Δλδ ησασταν καπως απομακρα με τους γονεις σου? Ηταν μεγαλυτερη η αποσταση αναμεσα σας παρα η κατανοηση? Περισσοτερη απορριψη απο αποδοχη? Oλα αυτα εχουν τη σημασια τους στην εξελιξη της προσπωπικοτητας μας..
Printable View
Δλδ ησασταν καπως απομακρα με τους γονεις σου? Ηταν μεγαλυτερη η αποσταση αναμεσα σας παρα η κατανοηση? Περισσοτερη απορριψη απο αποδοχη? Oλα αυτα εχουν τη σημασια τους στην εξελιξη της προσπωπικοτητας μας..
χμμμ ένιωθα σαν να φιλοξενούμε στο σπίτι τους... και προσπατούσα να είμαι σωστή μπροστά τους. Είναι λίγο απόμακρο. απόρριψη δεν είχα, ήταν όλα νορμάλ :D εγώ δεν ήμουν λολ
_Δεν εμπιστεύομαι εύκολα τους άλλους. Ούτε το κωδικό του λάπτοπ μου, αλλά ούτε τον εαυτό μου όταν κοιμάμαι, μήπως και παραμιλήσω στον ύπνο μου και πω κάτι που δεν θέλω, αν γινόταν αυτό θα με διέγραφα και μένα λολ. Κάποιες φορές με σοκάρω
xm.. χμ... χμ...
Αυτό το φοβάμαι μήπως μιλήσω στον ύπνο μου το είχα ακούσει σαν ερώτηση (στην οποία είχα απαντήσει αρνητικά) στο πλαίσιο εξακρίβωσης κάποιων πραγμάτων. Σύμφωνα λοιπόν με αυτά που είχα ακούσει, υπό συνθήκες έντονου άγχους, ενεργοποιείται στον εγκέφαλο ένας συγκεκριμένος μηχανισμός, εκλείεται μία ουσία και σε κάνει να "φοβάσε μήπως μιλήσεις στον ύπνο σου". Ή μήπως "αποκαλυφθούν μυστικά σου". Ή μήπως "ο ένας φίλος σου μάθει κάτι που δεν πρέπει από κάποιον άλλο φίλο σου" κτλ κτλ. Με μία λέξη: μυστικοπάθεια.
Φαντάζομαι κάποιος θα σου έλεγε zyprexa και άντε στο καλό, αλλά υπάρχουν κι άλλες πολλές λύσεις.
Χωρίς να είμαι ειδικός, μία ερώτηση: υπάρχει κάτι για το οποίο νοιώθεις ότι (θα έπρεπε να) ντρέπεσαι πάνω σου; Ή στη ζωή σου γενικότερα;
Υπάρχει έντονο άγχος αυτή την περίοδο για κάποιο λόγο;
Έχω κι εγώ με τη σειρά μου βιώσει παρόμοιες καταστάσεις γι αυτό σε καταλαβαίνω. Η κοροιδία από τη μια και από την αλλη το να σαι υπάκουος/η, να μη μιλάς και επιπλέον να αποδέχεσαι ως σωστή την αρνητική κριτική των άλλων στα διαμορφωτικά παιδικά χρόνια είναι ότι χειρότερο στην πορεία΄ενός παιδιού. Η συμπεριφορά αυτή έχει ως αποτελεσμα χαμηλή αυτοεκτίμηση και οτιδήποτε σκεφτόμαστε να πούμε ή να κάμουμε το παιρνάμε πρώτα από αυστηρή αυτοκριτική. Και αυτή η αυστηρή αυτοκριτική δεν είναι τίποτα άλλο παρά μόνο τα όσα γεμισαν το κεφάλι μας οι άλλοι, ο καθε άσχετος δηλαδή, μέσα από το χλευασμό και την υποτίμηση, πως ότι πεις είναι λάθος, δεν το κανες σωστά, εσύ δεν ξερεις και άλλα....., σε μια ηλικία που δεν μπορούσαμε να κρίνουμε την αξιοπιστία και την αντικειμενικότητα των όσων μας υπέβαλλαν. Το οτιδήποτε θελαμε να κάνουμε το παιρνούσαμε από αυτή την αυτοκριτική και τελικά δεν το κάναμε. Ο φόβος της αντίδρασης από τους άλλους δεν μας άφηνε να εκφραστούμε όπως θέλαμε ή καναμε μόνο ότι θα ήταν αρεστό σε όλους αυτούς.Έτσι παρά τα τόσα πολλά ωραία που είχαμε στο κεφάλι παρά τα τόσα χαρίσματα και δεξιότητες μείναμε στην αδράνεια και στο περιθώριο. Γιατί; επειδή ως παιδιά είχαμε απέναντι μας τον καθε άσχετο να μας υποτιμά και να μας επιπλήττει. Στο σήμερα όμως συνηδητοποιήσαμε τη ζημιά που παθαμε τότε και έτσι δεν ανεχόμαστε, αντιδρούμε. Κατανοήσαμε τους θυσαυρούς που μεσα μας κρυβουμε και ξεκινήσαμε να τους βγαζουμε στην επιφανεια.Quote:
Originally Posted by helen25
Γι αυτό και εσύ σήμερα φοβάσαι, όχι μόνο να εκφραστείς, όχι μόνο να δημοσιοποιήσεις τα όσα ωραία γράφεις αλλά ακόμα και να εκφραστείς σ’ αυτό το φορουμ ανωνυμίας και ελευθερίας έκφρασης. Εγώ πιστευω κρύβεις ψυχικό πλούτο και χαρίσματα αλλά αυτά τα βιώματα του παρελθόντος τα οποία βιώνεις στο σημερα πολύ έντονα στο κεφαλι σου δεν σου επιτρέπουν να εκφραστείς, να βγαλεις προς τα έξω αυτό τον ωραίο σου κόσμο, η αυτοκριτική σε συνοδεύει ακόμα. Μην δηλιάζεις. Να ακούς μόνο αυτούς που είναι ειδικοί σε κάτι, αυτούς που σε αγαπούν, αυτούς που έχουν ωριμότητα, εμπειρία και ειλικρίνεια στο να καταλαβαίνουν τον άλλο.
Ξεκινα βήμα βήμα να εκφράζεσαι, καθε μερα και κάτι παραπάνω, να μιλάς, να νοιώθεις την ηθική ικανοποίηση ότι μίλησες και να μη σε νοιάζει η αντίδραση των άλλων, να εστιάζεις την προσοχή σου στο ότι θελω να εκφραστώ να πω αυτό που μου βγαίνει, όχι να εστιάζεσαι στην αντίδραση των άλλων δηλαδή στο αποτελεσμα. Κανε ουσία το να πω, να κανω αυτό που νοιώθω και όχι το αποτελεσμα του. Μάθε να διακρίνεις την αντίδραση των άλλων, αυτόν που σε κριτικάρει καλοπροαίρετα από αυτόν που χλευάζει, τον ειδικό από τον άσχετο, αυτόν που σε αγαπά από αυτόν που ζηλεύει. Να ξερεις ότι αυτοί που ζηλεύουν βρίσκουν γόνιμο έδαφος όταν χτυπάνε άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση, επειδή ανέχονται και έτσι κατατροπώνονται πιο έυκολα. Μάθε να διεκδικάς και να αντιμιλάς.
Να θεωρείς το καθε βημα που εκανες, που εκφράστηκες, ως μικρή επιτυχία, να σε γεμίζει χαρά και έτσι να αντλείς δυναμεις, και καθε φορά στη συνεχεια θα ναι και λιγοτερο δυσκολα τα πράγματα.
Αυτά απο΄μενα κάπως σκόρπια. Θα χαιρόμουν ιδιαίτερα αν μου έστελνες κατι απ αυτά που γραφεις σε πρ. μην ή στο ίμειλ!! Διασθάνωμε θα μου αρέσουν
Η κοροιδια που γραφεις οτι εφαγες απ τους συμμαθητες σου στο σχολειο σιγουρα θα επαιξε καποιο ρολο....ισως σε εκανε να νιωθεις ανασφαλης και σε μπλοκαρε..οι συνθηκες που εχουμε βιωσει στο παρελθον επηρεαζουν τη μετεπειτα συμπεριφορα στη ζωη μας...
γενικως εισαι ας πουμε καχυποπτη με το παραμικρο?? νιωθεις ανασφαλειες και αγχος??
Αγχος έχω από πάντα... ενώ είμαι ένα αρκετά ήρεμο άτομο, μέσα μου έχω πολύ άγχος. Περισσότερο ντρέπομαι μάλλον για τον ψυχικό μου κόσμο, γιατί εξωτερικά δεν είμαι και τόσο άσχημη, αλλά είμαι κανονική και απλή.Quote:
Χωρίς να είμαι ειδικός, μία ερώτηση: υπάρχει κάτι για το οποίο νοιώθεις ότι (θα έπρεπε να) ντρέπεσαι πάνω σου; Ή στη ζωή σου γενικότερα;
Υπάρχει έντονο άγχος αυτή την περίοδο για κάποιο λόγο;
γιάννη :D ξέχνατο λολQuote:
Θα χαιρόμουν ιδιαίτερα αν μου έστελνες κατι απ αυτά που γραφεις σε πρ. μην ή στο ίμειλ!! Διασθάνωμε θα μου αρέσουν
Σίγουρα... αν είχα μιλήσει στους γονείς μου θα ήταν καλύτερα πιστεύω, αλλά ντρεπόμουν και αυτούς... ήμουν καχύποπτη, ίσως είμαι ακόμα λίγο... ανασφάλειες έχω, αλλά προσπαθώ να τις παλέψω, καθώς και το άγχος μου...Quote:
Η κοροιδια που γραφεις οτι εφαγες απ τους συμμαθητες σου στο σχολειο σιγουρα θα επαιξε καποιο ρολο....ισως σε εκανε να νιωθεις ανασφαλης και σε μπλοκαρε..οι συνθηκες που εχουμε βιωσει στο παρελθον επηρεαζουν τη μετεπειτα συμπεριφορα στη ζωη μας...
γενικως εισαι ας πουμε καχυποπτη με το παραμικρο?? νιωθεις ανασφαλειες και αγχος??
Σήμερα είχα πολύ άγχος ας πούμε για το site, για αυτό και άργησα να μπω... φταίει το ότι έγραψα πολλά εδώ μέσα... κάποια στιγμή το πρωί, ήθελα να τα διαγράψω αλλά δίσταζα ακόμα να μπω... τώρα που μπήκα, σκέφτικα να σας μιλήσω πρώτα για αυτό... γιατί δεν είναι σωστό... και επιδή αυτό είναι το θέμα... και επειδή είναι και αστείο καθώς κανένας σας δεν διαγράφει ότι λέει! Δεν έχω παράξενες σκέψεις αυτήν την στιγμή... απλά ήθελα να τα διαγράψω για μένα, γιατί ξαφνικά έχω ένα βάρος... Δεν μπορώ να το εξηγήσω... χτες το σκεφτόμουνα λιγότερο.. σήμερα ακόμα πιο πολύ. Για την ακρίβεια ξύπνησα με αυτήν την έννοια, ότι αυτό που κάνω, ότι γράφω εδω μέσα και οι ανυσηχίες μου είναι βλακείες και ότι κανονικά δεν θα έπρεπε να ασχολούμε με αυτές... αλλά αν αρχίζω να το θεωρώ ασήμαντο, εμένα γιατί με ενοχλεί τόσο, που να θέλω να τα διαγράψω και να μην θέλω απλά να τα αφήσω εδώ μέσα; Δεν ξέρω γιατί σκέφτομαι έτσι αντίθετα τώρα... Αλλά δεν θα το κάνω, δεν θα διαγράψω τίποτα... θα προσπαθήσω δλδ λολ :)
Σας ζάλισα ε; καταλαβαίνω... και μένα με ζάλισα...