ΠΕΘΕΡΟΠΛΗΚΤΗ!!!

Εγώ πάλι λέω να είσαι ο εαυτός σου, να έχεις τόσες επαφές όσες εσύ θεωρείς σωστές και σεβόμενη τον εαυτό σου. Δλδ δεν είναι απαραίτητο να παίζεις θέατρο και να πιέζεσαι. Αν είναι άνθρωποι που δεν μπορούν να καταλάβουν μια διαφορετική άποψη δικό τους πρόβλημα.

Τώρα ... τα υπόλοιπα είναι θέμα του συντρόφου σου. Αν θα αφήσει να του κάνουν τη ζωή κόλαση λόγω του ότι θα έχεις επιλέξει λίγες επαφές μαζί τους, αν θα του κάνει η μαμά τη ζωή πατίνι ζητώντας όλα τα χατήρια κλπ.

Νομίζω ότι βγάζεις ένα θυμό που δεν τους αναλογεί εξολοκλήρου αλλά αφορά το σύντροφό σου και την επιρροή που έχουν στη ζωή του.
Γιατί έχει τόση βαρύτητα η άποψή τους ?
Ακόμα κι όταν πας εκεί ή κάνεις πως συμφωνείς σε παραλογισμούς γιατί σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι αν πραγματικά καταβάθος ξέρεις
πως έχεις γραμμένη κάθε παράλογη σκέψη τους? Γιατί να έχουν δύναμη τα λόγια και να σε θυμώνουν τόσο? Μήπως έχουν δύναμη για τον σύντροφό σου?

Quote:

---

Originally Posted by Arsi

Εγώ πάλι λέω να είσαι ο εαυτός σου, να έχεις τόσες επαφές όσες εσύ θεωρείς σωστές και σεβόμενη τον εαυτό σου. Δλδ δεν είναι απαραίτητο να παίζεις θέατρο και να πιέζεσαι. Αν είναι άνθρωποι που δεν μπορούν να καταλάβουν μια διαφορετική άποψη δικό τους πρόβλημα.

Τώρα ... τα υπόλοιπα είναι θέμα του συντρόφου σου. Αν θα αφήσει να του κάνουν τη ζωή κόλαση λόγω του ότι θα έχεις επιλέξει λίγες επαφές μαζί τους, αν θα του κάνει η μαμά τη ζωή πατίνι ζητώντας όλα τα χατήρια κλπ.

Νομίζω ότι βγάζεις ένα θυμό που δεν τους αναλογεί εξολοκλήρου αλλά αφορά το σύντροφό σου και την επιρροή που έχουν στη ζωή του.
Γιατί έχει τόση βαρύτητα η άποψή τους ?
Ακόμα κι όταν πας εκεί ή κάνεις πως συμφωνείς σε παραλογισμούς γιατί σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι αν πραγματικά καταβάθος ξέρεις
πως έχεις γραμμένη κάθε παράλογη σκέψη τους? Γιατί να έχουν δύναμη τα λόγια και να σε θυμώνουν τόσο? Μήπως έχουν δύναμη για τον σύντροφό σου?

---

Άrsi μου το σκέφτηκα και έχεις δίκαιο. Νομίζω ότι έχω θυμό προς το σύντροφο μου γιατί εξαιτίας του αναγκάζομαι να μπαίνω σε μια κατάσταση την οποία δεν έχω επιλέξει εγώ και το κάνω μόνο και μόνο για το χατήρι του. Δε το είχα συνηδητοποιήσει. Και όταν τον βλέπω να χαίρεται κάποιες φορές επειδή πήγα και το έπαιξα χαζοχαρούμενη εγώ μέσα μου θυμώνω ακόμα πιο πολύ. Τελικά νομίζω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημά μου είναι ο θυμός που νιώθω. Νιώθω σα να πληρώνω ένα τίμημα για να έχω αυτή την καλή σχέση που έχω. Ωραία βραδιά αποκαλύψεων. Τώρα έπαθα κοκομπλόκο. Μέχρι τώρα νόμιζα ότι είχα θυμό μόνο απέναντί τους.

τιτα επειδη ειχα μια σχεση με εναν μαμακια κ μου ειχαν μεινει απωθημενα, το συζηταγα την προηγουμενη βδομαδα με την ψυχολογο μου.
η δικη μου περιπτωση ηταν οτι πεθανε ξαφνικα ο πατερας κ μανα κ αδερφη γατζωθηκαν απο πανω του, κ εν μερει τις εφαγα στη μαπα κ εγω. (αν κ ομολογω οτι οι δικες σου ακουγονται ακομα χειροτερες!!!!)
η ψυχολογος μου μου ειπε, οτι εφοσον δεν τις πηγαινα εκανα πολυ καλα κ χωρισα διοτι θα τις εβρισκα μια ζωη μπροστα μου κ αυτο δεν επροκειτο να αλλαξει.
τη ρωτησα αν πιστευει οτι ο πρωην μου θα εχει αλλαξει τωρα πια μετα απο τοσα χρονια που εχει πεθανει ο πατερας του, κ μου απαντησε οτι οχιιι!!! (ομολογω μου εκανε πολυ μεγαλη εντυπωση).
μου ειπε τα εξης: ο πρωην σου πρεπει να ηταν ενας πολυ δυνατος ανθρωπος, (γιατι αν δεν ηταν δεν θα αντεχε), ο οποιος δεχτηκε να επωμιστει ρολο πατρικο που δεν του αναλογουσε απεναντι στη μητερα κ την αδερφη του. αυτο μου λεει το συνδρομο ειναι πολυ δυσκολο να αλλαξει, κ αν ο πρωην σου ηθελε θα χρειαζοταν πολλη ψυχοθεραπεια για να το καταφερει. μα, της λεω, ηταν εξυπνος ανθρωπος, ειχε πολυ καλες κοινωνικες δεξιοτητες... μου λεει, δεν εχει καμια σημασια, οταν μπαινει στη μεση το συναισθημα δε σε σωζει ουτε η εξυπναδα ουτε τπτ!!!
σε καμια περιπτωση δεν ισχυριζομαι οτι η δικη σου περιπτωση κ η δικη μου ειναι ιδιες. ομως μπορει να ειναι παρομοιες. σκεψου καλα λοιπον, πριν αποφασισεις να παντρευτεις, διοτι οπως λεει ενας γνωστος μου ψυχολογος, "ποτε μην παντρευτεις μια σχεση που δε σε αναπαυει, διοτι στο γαμο απλα θα σε διαλυσει!"
μην περιμενεις τα πραγματα να φτιαξουν με το γαμο, πιθανον θα σε θεωρουν πιο δικο τους ανθρωπο κ απλα θα σε τσακισουν.
εγω θα σου προτεινα πριν κανεις γρηγορη κινηση να παντρευτεις, αν εχεις την οικονομικη δυνατοτητα να πας να το συζητησεις εσυ με ψυχολογο, να σε ενημερωσει σωστα τι να περιμενεις τουλαχιστον, κ αν κ πως μπορεις να βαλεις τα ορια σου.
το σωστο θα ηταν να παει για ψυχοθεραπεια ο καλος σου, γιατι αυτος εχει το προβλημα, για να μπορεσει να βαλει ορια στη μαμα κ την αδερφη, αλλα οπως ειπαμε, πολυ δυσκολο να γινει αυτο, δεν ειναι κατι πολυ απλο. κ δεν μπορεις εσυ να τον υποχρεωσεις.
οσο για αυτα τα ειναι πολυ καλο παιδι, ενταξει δεν ειναι μονο το καλο παιδι σε μια σχεση, αν σου ψηνει το ψαρι στα χειλη καθημερινα, κ βαζει σε προτεραιοτητα τη μαμα του, καποια στιγμη θα τα παρεις εντελως στο κρανιο κ μετα θα παει περιπατο το καλο παιδι.
εγω στη θεση σου πιο πολλες πιθανοτητες θα εβλεπα να βρω μια καινουργια σχεση πιο κοντα στα μετρα μου, παρα να εχω απαιτηση να ζησω καλα με εναν ανθρωπο που εχει γυρω του τοσο νοσηρο περιβαλλον. στο νοσηρο περιβαλλον, απλα τρεχουμε μακρια!!! (κ αυτο συμβουλη της ψυχ μου). ειναι ολιγον ανεδαφικη προσδοκια να περιμενουμε να αλλαξει ΟΛΟΣ ο περιγυρος!!!
το οτι εισαι 12 χρονια μαζι δε λεει τπτ, σκεψου αν θελεις να γαμησεις την υπολοιπη που σου απομενει!
λυπαμαι αν σε στεναχωρεσα, αλλα πραγματικα θα ηθελα να μοιραστω τις δικες μου εμπειριες οσο μπορω κ να μην την πατησει κ αλλος!!!

κ εννοειται οτι συμφωνω με ολα τα κοριτσια, ξωτικο, θεοφανια, ρειν, αρσι, ρουλα, γιωτα κ φωτεινη.

κοιτα το προβλημα το εχει ο καλος σου, οχι το σοι του, τιτα να το ξεκαθαρισουμε. με τον καλο σου θα επρεπε να θυμωνεις που δεν τους βαζει ορια. αυτες τον πατανε επειδη δεν βαζει ορια. αλλιως θα μαζευοντουσαν, η εσεις θα την κανατε για το τιμπουκτου κ θα τα σπαγατε τελειως με δαυτους!

οχι ο φιλος σου μπορει να μην εχει ευθυνη για τη μαλακισμενη συμπεριφορα των δικων του, εχει ομως ευθυνη για το οτι δεν τους το κοβει!!!! συνεπως δεν ειναι τοσο αμοιρος ευθυνων οσο νομιζεις!!!

τελικα να κανω κ καποιες ερωτησεις που αφορουν εσενα:

εσυ γιατι θελεις να παντρευτεις μια σχεση που δειχνει εξ αρχης τοσο προβληματικη? τι φοβασαι, οτι δε θα βρεις καλυτερο? η αγαπη σου για αυτον ειναι τοσο μεγαλη που να ειναι οκ να ανεχεσαι τα οσα γινονται? ανεχεσαι ευκολα η φτανεις στα ορια σου? επισης τι παει να πει, "δλδ δε θα τον παντρευτει κανεις επειδη ειχε μια τετοια μανα?" εσυ θα εισαι καλα μεσα σε αυτο το γαμο? απο εκει κ περα, αν πχ εβρισκες καποιον αλλο που να γουσταρες εξισου κ δεν ειχε αυτο το πακετο, τι σε νοιαζει αν αυτος θα βρει η δε θα βρει καποια να τον παντρευτει! καταλαβαινω οτι ειναι ο ανθρωπος σου, εφοσον εχετε 12 χρονια κοινων εμπειριων, αλλα απο την αλλη προσεχε κ τις παγιδες!!!

My rep point στη Λου και στο φανταστικό της σχόλιο για την επιλογή του νοσηρού περιβάλλοντος. Πολύ διεισδυτικές παρατηρήσεις!

ισως δινεις περισσοτερη σημασια απ οσο πρεπει σ αυτες τις γυναικες......ομως και εγω θα συμφωνισω με την Λου......φταιει και ο καλος σου και μαλιστα σε μεγαλο βαθμο για ολη αυτην την κατασταση και θα επρεπε ηδη να το ειχε σταματησει αυτο εφ οσων βλεπει οτι σε κανει να θυμωνεις....

συμβουλη:αν δεν μπορεσει να λυσει την κατασταση ο αγαπημενος σου τοτε πρεπει να το χειρηστεις μονη σου.....εχω την εντυπωση οτι αυτες οι γυναικες χαιρονται με το να σε βλεπουν να θυμωνεις (προφανως το βλεπουν) και ενας λογος που το συνεχιζουν ειναι αυτος....ομως αν αλλαξεις τακτικη και δειχνεις περισσοτερη ευδιαθετη ισως τις πειραξει πολυ...δειξε δηλαδη οτι δεν σε ενοχλει ολο αυτο........και αν χρειαστει ,βαλτες και στη θεση τους καμια φορα για να καταλαβουν οτι αρκετα τις ανεχτηκες....

χαχα ρειν, σε ευχαριστω πολυ για τις "διεισδυτικες παρατηρησεις", αλλα δεν ειναι δικες μου!!! τις φερνω αρτι αφειχθησες απο ψυχ συνεδρια!!! (κ ναι πιστευω οτι η ψυχ μου την ξερει πολυ καλα τη δουλεια της, κοινως την εμπιστευομαι!)

επισης να διευκρινισω κατι:
πουθενα δεν ισχυριζομαι οτι στο πρωτο προβλημα κ δυσκολια με εναν συντροφο πρεπει να την κανουμε με ελαφρα. σιγουρα καμια σχεση μεταξυ 2 ανθρωπων δεν ειναι τελεια, κ χρειαζεται ψαξιμο κ προσπαθεια μεταξυ τους για να χτισουν μια καλη σχεση, η καλη σχεση δεν προκυπτει ετοιμη.

ομως οφειλουμε να προβληματιζομαστε αν το προβλημα/ατα που αντιμετωπιζουμε ειναι απο αυτα που μπορουν να λυθουν, η απο αυτα που ΔΕΝ μπορουν να λυθουν!!!

πχ ειχα γνωρισει ενα ζευγαρι πολλα χρονια παντρεμενο που φαινοντουσαν πολυ καλα μεταξυ τους κ μου λεγανε οτι σε καποια φαση δεν τα βρισκανε στο θεμα υπνος κ ΤΒ το βραδυ. ο ενας ειχε αυπνιες κ ηθελε να βλεπει ΤΒ, κ ο αλλος να κοιμαται! τελικα αυτη με την ΤΒ, αγορασε ακουστικα κ ετσι το λυσανε το προβλημα!

υπαρχουν λοιπον προβληματα διαχειρισιμα.

αλλα οταν περιγραφεις ολο αυτο το τζερτζελο με αυτη τη μανα κ την αδερφη κ εναν αντρα που δεν μπορει να βαλει ορια, τι πιστευεις εσυ οτι μπορεις να κανεις? τι να αλλαξεις? ποιον να αλλαξεις? κ μαλιστα λες οτι του γκρινιαζουν επειδη δεν τους καθεσαι, ενω ταυτοχρονα οταν τους καθεσαι σε κουτσομπολετουν κ απο πανω!! απο που κ ως που εισαι υποχρεωμενη να τους καθεσαι??? :eek::eek:

η ευθυνη της αποφασης ειναι παντα δικη σου φυσικα, απλα ολα αυτα που σου γραψαμε ειναι πολυ σοβαρες σκεψεις για προβληματισμο!

Τιτα προσεξε ο θυμος που εχεις απεναντι στον φιλο σου μην γινει θυμος αργοτερα απεναντι στον εαυτο σου για οσα δεχτηκες και υπεμεινες.Εχεις ενα πλεονεκτημα μεγαλο.Μπορεις να ξεφυγεις οσο ειναι νωρις ακομη ή να βαλεις ορια στον φιλο σου σχετικα με την κατανοηση και την υπομονη σου.

Λοιπον ο καθενας μας μπορει να εχει την αποψη του αλλα πρεπει να προσεχουμε να προσεχουμε πολυ στις συμβουλες που δινουμε!!!!!!!!!!
(αναφερομαι στη Lou)

Παιδιά ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σας πραγματικά με βοηθήσατε πολύ! Όμως έχω μπερδευτεί λιγάκι και ελπίζω να με καταλαβαίνετε. Οκ η μία λύση και οριστική είναι να χωρίσω και να τελειώσει το θέμα εδώ. Αυτή η λύση είναι η "ιδανική" για όποιον βρίσκεται εκτός της σχέσης και πιθανόν το ίδιο να συμβούλευα και γω κάποιον με αντίστοιχο πρόβλημα γιατί θα το εβλεπα πιο αποστασιοποιημένα και χωρίς συναίσθημα.
Η σχέση όμως αυτή μου δίνει και πολλά άλλα πράγματα για τα οποία αισθάνομαι πολύ χαρούμενη που βρίσκομαι σε αυτήν. Ζυγίζοντας τα διαπιστώνω ότι υπερτερούν τα καλά της από τα άσχημα της. Έχω βρει σε αυτόν το άνθρωπο πολύ κατανόηση, αγάπη, στοργή. Με γνωρίζει σε πολύ βάθος και με ξέρει όσο κανένας άλλος. Γνωρίζει, έχει δεχτεί και με έχει βοηθήσει σε θέματα που αφορούν τις πιο δύσκολες, σκοτεινές και πολλές φορές ενοχλητικές πλευρές του χαρακτήρα μου. Έχουμε δουλέψει μαζί σε επίπεδο βαθύτερο και έχουμε κάνει ατελείωτες ώρες συζητήσεων σε επίπεδο ψυχοθεραπευτικού χαρακτήρα. Επίσης κι εγώ από τη μεριά μου τον γνωρίζω πολύ καλά και τον έχω βοηθήσει σε ένα θέμα που δε μπορώ να σας το αποκαλύψω αλλά με την αγάπη και την κατανόηση το λύσαμε και αυτό μας έδεσε πάρα πολύ. Επίσης όταν εγώ είχα φάει φρίκη κάποτε από χοντρή κατάθλιψη που είχα πάθει με πολλές παρενέργειες από φοβίες κ.α. δε θα ξεχάσω ότι αυτός ήταν εκεί και με κρατούσε αγγαλιά βράδυα ατελείωτα γιατί δε μπορούσα να κοιμηθώ και φοβόμουν μη κάνω κακό στον εαυτό μου. Αυτός ήταν που με πήρε από το χέρι ένα μεσημέρι και τρέχαμε στα επείγοντα του ψυχιατρικού τμήματος ενός νοσοκομείου γιατί τα είχα δει όλα, αυτός ήταν που μου στάθηκε όσο έκανα ψυχοθεραπεια και αυτός ήταν που χάρηκε πιο πολύ όταν κατάφερα και πάλι να σταθώ στα πόδια μου. Αυτός ήταν εκεί όταν πάθαινα κρίσεις πανικού και έτρεχε κάθε φορά να με βοηθήσει. Εκείνος ήταν εκεί όταν είχα πάθει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας για αρκετούς μήνες. Εκείνος είναι ακόμα εδώ όταν νιώσω ότι πάλι κάτι δε πάει καλά και μου με βοηθάει να βρω πάλι το κουράγιο. Όμως δεν είναι μόνο αυτά. Αυτός είναι που με κανει να γελάω, να νιώθω ερωτευμένη μετά από τόσα χρόνια, να νιώθω επιθυμητή, γυναίκα, να νιώθω ασφάλεια και πολλά πολλά άλλα. Και για όλα αυτά τον αγαπώ και τον θέλω στη ζωή μου.
Είμαστε και οι 2 πολύ πληγωμένοι από το παρελθόν μας και μετά από 12 χρόνια βλέπω ότι έχουμε καταφέρει να βρούμε απαντήσεις σε πολλά ερωτηματικά μας και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
Από τη μεριά του προσπαθεί όσο μπορεί να με κρατάει μακρυά από ότι γίνεται σπίτι του και να μη με φορτώνει με το αρνητικό κλίμα που υπάρχει. Αυτό όμως δεν είναι πάντα εφικτό γιατί εγώ το νιώθω και το καταλαβαίνω κι εκεί είναι που θυμώνω. Ναι θυμώνω και μαζι του γιατί δυστυχώς μου φορτώθηκαν και αυτά τα άτομα στη ζωή μου για τα οποία δεν ευθύνομαι εγώ και δε τα έχω επιλέξει. Έχω επιλέξει όμως αυτόν τον άνθρωπο και αφού θέλω να είμαι μαζί του ψάχνω τον τρόπο να είμαι ανεπηρέαστη από αυτούς τους εξωτερικούς παράγοντες. Εντωμεταξύ κάνει αιματηρες οικονομιες για να έχουμε κάποια χρήματα στην άκρη όταν θα φύγουμε εκτός Αθήνας μιας και εγώ εχω χασει τη δουλειά μου και αυτό δε του επιτρέπει να φύγει αυτή τη στιγμη από το σπίτι του. Απλά επειδή ο χαρακτήρας μου είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος θα ήθελα με κάποιο τρόπο να δυναμώσω τον εαυτό μου ώστε να μη δίνω σημασία και να μην επηρεάζομαι από αυτούς τους ανθρώπους. Θέλω δηλ. να είμαι όπως λένε μπενάκης, βγενάκης. Καταλαβαίνω ότι όταν κάτι δε μας ευχαριστεί το τελειώνουμε όμως πιστεύω ότι αξίζει να παλεύουμε και για κάποιον που αγαπάμε πολύ και μερικές φορές αξίζει να στηρίζουμε τις επιλογές μας ακόμα και όταν πρέπει να βαδίσουμε δύσβατα μονοπάτια. Και όχι δε πιστεύω ότι δε θα βρω άλλον να με αγαπήσει, να με καταλάβει ή να με νοιαστεί. Θα βρω, όπως μπορεί να βρει κι εκείνος. Αλλά τον αγαπώ και μ'αγαπά.

Μηπως θυμωνεις πρωτιστως με σενα που εισαι ανακολουθη σ αυτο που κανεις κ μ αυτο που νιωθεις?Νιωθεις θυμωμενη, εξαλλη κι ομως εισαι εκει, παρουσα κ ακους δειχνωντας ηρεμη κ υπακουη. Ειναι λογικο να σκας ετσι. Καταρχην αυτο θελει κ εξτρα ενεργεια για να το κανεις. Να υποκριθεις, να κανει κατι που δεν εισαι,αλλα καλεισαι να εισαι... Απο ποιους ομως? Απο τον συντροφο σου, απο σενα την ιδια? Απο τους γονεις του? Αληθεια, εχεις μιλησει ανοιχτα στον συντροφο σου σχετικα με το ποσο ασχημα αισθανεσαι για την ολη κατασταση?Αυτος τί λεει για ολα αυτα?

Μιλας για το ποσο καλο θα εκανε σ αυτους κ στον συντροφο σου να εισαι ενταξει μαζι τους με βαση τον τροπο που αυτοι θεωρουν το ενταξει (μαλλον υποακουη κ πηγαινωντας με τα νερα τους), μιλας για το ποσο καλο θα εκανε σ αυτον το να εισαι καλα με τους γονεις του, για το ποσο καλυτερα θα ηταν τα πραγματα αν μπορουσες να τους υπομεινεις. Εσυ που εισαι σε ολο αυτο? Εσενα θα σου εκανε καλο να εχεις καλες σχεσεις μαζι τους? Με ποιο τροπο? Πώς θα σε ωφελουσε κ τί θα σου προσφερε? Η γνωμη σου ακουγεται? Εχει σημασια? Δεν μπορεις να φτιαξεις την σχεση της μανας κ του γιου κ δεν ειναι ο ρολος σου αυτος. Ουτε οφειλεις να επωμιστεις αλυτα θεματα που εχουν οι δυο τους. Αν ο φιλος σου λοιπον, σε βαζει στο περιθωριο γιατι η αναγκη του στο να προσφερει στη μαμα του, ειναι μεγαλη τοτε οφελεις να δεις, αν μπορεις να ζησεις μ αυτο.Γιατι αν αυτος δεν θελει να το αλλαξει αυτο, εσυ δεν προκειται να το αλλαξεις με τιποτα.

Επειδη αυτος εχει αποδεχτει τους γονεις του και ανεχεται συμπεριφορες τους, θα χε ενδιαφερον να μαθεις κ να δεις κατα ποσο αποζητα ή απαιτει να κανεις το ιδιο. Αν ισχυει αυτο, τοτε δεν ειναι ενα μικρο ζητημα στη σχεση, αλλα ενα καιριο σημειο συγκρουσης. Που θα το βρισκεις μπροστα σου κ σε αλλα θεματα που θα ανακυπτουν. Μην το υποτιμησεις...Καλη δυναμη κ ψυχραιμια θα ευχηθω!

ps.1. βλεπω οτι απαντησα ετεροχρονισμενα σε σχεση με την τελευταια σου απαντηση.
ps.2. τα ερωτηματα ειναι μαλλον αυτα που θα εκανα εγω σε μενα σε μια αναλογη περιπτωση ψαξιματος. δεν ρωταω για να μου απαντησεις, αλλα για να βοηθησω, αν μπορω...

Quote:

---

Originally Posted by Kandy

Λοιπον ο καθενας μας μπορει να εχει την αποψη του αλλα πρεπει να προσεχουμε να προσεχουμε πολυ στις συμβουλες που δινουμε!!!!!!!!!!
(αναφερομαι στη Lou)

---

kandy, δε νομιζω οτι της εδωσα συμβουλες να χωρισει η οχι! πηρα καποια θεση οτι το ενοχικο πακετο δυσκολα αλλαζει χωρις ψυχοθεραπευτικη δουλεια απο αυτον που το εχει, κ εθεσα πολλα σημεια για προβληματισμο.

εγω υπονοησα για μενα οτι εγω σαφως κ θα χωριζα στη θεση της τιτας, αλλα εγω ειμαι αλλος ανθρωπος κ οχι η τιτα, κ δεν εχει καμια σημασια τι θα εκανα εγω, κ δεν τη συμβουλευσα να κανει ο,τι θα εκανα εγω!!!!

τιτα, εφοσον μας λες οτι αγαπιεστε παρα πολυ, μια αλλη ιδεα ειναι να ΠΑΤΕ ΜΑΖΙ σε ψυχοθεραπευτη κ να το συζητησετε, ως κοινο προβλημα σχεσης!!!!!!

σε αυτη την περιπτωση, ισως ο ψυχοθεραπευτης βοηθησει εσενα απο τη μερια σου να βαλεις τα ορια σου, κ το φιλο σου να βαλει ορια στους δικους του!!!! ισως σας βοηθησει να σωσετε κ να βελτιωσετε τη σχεση σας!!!!

Quote:

---

Originally Posted by Lou!..

kandy, δε νομιζω οτι της εδωσα συμβουλες να χωρισει η οχι! πηρα καποια θεση οτι το ενοχικο πακετο δυσκολα αλλαζει χωρις ψυχοθεραπευτικη δουλεια απο αυτον που το εχει, κ εθεσα πολλα σημεια για προβληματισμο.

εγω υπονοησα για μενα οτι εγω σαφως κ θα χωριζα στη θεση της τιτας, αλλα εγω ειμαι αλλος ανθρωπος κ οχι η τιτα, κ δεν εχει καμια σημασια τι θα εκανα εγω, κ δεν τη συμβουλευσα να κανει ο,τι θα εκανα εγω!!!!

τιτα, εφοσον μας λες οτι αγαπιεστε παρα πολυ, μια αλλη ιδεα ειναι να ΠΑΤΕ ΜΑΖΙ σε ψυχοθεραπευτη κ να το συζητησετε, ως κοινο προβλημα σχεσης!!!!!!

σε αυτη την περιπτωση, ισως ο ψυχοθεραπευτης βοηθησει εσενα απο τη μερια σου να βαλεις τα ορια σου, κ το φιλο σου να βαλει ορια στους δικους του!!!! ισως σας βοηθησει να σωσετε κ να βελτιωσετε τη σχεση σας!!!!

---

Τωρα συμφωνω απολυτα μαζι σου

Quote:

---

Originally Posted by Kandy

Τωρα συμφωνω απολυτα μαζι σου

---

κι εγώ συμφωνώ μαζί σας! Μάλλον αυτή θα ήταν η καλύτερη λύση. Ευχαριστώ πάρα μα πάρα πολύ, όλους !

Τίτα τη λύση την ξέρεις εσύ και μόνο εσύ... κανείς άλλος, ούτε καν ο ψυχολόγος. Εσύ ζεις την κατάσταση κι εσύ είσαι πιο κοντά από οποιονδήποτε στον εαυτό σου έστω κι αν αδυνατείς σε κάποια φάση να βρεις απαντήσεις.
Εμείς μπορούμε απλά να σου δώσουμε ερεθίσματα να έρθεις πιο κοντά σ'αυτό που θες.

Κάθε περίπτωση και κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, οπότε όχι δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η καλύτερη αποστασιοποιημένη απάντηση θα ήταν να χωρίσεις.

Τώρα για τον θυμό...
Νομίζω πως αν οι ιδιοτροπίες της μητέρας δεν είχαν επιρροή στον άντρα σου δε θα σε ενοχλούσαν και σένα. Αν δεν αναγκαζόσουν να μπεις σε μια μη επιθυμητή κατάσταση, επίσης δε θα τσατιζόσουν.
Δυστυχώς τα παραπάνω ίσως δημιουργούν θυμό απέναντι στον σύντροφό σου και δυστυχώς γιατί ακόμα κι αν δεν είναι ακόμη αντιληπτό ο συσσωρευμένος θυμός γενικά δημιουργεί πρόβλημα σε μια σχέση έστω και μακροχρόνια.

Γνώμη μου είναι καταρχάς να μην αφήσεις ανέκφραστο αυτόν τον θυμό. Να του μιλήσεις αφού πρώτα εντοπίσεις τι ακριβώς σε ενοχλεί.
Εφόσον έχετε τόσο καλή επικοινωνιακά σχέση θα μπορέσετε να το δουλέψετε και να βρείτε λύσεις. Καλή επίσης η μέλλουσα γεωγραφική απόσταση απ'τους δικούς του. Εύχομαι να δημιουργηθεί και συναισθηματική απ'την άποψη της 'αρρωστημένης' εξαρτητικής σχέσης.

Και κάτι άλλο.Μη νιώθεις ενοχές ότι και καλά θες να απομακρύνεις τον άντρα σου απ'τους δικούς του, νομίζω ότι μάλλον θες να τους ενώσεις γιατί μια πραγματικά αγαπημένη σχέση είναι αυτή που απέχει απ'την εξάρτηση, τον εξαναγκασμό, την παράλογη απαίτηση, και τον εγωισμό.
Ακόμα κι αν καταλήξετε να έχετε εντελώς τυπικές σχέσεις πίστεψέ με είναι πιο καλή σχέση από μια ...τέτοια σχέση που περιγράφεις. Πιο ανθρώπινη και πιο κοντινή.

Και πέρα απ'αυτό που ανέφερες σχετικά με το θυμό σου απέναντί του λόγω του ότι εξαναγκάζεσαι να δεχθείς καταστάσεις που δε θες, να και κάτι άλλο που κατά τη γνώμη μου δεν αφορά τη μητέρα ας είναι η πιο μέγαιρα του κόσμου αλλά αυτόν και εσένα.
Αυτόν που αφαιρούσε χρόνο που είχες ανάγκη βάζοντας άλλες προτεραιότητες και σένα γιατί το δεχόσουν.
Γνώμη μου πάντα.

Quote:

---

Originally Posted by tita1977

Η σχέση μου είναι 12ετής και σε όλα αυτά τα χρόνια έχω περάσει πολύ άσχημα εξαιτίας της γιατί δύσκολα υπήρχε χρόνος για μένα αφού ο φίλος μου πάντα έτρεχε να καλύπτει τις δικές της ανάγκες.

---

Εύχομαι πάντως να πάνε όλα καλά :))