Απορία για κακοποιητική σχέση...

Αν και τα περισσότερα και τα πιο σημαντικά έχουν γραφτεί, θα ήθελα να τονίσω ότι ο μια φορά κακοποιητής είναι υποψήφιος για ισόβιος κακοποιητής (αναφέρθηκε βέβαια ότι είναι δυνατόν να σπάσει ο κύκλος της κακοποίησης αν συνειδητοποιήσει το τι πράττει και ζητήσει βοήθεια). Επίσης, θεωρώ ότι η κακοποιητική συμπεριφορά τον συνοδεύει και στις καθημερινές του δραστηριότητες (έξω από το στενό του περιβάλλον) απλά είναι μικρότερης έντασης με αποτέλεσμα να απαιτεί "έμπειρο μάτι" για να γίνει αντιληπτή. Και εκεί, όταν του δοθεί η ευκαιρία, είναι δυνατόν να παρεκτραπεί και να ασκήσει κακοποίηση. Η rain το αναφέρει εύστοχα στο παρακάτω:

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Υπάρχουν περιπτώσεις που όταν η βία δεν εκφράζεται σε τομείς έξω από τους πλέον ιδιωτικούς κύκλους της ζωής, δεν γίνεται άμεσα ούτε αυτονόητα ορατή από τους γύρω, ούτε συνολικά αντιληπτή από το περιβάλλον του κακοποιητή.

---

Καλησπέρα,
Ψάχνωντας στο google έπεσα επάνω σας και εντυπωσιάστηκα με τις απαντήσεις που βρήκα για όλα τα ερωτήματα μου...
Επειδή βρίσκομαι στην φάση της "θεραπείας" εάν μπορεί να θεωρηθεί θεραπεία αυτο... Μπορώ να σας πώ με σιγουριά ότι το "θύμα" που στη δική μου περίπτωση είμαι εγώ.. έχει εξίσου πρόβλημα που πρέπει να το λύσει με τον εαυτό του..
Ο θύτης είναι πάντα "ένας άγγελος" για τους απέξω... μόνο εγώ ξέρω οτι τον έχω δει να με κυνηγάει με μαχαίρια... μόνο εγώ ξέρω οτι τον έχω δεί με τη βενζίνη στο χέρι να απειλεί οτι θα κάψει το σπίτι... και μόνο εγώ και η μικρή (8 ετών σήμερα) ξέρουμε το πόσο άσχημα μπορεί να μιλήσει μπροστά στα παιδιά του τα ίδια προκειμένου να κερδίσει αυτό που θέλει..
Να σας πώ πρωτα απο όλα οτι ουδέποτε δεν γύρισα να κοιτάξω άλλον, ουδέποτε απάτησα ή έδωσα το παραμικρό δικαίωμα.. Η συμπεριφορά αυτή δεν είχε ποτέ να κάνει με δικές μου "άσχημες πράξεις" .. είχε πάντα να κάνει με δικές του τρελλές και παράλογες απαιτήσεις... Όταν την κοπάναγα απο το σπίτι.. πάντα μετάνιωνε και καταλάβαινε οτι χρειάζεται βοήθεια.. γύριζα πίσω... (εκεί ακριβώς είναι το δικό μου πρόβλημα που ακόμα προσπαθώ να λύσω) και την ώρα που φτάναμε έξω απο το γραφείο του θεραπευτή, μου έλεγε οτι εγώ έχω το πρόβλημα και όλα όσα αναφέρατε παραπάνω...
Δυστυχώς πολλές φορές το πίστεψα.. ξέρω πάρα πολύ καλά οτι δεν είναι έτσι.. ξέρω οτι "δεν προκάλεσα".. απλά απάντησα.. Ξέρω οτι δεν θα κρατήσει πολύ ακόμα.. απλά ελπίζω οτι θα βγώ ζωντανή απο αυτό και αλλαγμένη... Ξέρω βέβαια οτι θα κουβαλάω πολλά μέσα μου που δεν ξέρω τί θα μου αφήσουν στο τέλος εκτός απο την πικρία της αποτυχίας... αλλά σίγουρα θα είμαι καλύτερα.

Συνοψίζοντας.. ο κακοποιητής είναι άνθρωπος που πολλές φορές μπαίνουμε στη διαδικασία να "δικαιολογήσουμε".. "δεν φταίει εκείνος.. τα ταραγμένα παιδικά του χρόνια φταίνε..." δεν μπορούμε όμως να τα πληρώσουμε εμείς αυτά...

Οσο υπαρχουν γυναικες που ανεχονται την βια και την κακοποιηση στις σχεσεις τους , τοσο θα υπαρχουν και ανδρες που ειναι βιαιοι ,γιατι απλα αμα δεν μπορουσαν να εχουν καμια δυπλα τους , αμα ηξεραν πως καμια κοπελα δεν θα εκανε σχεση μαζι τους αναγκαστηκα και αυτοι , -οι πιο πολλοι δλδη γιατι υπαρχουν και οι ανδρες που εχουν μεγαλο ψυχηκο προβλημα - αναγκαστηκα λοιπον και αυτοι θα αλλαζαν , θα ελεγχαν τα νευρα τους και δεν θα χτυπαγαν τις κοπελες τους .
Αλλα δυατυχως υπαρχουν πολλες γυναικες ακομα και στην εποχη μας ,οπου ανεχοντε τετοια πραματα .

Αυτές που ανέχονται την βία δεν εκτιμουν τον εαυτό τους, είναι αδύναμες και χωρίς αυτοπεποίθηση. Είχα και εγώ κάποτε μια κακοποιητική εμπειρία από σύντροφο. Την πρώτη φορά τον συγχωρω γτ φαντάστηκα οτί εγώ του προκάλεσα την συμπεριφορά, την δεύτερη πήγα να φύγω από το σπίτι που συγκατοικούσαμε αλλά δεν έφυγα γιατι δεν ήθελα να γυρίσω στην μητέρα μου, την τρίτη όμως φορά δεν με ένοιαζε τπτ..πάλεψα και ας με σκότωνε. Αυτό που σκεφτόμουν είναι οτί δεν το αξίζω και δεν θα τολμήσει κανένας ξανά να μου απλώσει χέρι είπα οτί εγώ θα απλώσω σε αυτον και θα του τα κόψω. Έτσι με απειλές και ξύλο, κατάφερα να τον χτυπήσω και εγώ τον μ@λ@κ@ και να του κάνω ζημιά σε κάτι αγαπημένα του πράγματα, κατάφερα να βγώ από το σπίτι που είχε κλειδώσει για να μην φύγω. Είχα τέτοια δυναμη μέσα μου που θα την γλύτωνα δεν υπήρχε περίπτωση αλλιώς θα τον σκότωνα.

Συμφωνω με την Cristina... Εχω περασει και εγω τα ιδια.... Για το μονο που φταιμε ειναι οτι ανεχομαστε αυτη τη συμπεριφορα.. Ο βιαιος αντρας ειναι βιαιος και παντα θα ειναι βιαιος.... Με ολες τι ιδια θα κανει... Αυτη ειναι η γνωμη μου...