Quote:
Originally posted by olga_soul
Πολλά έχουν δημοσιευτεί διεθνώς χρόνια τώρα από αναγνωρισμένες επιστημονικές ομάδες, για την ευεργετική συνδρομή των κατοικίδιων στην αντιμετώπιση δημοφιλών προβλημάτων όπως κατάθλιψη, αγοραφοβία κτλ , σε άτομα που είτε ακολουθούν φαρμακοθεραπεία, είτε ψυχοθεραπεία (είτε συνδιασμό των δύο) και πολλά θετικά αποτελέσματα κυριολεκτικά δικαιώνουν τα όσα έχουν ειπωθεί
Πόσοι από εσάς που ήδη έχετε κατοικίδια νιώθετε ότι πραγματικά βοηθούν με τον τρόπο τους στο πρόβλημά σας?
Όσοι έχετε συγκεντρώσει πηγές στο internet σχετικά με το θέμα θα ήταν καλό να τις αναφέρετε
.
Εγώ συνυπάρχω χρόνια με έναν γατούλη , ο οποίος με βοήθησε θεαματικά με την κατάθλιψή μου, ενώ τα άλλα μου ζώα
.κουνέλι, νεροχελώνα, ψάρια μου δίνουν καθημερινά μια ξεχωριστή χαλάρωση στο άγχος μου!!!
Εκτός των άλλων τα κατοικίδια (ιδιαίτερα σκύλοι, γάτες
) σε μοναχικά ηλικιωμένα άτομα αποτρέπουν την δημιουργία εκτεταμένης κατάθλιψης που έτσι και αλλιώς παρουσιάζεται ως ψυχολογική κατάσταση στην τρίτη και τέταρτη ηλικία
Ειλικρινά περιμένω τα σχόλιά σας, τις πηγές πληροφόρησης που έχετε και μπορεί να αγνοώ
και τις εμπειρίες σας στην συνύπαρξη με τα κατοικίδια ως βοηθητικό παράγοντα στα ψυχολογικά σας προβλήματα
Μόλις είδα το ζώα και ψυχολογικές διαταραχές είπα περίεργο θέμα..Θε να με κουζουλάνει το κοπέλι ότι και τα ζα έχουν τα ψυχολογικά τους;Αλλά είδα εκτενέστερα το θέμα και το χάρηκα.Πολύ μου λείπουν τα τσιν τσι λα που χάρισε η μαμά μου λόγω του ότι λέει τα φροντίζαμε ανεπαρκώς...Γκρρρ.Είχε πολύ ροκανίδι η κατάσταση αλλά να σου πω τώρα που θα έχω το δικό μου σπίτι θα ψάξω κάποιο γλυκό ζωάκι...να με συντροφεύει..συγκινήθηκα..Σ νιφ,σνιφ..Ένα ωραίο είναι το τσόου τσόου...σκυλάκι...θα δω αλλά πάντα ζούσα με ένα ζωάκι..Το τι πένθη έχω ρίξει για ψαράκια ,παπαγαλάκια,κοτοπουλάκια,� �απάκια και πάσης φύσεως κατοικίδιο δε λέγεται αλλά επιμένω αγάπη μου.Τα ψάρια μου γαμώ το τα πέθανα επειδή τα τάιζα πολύ...Έλεγαν οι οδηγίες(άκου πλάκα) ένα φυλαράκι την ημέρα και εγώ τους έβαζα και τους ξαναέβαζα.Έλεγα για να το τρώνε θα πεινάνε και χαιρόμουν που φρόντιζα τα χρυσόψαρά μου...Αλλά τα ψάρια έχουν μνήμη 3 σεκόντα και που να θυμούνται....Τα μπούκωσα,τα κακόμοιρα....Και αρχίσαν τα κόπρανα τα πολλά,μόλυναν το νερό και αρρώστησαν....Πόσες φορές δεν έχω δει το ψάρι να τουμπέρνει;Άπειρες.....Όλα τα σκότωνα..Μου θυμίζει μια ταινία με την αλκοολική(αυτή που έπαιζε στο Miss Congeniality-δεν μου\'ρχεται όνομα)όπου στο κέντρο αποτοξίνωσης γνώρισε έναν τύπο που σκότωνε κάθε τι που βρισκόταν γύρω του και το φρόντιζε.Συγκεκριμένα κλαψούριζε ιδιαίτερα γιατί όλα του τα φυτά μαραίνονταν...Θέλω ζωάκι.Είναι το επόμενο βήμα μου...