χαιρομαι που εισαι καλυτερα.δεν ενοχλεις, μην λες βλακειες.περιμενω νεα σου
Printable View
χαιρομαι που εισαι καλυτερα.δεν ενοχλεις, μην λες βλακειες.περιμενω νεα σου
φτερωτη φιλη η γνωμη μου ειναι η εξής:
Το ψάχνεις παρα πολύ και δεν κανει καλό. Στην παρουσα φάση κατα την γνωμη μου θα πρέπει να κανεις μικρά πράγματα που δεν σε αγχώνουν ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΑ ΚΡΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΚΕΥΤΕΣΕ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥΣ. πχ θες να βγεις στην ομονοια και να βγάλεις το σουτιεν σου κάντο χωρις να σκεφτείς τι θα πουν οι φιλοι σου , εαν θα σε πιάσει η αστυνομία ,κλπ
Φαινεται λιγο ακραίο αλλα ο εαυτό σου εχει ανάγκη να εκφράσει το δικά του θελω και εσύ τον εμποδίζεις γι αυτό βγαίνουν οι κρίσεις
Μην περιμένεις οι κρίσεις να φυγουν απο την μια μερα στην άλλη . Αυτό που θα προσπαθεις είναι σιγά σιγά να μειώνονται και αυτό σε βάθος χρόνου . Στο τέλος όμως θα φυγουν εντελως
όσο αφορά την σχέση σου εγω θα έκανα το εξής : Θα παρατηρουσα τις αντιδράσεις μου χωρίς να απαιτώ απο τον εαυτό μου να κανει καμία ενεργεια . Πχ δεν θα εμπαινα στο διλημα να μεινω η να φύγω αλλά θα παρατηρουσα τον εαυτό μου σαν να ημουν ένας ξένος . Περναώ καλά , γελαω με αυτόν τον ανθρωπο , αισθανομαι ασφαλεια, με αγχώνει το γεγονος οτι οι αλλοι θα με αποκαλούν ομοφιλοφυλη, φαντάζομαι μετα απο 20 χρονια οτι θα είμαι μαζί του κλπ ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΠΕΙΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΤΙ
Με αυτό τον τροπο α) αντιλαμβάνεσαι καλύτερα το τι συμβαίνει (ειναι σαν να είσαι καποιος ξένος που βλεπει τον εαυτό σου β) δεν αγχώνεσαι γιατι ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΜΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑ
Ελπίζω να βοήθησα
ΥΓ καποια στιγμη θα γράψω την δική μου ιστορία (νομιζω οτι καποιοι απο εδω θα ωφεληθούν)
φιλε μου andpan7,ευχαριστω πολυ που απαντησες και παλι και με βοηθανε πολυ αυτα που μου λες.απλα για να ξεκαθαρισω λιγο και κατ επεκτασην να με βοηθησεις-μου αρεσει ο τροπος που τα διαχειριζεσαι.
δεν νιωθω οτι εχω προβλημα καταπιεσης,μαλλον το αντιθετο.δεν ειχα ποτε θεμα με γονεις η φιλους.επισης παντα ημουνα ανοιχτος ανθρωπος στα παντα και τα εξεφραζα.οποτε δεν αισθανομαι οτι καταπιεζω κατι.αυτο που μεχει φρικαρει ειναι οτι μου συνεβησαν πολλα ταυτοχρονα-χωρισμος απο εναν αντρα που λατρευα και προδωσε τα ονειρα μας,θανατοι,ασταθεια επαγγελματικη-μεσα σε ολα αυτα εμφανιστηκε αυτος ο ανθρωπος που με στηριξε και ημουνα σουπερ!ασχετα εαν ητανε γυναικα,μου εδινε δυναμη και γουσταρα και την φαση που δοκιμασα κατι διαφορετικο μιας και ειμαι ανοιχτος ανθρωπος.δεν το ενιωθα σαν αναγκη χρονων.σταδιακα ομως αρχισα να φρικαρω και με αυτο γιατι καταλαβα οτι δεν με γεμιζει-στο θεμα φυσης-απο την αλλη εχουμε δεθει παρα πολυ εγκεφαλικα και εχουμε μαθει να ζουμε μαζι.οποτε στα ολα προηγουμενα αγχη προστεθηκε και αυτο.το οτι οανθρωπος που με στηριξε στα υπολοιπα και κυριως στις κρισεις που αρχισα να παθαινω,αρχισε-αθελα του να με αγχωνει-.και αυτο με γονατισε γιατι ητανε η δυναμη μου.αυτο που ψαχνω ειναι γενικοτερη ισορροπια μεσα μου και να εντοπισω τι πραγματικα φταιει για ολα αυτα.αλλα οχι δεν παιζει καταπιεση.ισα ισα,εκανα εντονη ζωη παντα και λογω επαγγελματος,πολλα ταξιδια,πολλες γνωριμιες και τωρα εχω φρικαρει που δεν μπορω να τα κανω ολα αυτα.το θεμα της σεξουαλικοτητας τωρα αρχισε να με τρωει κυριως το πως να ισορροπισουμε,γιατι και οι δυο αισθανομαστε οτι δεν ειμαστε ομοφυλοφυλες,και οτι εχουμε αναγκη να προχωρησουμε σε κατι αλλο,αλλα δεν μπορουμε να κοψουμε τον ομφαλιο λωρο.και δεν θελουμε να χαθουμε,απλα να χαλαρωσουμε σαν φιλες.ελπιζω να σε διαφωτισα για να με διαφωτισεις με την σειρα σου φιλε μου.ευχαριστω πολυ.
φτερωτο φιλαρακι αργησα λιγο αλλα δεν πειράζει.
Θα σου πω μερικά γενικά πράγματα τα οποία ενδεχομένως να ισχύουν και για σένα .
α) καταπίεση μπορέι να δεχτούμε οχι μονο απο τους γονείς μας αλλά και απο άλλες καταστάσεις
β) καταπίεση υπάρχει φανερή πχ σου απαγορεύω να κανεις αυτό αλλά και κρύφη πχ με τον τροπο μου επικροτώ αυτόν που βγάζει πολλά λεφτά και απορρίπτω τον αλλο που βγάζει λίγα . Ετσι ασκώ μυστική πιεση στο παιδί μου ως προς την πρωτη κατάσταση
γ) Το μονο σίγουρο για τις κρίσεις πανικού σου είναι οτι υπαρχουν συγκρούσεις που φτιάχνουν αδιέξοδα μεσα σου (τα οποία και δειλά δειλά περιγράφεις ) Δηλ
1) Γιατί δεν πηρες χαμπάρι νωρίτερα οτι ο πρωην σου δεν ηταν αυτό που έλεγε(τι ηταν αυτό που σου εκλεινε τα ματια? η μήμπως το έβλεπες αλλά δεν ηθελες να το πιστεψεις)
2) Γιατι δεν πηρες τον χωρισμό στο στύλ παμε για αλλα (που θα ηταν και λογικό απο έναν ανθρωπο που ζει έντονα)
3) Γιατι μια γυναίκα που της αρέσει το σεξ με άντρες καταφέυγει στο να κάνει μια μπερδεμένη σχέση με γυναίκα και δεν παει απλά στον επόμενο .
4) Γιατί δεν κανει απλά φιλη της την γυναικα που αισθάνεται καλα μαζί της αλλά το γυρνάει στο ερωτικό
Ολα αυτά που σου περιγράφω παρα πάνω δείχνουν οτι μαλλον υπαρχουν καποια αδιέξοδα
ΟΜΩΣ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΦΑΣΗ ΠΟΛΎ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ δεν εχει φτασει ακομη η ωρα τους
Και σταμάτα να αναλυεις την σχέση σου με την φιλη σου και να σχεδιαζεις το μελλον σας
Ξεκίνα γυμναστική σε συστηματική και καθημερινή βάση (μην μου πεις την μαλακια οτι δεν έχεις χρονο)
Εαν μπορείς ξεκίνα γιόγκα
Σου ξαναλέω οτι οι κρίσεις πανικού αργούν να φύγουν , θα εχεις και πισωγυρίσματα ,μην το βάλεις κάτω
ΑΥΤΗ τη στιγμή μεσα σου γινεται ένας χαμός δεν νομίζω οτι μπορείς να βαλεις σε μια σειρά τα πράγματα οπως λές,
Α και ένα τελευταίο να θυμάσαι κατι : ολοι οι ανθρωποι υποδυόμαστε ρόλους ο ποιο συνηθισμένος δε είναι ο αντίθετος απο αυτό που είμαστε πχ ο συμπιεσμένος ,καρα αγχωμενος , και γεμάτος ανασφαλιες το παίζει συνηθως ο χαλαρός ο κουλ και ο σίγουρος (αυτό το ρολο τον έχω παιξει απειρες φορές γι αυτό και στο λέω)
φιλε μου andpan,μου αρεσει πολυ ο τροπος σου!παρολο που εχω σπουδασει τεχνες,εχω ενα θεμα εκφρασης-ειρωνικο-και με καλυπτεις με τα δικα σου σε καποιο βαθμο!
θα προσπαθησω να απαντησω στα συγκεκριμενα,γιατι οπως πολυ καλα καταλαβες υπαρχει το χαος μου μεσα αυτη τη στιγμη και ολα μαζι διογκωνονται.
συμφωνω με την καταπιεση σε μεγαλο βαθμο!γενικοτερα δεν την παλευω οταν πιεζομαι και καταλαβα οτι πλεον μου βγαινει εντονα αυτο.σε πρωτη ματια δεν εχω πιεστει με τον κλασσικο τροπο πχ,οικογενεια,περιβαλλον, κοινωνια,κλπ κλπ.ισα ισα,μεγαλωσα σε μια-οχι τοσο ευπορη οικογενεια-,με πολυ αγαπη,κατανοηση,ισοτιμες σχεσεις,επικοινωνια,επανασ τατικο και ελευθερο πνευμα.μεγαλωσα με γαματους γονεις που εχουν μεγαλο σεβασμο ο ενας για τον αλλον και μεγαλη αγαπη και στηριξη στα παιδια τους.παντα στηριζαν τις επιλογες μας.επισης κοινωνικα ,επειδη με προικισε η φυση και εμφανισιακα και με ταλεντα και με αυξημενη κοινωνικοτητα,δεν εχω και εκει παραπονο.παω ομως στο επομενο που λες.ενιωσα πιεση απο καταστασεις.και τωρα που το επεξεργαζομαι ποιο αποστασιωποιημενα,το αναγνωριζω.πχ.πιεζομουνα παρα πολυ στη σχεση με τον πρωην,καθως ζουσα μια ζωη καπως εξω απο τα θελω μου.εκανα δουλειες απο τα 20 μου για τα προς το ζειν-επειδη απο τα 17 μου λειπω απο το σπιτι λογω σπουδων και λογω φυσης του επαγγελματος-οι οποιες αλλαζαν συνεχως και ητανε οτι να ναι χωρις να με γεμιζουν και χωρις να εχω χρονο για αυτα που αγαπω.-οταν αποφασιζω και ασχολουμαι μονο με τα καλλιτεχνικα,ναι μεν γεμιζω,αλλα αρχιζει το οικονομικο αγχος,οποτε πιεση και εδω.επισης,οι συνεχομενες μετακινησεις λογω δουλειας,καποτε φανταζαν ονειρο,τωρα νιωθω οτι δεν εχω μια σταθερα χωρου δικου μου και πλεον στις μετακινησεις,αρχισανε να σκανε και οι κρισεις.πιεση και εκει.επελεξα την αθηνα-δεν την επελεξα βεβαια,λογω δουλειας και παλι-η οποια μου φαινεται γκριζα και τοσο μεγαλη για μενα.ειναι η πολη που μου θυμιζει τον πρωην και που μου βγαζει μιζερια,οποτε μενω καπου που δεν γουσταρω,και αλλη πιεση.οταν κατεβαινα σε φασεις για λιγες μερες,ητανε τελειως διαφορετικαι απο το να μενεις μονιμα.ειμαι γυναικα της φυσης.ειχα συνηθισει με το ποδηλατο και το μηχανακι μου.τωρα με ολα αυτα,τρελαινομαι με τα μμμ.πιεση και εδω.
παμε στα ερωτηματα τωρα.
1.ειχα παρει χαμπαρι πολυ καιρο πριν οτι ενιωθα κενη και μονη μεσα στη σχεση μου.αυτο που μου εκλεινε τα ματια,ητανε ο ερωτας.ητανε η μεγαλη και μοναδικη σχεση μου.ειμαι λιγο ακραια ως καλλιτεχνοπαιδο στα συναισθηματα μου.ειναι κακο αυτο.νιωθω πολυ εντονα.και πιο πριν ημουνα σε φαση,δε θελω δεσμευση και ελευθερια και τετοια,και με τον που γνωρισα αυτο τον αντρα,κολλησα σα βεντουζα.στην αρχη δεν ηθελα σχεση,με κερδισε τρελα,και οταν ξαφνικα κολλησα τρελα,με αφησε.και επαθα τρελη ζημια.
2.οποτε εχοντας παθει πρωτη φορα τετοια ζημια,μιας και ητανε η μονη φορα που ερωτευτηκα τρελα-δεν ερωτευομαι ευκολα,αλλα οταν το κανω,ειναι αληθινο και εχει διαρκεια-δεν μπορουσα να πω παμε για αλλα.το εκανα,αλλα τελειως μηχανικα,μονο για το σεξ τπτ παραπανω...ασε που δεν προλαβα γιατι ημουνα τοσο ευαλωτη και πληγωμενη σε εκεινη τη φαση που γνωρισα την μικρη-η οποια ειχε χωρισει και αυτη- και καλιγαμε η μια στην αγκαλια της αλλης.
3.οποτε εγινε και το τριτο.υπηρξε εγκεφαλικη χημεια τρελη,ειμαστε και οι δυο ομορφες κοπελες,καλλιτεχνικες χωρις φραγμους και τα διαφορα και ηρθαμε καρμικα κοντα.δεν σταματησα ποτε να βλεπω αντρες,αλλα δεν με γεμιζαν συναισθηματικα.ενιωθα πλεον καταφυγιο στην αγκαλια της.ενω με τους αντρες,εβλεπα μονο σαρκα και μια τρελη ανασφαλεια και φοβια.με απωθουσανε πλεον.οχι σαν φαντασιωση ,αλλα πνευματικα.ενιωθα οτι κανεις δεν θα με καταλαβει και θα με νιωσει σαν και αυτην.και σε ενα βαθμο,εφταιγε ο πρωην που μου ειχε δημιουργησει τρελες ανασφαλειες, εφταιγε το εργασιακο περιβαλλον-καλλιτεχνικος χωρος-που με προσεγγιζαν πολλοι αντρες και παντα φυσικα κατεληγε ολο το θεμα στο κρεββατι,εφταιγα και εγω που σε ολα αυτα ημουνα ανοιχτη.-σκεψου οτι εργαζομαι επιπλεον και ως εικαστικο μοντελο,ποζαρω γυμνη.αυτοματωςσε οσους αντρες το λεω,ολοοι το βρισκουν συναρπαστικο,αλλα κανεις δεν νομιζω να με παιρνει και στα σοβαρα,οχι με την εννοια της χαζογκομενας,εχω ισχυρη προσωπικοτητα,αλλα στο οτι θα ηθελα κατι παραπανω ισως απο ενα πηδημα.ισως και να βγαζω οτι δεν θελω κατι παραπανω στη φαση που ειμαι.
4.με ολα τα παραπανω,και με το γεγονος οτι ποτε δεν εκλεινα την πορτα σε σεξουαλικες προκλησεις,δεθηκα και ερωτικα με την μικρη,και ενω στην αρχη ειμασταν σουπερ,ομορφες φιλες που πανε μαζι διακοπες και αγαπιουνται καρμικα,εχουν μια σχεση ιδιατερη και παιζουνε με τα αγορακια,αυτο μας γυρισε καπως μπουμερακ γιατι ειμαστε και οι 2 με αυξημεμη συναισθηματικη φυση και δεθηκαμε.και δεν με χαλαει αυτο.με χαλαει που δεν νιωθω χαρα.νιωθω κενη.και δεν μπορω να καταλαβω τι αλλαξε.οποτε με πιεζει και αυτο το συναισθημα.και κυριως το οτι ειμαστε κολλητες,το οτι την λατρευουν οι δικοι και οτι μια πτυχη ολου αυτου ειναι κρυφη.αυτο πιο πριν με εξιταρε τρελα,τωρα με πιεζει.δεν ξερω γιατι.
και ολα αυτα τα ερωτικα,δημιουργησαν αδιεξοδα.και προσθεσε τους θανατους των παππουδων μου μου ακομη προσπαθω να διωξω εικονες απο το μυαλο μου.οατν εχασα τη γιαγια το καλοκαιρι και στην φαση που ξεψυχουσε στο νοσοκομειο,ειχα τρελες κρισεις.και με στηριξε πολυ η μικρη.
τερμα λοιπον η αναλυση με αυτα.εχεις απολυτο δικιο.πρεπει να ανασυγκροτησω δυναμεις.καταρχας θα παψω να αναλωνομαι με τους αντρες και θα χαλαρωσω.αποφασισα να ειμαι πιο επιλεκτικη στις δουλειες και ας ειμαι πιο φτωχη,και δεν θα τρεχω οπουδηποτε και να στρεσαρομαι.προφανως πλεον αυτο με εχει κουρασει.γυμναστικη κανω σε νορμαλ συνθηκες-σκεψου οτι κυκλοφορω με ποδηλατο οπου μπορω στην αθηνα-.αλλα ξερω οτι δεν μου φτανει.μπορει για εναν νορμαλ ανθρωπο να ναι οκ.αλλα επειδη ειμαι -ημουν πολυ δραστηρια,θελω να ξαναρχισω χορο που εκανα χρονια,σκεφτομαι και γιογκα.ειναι και μια σχολη ακροβατικων που ηθελα απο περισυ να αρχισω γιατι εκανα πιο παλια,και δεν αρχισα λογω οικονομικων και αυτο με πιεσε παρα πολυ.και αυτο με πιεζει πολυ επισης.το γεγονος οτι λογω οικονομικων σταματησα χοροθεατρα και τετοια που εκανα μου δημιουργουσε θλιψη μεσα μου.ξαφνικα σκεψου,με το που κατεβηκα αθηνα,τα ερωτικα μου μπουρδουκλωθηκανε,οικονομ� �κα με δεκανικια,σταματησα και χορο που λατρευω και ενιωθα οτι απλα στην αθηνα,περναει η ζωη χωρις να γουσταρω.ραντεβου επαγγελματικα με αντρες να σε λιγουρευονται,πολυκοσμια,ε κθεσεις με πολυ ενταση,ολα αυτα με πιεσαν-εαν βεβαια ημουνα οκ μεσα μου δε θα με χαλουσανε οπως αλλοτε.και σε ολα αυτα ειχα την μικρη που μου προσφερε μια ζεστασια.
ξερω οτι οι κρισεις ειναι ατιμες.θελω ομως να γινω οκ.δε θα συμβιβαστω με τπτ λιγοτερο απο αυτο που ημουνα.θελω να γουσταρω παλι τα ταξιδια-τωρα σκεφτομαι πως θα παω απο το αιγαλω στο μοναστηρακι και αγχωνομαι-θελω να παιρνω το τρενο και οποω με βγαλει.το θελω.και θελω να ελπιζω οτι θα τα καταφερω.
σε καποια φαση ενας φιλος με αγοραφοβια-dj αυτος πηγαινε σε συναυλιες αμερικη και τετοια και ειχε τρελο προβλημα-μου ειπε το εξης-οι κρισεις πανικου ειναι καμπανακι του σωματος σου και του μυαλο σου.κατι δεν κανεις σωστα και πιεζεσαι.σταματα τοτε.και σκεφτηκα-αυτο που δενει και με το τελευταιο που γραφεις-οτι εν τελει πολλα απο αυτα που εχω επιλεξει να κανω στη ζωη μου,μπορει να μην τα γουσταρω.απο τα 17 μου εβγαινα,γνωριζα κοσμο,θεσσαλονικη που σπουδασα και δουλεψα,εκανα απιστευτα ξενυχτια,αρκετες καταχρησεις,εν συνεχεια με τις δουλειες,γνωρισα κοσμο,η τηλεοραση και το θεατρο εχει και μια ψευτο πιεση δηθενιας,και ολα αυτα εν τελει σε καποια φαση μπορει απλα να με μπουκωσανε.σε συνδιασμο με τα δικα μου.και τελικα ο τελειος ρολος της ανετης ομορφουλας καλλιτεχνιδας που με ευκολια πεταει τα ρουχα της μπροστα στους ζωγραφους και τους φωτογραφους,να κρυβει μια ανασφαλη γυναικα.και το ξερω οτι εχω τρελη ανασφαλεια ως ανθρωπος.σχεδον με τα παντα.και το κακο ειναι οτι παντοτε με θεωρουσανε δυνατη και ανεξαρτητη-οταν χωρισα μου λεγανε ολοι σιγα εσυ μπορεις ετσι οπως εισαι και με τετοιο δυναμισμο να βρεις οτι γουσταρεις,και ακομη μαζευω τα κομματια μου- και γω αυτο που βλεπω ειναι οτι εν τελει φοβαμαι να μπω σε οτιδηποτε σταθερο γιατι εχω τρελες ανασφαλειες και δενομαι τρελα.γιαυτο και το μοντελο ανασφαλης γυναικα που φοβαται μην πληγωθει,γινεται στα ματια των αλλων αλλα και σε σενα την ιδια,ανεξαρτητη και ελευθερη χωρις δεσμευσεις...μλκ....
καλη σου μερα αγαπη!
τερμα λοιπον η αναλυση με αυτα.εχεις απολυτο δικιο.πρεπει να ανασυγκροτησω δυναμεις.καταρχας θα παψω να αναλωνομαι με τους αντρες και θα χαλαρωσω.αποφασισα να ειμαι πιο επιλεκτικη στις δουλειες και ας ειμαι πιο φτωχη,και δεν θα τρεχω οπουδηποτε και να στρεσαρομαι.προφανως πλεον αυτο με εχει κουρασει.γυμναστικη κανω σε νορμαλ συνθηκες-σκεψου οτι κυκλοφορω με ποδηλατο οπου μπορω στην αθηνα-.αλλα ξερω οτι δεν μου φτανει.μπορει για εναν νορμαλ ανθρωπο να ναι οκ.αλλα επειδη ειμαι -ημουν πολυ δραστηρια,θελω να ξαναρχισω χορο που εκανα χρονια,σκεφτομαι και γιογκα.ειναι και μια σχολη ακροβατικων που ηθελα απο περισυ να αρχισω γιατι εκανα πιο παλια,και δεν αρχισα λογω οικονομικων και αυτο με πιεσε παρα πολυ.και αυτο με πιεζει πολυ επισης.το γεγονος οτι λογω οικονομικων σταματησα χοροθεατρα και τετοια που εκανα μου δημιουργουσε θλιψη μεσα μου.ξαφνικα σκεψου,με το που κατεβηκα αθηνα,τα ερωτικα μου μπουρδουκλωθηκανε,οικονομ� �κα με δεκανικια,σταματησα και χορο που λατρευω και ενιωθα οτι απλα στην αθηνα,περναει η ζωη χωρις να γουσταρω.ραντεβου επαγγελματικα με αντρες να σε λιγουρευονται,πολυκοσμια,ε κθεσεις με πολυ ενταση,ολα αυτα με πιεσαν-εαν βεβαια ημουνα οκ μεσα μου δε θα με χαλουσανε οπως αλλοτε.και σε ολα αυτα ειχα την μικρη που μου προσφερε μια ζεστασια.
ξερω οτι οι κρισεις ειναι ατιμες.θελω ομως να γινω οκ.δε θα συμβιβαστω με τπτ λιγοτερο απο αυτο που ημουνα.θελω να γουσταρω παλι τα ταξιδια-τωρα σκεφτομαι πως θα παω απο το αιγαλω στο μοναστηρακι και αγχωνομαι-θελω να παιρνω το τρενο και οποω με βγαλει.το θελω.και θελω να ελπιζω οτι θα τα καταφερω.
σε καποια φαση ενας φιλος με αγοραφοβια-dj αυτος πηγαινε σε συναυλιες αμερικη και τετοια και ειχε τρελο προβλημα-μου ειπε το εξης-οι κρισεις πανικου ειναι καμπανακι του σωματος σου και του μυαλο σου.κατι δεν κανεις σωστα και πιεζεσαι.σταματα τοτε.και σκεφτηκα-αυτο που δενει και με το τελευταιο που γραφεις-οτι εν τελει πολλα απο αυτα που τερμα λοιπον η αναλυση με αυτα.εχεις απολυτο δικιο.πρεπει να ανασυγκροτησω δυναμεις.καταρχας θα παψω να αναλωνομαι με τους αντρες και θα χαλαρωσω.αποφασισα να ειμαι πιο επιλεκτικη στις δουλειες και ας ειμαι πιο φτωχη,και δεν θα τρεχω οπουδηποτε και να στρεσαρομαι.προφανως πλεον αυτο με εχει κουρασει.γυμναστικη κανω σε νορμαλ συνθηκες-σκεψου οτι κυκλοφορω με ποδηλατο οπου μπορω στην αθηνα-.αλλα ξερω οτι δεν μου φτανει.μπορει για εναν νορμαλ ανθρωπο να ναι οκ.αλλα επειδη ειμαι -ημουν πολυ δραστηρια,θελω να ξαναρχισω χορο που εκανα χρονια,σκεφτομαι και γιογκα.ειναι και μια σχολη ακροβατικων που ηθελα απο περισυ να αρχισω γιατι εκανα πιο παλια,και δεν αρχισα λογω οικονομικων και αυτο με πιεσε παρα πολυ.και αυτο με πιεζει πολυ επισης.το γεγονος οτι λογω οικονομικων σταματησα χοροθεατρα και τετοια που εκανα μου δημιουργουσε θλιψη μεσα μου.ξαφνικα σκεψου,με το που κατεβηκα αθηνα,τα ερωτικα μου μπουρδουκλωθηκανε,οικονομ� �κα με δεκανικια,σταματησα και χορο που λατρευω και ενιωθα οτι απλα στην αθηνα,περναει η ζωη χωρις να γουσταρω.ραντεβου επαγγελματικα με αντρες να σε λιγουρευονται,πολυκοσμια,ε κθεσεις με πολυ ενταση,ολα αυτα με πιεσαν-εαν βεβαια ημουνα οκ μεσα μου δε θα με χαλουσανε οπως αλλοτε.και σε ολα αυτα ειχα την μικρη που μου προσφερε μια ζεστασια.
ξερω οτι οι κρισεις ειναι ατιμες.θελω ομως να γινω οκ.δε θα συμβιβαστω με τπτ λιγοτερο απο αυτο που ημουνα.θελω να γουσταρω παλι τα ταξιδια-τωρα σκεφτομαι πως θα παω απο το αιγαλω στο μοναστηρακι και αγχωνομαι-θελω να παιρνω το τρενο και οποω με βγαλει.το θελω.και θελω να ελπιζω οτι θα τα καταφερω.
σε καποια φαση ενας φιλος με αγοραφοβια-dj αυτος πηγαινε σε συναυλιες αμερικη και τετοια και ειχε τρελο προβλημα-μου ειπε το εξης-οι κρισεις πανικου ειναι καμπανακι του σωματος σου και του μυαλο σου.κατι δεν κανεις σωστα και πιεζεσαι.σταματα τοτε.και σκεφτηκα-αυτο που δενει και με το τελευταιο που γραφεις-οτι εν τελει πολλα απο αυτα που εχω επιλεξει να κανω στη ζωη μου,μπορει να μην τα γουσταρω.απο τα 17 μου εβγαινα,γνωριζα κοσμο,θεσσαλονικη που σπουδασα και δουλεψα,εκανα απιστευτα ξενυχτια,αρκετες καταχρησεις,εν συνεχεια με τις δουλειες,γνωρισα κοσμο,η τηλεοραση και το θεατρο εχει και μια ψευτο πιεση δηθενιας,και ολα αυτα εν τελει σε καποια φαση μπορει απλα να με μπουκωσανε.σε συνδιασμο με τα δικα μου.και τελικα ο τελειος ρολος της ανετης ομορφουλας καλλιτεχνιδας που με ευκολια πεταει τα ρουχα της μπροστα στους ζωγραφους και τους φωτογραφους,να κρυβει μια ανασφαλη γυναικα.και το ξερω οτι εχω τρελη ανασφαλεια ως ανθρωπος.σχεδον με τα παντα.και το κακο ειναι οτι παντοτε με θεωρουσανε δυνατη και ανεξαρτητη-οταν χωρισα μου λεγανε ολοι σιγα εσυ μπορεις ετσι οπως εισαι και με τετοιο δυναμισμο να βρεις οτι γουσταρεις,και ακομη μαζευω τα κομματια μου- και γω αυτο που βλεπω ειναι οτι εν τελει φοβαμαι να μπω σε οτιδηποτε σταθερο γιατι εχω τρελες ανασφαλειες και δενομαι τρελα.γιαυτο και το μοντελο ανασφαλης γυναικα που φοβαται μην πληγωθει,γινεται στα ματια των αλλων αλλα και σε σενα την ιδια,ανεξαρτητη και ελευθερη χωρις δεσμευσεις...μλκ....
καλη σου μερα αγαπη!
-συμπληρωμα-
Eίναι αυτό που λένε οτι αμα δεν ταιριαζαμε δεν θα συμπεθεριάζαμαι
Κυκλοφορούσα με μηχανη (θα ξανακαβαλήσω παλι)
Μετά απο ένα καλό τροχαίο κυκλοφορώ με ποδήλατο (κανω καθημερινά διαδρομή Αγια Παρασκευή - Πατησίων)
ψαχνω για σπίτι στον Πειραιά (παρολο που δουλεύω Αθηνα) Γιατί Αθήνα δεν την παλεύω με τίποτα (τωρα θα μου πεις εχει διαφορά ο Πειραιάς . Μικρή αλλά έχει .)
Τα πραγματα μου αυτή τη στιγμη είναί σε τρία διαφορετικά σπίτια (και σπίτι δεν αισθάνομαι οτι έχω).Επίσης τα τελευταία 5 χρόνια έχω αλλάξει τεσσερις διαφορετικες πόλεις.
Τις γαμ.....νες τις κρίσεις τις έπαθα για ένα ηλίθιο κόλλημα για λεφτά (έτσι νόμιζα) μεχρι που έμαθα οτι τα λεφτά δεν αποτελούν ΕΜΠΟΔΙΟ για τίποτα . Οταν επικαλούμαστε το οικονομικό ΠΑΝΤΑ θέλουμε να κρύψουμε την πραγματική αιτία και τα λεφτά είναι η πιο γαμάτη δικαιολογία στον εαυτό μας .
ΥΓ1
Κάποτε μια bitch- παρουσιάστρια καναλιού είπε σε μια πλούσια ***** << δεν ντρέπεσαι να έχεις φτάσει στο τελευταίο σκαλοπάτι>> υπονοώντας οτι πουλάει το κορμί της για το χρήμα
Λαθός της λέει η ***** δεν είμαι στο τελευταίο αλλα στο προτελευταίο
Γιατί της λεει η πρώτη ποιο είναι το τελευταίο
Το δικό σου της λέει η ***** γιατί εσύ πουλας ψυχή.
ΥΓ2 Μολις μου έρθει εμπνευση θα σου απαντήσω και στο μήνυμα
XAXAXA!!
εισαι απιστευτος!!!ναι οντως!κατι μου θυμιζει!αναμενω την απαντηση σου,οποτε μπορεσεις!!!
Παθαίνω και εγώ κρίσεις πανικού με ταχυκαρδίες τα τελευταία 2 χρόνια περίπου. Παρατηρώ όμως οτι εμένα με πιάνει με το παραμικρό! Όταν ανεβαίνω σκάλες, άμα με πιάσει λίγο το στομάχι, γενικά άμα ζορίσω λίγο τον εαυτό μου όπως πχ να σηκώσω κάτι βαρύ ή να σκύψω απότομα, ακόμα και στο sex ανεβάζω τρελούς παλμούς! Αν δεν ανεβάσω τρελούς παλμούς τότε σίγουρα θα έχω πόνο στο στήθος. Είναι απλά κρίσεις πανικού όλο αυτό ή μήπως μου διαφεύγει κάτι; Απο εξετάσεις δεν βρέθηκε παθολογικό εύρημα έχω κοιτάξει καρδιά, επινεφρίδια, θυρεοειδή και γενικές αιματολογικές). Ακόμη σημειώνω οτι παίρνω tenormin για τις ταχυκαρδίες το οποίο βοηθάει αλλα λίγο.. Να πάω σε ψυχολόγο ή μήπως σε κανένα πιο ειδικό παθολόγο ρε παιδιά?..