.......................
Printable View
.......................
Ξέρω για που πήγαινε το ντουβάρι. Για ποιες παρωπίδες και τείχη μου λες τώρα; Αν δεν είσαι σε θέση να απαντήσεις ευγενικά μην απαντάς καθόλου και καλό σου βράδυ carrie.
Προφανώς υπάρχουν μεγάλες διαφορές νοοτροπίας μεταξύ άλλων χωρών, δυτικών κυρίως, και της Ελλάδας. Μη γελιόμαστε.
Εξάλλου της οικονομικής χρεωκοπίας προηγήθηκε η ηθική. Σε όλα τα επίπεδα. Αν το μόνο αντίδοτο σ' αυτή την ηθική έκπτωση είναι μία παροχημένη, αστεία κολεκτιβίστικη αριστερίστικη ιδεολογία, κάνει το βουκολικό ακόμα πιο σκυθρωπά χαριτωμένο.
Ωστόσο τα αντισώματα υπάρχουν. Και το γεγονός ότι αυτή η χώρα ταξιδεύει, έστω και με σπασμένα πόδια δυτικά, κάτι σημαίνει. Ότι αυτό είναι το περισσότερο.
Θα σου απαντησω εγω φιλε μου....play λοιπον.Τον τροπο που σου μαθανε να ζεις την ζωη σου τον αλλαζεις αμα θες,εισαι μεγαλο παιδι μπορεις να πεις <<οχι>>,<<ναι>>.Εσυ που συχναζεις?Εδω που μενω εγω οι γκομενες δεν φορανε κολαν και δεν στηνονται και οσες το κανουν τρωνε <<χ>>.Εγω μεγαλωσα στα Βορεια Προαστεια αλλα εδω που διαλεξα να μενω δεν ειναι ετσι...Ξερεις τι ειναι η επιλογη?Επιλογη ειναι να παιρνεις την ευθυνη για αποφασεις και οχι ναγκρινιαζεις κανοντας μη παραγωγικη κριτικη.
Τεσπα δεν εισαι μονο εσυ διαφορετικος υπαρχουν και αλλοι σαν και εσενα αρκει να ψαξεις.Υπαρχουν ανθρωποι που αγωνιζονται για να αλλαξουν και να φτιαξουν την ζωη τους και αλλοι οι οποιοι απλα προβαλλουν τα αρνητικα τους επανω στους αλλους(επειδη απευθυνθηκες σε φορουμ ψυχολογιας)....Δεν ξερω αν εχεις τασεις φυγης αλλα επειδη εγω αυτο το εχω ζησει απο πολυ κοντα λογω δουλειας σου λεω οτι αν μαθεις να την κανεις απο τωρα μια ζωη θα την κοπανας κατηγορωντας παντα τους αλλους........
Συμφωνώ στο ότι η ηθική χρεοκοπία προηγήθηκε της οικονομικής….Quote:
Originally Posted by alexandros3
Όμως, πως οδηγηθήκαμε σε αυτή την ηθική κατάπτωση; Άραγε, η απουσία συμπεριφορών, όπως η διάθεση για συλλογικότητα, για αλληλεγγύη, το ενδιαφέρον γι’ αυτό που συμβαίνει δίπλα μας, η απάθεια, η δραστηριοποίηση, δεν συνδέονται άμεσα με την ηθική κρίση;
Θεωρώ ότι τέτοιου είδους δραστηριότητες δεν αποτελούσαν και δεν αποτελούν αποκλειστικότητα του επίσημου αριστερού χώρου. Υπάρχουν ανένταχτοι κομματικά πολίτες που νιώθουν την ανάγκη να λειτουργήσουν μέσα σε ανθρωπιστικά πλαίσια και μέσα από αυτή την ανάγκη δραστηριοποιούνται σε μικρά κινήματα, σε ομάδες που πρεσβεύουν τα παραπάνω. Από την άλλη αν η επίσημη αριστερά εντάσσει στην ιδεολογία της τέτοιου είδους έννοιες και δραστηριότητες, είναι άλλο θέμα και θέλω να πιστεύω καλοδεχούμενο από την κοινωνία.
Μετά από το παραπάνω πιστεύω να έγινε αντιληπτό ότι τα όσα ανέφερα δεν αποτελούσαν κομμάτι μιας "παροχημένης, αστείας κολεκτιβίστικης αριστερίστικης ιδεολογίας" :) :) (το μεταφέρω όπως ακριβώς το έγραψες)...
Πήρα ένα μικρό έναυσμα από όσα έγραψες, αλλά δεν σε ξέρω για να ξέρω που "ανήκεις" :) Οπότε σε καμία περίπτωση αυτά δεν αφορούσαν αυτά που έγραψες.
Για μένα τα ανθρωπιστικά πλαίσια καθορίζονται κάπως διαφορετικά. Για παράδειγμα, ηθική είναι η μη αποδοχή της μίζας, η μη εξαπάτηση της εφορίας, το μη παράνομο... παρκάρισμα ακόμα. Πιστεύω ότι αριστερίστικα κινήματα δεν προσφέρουν ουσιαστικά και πολλά και κυρίως εξυπηρετούν αδυναμίες αυτών που τα απαρτίζουν. Νομίζω ότι τα μέλη τους περισσότερο παίρνουν παρά δίνουν. Περισσότερο καταστρέφουν παρά χτίζουν.
Γι' αυτό και συμπαθώ ιδιαίτερα τα κινήματα χωρίς ακραιφνείς ιδεολογικές συνιστώσες.
Όμως για να επιστρέψω στο θέμα, όχι δεν πιστεύω ότι οδηγηθήκαμε σ' αυτό το χάλι από κάποια έλλειψη συλλογικότητας. Εκτός κι αν την προσδιορίζεις ως ευθύνη απέναντι στον εαυτό σου, πρώτα, και στους συνανθρώπους σου μετά.
Η ηθική έκπτωση, για μένα, έχει να κάνει με μία άκριτη συμφεροντολογία. Το να καις μία τράπεζα μαζί και μία έγκυο επειδή τόλμησαν να δουλέψουν είναι η ακραία έκφανση της μίας.. άκρης. Η άλλη ακραία έκφανση είναι να παραβιάζεις, όταν το μπορείς και το μπορείς συχνά, όλες τις συνιστώσες που απαρτίζουν αυτό το κράτος και να το καταληστεύεις.
Η συλλογικότητα σημαίνει προσωπική ευθύνη όχι συμμετοχή σε μικρές παρατάξεις, ναι παρωχημένων ιδεών και δικαιολόγησης προσωπικών αδιεξόδων που μετά μεταφράζονται σε αντικοινωνική συμπεριφορά.
Κυρίως όμως αυτό η ηθική προϋποθέτει και μία πίστη, μία διάθεση για ειλικρινή διάλογο και εξεύρεση λύσεων. Όταν ο καθένας κοιτάει τη πάρτη του μ'έναν άγριο σχεδόν φυλετικό τρόπο νομίζω ότι αυτή η κατάσταση θα διαιωνίζεται, και η όποια πορεία προς μία υγιή και εύρωστη δημοκρατία, που είναι το ζητούμενο, θα καθυστερεί.. θα παλλινδρομεί...
Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του νομίσματος.Όπως είχα γράψει και παλιότερα,άλλο να πας εκδρομή για μια βδομάδα σε μια ξένη χώρα,χαλαρός,χωρίς άγχος και άλλο να πας για να μείνεις μόνιμα.Υπάρχει τεράστια διαφορά.Εγώ νομίζω ότι οι άνθρωποι κυρίως στις δυτικές χώρες είναι εξαιρετικά παγεροί σε σχέση με μας και αδιαφορούν πολύ περισσότερο για τον διπλανό.Σαν ξένος θα βιώνεις ρατσισμό.Εγώ βλέποντας πχ Γερμανούς,Ολλανδούς,Σουηδο ύς,Αμερικανούς κλπ μου φαίνονται όλοι σαν ρομπότ,εντελώς διαφορετικοί με μας.Μπορείς να γίνεις σαν κι αυτούς;Προσωπικά πιστεύω ότι η Ελλάδα,με όλα τα άσχημά της,είναι από τις τελευταίες χώρες που υπάρχουν ακόμα οι αξίες.Αυτές δηλαδή που έχουν χαθεί από όλες τις παγκοσμιοποιημένες δυτικές χώρες που τόσο ζηλεύουμε.Και φυσικά μην ξεχνάς και το διαφορετικό κλίμα,σκέψου συννεφιές και βροχές κάθε μέρα και να κάνεις μήνες να δεις ήλιο.Όχι και το καλύτερο για την ψυχολογία σου.Quote:
Originally Posted by play
Προφανώς για μένα το λέει ρε συ έχει πρόβλημα η κοπέλα...Quote:
Originally Posted by play
Να επισημάνω ότι αναφέρομαι σε «ανένταχτους κομματικά πολίτες» και σε «μικρά κινήματα, σε ομάδες…» που λειτουργούν συλλογικά. Σε ανθρώπους που προσπαθούν να δραστηριοποιηθούν έξω από στενά κομματικά πλαίσια… Δεν αναφέρομαι σε ιδεολογίες που κατευθύνουν τυφλές μάζες…Quote:
Originally Posted by alexandros3
Θα προσπαθήσω να γίνω λίγο πιο συγκεκριμένος…
Άραγε, τα όσα αναφέρεις ως παραμέτρους ηθικής (μη αποδοχή μίζας, μη εξαπάτηση εφορίας, το μη παράνομο παρκάρισμα, η απουσία συμφεροντολογίας κ.λπ.) μήπως δεν αποτελούν παράγωγα συμπεριφορών, οι οποίες έχουν ως υπόβαθρο, ως ρίζα, την απουσία ενός συνειδητού ενδιαφέροντος για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας και συνεπώς και για τον διπλανό μας;
Θεωρώ ότι αυτό το συνειδητό ενδιαφέρον για τον άλλον, συνδέεται άμεσα με την αλληλεγγύη η οποία μπορεί να καλλιεργηθεί μέσα σε συλλογικές δραστηριότητες. Εκείνος ο οποίος έχει μάθει να κινείται συλλογικά, ο οποίος δεν είναι απαθής, δυσκολεύεται να παρανομήσει. Πρώτα σκέφτεται… όχι τον εαυτό του και την εκάστοτε «ποινή» αλλά και τις επιπτώσεις της παρανομίας του. Για παράδειγμα, αντιλαμβάνεται ότι η φοροδιαφυγή θα έχει αντίκτυπο στο ετήσιο κονδύλι του προϋπολογισμού για την παιδεία και σε ένα επόμενο επίπεδο, έχει αντιληφθεί ότι οι μειωμένες δαπάνες θα έχουν ένα κάποιο αντίκτυπο στη γνώση, στην καλλιέργεια των πολιτών που θα δραστηριοποιηθούν μέσα σε αυτή την κοινωνία, που θα κινούνται δίπλα μας και που οι ενέργειες τους, θα έχουν επιρροή και στην δική μας μικρή ή μεγάλη καθημερινότητα.
Τέτοιου είδους συμπεριφορές «μαθαίνονται»… Πρόκειται για συμπεριφορές που είναι δυνατόν να εξελιχθούν είτε στα πλαίσια ενός οργανωμένου συστήματος (αν και κατά την άποψη μου το επίσημο κράτος δεν είναι διατεθειμένο για κάτι τέτοιο), είτε στα πλαίσια του οικογενειακού περιβάλλοντος αλλά και σε επίπεδο κοινωνίας, μέσα στην καθημερινότητα μας στα πλαίσια της αλληλεπίδρασης μας με τον άλλους.
Σε κινήματα, ομάδες, ακόμη και παρέες, (και όχι σε μικρές ή μεγάλες κομματικές παρατάξεις) οι οποίες μέσα από το διάλογο, τη στάση τους και τις πράξεις τους αλληλοδιδάσκουν ο ένας τον άλλο.
Η μαζικότητα όλου αυτού είναι ένα ζήτημα αλλά για να επιστρέψουμε και τους προβληματισμούς του play που ξεκίνησε το θέμα, υπάρχουν πυρήνες που λειτουργούν με υγεία. Μπορούμε να τους εντοπίσουμε και να συμπλεύσουμε μαζί τους…
Αλλο να πει κανεις οτι ''αν μεγαλωνα σε αλλη χωρα, δε θα ειχα τα προβληματα που εχω'' και αλλο να πει ''αν φυγω σε αλλη χωρα τωρα που μεγαλωσα, θα φυγουν τα προβληματα που εχω''.
Ειναι πολλοι αυτοι που δε μπορουν να αναζητησουν εναν καλυτερο τροπο ζωης γιατι απλα ετσι συνηθισαν. Αυτη η συνηθεια στα πραγματα ειναι καποιες φορες πιο δυνατη κι απο την ισχυροτερη θεληση.
Play οπως ειπαν κι αλλοι, αν εχεις την ευκαιρια πηγαινε στο εξωτερικο να δοκιμασεις, ετσι κι αλλιως δε γινεται ολοι οι τροποι ζωης να ταιριαζουν σε ολους, που σημαινει οτι μπορει να βρεις αυτο που ψαχνεις.
εγω πιστευω πως ισχυουν και τα δυο. τα προβληματα που εχει καποιος ειναι ΚΑΙ λογο χωρας, λογο του τροπου ζωης που του επιβαλλει καλυτερα η χωρα. παρε για παραδειγμα το καυσαεριο που υπαρχει εδω στην Αθηνα, οταν το περιβαλλον ειναι ετσι και τοσο αρρωστο, φυσιολογικο δεν ειναι να νιωθει κι ο ιδιος αρρωστος ? αν πηγαινε αλλου σε καλυτερο περιβαλλον, τα οποια προβληματα εχει σιγα σιγα ισως να λιγοστευαν (στη φυση σιγουρα δε θα ειχε να σκεφτει το καυσαεριο). βεβαια τοτε μπορει να του δημιουργοντουσαν αλλα (πχ ξενοφοβια)... αλλα τι να γινει, τελεια ζωη πουθενα δεν υπαρχει. γιαυτο ή κανουμε οτι μπορουμε να προσαρμοστουμε και να νιωθουμε καλα, ή το παιρνουμε αποφαση και φευγουμε δοκιμαζωντας κατι αλλο που μας εκφραζει περισσοτερο.Quote:
Originally Posted by rock
Γεια σας κι από μένα.
Σε συνέχεια των προβληματισμών του play θα σας παραθέσω τους δικούς μου.
Πρώτα κάποια στοιχεία για μένα, είμαι 28 προγραμματιστής, μεγάλωσα και σπούδασα στην Αθήνα, δουλεύω σε μια εταιρεία στον τομέα μου οι συνθήκες εργασίας στην οποία είναι αρκετά καλές.Ο μισθός για την εποχή θεωρείται ικανοποιητικός, πλην όμως δε με καθιστά ανεξάρτητο.
Μένω με τους γονείς μου καθώς το ρίσκο για ενοικίαση δικού μου χώρου είναι εξαιρετικά υψηλό. Το κόστος ζωής μεγάλο και η πιθανότητα ξαφνικής ανεργίας υπαρκτή.
Καθώς πλέον δεν έχω δεσμευτική σχέση και πολύ πρόσφατα επέστρεψα από διακοπές στη Ζυρίχη νιώθω ότι ήρθε η ώρα μου.
Τόσο καιρό γελούσα και γκρίνιαζα με τα κακώς κείμενα στην Αθήνα αλλά είχα αυτοπεποίθηση και μέχρι τώρα δεν με φόβιζαν ιδιαίτερα οι δυσκολίες. Βλέποντας το τρόπο ζωής και τις εργασιακές συνθήκες στη Ζυρίχη κατανόησα ότι δεν υπάρχει λόγος πλέον να υπομένω τις άρρωστες καταστάσεις γύρω μου. Δε φέρω τη μεγαλύτερη ευθύνη κι όμως είμαι υποχρεωμένος να πληρώσω και με το παραπάνω.
Νιώθω πραγματικά πως η μετακόμιση αυτή όχι απλά θα με ανανεώσει, άλλα θα με βελτιώσει σαν άνθρωπο. Και οι λόγοι είναι οι εξής:
- Χρειάζομαι έστω τη ψευδαίσθηση της εργασιακής σταθερότητας σε μια βάση έστω 2ετίας ώστε να μπορώ να προγραμματίζω τη ζωή μου. Να γνωρίζω επίσης ότι σε περίπτωση ανεργίας δεν ήλθε το τέλος του κόσμου.
- Χρειάζομαι μια πόλη ανθρώπινη που θα δε θα χρειάζεται να μελαγχολώ να οικτίρω και να εκνευρίζομαι σε κάθε μου βόλτα ή στη διαδρομή προς τη δουλεία. Δε μπορώ να είμαι ευτυχισμένος με τόση δυστυχία γύρω μου ούτε και ήρεμος με τόση έλλειψη σεβασμού. Αγαπώ την Αθήνα, αλλά η Αθήνα δεν είναι αυτή που ήταν πριν 10 χρόνια και το χειρότερο είναι το πως θα είναι σε 5 χρόνια.
- Χρειάζομαι ελεύθερο χρόνο. Μέσα στην εργασιακή ανασφάλεια που βιώνω αναγκάζομαι
να ασχολούμαι με projects εκτός δουλειάς με αποτέλεσμα να δυσκολεύομαι να κρατήσω ισορροπία στη ζωή μου. Θέλω μια δουλεία 8-9 ώρες στην οποία να προσπαθώ να μαι το κατά δύναμιν αποδοτικός και τέλος. Θέλω να έχω κι άλλες ασχολίες στη ζωή μου.
- Τέλος θέλω να είμαι ανεξάρτητος.
Το δύσκολο ζήτημα γνωρίζω ότι θα είναι η κοινωνικοποίηση. Έχω καλές παρέες και φίλους εδώ
αλλά και κάποιος γνωστούς της ελληνικής κοινότητας της Ζυρίχης. Πιστεύω ότι θα την παλέψω κοινωνικά.
Σε όσους κατάφεραν να διαβάσουν το μακροσκελές κείμενο θέλω τη συμβουλή σας.
Έχω τάσεις φυγής ή υγιώς σκεπτόμενος πήρα την απόφασή μου;
Ευχαριστώ
Καλώς όρισες allos :)
Προσωπικά, βρίσκω απόλυτα υγιείς τους προβληματισμούς σου...
Αυτή είναι η πραγματικότητα... όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε άλλες πόλεις της χώρας (ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα), έστω και αν η παραδοχή αυτής μου αφήνει μια έντονη πίκρα και ένα βάρος στο στομάχι...
Δυστυχώς, βιώνουμε μια πρωτόγνωρης βαρβαρότητας βία... υπάρχει άραγε κάτι πιο βίαιο από την εργασιακή ανασφάλεια (που μετά τις ελαστικές σχέσεις εργασίας βλ. κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, έγινε ακόμη πιο έντονη), από το να μην έχεις ελεύθερο χρόνο που θα σε βοηθήσει να αποφορτιστείς, να ασχοληθείς με δραστηριότητες που θα ηρεμήσουν ψυχή και σώμα, από το να μην μπορείς να ανεξαρτητοποιηθείς από τα στενά πλαίσια της οικογένειας...
Θεωρώ ότι μιας τέτοιας μορφής βία οδηγεί νομοτελειακά στην κατάθλιψη, ιδιαίτερα αυτούς των οποίων οι κεραίες είναι κάτι πιο ευαίσθητες... :)
Δεν ξέρω αν θα το έκανα... αν θα το κάνω στο μέλλον... πρόκειται για μια απόφαση η οποία σχετίζεται με την εξέταση πολλών, ιδιαίτερων και διαφορετικών παραγόντων για τον καθένα...
Είσαι νέος άνθρωπος... έχεις χώρο σε αυτή τη ζωή... ακολούθησε το ένστικτο σου... :)
Γεια σου και από μένα, allos :)
Συμφωνώ με τον gus και θεωρώ ότι το σκεπτικό σου είναι μια χαρά υγιές!
Να την τολμήσεις αυτή την αλλαγή και ναι, να προσφέρεις στον εαυτό σου όλα αυτά που χρειάζεται.
Καλότυχος ο άνεμος της ανανέωσης σου εύχομαι :)
allos, νομίζω εντελώς υγιώς πήρες την απόφαση σου (καλά θέλει κι ερώτημα; : )
Όμως δεν κατάλαβα, την έχεις τη θέση σίγουρη και απλώς σκέφτεσαι αν θα φύγεις ή σκέφτεσαι να ψάξεις για δουλειά εκεί;
Τέλος για την κοινωνικοποίηση νομίζω ότι θα εκτιναχθεί στα ύψη τουλάχιστον στην αρχή. Και είναι πολύ καλό που γνωρίζεις ανθρώπους από την ελληνική κοινότητα αλλά ξέρεις, υπάρχουν κι άλλοι εκεί τριγύρω ;)
Οι μισθοί (αν δεν είναι part time ή πρόγραμμα davinci, αλλά στη Ζυρίχη δεν νομίζω να ισχύει αυτό γιατί δεν είναι ΕΕ) νομίζω θα είναι πάρα πολύ ικανοποιητικοί.
Και κάτι ακόμα, αν η αποχώρηση γίνει ομαλά, όχι ως "φυγή" από κάτι αλλά ως συνειδητή απόφαση αναζήτησης μίας καλύτερης ζωής και έχοντας στο μυαλό σου ένα σαφή στόχο (όπως είπες για παράδειγμα της ανεξαρτησίας) νομίζω ότι τα πράγματα θα κυλήσουν πολύ όμορφα.
Επίσης για το ενδεχόμενο επιστροφής σου όταν θα αποφασίσεις να γίνει (το μέλλον άγνωστο) νομίζω ότι θα μπορέσεις να "πουλήσεις" αυτή την εμπειρία έυκολα όταν θα έρθεις πίσω. Δεν νομίζω δλδ ότι "θυσιάζεις" κάτι στον επαγγελματικό τομέα.
Εύχομαι το καλύτερο και μακρυά απ'τα yodels : D