Σαν την μητέρα ΚΑΝΕΙΣ!!!!!!

Μετά από τόσο καιρό μπήκα ξανά..... Είχα την ανάγκη να γράψω... Δεν μπορώ να πω οτι εχει απαλύνει ο πόνος. Προσπαθω να το παλέψω. Αυτές οι άτιμες σκέψεις όμως δεν σ' αφήνουν!!!! Οτι και να κάνω το μυαλό μου είναι εκεί, να την θυμάται.... Τα νεύρα μου πάνε και ερχονται ακόμα. Πήγα προχτές στο νεκροταφείο και ηταν η πρώτη φορά που της μίλησα και εκλαιγα ρωτώντας την γιατι και μου λείπεις απίστευτα!!!!!!!!
Πλησιάζουν 9 μήνες απο τότε και το μόνο που έχω καταφέρει είναι ένα τίποτα. Γελάω μπροστά στους άλλους και μέσα μου υποφέρω ακόμα. Κρύβομαι κάποιες στιγμες απο τους δικους μου να μην με δουν να κλαίω.
Είναι τοσα πολλά που θέλω να γράψω.........
Η αδερφή μου πήγε σε γάμο την Κυριακή και χόρεψε.. Με πείραξε τόσο πολύ εγω δεν εχω πάει πουθενά ουτε σε γιορτή..... Ο καθένας θα μου πείτε είναι διαφορετικός απο τον άλλον και ζει την απώλεια διαφορετικά. Δεν της είπα τίποτα....

εσυ την περνας με καταθλιψη μαλλον.....αμα σου πω ''κανε κουραγιο'' θα μαι κοινοτυπη αλλα μερικες φορες οι κοινοτυπιες ειναι που αμα τις δεις αλλιως σε βοηθανε! αν δεν αντεχεις, επισκεψουν καποιον να μιλησεις να ξαλαφρυνεις! η ζωη συνεχιζεται και ολα γινονται για καποιο λογο.... να χαρεις και να μεγαλωνεις τα παιδια σου και οσοι αφησαμε πισω να μαστε σιγουροι πως ηταν ευτυχισμενοι μαζι μας. μην αφηνεσαι και χασεις χρονια που μετα δεν γυριζουν πισω

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.

.................................................. ...........................

Marouba ειλικρινά με συγκίνησες πολύ, λυπάμαι πάρα πολύ για το χαμό της μητέρας σου, ελπίζω να το περάσεις όσο πιο ανώδυνα γίνεται. Αυτά μας ταρακουνάνε και μας λένε να τους δείχνουμε την αγάπη μας όσο ακόμη τους έχουμε.

μακαρι να το σκεφτονταν πολλοι αυτο που λες Κωνταντινε, γιατι μετα οταν εκεινη η ερημη μανα φυγει απο την ζωη τοτε φοβαμαι οτι θα πονεσουν περισσοτερο γιατι δεν της εδειξαν αγαπη,σεβασμο,γιατι ποτε δεν την αγκαλιασαν, παρα για τον χαμο της.αλλα μετα θα ειναι αργα.

Στις 31 Ιανουαρίου θα κλείσει 1 χρόνο μακριά........ Ο άντρας μου μου είπε αυτά που μου λέτε οτι εχω επιλέξει να ζω με το πένθος μου.... Το ξέρω έχει δίκιο!!!! Δεν κάνω όμως τίποτα επίτηδες είναι απίστευτα σκληρό....... Μου λείπει αφάνταστα!!! Την σκέφτομαι συνέχεια.... Προχτές γιόρταζε ο μπαμπάς μου και είχα πάει στο πατρικό μου για δουλειές, δεν ήταν ουτε και εκείνος καλά. Σ' ενα τηλέφωνο που τον πήραν τον ακουσα να λέει ΄΄αστα άλλες χρονιές..... τέλος πάντων....΄΄΄ έβαλα τα κλάματα χωρίς να με δει. Τον βλέπω και σκέφτομαι πως ζει στο σπίτι μόνος του... Εγω πήγα για λίγες ώρες και έγινα λίωμα, όλα μου θύμιζαν εκείνη. Νίωθω ενα μαύρο πράγμα, μαύρα όλα!!!!!! Δεν ξέρω αν θα μπορέσω ξανά να είμαι όπως παλιά. Ξέρω ξέρω με τον χρόνο....... Με τον αντρα μου είμαστε σε μια οριζόντια γραμμή, εγω στο δωμάτιο μου ξαπλωμένη εκεινος στον καναπέ και τα παιδιά μπαλάκι, προσπαθω να είμαι εντάξει απέναντι τους.... Η μικρή κόρη μου είπε στον αντρα μου οτι δεν θέλει να ξαναέρθει μαζί στο νεκροταφείο γιατί μετά η μαμά είναι χαλια..... Αυτό μου το είπε πάνω σε τσακωμό ο ίδιος, μου κόπηκαν τα πόδια βέβαια...... Το ξέρω δεν είμαι καλά κάνω κακό στην υγεία μου και στους γύρω μου και δεν ξέρω που θα με χτυπήσει όλο αυτό....

Γεια σου ! καλό κουράγιο .. σου γράφω αυτές τις γραμμές κλαίγοντας, είμαι γιος μιας υπέροχης μάνας που έφυγε 13/9/2009. είναι δυνατή εμπειρία... ένας χρόνος είναι πολύ νωρίς για τους περισσότερους , είσαι πολύ ευαίσθητη και αυτό είναι καλό! γιατί να μην είναι καλό ; εγώ τον πρώτο καιρό έως και 6 μήνες ήμουν μουδιασμένος λες και δεν επρόκειτο για την δική μου μάνα! οι άλλοι με παρεξηγούσαν. ο καθένας μας το βιώνει διαφορετικά,την βλέπω στα όνειρά μου ... είναι καλό που έχω δυο κόρες η μικρή 7 ετών βάζει τα κλάματα χωρίς να έχουμε αναφερθεί στην γιαγιά είτε την βλέπει σε όνειρο είτε απλά την θυμάται... η μεγάλη 12 ετών φέρνει το όνομά της ... σε συμπονώ. Δεν είμαι ειδικός να σου δώσω συμβουλή εγώ ασχολούμαι με τα παιδιά , η γυναίκα μου γεμίζει το κενό που άφησε εκείνη στην ζωή μου! σου εύχομαι ολόκαρδα καλό κουράγιο..

Συλληπητήρια.. να θυμάσαι ότι η αγάπη δε χάνεται... και τώρα που έχει περάσει σε μια άλλη διάσταση εξακολουθείς να την αγαπάς και σίγουρα κι εκείνη το ίδιο...

Γεια σας και πάλι, καλή χρονιά να έχουμε...... Φέτος ήταν οι χειρότερες γιορτές μου αν λαβουμε υπόψιν μας οτι πέρσυ είμασταν ΟΛΟΙ στο σπίτι μου.... Δεν στόλισα φυσικά, εξήγησα στα παιδιά μου τον λόγο. Σκέφτομαι συνέχεια την καθε μερα που περναει και θυμάμαι την κάθε μέρα απο πέρσυ σε ποιο στάδιο ήταν και τι περνούσε μεχρι το τέλος. Την Παρασκευή γιόρταζε και θυμάμαι πέρσυ της κάναμε την γιοστή της στο νοσοκομείο. Έχω νεύρα ξεσπάω σε όλους και σε όλα, μου ΛΕΙΠΕΙΣ!!!!!! Κλείνομαι πάλι στο δωμάτιο μου και δεν θέλω κανέναν............. Δεν αντέχω άλλο κάθε μερα που περνάει νομίζω είναι και χειρότερα. Στις 31 Ιανουαρίου κλείνει χρόνο και δεν μπορώ να το πιστέψω ακόμα. Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω τα συναισθήματα είναι πάνω απο τις λέξεις.................................

Καταλαβαίνω τον πόνο σου, είναι κάτι που δύσκολα ξεπερνιέται. Θα λεγα δοκίμασε λίγο, όταν έρχεται στη σκέψη σου ο πόνος βάζε στη θέση του τις ευχάριστες αναμνησεις που εζησες μαζί της, ότι ήσουν πάντα εντάξει μαζι της και την αγαπούσες και ότι έφυγε ευτυχισμενη με αυτα που εσυ πετυχες στη ζωή σου. Είναι πολύ μεγαλη απώλεια, προσπάθησε με τετοιους τροπους όσο γινεται να απαλήνεις τον πόνο. Αφοσιωσου παραπάνω στα παιδια σου, βάλε τα περισσότερο στο επικεντρο της προσοχής και της σκέψης σου, αυτο θα σου ζητουσε αν μπορουσε να μιλησει μαζι σου τωρα απο την αιωνια ζωη όπου βρισκεται. Και όσο μπορεις μην κλεινεσαι στο δωματιο και στις σκεψεις σου. Σου ευχομαι ότι καλύτερο στη ζωή σου και ο πόνος να σου γινει μια ευχαριστη αναμνηση ενος ανθρωπου που αγαπησες. Δυστυχως είναι κι αυτα τα ασχημα στο παιχνιδι της ζωης.

Εγώ πάλευα 6 χρόνια που είχε αλτχάιμερ,τώρα έχουν περάσει άλλα εξήμιση που έχει πεθάνει, ήταν το άλλο μου μισό. Πέρυσι πέρασα ένα βαρύ χειρουργείου και πολλές φορές πριν μάθω τι συμβαίνει ήταν σαν όραμα από πάνω μου όταν κοιμόμουν. Κλαίω...την αγαπώ και ας έχω κόρες μεγάλα ,η μάνα είναι μία ποτέ δε θα το ξεπεράσω νομίζω...

αχ η μανουλα..και δικια μου γλυκια εφυγε νωρις.. νιωθω αδεια ,κενο...την σκεφτομαι παντα..ειδα τη μητερα της πριν λιγες μερες και αφησα τον εαυτο μου να κλαψει μπροστα σε ολους..τουλαχιστον να με αγκαλιασει η γιαγια μου.. ποσο αναγκη το ειχα τελικα...

Quote:

---

Originally Posted by marouba

Γεια σας και πάλι, καλή χρονιά να έχουμε...... Φέτος ήταν οι χειρότερες γιορτές μου αν λαβουμε υπόψιν μας οτι πέρσυ είμασταν ΟΛΟΙ στο σπίτι μου.... Δεν στόλισα φυσικά, εξήγησα στα παιδιά μου τον λόγο. Σκέφτομαι συνέχεια την καθε μερα που περναει και θυμάμαι την κάθε μέρα απο πέρσυ σε ποιο στάδιο ήταν και τι περνούσε μεχρι το τέλος. Την Παρασκευή γιόρταζε και θυμάμαι πέρσυ της κάναμε την γιοστή της στο νοσοκομείο. Έχω νεύρα ξεσπάω σε όλους και σε όλα, μου ΛΕΙΠΕΙΣ!!!!!! Κλείνομαι πάλι στο δωμάτιο μου και δεν θέλω κανέναν............. Δεν αντέχω άλλο κάθε μερα που περνάει νομίζω είναι και χειρότερα. Στις 31 Ιανουαρίου κλείνει χρόνο και δεν μπορώ να το πιστέψω ακόμα. Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω τα συναισθήματα είναι πάνω απο τις λέξεις.................................

---

Κοπελα μου κανε κουραγιο, και εγω εχασα τον πατερα μου στα εξι μου, και ακομα δεν μπορω να πω οτι το εχω ξεπερασει πληρως. Αυτο που μπορω να πω σιγουρα, επειδη ειχαμε τον τελευταιο καιρο μια περιπετεια με την υγεια της μητερας μου που με ταρακουνησε πολυ ψυχολογικα, ειναι οτι τελικα δεν μπορουμε να ξεχασουμε τους ανθρωπους μας, απλα μαθαινουμε καποια στιγμη να ζουμε χωρις αυτους, χωρις πονο. Αυτο που εχεις μεσα σου ειναι ΑΓΑΠΗ, και αυτο ειναι λυτρωτικο. Να παρεις αυτην την αγαπη και να την προσφερεις εκει που την εχουν αναγκη, εκει που στην ζητανε, στον αντρα σου, στα παιδια σου, όπου θες. Μονο αυτο θα σε ανακουφισει παρα πολυ. Η απωλεια ξεπερνιεται με κλαμα και ζεστη αγκαλια! Να τα βιωσεις και τα δυο..
Με εκτιμηση

Σήμερα κλείνει 1 χρόνο μακριά μας, είναι η χειρότερη μέρα της ζωής μου. Το Σάββατο κάναμε το μνημόσυνο, ήμουν σαν φυτό δεν μου βγήκαν κλάματα........ Σήμερα όμως είμαι χάλια απορώ πως ήρθα στην δουλειά μου. Την βλέπω συνέχεια μπροστά μου, σκέφτομαι τις τελευταίες ώρες, μετράω το κάθε λεπτό που περάσαμε πριν 1 χρόνο στην εντατική.....
Έχεις δίκιο Julias σε αυτα που μου γράφεις όπως όλοι σας και σας ευχαριστώ πολύ!!!! Αλλά πάντα υπάρχει ένα αλλά...........
Σ' αγαπώ και θα σ' αγαπώ για πάντα ψυχούλα μου!