Επιστροφη στη φυση!

Αν είσαι νέος και μένεις σε μικρό μέρος,ασφυκτιάς.Αυτό έχω να πω εγώ.Ναι μεν γλυτώνεις κίνηση,εγκληματικότητα,φασ αρία,αλλά δεν ζεις και τίποτα,έχεις ελάχιστες επιλογές,βλέπεις συνέχεια τα ίδια άτομα,δεν έχεις την ελευθερία και την ανωνυμία σου.Ζώντας τώρα σε μικρή πόλη,κι έχοντας ζήσει σε Αθήνα και Θεσ/νίκη,σκέφτομαι ότι μου ταιριάζει πολύ καλύτερα η πόλη,ιδίως Θεσ/νικη θα ήθελα να μείνω για πάντα.Η βόλτα στην παραλία,και η κίνηση που έχει όλη η περιοχή εκεί γύρω,ιδίως όταν φτιάχνει ο καιρός,είναι κάτι που μου λείπει αφάνταστα.Τί να την κάνεις τη φύση,εφόσον έχεις φιλοδοξίες να κάνεις κάτι στη ζωή σου η επαρχία σε κρατάει στάσιμο.Και στο εξωτερικό για να πας και να μείνεις,εκτός από προσόντα,θέλει να έχεις και κανέναν γνωστό ή συγγενή εκεί πέρα.Δεν γίνεται να πας μόνος εντελώς γιατί θα τρελαθείς και θα γυρίσεις τρέχοντας.

Ένας πιτσιρίκος ρωτάει τον πατέρα του:
- Μπαμπά τι είναι κράτος;
- Παιδί μου,του απαντάει αυτός, ας υποθέσουμε ότι το σπίτι μας είναι ένα κράτος. Εγώ που φέρνω τα λεφτά στο σπίτι είμαι το κεφάλαιο.Η μαμά σου που είναι η νοικοκυρά και κάνει κουμάντο μεσα στο σπίτι είναι η κυβέρνηση. Η υπηρέτρια είναι η εργατική τάξη. Εσύ που τα βλέπεις όλα, τι γίνεται εδω μέσα είσαι η κοινή γνώμη, και η μικρή σου αδερφούλα είναι η νέα γενιά.
Το βράδυ ενώ ο μικρός κοιμόταν, ξυπνάει γιατί η αδερφούλα του έκλαιγε. Την κοιτάει, και βλέπει ότι τα είχε κάνει πάνω της. Πάει να το πει στη μαμά του. Τη βλέπει να κοιμάται, και ο πατέρας του δεν ήταν εκεί. Πάει στο σαλόνι και τον βλέπει να βγάζει τα μάτια του με την υπηρέτρια!
Το επόμενο πρωί του λέει ο πατέρας του:
- Παιδί μου τα σκέφτηκες αυτά που σου είπα χθες για το κράτος;
- Ναι μπαμπά.
- Και τι έχεις να πεις;
- Εχω να πω ότι όταν το κεφάλαιο πηδάει την εργατική τάξη η κυβέρνηση κοιμάται του καλού καιρού, η κοινή γνώμη σωπαίνει και η νέα γενιά είναι μες στα σκατά!


:p

το τελευταιο ποστ δε καταλαβα που κολλαει, αν προσπαθεις να μου πεις οτι σωπασα, να πω οτι ημουν offline, προσπαθω να εχω και κοινωνικη ζωη, και ειναι κυριακη σημερα οχι καθημερινη οποτε το προγραμμα ειχε κατι διαφορετικο. επισης ξαναλεω οτι το θεμα δε το εκανα μονο για μενα προσωπικα, αλλα για ολους γενικοτερα, να δω τι αποψη υπερισχυει και τι πιστευουν κι αλλοι ανθρωποι. τεσπα απαντωντας στα υπολοιπα:

Quote:

---

Originally Posted by carrie

Yπαρχουν εκατονταδες αγγελιες που ζητανε συγκατοικους σε ολες τις περιοχες με ανθρωπους και των δυο φυλων και ολων των ρατσων για ολες τισ τσεπες!!!!!


Kι εγω απο σαιτ βρηκα, το gumtree, ειδα καμια δεκαρια σπιτια, κατεληξα σε ενα, και διαλεγεις και σε διαλεγουν. Κι ο φιλος μου το ιδιο. Μενει με μια Αυστραλεζα. Εγω εμενα με εναν σκωτσεζο και εναν Κυπριο.

http://www.expatica.com/nl/main.html

Οριστε και για ολλανδια. Δλδ οχι δεν πας εκει και ερχονται και σε βρισκουν, εχεις παρει πεντε τηλ, οταν πας εκει μενεις σε χοστελ 3-4 μερες, και πας και βλεπεις σπιτια και συγκατοικους. Τοσο δυσκολο σου φαινεται? Το κανει χιλιαδες κοσμος καθε χρονο εξω. Και ελληνες το κανουν λοιπον. Εσυ γιατι να δυσκολευτεις?

Α και η Αγγλια δεν ειναι γκει, ειναι ομορφη χωρα, συννεφιασμενη βροχερη καταπρασινη, χωρις ψηλα βουνα αλλα με πολλες ομορφες πολεις. Οποτε αμα δεν εχεις παει μην κρινεις κατι! Οι αγγλοι μπορει να ειναι λιγο μαλακες, αλλα κοντευουν να γινουν η μειοψηφια, υπαρχουν πολλοι λαοι! Και οι σκωτσεζοι και οι ιρλανδοι ειναι γαμω τα ατομα!

---

ευχαριστω πολυ για το site, αν κι εγω εννοουσα καποιο ατομο απο Ελλαδα που να θελει να φυγει, να συγκατοικησουμε μαζι στο εξωτερικο, γιατι με τους ξενους σιγουρα θα αντιμετωπισω προβλημα και δε θα μπορω να συνεννοηθω (μεχρι να συνηθισω τουλαχιστον). αλλα οπως ειπα δεν ειναι μονο αυτο που με απασχολει, αλλα και η δουλεια εκει, μα προπαντων να το παρω αποφαση και να τους παρατησω ολους εδω για παντα... αφου δε παω εκει για ενα ταξιδακι να δω τη πρωην μου ή για διακοπες μονο, αλλα να μεινω μονιμα! Λονδινο δε θα πηγαινα, Σκωτια και Ιρλανδια ναι. εμπασι περιπτωση, εσυ γιατι εισαι ακομα εδω ?

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

Η επαφή με τη φύση βοηθάει στη ψυχικά ηρεμία,τη γαλήνη και την ισορροπία του ανθρώπου...πιστεύω πρέπει κάπου κάπου να ξεφεύγουμε από τον θόρυβο, τη μιζέρια ,την πίεση της αστικής ζωής και να κάνουμε κάτι που θα μας φέρει κοντά στη φύση...σίγουρα η μόνιμη παραμονή σε μέρος αποκομμένο από την αστική ζωη σε απομονώνει απο πολλες συνατοτητες και συσκολευει λιγο την καθημερινοτητα....για μονιμα οχι αλλα μια ευχαριστη αναπαυλα που και που χρειαζεται!!!!
εντωμεταξυ δεν ξερω πως, συνειρμικα μολις ειδα τον τιτλο του topic μου ηρθε αυτο το song στο μυαλο...(φυσικα εδω αλλιως εννοει τη επιστροφη στη φυση...:)http://www.youtube.com/watch?v=YwTd6H-_05Q

---

δε διαφωνω με κατι μονο που δεν εχουμε ολοι την επιλογη και την ανεση να ξεφευγουμε. ορισμενοι δε πανε διακοπες ουτε το καλοκαιρι, και συνεχιζουν να σαπιζουν στην Αθηνα.
και το εγραψα και στη πρωτη σελιδα, οτι απ'αυτο το τραγουδι πηρα τον τιτλο.

Quote:

---

Originally Posted by Sofia

KENO,

πολυ ωραιο θεμα ανοιξες...κ μπραβο σου. Οντως το περιβαλλον μας επηρεαζει, οντως η φυση μας ηρεμει..κι αυτο δεν ειναι ιδεα σου ή ιδεα καποιων αλλα ισχυει. Μεσα απο καποια πραγματα που εχουν να κανουν κ με τη δουλεια μου, μπορω να σου πω πώς το αγχος μας εντεινεται μονο κ με μονο με τον θορυβο της πολης....(και δυστυχως ακομα και της Θεσσαλονικης-επειδη ειπες οτι η Σαλονικα την γλυτωνει προς το παρον..). Βαλε εναν οποιοδηποτε ανθρωπο στο κεντρο μιας πολης, με φασαρια, κινηση κλπ...θα αγχωθει... Δλδ δεν κανει καλο σε καμια περιπτωση ουτε η τοση τρεχαλα, ουτε ο τοσος θορυβος, ο χρονος που τρεχει πιεστικα κ η κουλτουρα της πολης. Κ ο σημερινος τροπος ζωης....παρολα αυτα και τον προτιμαμε κ τον επιλεγουμε οπως βλεπεις. Συμφωνω κ με την rock πως η δυναμη της συνηθειας ειναι τεραστια κ δυσκολα ξεκολλαμε κ αλλαζουμε. Πολυ δυσκολα...

Οσο σπουδαζα, εμενα σε πολυ μικρο μερος κι ενω ελεγα οτι δεν θα αντεξω...αφου ηταν το περιβαλλον πολυ διαφορετικο απο αυτο που ειχα ζησει μεχρι τοτε, βρηκα αλλους ρυθμους κ εμαθα να ζω πιο κοντα στη φυση κ με μεγαλυτερη ηρεμια.Εννοειται ομως, οτι η επαφη με την φυση δεν λυνει ολα μας τα θεματα...και το μικροπεριβαλλον μας παιζει εναν ρολο, αλλα μεχρι ενα σημειο.

Εγω θα σου λεγα, πώς εχει αξια να προσπαθουμε καθε φορα να προσαρμοζουμε το περιβαλλον που μπορουμε να εχουμε στα μετρα μας ή να αναζηταμε καποιο στο οποιο μπορουμε να αισθανομαστε καλυτερα με τον εαυτο μας. Ας πουμε, αν θεωρεις μεγαλο βημα το εξωτερικο (για τους δικους σου λογους), κ αισθανεσαι να πνιγεσαι στην Αθηνα, γιατι δεν κανεις μια προσπαθεια σε καποια επαρχιακη πολη? Απο το να μενεις απραγος, δεν ειναι καλυτερα να προσπαθησεις να κανεις κατι για σενα?Αν νιωθεις οτι αποζητας την φυση κ σου λειπει, μπορεις να βρεις πιστευω μια πολη στην Ελλαδα που μπορει να ικανοποιει καποιες απο τις αναγκες σου κ να κανεις μια νεα αρχη εκει. Στο κατω κατω αν δεν τα καταφερεις, δεν θα ναι κ τοσο δυσκολο να τα μαζεψεις κ να γυρισεις πισω...οσο θα ταν αν πηγαινες εξωτερικο. Και θα ξερεις οτι προσπαθησες....κ δεν ειναι λιγο αυτο...Τί λες?

---

Sofia επετρεψε μου να διαφωνισω σε ορισμενα πραγματα:

1. βρισκω διαφορες ακομα αναμεσα στην Αθηνα και τη Θεσσαλονικη. και οι ανθρωποι ειναι διαφορετικοι, πιο χαλαροι εκει πανω, και πιστευω ζουν πιο ανθρωπινα.
2. δε θεωρω οτι προτιμαμε κι επιλεγουμε τη ζωη στη πολη, αλλα οτι δεν εχουμε επιλογη. τουλαχιστον οσο ειμαστε μικροι, μας αναγκαζουν να μεγαλωσουμε οπως θελουν, και τελικα συνηθιζουμε κι εξαρτιομαστε σ'αυτο το τροπο ζωης νομιζωντας οτι δεν υπαρχει κατι διαφορετικο.
3. το οτι μενω απραγος οπως λες, ειναι η προσπαθεια μου να προσαρμοστω στην Αθηνα. αλλα δεν προκειται να υπαρξει προσαρμογη, τοσα χρονια το μονο που καταφερα ειναι να μπλεξω και να χασω τον εαυτο μου απλα...
4. αν υπηρχε το εναυσμα και ειδικα μια ευκαιρια, σιγουρα δε θα παρεμενα εδω.

Όντως ωραίο θέμα... :)
Πέρασα αρκετά χρόνια σε μεγάλο αστικό κέντρο και για κάποια χρόνια έζησα για επαγγελματικούς λόγους σε σχετικά μικρό νησί...
Όταν ξεκίνησα για το νησί, μελαγχόλησα. Θεωρούσα τον εαυτό μου άλλον ένα "αρουραίο της πόλης"... Ούτε μπορούσα να διανοηθώ ότι θα μπορούσα να ζήσω εκεί... το παρήγορο ήταν ότι η μετακόμιση αφορούσε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα...

Μετά από κάποια χρόνια επέστρεψα στην πόλη και οι όμορφες εικόνες της φύσης με συνοδεύουν έως και σήμερα. Εικόνες που έχω την εντύπωση ότι με βοήθησαν να αποκτήσω μια σχετική ισορροπία, να ξεπεράσω πιο εύκολα καθημερινές δυσκολίες... Πολλές από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζω στην πόλη απλά δεν υπήρχαν. Η δουλειά μου απείχε πέντε λεπτά από το σπίτι μου. Ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα με μπαλκόνι στο Αιγαίο (κυριολεκτικά). Ξυπνούσα αρκετές φορές νωρίς το πρωί για να φωτογραφίσω την ανατολή, κατέβαινα για πρωινό μπάνιο, γυρνούσα στα μονοπάτια... και ο ήλιος... αυτός ο απίστευτος ήλιος ο οποίος με προκαλούσε να στρέψω τα κλειστά μου μάτια προς αυτόν, για να πάρω λίγη από την ενέργεια του...

Οι ανθρώπινες επαφές πιο απλές και άμεσες. Γνώρισα ανθρώπους με τους οποίους διατηρώ ακόμη και σήμερα στενότατες σχέσεις ανεξάρτητα αν δεν βλέπουμε πια ο ένας τον άλλο συχνά... Δεν χρειάζονταν να κλείσω ραντεβού για καφέ, απλά συναντιόμασταν και ξεχνάγαμε να φύγουμε :). Συγκεντρωνόμασταν στην κινηματογραφική λέσχη πίνοντας κρασάκι και συζητώντας ώρες ατελείωτες για τις προβολές... Φυσικά και υπήρχαν "ελλείψεις" με σημαντικότερη και πιο καθοριστική την αδυναμία πρόσβασης σε αξιόλογες υπηρεσίες υγείας ή ο συχνός αποκλεισμός λόγω καιρικών συνθηκών...

Η αναγκαστική επιστροφή στην πόλη με έκανε να νιώσω άβολα. Ένιωσα σαν να ερχόμουν για πρώτη φορά. Τότε ήταν που συνειδητοποίησα ότι άνηκα αλλού, εκεί που ένιωθα καλά δίχως να συμβαίνει κάτι το ιδιαίτερο... Πέρασαν κάποια χρόνια και απλά αφομοιώθηκα, συνήθισα, έγινα ένα με τη μάζα... Αναγνώρισα την ψευδαίσθηση των πολλών εναλλακτικών, μιας και πολλές φορές κινούμαι μεταξύ συγκεκριμένων επιλογών οι οποίες προσεγγίζουν τις λίγες επιλογές του νησιού... :) Δεν παραγνωρίζω τα καλά της πόλης απλά θεωρώ ότι πρέπει να καταβάλεις περισσότερη προσπάθεια, η οποία πολλές φορές κουράζει...

Πάντως κάτι μου λέει ότι κάποτε θα επιστρέψω σε ένα άλλο "νησί"... το σκέφτομαι και χαμογελώ... :)

Quote:

---

Originally Posted by KENO

το τελευταιο ποστ δε καταλαβα που κολλαει, αν προσπαθεις να μου πεις οτι σωπασα, να πω οτι ημουν offline, προσπαθω να εχω και κοινωνικη ζωη, και ειναι κυριακη σημερα οχι καθημερινη οποτε το προγραμμα ειχε κατι διαφορετικο. επισης ξαναλεω οτι το θεμα δε το εκανα μονο για μενα προσωπικα, αλλα για ολους γενικοτερα, να δω τι αποψη υπερισχυει και τι πιστευουν κι αλλοι ανθρωποι. τεσπα απαντωντας στα υπολοιπα:

ευχαριστω πολυ για το site, αν κι εγω εννοουσα καποιο ατομο απο Ελλαδα που να θελει να φυγει, να συγκατοικησουμε μαζι στο εξωτερικο, γιατι με τους ξενους σιγουρα θα αντιμετωπισω προβλημα και δε θα μπορω να συνεννοηθω (μεχρι να συνηθισω τουλαχιστον). αλλα οπως ειπα δεν ειναι μονο αυτο που με απασχολει, αλλα και η δουλεια εκει, μα προπαντων να το παρω αποφαση και να τους παρατησω ολους εδω για παντα... αφου δε παω εκει για ενα ταξιδακι να δω τη πρωην μου ή για διακοπες μονο, αλλα να μεινω μονιμα! Λονδινο δε θα πηγαινα, Σκωτια και Ιρλανδια ναι. εμπασι περιπτωση, εσυ γιατι εισαι ακομα εδω ?

---

Το τελευταιο ηταν ανεκδοτακι δεν κολλαγε ιδιαιτερα, απλα επειδη αρκετες φορες τα εχεις βαλει με το συστημα τους Ελληνες και ολους, ειπα να το ποσταρω!

Εγω γυρισα Ελλαδα γιατι ο πατερας μου ηταν πολυ αρρωστος και δεν ηθελα να λειπω απο το σπιτι, ειμαι και μοναχοπαιδι, δεν θα την παλευε η μανα μου μονη της.. Μου αρεσε παρα πολυ εκει που ημουνα και μπορουσα να κατσω, αλλα κακως ή καλως εβαλα αλλες προτεραιοτητες. Αλλα δε γυρισα γκρινιαζοντας, μου αρεσει η πολη μου και ειμαι συνασιθηματικος ανθρωπος μου αρεσει να ειμαι κοντα στους φιλους και τους συγγενεις μου. Εκανα και μια ωραια σχεση και καπως εδεσε η κατασταση.. Αυτο δεν αποκλειει ομως οτι στο μελλον μπορει να την κανω μαζι με την σχεση μου, τωρα που ο μπαμπας εφυγε. Το ψιλοσκεφτομαστε..

Quote:

---

Originally Posted by KENO

4. αν υπηρχε το εναυσμα και ειδικα μια ευκαιρια, σιγουρα δε θα παρεμενα εδω.

---

καμια φορα χρειαζεται να δημιουργησουμε μονοι μας τις ευκαιριες ή τις προυποθεσεις για να εμφανιστει καποια ευκαιρια κενο....

Quote:

---

Originally Posted by carrie

Ένας πιτσιρίκος ρωτάει τον πατέρα του:
- Μπαμπά τι είναι κράτος;
- Παιδί μου,του απαντάει αυτός, ας υποθέσουμε ότι το σπίτι μας είναι ένα κράτος. Εγώ που φέρνω τα λεφτά στο σπίτι είμαι το κεφάλαιο.Η μαμά σου που είναι η νοικοκυρά και κάνει κουμάντο μεσα στο σπίτι είναι η κυβέρνηση. Η υπηρέτρια είναι η εργατική τάξη. Εσύ που τα βλέπεις όλα, τι γίνεται εδω μέσα είσαι η κοινή γνώμη, και η μικρή σου αδερφούλα είναι η νέα γενιά.
Το βράδυ ενώ ο μικρός κοιμόταν, ξυπνάει γιατί η αδερφούλα του έκλαιγε. Την κοιτάει, και βλέπει ότι τα είχε κάνει πάνω της. Πάει να το πει στη μαμά του. Τη βλέπει να κοιμάται, και ο πατέρας του δεν ήταν εκεί. Πάει στο σαλόνι και τον βλέπει να βγάζει τα μάτια του με την υπηρέτρια!
Το επόμενο πρωί του λέει ο πατέρας του:
- Παιδί μου τα σκέφτηκες αυτά που σου είπα χθες για το κράτος;
- Ναι μπαμπά.
- Και τι έχεις να πεις;
- Εχω να πω ότι όταν το κεφάλαιο πηδάει την εργατική τάξη η κυβέρνηση κοιμάται του καλού καιρού, η κοινή γνώμη σωπαίνει και η νέα γενιά είναι μες στα σκατά!


:p

---

χαχαχαχαχαχα ωραίο το ανέκδοτο!!!!!!!!!!!!!!!!!
(ΚΕΝΟ sorry για το video δεν είχα προσέξει την πρώτη σελίδα!!!) :P

Πολύ ωραία η περιγραφή σου gus.

Εμένα μου τη σπάει η νοοτροπία η κατινίστικη στην επαρχιώτικη καθημερινότητα. Επειδή το έχω ζήσει κι αυτό εκ παραδρομής, ξέρω πως δεν το αντέχω. Και η έλλειψη επιλογών, η στασιμότητα, η κλεισούρα, αυτοί οι ατέλειωτοι χειμώνες που δε βλέπεις ψυχή στον ορίζοντα πέρα από τις γνωστές φάτσες. Μπρρρ. Αν έφευγα ποτέ, δε θα ήθελα να είναι για όλο το χρόνο, θα ήθελα να είχα την επιλογή να είμαι κοντά σε πόλη. Κάτι σαν αυτό που ανέφερε η claire, με το'να πόδι μου εδώ και τ' άλλο εκεί.
Όταν σκέφτομαι τη ζωή στην επαρχία, θυμάμαι τις κάργιες του Καρυωτάκη δλδ. Πρέβεζα:/
Άσε που πολλάκις καθαρίζουμε και κρεμμύδια, δεν το συζητώ.:P

Η φύση γαληνεύει, κυρίως αυτή την εποχή, με το ανοιξιάτικο τοπίο. Με συνοδεύουν ακόμα οι ευχάριστες αναμνήσεις, ανεπανάληπτες, τα λίγα χρονια που έζησα σε χωριό, με σπίτι, παρά το ότι ήταν μικρό και φτωχικό, δίπλα στους αγρούς, καθημερινούς περιπάτους στο πράσινο και δίπλα σε ανθρώπους όλο καλοσύνη, απλότητα και γλυκύτητα στο χαρακτήρα. Έχω βρεθεί σε διάφορους τοπους και πόλεις από τοτε, όμως πουθενά δεν έχω συναντήσει αυτήν την αρμονία του χωριού, ανάμεσα στους ανθρώπους και τη φύση.

KENO, πεταξου μεχρι τον Παρνασσο για σνοουμπορντ. Και επαφη με φυση, και αθληση, και ευκαιρια για κοινωνικες επαφες.

θες παρεα carrie ? αυτη τη στιγμη ειμαι τοσο κομματια, που και για σεξ να μου λεγανε, οχι θ'απαντουσα, και ας ηταν πανω απο πεντε, ολες ανωμαλες και γκομεναρες...

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Εμένα μου τη σπάει η νοοτροπία η κατινίστικη στην επαρχιώτικη καθημερινότητα. Επειδή το έχω ζήσει κι αυτό εκ παραδρομής, ξέρω πως δεν το αντέχω. Και η έλλειψη επιλογών, η στασιμότητα, η κλεισούρα, αυτοί οι ατέλειωτοι χειμώνες που δε βλέπεις ψυχή στον ορίζοντα πέρα από τις γνωστές φάτσες. Μπρρρ. Αν έφευγα ποτέ, δε θα ήθελα να είναι για όλο το χρόνο, θα ήθελα να είχα την επιλογή να είμαι κοντά σε πόλη. Κάτι σαν αυτό που ανέφερε η claire, με το'να πόδι μου εδώ και τ' άλλο εκεί.
Όταν σκέφτομαι τη ζωή στην επαρχία, θυμάμαι τις κάργιες του Καρυωτάκη δλδ. Πρέβεζα:/
Άσε που πολλάκις καθαρίζουμε και κρεμμύδια, δεν το συζητώ.:P

---

οκ μονο που εγω εγραψα για φυση, οχι χωριο. εσυ ομως και να θελες να φυγεις, εχεις οικογενεια, δε μπορεις. τεσπα σιγουρα στα χωρια υπαρχει περισσοτερη κλειστομυαλια, κουτσομπολευουν τα παντα γιατι δεν εχουν τι να πουν, και καθονται και τρωγωνται μεταξυ τους (οπως κανουμε κι εμεις εδω στο φορουμ). τα κρεμμυδια δε καταλαβα που κολλανε, αλλα για να το λες κατι θα ξερεις.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

τα κρεμμυδια δε καταλαβα που κολλανε, αλλα για να το λες κατι θα ξερεις.

---

χεχε, γέλασα όταν διάβασα την ατάκα της Rain :)

KENO, είναι στίχοι από το ποίημα «Πρέβεζα» του Καρυωτάκη..

Θάνατος είναι οι κάργιες
που χτυπιούνται στους μαύρους τοίχους και στα κεραμίδια,
θάνατος οι γυναίκες που αγαπιούνται
καθώς να καθαρίζανε κρεμμύδια.

διαμαντάκι μου:D
Kενό, μήπως χρησιμοποιείς τη φύση όπως και τη ζωή σε άλλη χώρα όμως? Σαν έναν μαγικό τρόπο απαλοιφής κάποιων προσωπικών δυσκολιών?
Εννοείται πως αν το βλέπεις έτσι, εφόσον θεωρείς πως είσαι αντικοινωνικός δλδ, να νιώθεις καλύτερα όπου οι επαφές με ανθρώπους είναι οι λιγότερες δυνατές.
Για παράδειγμα, την ταινία που είδες εσύ και σου φάνηκε ονειρεμένη, εμένα (σαν συνεξαρτώμενη), άρα που θεωρεί πως δε μπορεί να ζήσει δίχως ανθρώπους γύρω της, τη θεώρησα εφιαλτική. Ειδικά το τέλος, που ο συνδυασμός θάνατος+μοναξιά ήταν ο χειροτερότερος,λολ
Να πω την αλήθεια όπως το κεφάλι μου την ξέρει? Αν σου δώσω λίγη συνεξάρτηση και μου δώσεις λίγη αντικοινωνικότητα, το σώσαμε πατριώτη! χαχαα
δλδ, εσύ για να το φτιάξεις θέλεις επαφή με ανθρώπους, εγώ για να το φτιάξω θέλω απαγκίστρωση. Όμως οι φόβοι μας είναι αντίθετοι, στα άκρα τους, εσύ στο ένα κι εγώ στο άλλο. Και αυτοί μας λένε: rain, μείνε μέσα στους ανθρώπους, εσένα σου λένε Κενό, φύγε μακριά τους.
Κι επειδή δεν είναι ανάγκη να σκεφτόμαστε τη λύση την ακραία ως τη μοναδική, προτείνω το εξής. Κενό, άρχισε λίγο λίγο να νιώθεις πιο άνετα με τους ανθρώπους, και ρέιν, άρχισε λίγο λίγο να νιώθεις καλά και μόνη σου.:P
αυτά, τα όχι λίγα.λολ
Στο άλλο τώρα,
Τη φύση την αγαπώ κι εγώ πολύ. Κι εμένα μου δίνει κι εγώ την αναζητώ και όταν μείνω κάποιες βδομάδες μακριά της, κάπως σφίγγομαι και κάτι μου λείπει.
Αλλά αυτό απέχει από το να μπορώ να με δω ποτέ ως ερημίτισσα, δε νομίζω πως μπορώ να αλλάξω ΤΟΣΟ τη "φύση" μου:P
Σαν την crazy diamond όποτε βρω την ευκαιρία την απολαμβάνω, αλλά την απολαμβάνω "κοντύτερα σε μένα", όταν τη μοιράζομαι τη θέαση και τις εμπειρίες μέσα της, με κάποιου ανθρώπου την παρέα (του συντρόφου μου, των φίλων μου,κουλουπού)
:)

Rain And Wind,

Ωραία τα λες και σημερα!

Η φύση δεν είναι φυγή, είναι γαλήνη και ξεκούραση. Η φύση δεν είναι απόδραση από την πραγματικότητα, δεν τρεχουμε στη φύση για να μην ερθουμε πρόσωπο με πρόσωπο με ανθρώπους και προβλήματα. Στη φυση τρεχουμε για να αναπνεύσουμε τον καθαρό αερα, να ξεκουραστεί το ματι με τη θεα του πρασινου και η μυτη με τις μυρωδιες των λουλουδιών. Και καλό είναι η βολτα εκεί με αγαπημενα μας πρόσωπα, μόνο έτσι απολαμβάνουμε περισσότερο τη χάρη του τοπίου.

Καλη σου μερα!