ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΠΑΙΔΙ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΠΟΤΕ

Quote:

---

Originally Posted by Broken_DoLL

γιατι πρεπει να με θυμουνται οσοι δεν ξερω? χεσμενους τους εχω. και αυτους τους τραγουδιστες και ηθοποιους τους θυμαμαι νμζεις?μονο αμα τυχει και τους δω στην τηλεοραση και ρωταω ''ρε εχει πεθανει αυτος?'' τι με νοιαζει δεν τους ξερω προσωπικα!!!! θα με θυμουνται οσοι θελω να με θυμουνται και τερμα! και πιστευω πως εχω αλλαξει την ζωη σε πολλους να με θυμουνται

εγω παλι, πιστευω οτι ο φοβος σου ειναι οτι δεν εχεις αλλαξει την ζωη σε κανεναν για να σε θυμαται και πιστευεις οτι μια τετοια χειρονομια ειναι πιο εντυπωσιακη απο την επιρροη σου στην ζωη τους απο οσα δεν μπορεσες μεχρι τωρα να κανεις...
διαφορετικα, για ποιον λογο, καποιος που θα σε θυμοταν νεκρη, δεν θα σε θυμαται ζωντανη?


κ επισης δεν ξερουμε για τον θανατο ακριβως....γιατι δεν εχει ξαναγυρισει κανεις πισω να μας πει τι εγινε!!!
ΑΑΑΑΚΑΡΙΒΩΣ

---

δεκα γραμματα

Εγώ πάλι μπρόκεν....πιστεύω πως για να τραβήξεις επιτέλους την προσοχή, όχι μόνο θα πεθάνεις, αλλά και θα βρυκολακιάσεις μετά για να εκδικηθείς όσους δεν έδωσαν σημασία στη ηρωική σου αποχώρηση...:ρ

μου γινατε ολες ψυχολογοι ρε. εγω πιστευθω κατα βαθος κρινετε εξ ιδιων τα αλλοτρια!

και γιατι να θελω να τραβιξω μια προσοχη που εχω ΗΔΗ πανω μου?

και γιατι ειναι ΑΠΙΘΑΝΟ να εχω επιρρεασει κοσμο? με ξερεις απο κοντα? με εχεις δει τετ α τετ να σου μιλαω? κι ομως το χω!και φυσικα απλα μπορω να το πω επειδη δεν μπορω να στο αποδειξω. οχι να ακουμε του καθενος την κλαψο...νια να ακουμε και κανα ταλεντο του και να λεμε ΜΠΡΑΒΟ οχι να πεφτουμε σαν κορακες να τον φαμε!

θεοφανια το αν θα ναι ηρωικη η αποχωρηση μου η οχι αστο....για σενα ναι δεν θα ειναι, οπως και για μενα δεν θα ναι η δικια σου

μπροκ...έχεις, (εκτος των άλλων ταλέντων σου), ένα θέμα με τη διαφορετική άποψη των άλλων. Αν δεν είναι κοντά σε σένα αρπάζεσαι στο καπάκι και είσαι έτοιμη για τσακωμό.
Για να πω την αλήθεια, το προηγούμενο μνμ το έγραψα χαριτολογώντας. Όμως, ακόμη και στο χιούμορ βγαίνουν αλήθειες.
Βλέπω μια συνεχή σου ανάγκη να τραβάς την προσοχή με τον οποιονδήποτε τρόπο. Μιλάω φυσικά για ότι μας έχεις πει κατά καιρούς εσύ η ίδια. Πχ, κάνεις παντού τρύπες στο σώμα σου, κάνεις τατού, έχεις δεκαπέντε χρώματα στο κεφάλι σου, μιλάς συνέχεια για θάνατο/αιματα/δολοφονίες/αυτοκτονίες.
Θα μου πεις δικαιωμα μου, τραβάς κανένα ζόρι?
Όχι βέβαια, βάλε και μια περικεφαλαία στο κεφάλι, ντύσου νυχτερίδα και πήγαινε στην Ομόνοια να ψήνεις καλαμπόκια.
Κάνένα πρόβλημα.
θα σταθώ όμως σε κάτι που είπες και μου έμεινε: "απο όλα τα πρόβατα στο μαντρί, το μαύρο είναι που ξεχωρίζει"
Θα σου πω κάτι άλλο και ελπίζω να σου μείνει εσένα: "αυτό που θα ξεχωρίσει μέσα στα άσπρα, είναι το σπουδαίο"

Quote:

---

Originally Posted by Broken_DoLL

μου γινατε ολες ψυχολογοι ρε. εγω πιστευθω κατα βαθος κρινετε εξ ιδιων τα αλλοτρια!

και γιατι να θελω να τραβιξω μια προσοχη που εχω ΗΔΗ πανω μου?

και γιατι ειναι ΑΠΙΘΑΝΟ να εχω επιρρεασει κοσμο? με ξερεις απο κοντα? με εχεις δει τετ α τετ να σου μιλαω? κι ομως το χω!και φυσικα απλα μπορω να το πω επειδη δεν μπορω να στο αποδειξω. οχι να ακουμε του καθενος την κλαψο...νια να ακουμε και κανα ταλεντο του και να λεμε ΜΠΡΑΒΟ οχι να πεφτουμε σαν κορακες να τον φαμε!

θεοφανια το αν θα ναι ηρωικη η αποχωρηση μου η οχι αστο....για σενα ναι δεν θα ειναι, οπως και για μενα δεν θα ναι η δικια σου

---

διοτι καλη μου μπροκεν
οσοι σκεφτονται το απονεννοημενο διαβημα με φοντο το τι θα προκαλεσουν στους αλλους κι οχι την απελπισια, η μια φιλοσοφικη θεωρηση, οπως εσυ (την εντυπωση στους αλλους οτι ειναι αξεχαστοι, οτι ειναι νεοι, οτι ειναι οτιδηποτε) το κανουν γιατι αμφιβαλλουν για την αξια τους και θελουν να κανουν αισθητη την παρουσια τους, κι αν οχι αυτο, τουλαχιστον την απουσια τους.
δεν χρειαζονται προσωπικες γνωριμιες για να το ξερει κανεις αυτο...

και δεν εχω καμια αμφιβολια οτι εχεις πολλα ταλεντα, εφοσον μου το λες.
ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΕΣΥ Η ΙΔΙΑ ΣΕ ΑΥΤΑ....

αυτα με πασα συμπαθεια προς το προσωπο σου

Quote:

---

Originally Posted by Broken_DoLL

γιατι πρεπει να με θυμουνται οσοι δεν ξερω? χεσμενους τους εχω. και αυτους τους τραγουδιστες και ηθοποιους τους θυμαμαι νμζεις?μονο αμα τυχει και τους δω στην τηλεοραση και ρωταω ''ρε εχει πεθανει αυτος?'' τι με νοιαζει δεν τους ξερω προσωπικα!!!! θα με θυμουνται οσοι θελω να με θυμουνται και τερμα! και πιστευω πως εχω αλλαξει την ζωη σε πολλους να με θυμουνται

κ επισης δεν ξερουμε για τον θανατο ακριβως....γιατι δεν εχει ξαναγυρισει κανεις πισω να μας πει τι εγινε!!!

---

είσαι μικρό εσύ...γι' αυτό δν τους θυμάσαι...
ξερεις όμως πως ο ένας είναι τραγουδιστής κ ο άλλος ηθοποιός.

όσο για το θάνατο...σαν σώμα μας τρώνε τα σκουληκάκια.
εκτός αν ζητήσεις αποτέφρωση...

Ναι , αλλα το οτι εχει καποιος καποια στοιχεια στην προσωπικοτητα του δεν σημαινει οτι ειναι και αδυναμια ετσι υποχρεωτικα ε?

Και εγω δεν πολυνοιαζομαι για τους θανατους ανθρωπων που δεν ξερω , αλλα οπως και να το κανεις αν πεθανει ας πουμε ο κλιντ ιστγουντ με τα ωραια western θα στενοχωρηθω:(

Quote:

---

Originally Posted by keep_walking

Ναι , αλλα το οτι εχει καποιος καποια στοιχεια στην προσωπικοτητα του δεν σημαινει οτι ειναι και αδυναμια ετσι υποχρεωτικα ε?

Και εγω δεν πολυνοιαζομαι για τους θανατους ανθρωπων που δεν ξερω , αλλα οπως και να το κανεις αν πεθανει ας πουμε ο κλιντ ιστγουντ με τα ωραια western θα στενοχωρηθω:(

---

Δεν είναι μάλλον τόσο θέμα στενοχώριας, αλλά το ότι όταν φεύγει ένας "θρύλος", ένα άτομο που με την μορφή του, τις πράξεις του, την τέχνη του, αυτά που προσέφερε η είπε γίνεται ο ίδιος "μνήμη" του πολιτισμού.

ντολ, θα συμφωνήσω με πετράν κ θα σου παραθέσω ένα παράδειγμα με τον πρόσφατο θάνατο του μάικλ τζάκσον.΄
προσωπικά δν είμαι φαν της μουσικής του, αλλά ήταν παγκοσμίου φήμης.
ίσως βέβαια παίζει ρόλο πως όλοι αυτοί έφυγαν κ με ένα τρόπο ανορθόδοξο.
όχι από γηρατειά.
αυτό ισχύει κ για τα προηγούμενα παραδείγματα.

Σου είναι σημαντική η σκέψη πως έχεις αλλάξει τη ζωή για κάποιους ανθρώπους?
Αν ναι, έχεις σκεφτεί το γιατί?
Ή τους τρόπους που έχεις επιδράσει πάνω τους?
Ή το γιατί να αλλάξει η ζωή τους από σένα και όχι από τους ίδιους?
Και από την άλλη πλευρά επίσης, έχει κάποιος έξω από σένα αλλάξει τη ζωή σου?
Γιατί και πώς το έκανε αν το έκανε?

Υπάρχει ένα θέμα με έλεγχο?
Ή με ανάγκη για δύναμη? Για σκέψου το, μπορεί να είναι μοτίβο.
Και αν κρατάς αυτή την ιδέα της επιρροής, πώς έρχεται μετά αυτή ίσως να αλλάζει τις ισορροπίες στις σχέσεις?

γιατι να αξιζει περισσοτερο ο μαικλ τζακσον και ο κλιντ ιστγουντ απο μενα η απο το καθε παιδακι που πεθαινει απο αρρωστια πεινα βιασμο? ΟΧΙ δεν αξιζει τπτ παραπανω απο μενα και μαλιστα εκει που ειναι τωρα δεν αξιζει ΔΕΚΑΡΑ τσακιστη περισσοτερο απο καθε ενα κουφαρι που το τρωνε τα σκουλικια!

δεν χρειαζεται να αλλαξω γιατι εχω αυτο το σκοπο και το ξερω. ειμαι χαρουμενη, φωτιζεται ολη η παρεα μου γελανε μαζι μου- ειμαι νευριασμενη , μπορω να τους κανω χαλια σε δευτερολεπτα και να τσακωνονται ολοι μεταξυ τους. ειμαι στο τραπεζι κ εχω κεφια, ειναι κ οι γονεις μ ομιλιτικοι και κεφατοι- σε δευτερολεπτα κατεβαζω μουτρα κ ενα συννεφο πλανιεται μεσα στην λιακαδα οξω και τσακωνονται ολοι χωρις ΚΑΝ να μιλησω, αμα μιλησω πεταω κατω το πιατο μου κ σηκωνομαι να φυγω και αφηνω τους αλλους να μαζεψουν τα σπασμενα! μετα λοιπον καταλαβαινουνε τι κανανανε - χωρις να μιλησω καν- κ ζητανε και συγνωμη

''ολος ο κοσμος'' καποιου ειναι μικροτερος και ταυτοχρονα μεγαλυτερος απο ''ολο το κοσμο'' που ζουμε. ολος ο κοσμος ενος ζητιανου ειναι μια περιπτερου που του εδινε ενα ταπερ με φαι πριν πεθανει. ολος ο κοσμος του μαικλ τζακσον ειναι η υφηλιος. ολος ο κοσμος ο δικος μου ισως να ναι 100 ατομα

δεν αξιζει μια μετα κανενας ειναι ολοι το ιδιο. εγω εχω εναν σκοπο ομως το νιωθω τι να κανω να το αρνηθω? ακουγομαι τρελλη? κι ομως τα εχω 100 κ ολα υπολογισμενα

Άρα έχεις την εντύπωση ότι η δική σου ψυχολογία είναι το κέντρο του κόσμου?
Όταν είσαι χαρούμενη είναι και οι άλλοι, όταν έχεις νεύρα έχεις το δικαίωμα να τους το φοράς καπέλο?
Ψάξτο στο τι σου δίδαξε το οικογενειακό περιβάλλον. Πως μπορείς να ελέγχεις το τι διαδραματίζεται στο σπίτι
και πως η μέρα τους εξαρτάται από τη δική σου μέρα.
Σηκώνομαι από την λάθος μεριά του κρεβατιού? Θα πεθάνετε μαλάκες!
Σηκώνομαι με κέφια? Σήμερα θα γελάσετε, σας το επιτρέπω.
Μα τι λες ρε Ντολ, κάτι έχεις πιάσει στραβά.
Κι έτσι δε σε αγαπάνε πραγματικά, μάλλον σε φοβούνται.
Και κερδίζεις τι λες εσύ με όλα τούτα τα φαντασιακά?
Να μένεις έρμαιο των παθών σου και κείνοι έρμαια των δικών σου διαθέσεων.
Τρελή? Όχι. Εγωκεντρική μέχρι πάτο, ναι. Έτσι μου ακούγεσαι.
Σε σταματάς ποτέ? Εξετάζεις τον χώρο των δικαιωμάτων σου? Το μέχρι πού τα αφήνεις να απλώνουν τα ποδάρια τους?
Καλά, μου θύμισες εξάχρονο τώρα ρε. Όριαααααα λέμε, όριαααα
Ούρτου γούρτου.
Γι' αρχή, τα σύννεφά σου να μην τα παρκάρεις σε ουρανούς που δεν ανήκουν.
Κράτα τα πάνω από τη δική σου κώμη, ας βρέχει εκεί, έχεις το σεσουάρ να σε στεγνώνεις.;P

ειναι κατι που κληρονομισα απ τον αγαπητο μου πατερα. εχει ενα point. στην αρχη με ενοχουσε τωρα βλεπω σιγα σιγα πως εχει κατι αλλο πιο βαθυ η ολη πραξη επειδη ετσι βλεπεις τι μπορεις να κανεις και πως επιρεαζει τους αλλους.

δν ξερω....ειναι δυσκολο να το εκφρασω, δεν το σκεφτομαι απο πριν να κανω κατι απ ολα αυτα που λες! 1α γινονται ασυναισθητα και μετα τα σκεφτομαι δεν δοκιμαζω κανεναν!

Kι ετσι, μια ζωη ζεις για τους αλλους, και οχι για σενα.

(Θεοφανια πολυ μου αρεσε αυτο με τα ασπρα προβατα, δε μπορω να σου δωσω θετ γμτ!!)

χωρις να θελω να το παιξω καπως και σορυ για την σαπιλο-ξυνιλα που με εχει πιασει αυτες τις μερες (ξερετε πως ολους-αν οχι-τους περισσοτερους εδω μεσα σας παω) αλλα επειδη δεν ειμαι γλυκια αυτες τις μερες οπως ειπα, πιστευω η δικια μου θεωρια με τα προβατα ηταν καλητερη. αλλα ενιγουει περι ορεξεος γλαροσουπα

αυτο λεω πως για τους αλλους ζουμε στην ουσια αλλα δεν το ξερουμε! ακομα και τα αφεντικα μας εχουν καποιον πανω απ την κεφαλα τους ολοι εχουμε υφισταμενους θελοντας και μη και νομιζουμε πως ειμαστε ελευθεροι κ ζουμε για μας! ε οχι! δουλευουμε για να ζουμε - ζουμε για να δουλευουμε πλεον, μας κατατρωει το αγχος και οι υποχρεωσεις βαζουμε 1α ολα αυτα πως μπορουμε να θεωρησουμε πως ζουμε? ζουμε τι? το ενα σκ που ισως αν εχεις την ανεση να φυγεις να ζησεις μια μικρη πλανη πως ζεις την ζωη σου για να ξυπνισεις την αλλη μερα παλι στα ιδια λουκια? εμενα φυλακη μ φαινεται αυτο! νιωθω πνιγμενη και εγκλωβισμενη σε ενα κοσμο και ενα σωμα που πρεπει να ταλαιπωρω σε διαιτες γυμναστικες και ''υγιεινες διατροφες'' για να χω ενα σαββατο να χωρεσω στο κολιτο μ φορεμα και να βγω να με θαυμασουν οσο θαυμαζω κ εγω τον εαυτο μου στον καθρευτη!

ειμαστε η δεν ειμαστε δεσμιοι σε κατι? τοτε ποια προβατα ξεχωριζουνε ολα πανε για σφαγη στο τελος! ασπρα-μαυρα ειναι ΠΡΟΒΑΤΑ