχι με τη στειρωση. Αλλα σκεφτομαι..οπως ας πουμε οτι τωρα που ειναι μονο του εκει (στων γονιων μου το αφησα γιατι δε μπορω εδω να το παρω) ειναι δυστυχισμενο και νιωθω τυψεις...μετα σκεφτομαι μηπως το δωσω, νιωθω τυψεις και λυπη και δε θελω να το δωσω. Αρα θα το κρατησω...καποια στιγμη ομως μπορει να χρειαστει να το δωσω πχ οταν διοριστω σε νηση (γτ ειμαι δασκαλα). Με αγχωνει απειρα αυτο η σκεψη κ μονο δλδ οτι θα το δωσω, φτιαχνω στο μυαλο μου την εικονα του αποχωρισμου να φανταστειτε! Μετα αλλο αγχος, θα παω εξωτερικο 4 μηνες, θα δυστυχησει αυτο γτ θα ειναι τελειως μονο του 4 μηνες ενω τωρα παω καμια φορα τη βδομαδα και το βλεπω..μηπως πεθανει οσο λειπω...τετοια πραγματα!! Νομιζω ξαναρχιζω δλδ τις ιδψ! Εσεις τι νομιζετε? Μεχρι ποιο σημειο ειναι λογικες αυτες οι σκεψεις? Προσπαθω να απασχολω το μυαλο μου με αλλα οταν μ ερχονται αυτες οι σκεψεις αλλα μετα σκεφτομαι οτι δεν θα ειναι ιδψ κ ειναι φυσιολογικο να τ σκεφτομαι! Ξερω οτι οι ιδψ προκαλουνται μετα απο περιοδους εντονου αγχους η καταθλιψης ετσι εγινε σε μενα...αλλα ειναι σαν φαυλος κυκλος...το αγχος υποσυνειδητα προκαλει ιδψ κ αυτες με τη σειρα τους προκαλουν ακομη μεγαλυτερο αγχος. Δεν ειναι δυνατον να αγχωνομαι τοσο για το κουνελι κ τπτ αλλο....γιατι δε φοβαμαι δλδ οτι μπορει να παθει κατι η μαμα μου οσο θα λειπω? Μηπως επειδη νιωθω να ειμαι υπευθυνη για το ζωο και εγω θα φταιω για οτι παθει??δε ξερω...με ζαλισα! :P

exeis δικιο για τον φαυλο κυκλο.Ετσι παει.
Αυτο που εχεις σε σχεση με το κουνελι μου μοιαζει με υπερβολικο αγχος.οχι ιδεοληψια.Ακριβως για τον λογο που αναφερεις.Οτι νιωθεις υπευθυνη για αυτο.Η μητερα σου το ξερεις οτι ειναι ανεξαρτητη και μπορει να φροντιζει τον εαυτο της.Ισως γι αυτο δεν σε πιανει εκει.
Οπως και να χει πρεπει να ηρεμησεις σε σχεση με το θεμα.Το φροντιζουν οι δικοί σου.Και στην τελικη αν εγκατασταθεις καπου μόνιμα θα μπορεσεις να το παρεις εκει.
Παντως δεν ειναι παραλογες οι σκεψεις σου,ωστε να θεωρηθουν ιδεοληψιες.Απλως εχεις τεραστιο αγχος απ το οποιο βεβαια πρεπει να απαλλαγεις.

@cocomero: Πόσο χρονών είσαι αν επιτρέπετε;

Στα 22 ειμαι..

Στην εφηβεία σίγουρα δεν είχες αντίστοιχες εμπειρίες;

Mε ιδεοληψιες εννοεις? Οχι...απλα στην εφηβεια μου μαζευτηκαν πολλα ασχημα, απογοητευσεις δλδ και αγχη μεχρι που εσκασα και μου βγηκαν τωρα! Γιατι?

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Η μέθοδος είναι συνοπτικά αυτή:
Α) Αναγνώριση της διαστρεβλωμένης σκέψης, σα να σαι παρατηρητής της σκέψης σου, του εαυτού σου (να βλέπεις τη σκέψη που έρχεται όπως κάποιο τρίτο που πλησιαζει και τον αναγνωρίζεις ως τέτοιο). Να λες να το ερχεται ή αυτό που σκέφτομαι είναι διαστρεβλωση.
Β) Κατανόηση ότι η σκέψη που έρχεται ή βρίσκεται σε εξέλιξη δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα, είναι κάτι το παράλογο, κάτι που υπάρχει μόνο μέσα στο κεφάλι και καθολου έξω απ αυτό.
Γ) Απόκρουση της αφού έκανες το Α και Β. Σα να της λες σταμάτα, φύγε. Σαν απότομη κίνηση. Σα να αποκρούεις και διώχνεις τον τρίτο που πλσιάζει.
Δ) Να βάλεις στη θέση της κάποια άλλη σκέψη ευχάριστη, ένα ευχάριστο γεγονός, ένα στόχο κλπ, να φύγεις απ εκεί που βρίσκεσαι ή να κάνεις κάτι άλλο.

---

ιωάννη,
ως άτομο που πρόσφατα ανακάλυψε ότι βασανίζεται από ΙΨΔ σε ευχαριστώ πολύ.
προσωπικά φοβάμαι πολύ το θάνατο και τις αρρώστιες και καθημερινά μου περνά από το μυαλό ότι θα πάθω κάτι εγώ ή οι γονείς μου, και φαντάζομαι μια ολόκληρη σκηνή στην οποία υποφέρω σε κρεβάτι νοσοκομείου ή δεν μπορώ να βοηθήσω τον γονιό που πάσχει κλπ κλπ με κατακλύζει φόβος, άγχος, μαυρίλα αλλά δεν μπορούσα να κάνω και κάτι για να το διορθώσω. πρόσφατα ανακάλυψα ότι μόνο με τον τρόπο που περιέγραψες πολύ καλά, λύνεται αυτή η αλυσιδωτή αντίδραση και απελευθερώνομαι. σε ευχαριστώ που το είδα και κάπου γραμμένο, και μάλιστα τόσο καλά. :)

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Η μέθοδος είναι συνοπτικά αυτή:
Α) Αναγνώριση της διαστρεβλωμένης σκέψης, σα να σαι παρατηρητής της σκέψης σου, του εαυτού σου (να βλέπεις τη σκέψη που έρχεται όπως κάποιο τρίτο που πλησιαζει και τον αναγνωρίζεις ως τέτοιο). Να λες να το ερχεται ή αυτό που σκέφτομαι είναι διαστρεβλωση.
Β) Κατανόηση ότι η σκέψη που έρχεται ή βρίσκεται σε εξέλιξη δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα, είναι κάτι το παράλογο, κάτι που υπάρχει μόνο μέσα στο κεφάλι και καθολου έξω απ αυτό.
Γ) Απόκρουση της αφού έκανες το Α και Β. Σα να της λες σταμάτα, φύγε. Σαν απότομη κίνηση. Σα να αποκρούεις και διώχνεις τον τρίτο που πλσιάζει.
Δ) Να βάλεις στη θέση της κάποια άλλη σκέψη ευχάριστη, ένα ευχάριστο γεγονός, ένα στόχο κλπ, να φύγεις απ εκεί που βρίσκεσαι ή να κάνεις κάτι άλλο.

---

Εμένα η ΙΔΨ με πιάνει όταν αγχώνομαι και όταν χαίρομαι ... Εδώ είναι η πλάκα.

Παιδιά τη μέθοδο αυτή και μένα άλλοι μου την μάθανε, την βρήσκω πολύ λογική και αποτελεσματική, γιατί πολλές φορές την εφάρμοσα και ειδα ότι δουλεύει. Και θεώρησα καθήκον μου και την παρέθεσα πολλές φορές εδώ γιατί θέλω να βοηθήσω. Δεν είναι και τόσο εύκολη η εφαρμογή της (αυτό όμως δεν αναιρεί την αποτελεσματικότητα της). Ιδίως όταν βιώνεις έντονα μια παρούσα άσχημη κατάσταση και οι διαστρεβλωμένες σκέψεις γύρω από αυτήν σου έρχονται όπως τα βέλη, που δεν ξέρεις από που σου έρχονται, με μεγάλη σφοδρότητα, το ένα μετά το άλλο και ότι προλάβεις να αποκρούσεις.

Quote:

---

Originally Posted by empar

ιωάννη,
ως άτομο που πρόσφατα ανακάλυψε ότι βασανίζεται από ΙΨΔ σε ευχαριστώ πολύ.
προσωπικά φοβάμαι πολύ το θάνατο και τις αρρώστιες και καθημερινά μου περνά από το μυαλό ότι θα πάθω κάτι εγώ ή οι γονείς μου, και φαντάζομαι μια ολόκληρη σκηνή στην οποία υποφέρω σε κρεβάτι νοσοκομείου ή δεν μπορώ να βοηθήσω τον γονιό που πάσχει κλπ κλπ με κατακλύζει φόβος, άγχος, μαυρίλα αλλά δεν μπορούσα να κάνω και κάτι για να το διορθώσω. πρόσφατα ανακάλυψα ότι μόνο με τον τρόπο που περιέγραψες πολύ καλά, λύνεται αυτή η αλυσιδωτή αντίδραση και απελευθερώνομαι. σε ευχαριστώ που το είδα και κάπου γραμμένο, και μάλιστα τόσο καλά. :)

---

Δεν κάνει τίποτα!! :) Καλή εφαρμογή! όσο δύσκολη κι αν είναι κι όση πολλή θέληση και πείσμα κι αν χρειάζεται!! Και εγώ σε ευχαριστώ για συμβουλές που μου έδωσες αλλού σε δικά μου και ωφελήθηκα. Αλληλοσυμπλρώνουμε ο ένας τον άλλο και αυτή είναι η αξία ενός φόρουμ υποστήριξης.